Τι είναι όμως η εκκοσμίκευση;
«Στη βάση ερμηνείας της θεολογικής εκκοσμίκευσης βρίσκεται η γνωστή θεωρία του Emile Durkheim για την ύπαρξη δύο αντίρροπων σφαιρών μέσα στην κοινωνία: της σφαίρας του ιερού και της σφαίρας του κοσμικού. Το ιερό είναι το καθαρό, το πνευματικό, το απρόσιτο που δεν υπόκειται στους ανθρώπινους κανόνες. Αντίθετα το κοσμικό είναι το βέβηλο, το υλικό, το παροδικό. Οι δύο αυτές σφαίρες έρχονται σε επαφή και αλληλοεπηρεάζονται. Οι σχέσεις που σχηματίζουν εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο στην κοινωνία. Έτσι όταν το ιερό προσλαμβάνει στοιχεία το κοσμικού, τότε πραγματοποιείται η εκκοσμίκευση. Αντίθετα, όταν το ιερό επηρεάζει το κοσμικό, τότε επέρχεται η καθιέρωση των κοσμικών πραγμάτων. Εκκκοσμίκευση έχουμε όταν πρακτικές του κοσμικού πεδίου εισέρχονται στη σφαίρα του ιερού. Έτσι στο πλαίσιο της συνύπαρξης των δύο σφαιρών και συνακόλουθα στο πλαίσιο της συλλειτουργίας των θεσμών, κοσμικά στοιχεία εισβάλλουν στη σφαίρα του ιερού και οι θρησκευτικοί θεσμοί κινούνται και λειτουργούν με ρυθμούς και τρόπους λειτουργίας ανάλογους με τους κοσμικούς.
Όταν το ιερό μετακινείται από τη χαρισματική στην ιστορική διάσταση, μεταβάλλεται μοιραία σε θεσμό που προσαρμόζεται στις ιστορικές και κοινωνικές απαιτήσεις. Η θεολογική εκκοσμίκευση επομένως σημαίνει την προσαρμογή της Εκκλησίας στις «κοσμικές» απατήσεις και τη μεταβολή της σε εγκόσμιο θεσμό. Η κίνηση αυτή, μοιραία από κοινωνιολογική άποψη, αλλά όχι απαραίτητη από θεολογική άποψη, δημιουργεί προϋποθέσεις επιβίωσης στο χώρο και στο χρόνο, αλλά και ποικίλες αντιδράσεις με χαρισματικό χαρακτήρα, όπως είναι ο μοναχισμός», σύμφωνα με την Καθηγήτρια του ΑΠΘ, Νίκη Παπαγεωργίου.[1]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας