Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

π.Λίβυος : Η πρωτοχρονιά ενός αναρχικού...

Δε ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά αυτές τις μέρες, συναντάς ανθρώπους από τα παλιά. Φίλους που έχεις να δεις χρόνια και καιρούς. Που η ζωή σας έφερε κάποτε κοντά και έπειτα σας χώρισε.
Αυτό ίσχυσε φέτος και για μένα. Περπατώντας στους δρόμους της πόλης μου, συνάντησα έναν παλιό φίλο. Ένα πρόσωπο που είχα χάσει χρόνια καθ ότι οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει. Υποθετικά τουλάχιστον . Σε επίπεδο ιδεών. Μια και οι ιδέες χωρίζουν. Μονάχα η ζωή, η εμπειρία, το βίωμα ενώνει τις καρδιές. Οι ιδέες και οι ιδεολογίες διαιρούν. Και στο ποσοστό που ο Χριστιανισμός δεν είναι βίωμα και ζωή, αλλά ιδεολογία τότε μας διαιρεί.
Είχαμε χαθεί για χρόνια. Εκείνος παρέμεινε στο αναρχικό χώρο και εγώ εισήλθα στην εκκλησία. Όχι αντίθετοι χώροι. Πάνω κάτω ίδιους ψυχισμούς κουρνιάζουν στους κόλπους τους, αλλά αυτό αφήστε να το πούμε μια άλλη φορά.
Ανταλλάξαμε χαιρετισμό και ευχές και πιάσαμε μια σύντομη κουβέντα στα όρθια.
-Αδελφέ πως πέρασες αυτές τις μέρες, οικογενειακά;
-Εεεε σχεδόν μου λέει πάτερ.
-Που αλλάξατε τον χρόνο στο σπίτι έτσι με την οικογένεια και τους φίλους.
-Όχι πάτερ μου.
Μου είπε με δύναμη ψυχής.
-Αλλά που ;
-Στις φυλακές πάτερ, όπως κάθε χρόνο. Σύντροφοι αναρχικοί, μαζευόμαστε κάθε χρόνο έξω από τις φυλακές, τραγουδάμε, φωνάζουμε συνθήματα, βάζουμε μουσική και γενικότερα δημιουργούμε μια ωραία ατμόσφαιρα, συμπαράστασης, αλληλεγγύης, συντροφιάς και ελπίδας στους συνανθρώπους μας, που τέτοιες μέρες στερούνται το μεγαλύτερο αγαθό του ανθρώπου που είναι η ελευθερία του.
Είχα πραγματικά σαστίσει. Τα μάτια μου τον κοιτούσαν με θαυμασμό. Η καρδιά μου έχαιρε σε αυτά που άκουγε. Μια συγκίνηση και ελπίδα άνθισε μέσα μου. Ναι υπάρχουν ακόμη ευαίσθητες ψυχές. Καρδιές που αγαπούν. Που νιώθουν και μπορούν να αντιστέκονται.
Συγχρόνως ντράπηκα. Αισθάνθηκα λίγος. Μπροστά του, ένα τίποτα. Απέναντι στο Θεό υπόλογος. Στο Χριστό ανάξιος μαθητής του.
-Εσύ πάτερ που άλλαξες χρόνο;
Τι να έλεγα. Ότι ήμουν στο σπιτάκι μου. Σαν ένας καλός χριστιανοαστός. Ότι αν ήμουν πραγματικός παπάς έπρεπε να ήμουν δίπλα στους κολασμένους αυτής της γης.
Τότε αυτομάτως στην σκέψη μου ήρθαν τα λόγια του Χριστού μας « Oύ πας ο λέγων μοι Kύριε Kύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα του πατρός μου." Kατά Mατθαίο 7 (21).
Και μέχρι να συνέλθω έρχεται δεύτερο ράπισμα στην συνείδηση μου από τον λόγο Του Χριστού «και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης» Κατά Ιωάννη Κεφ. Ι΄ «16
Μέχρι που άκουσα να φωνάζει δυνατά μέσα μου ο Χριστός «εν φυλακή ήμην...» (Ματθ. 25, 36).
Και σας λέω τώρα εγώ, ποιος από τους δυο μας, είχε πραγματώσει στην ζωή του το θέλημα του Θεού; Ποιος είχε ενσαρκώσει το μήνυμα του Χριστού στην ζωή του;
Δεν με νοιάζει τι λέει και τι πιστεύει ένας αναρχικός. Εμένα σαν παπά με δίδαξε, με έλεγξε όχι με τις ιδέες του, αλλά με το βίωμα του. Με την ζωή και πράξη του.
Την ώρα που τα εκατομμύρια των αστικοχριστιανών στην ορθόδοξη Ελλάδα, έτρωγαν την γεμιστή γαλοπούλα τους, την ώρα που οι χοροί και τα γλέντια καλά κρατούσαν μια χούφτα ανθρώπων που τους φωνάζουν «αλήτες» σε κάθε πόλη της Ελλάδος, παρέμειναν μέσα στο κρύο έξω από τις φυλακές, για να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου με τα φυλακισμένα αδέλφια μας, τους συνανθρώπους μας, εκείνους για τους οποίους ο Χριστός είπε «ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με….».
Τότε για ακόμη μια φορά ήχησαν μέσα μου τα λόγια του Γέροντος Κορνηλίου «παιδί μου έρχονται κάποιες πόρνες στην εξομολόγηση που θέλω να πέσω στα πόδια τους και ευλαβικά να ασπαστώ τα ευλογημένα χέρια τους…..».
π. Λίβυος

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Κατερίνα Τσιλιλή - Μέρες Διττές

Μερικά κομάτια απο το βιβλίο της συναδέλφου Κατερίνας* που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Manifesto: 






   ...κουτοί


Πάντα προσπαθούν οι άνθρωποι να μιλήσουν για τη αγάπη
…να γράψουν για την αγάπη
... κουτοί που είναι
 ...πως να χωρέσει μια καρδιά μέσα σε μια πρόταση....
πως να πεις το σ αγαπώ με λέξεις
...και ας είναι πλεγμένες τόσο όμορφα μεταξύ τους σαν μαγιάτικο στεφάνι με όλα τα λουλούδια του αγρού
... κουτοί που είναι οι άνθρωποι....
η αγάπη είναι ο ίδιος ο θεός είναι το μεγαλείο του, είναι ο τρόπος του θεού να μας πει: δείτε σας έφτιαξα αγαπήστε με και αγαπηθείτε όχι με λέξεις με έργα
...και οι άνθρωποι
... συνεχίζουν να προσπαθούν να τη βρουν ενώ είναι πάντα δίπλα τους , πάντα μπροστά τους.
... κουτοί που είναι.

* Η Κατερίνα Τσιλιλή γεννήθηκε στο Φωτεινό Τρικάλων (Τσιούκα). Εκεί, ανάμεσα στις πέτρες και στο φως έμαθε να σκαλίζει γράμματα και να φτιάχνει λέξεις στο χαρτί. Συνέχισε στο Γυμνάσιο Δεσκάτης κι από εκεί Λύκειο στη Λάρισα. Συνέχισε να βάζει ψιμίδια στο λευκό κι έφτασε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει το Φως. Στη θεολογική σχολή προσπάθησε να βάλει σε τάξη πέτρες, γράμματα και λέξεις από τη ζωή της και να τα χωρέσει όλα μέσα στο σύμπαν της. Συνεχίζει να μαζεύει εικόνες και βότσαλα στα ακρονήσια που δουλεύει ως καθηγήτρια και να τα κάνει στίχους, ποιήματα, έννοιες, ζωή.
Έργα της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά αλλά και σε blogs. Διατηρεί κι η ίδια προσωπικό blog για την ψυχική ανάπαυσή της αλλά και την εγρήγορση των μαθητών της. Τις λέξεις, πέτρες, εμπειρίες, κύματα που μάζεψε μέχρι τώρα, για να φωτίσει έναν άλλον κόσμο, εκδίδει σήμερα στη συλλογή της Μέρες Διττές.
Μέρες ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, μέρες ανάμεσα στη βουή του κόσμου και στην ησυχία της μοναξιάς. Μέρες που κόβουν μυαλά και μέρες που στρογγυλεύουν σε χάδια. Μέρες που ματώνουν και μέρες που γλυκαίνουν. Τα μάτια, την καρδιά…

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Τα Χριστούγεννα ήρθαν... Ο Χριστός πού είναι;


«Ωραίος ο μύθος περί Χριστού…». Με αυτά τα λόγια άρχισε ένας ιερέας το κυριακάτικό του κήρυγμα στην Εκκλησία. Ήμουν στην εφηβεία, όταν ήμουν παρών σε αυτό το κήρυγμα που το κράτησα μέσα μου ως κάτι από τα πιο συγκλονιστικά που έχω ακούσει από άμβωνος. Μέσα στα αναρίθμητα υπαρξιακά ερωτήματά μου, στις προσωπικές μου αμφισβητήσεις, και στα αναπάντητα γιατί, ήρθε ένας φωτισμένος παπάς να σπάσει το γυάλινο κατασκεύασμα που δυστυχώς έχουμε φτιάξει οι περισσότεροι Χριστιανοί και μέσα εκεί έχουμε κλείσει το Χριστό, όπως τον θέλουμε και βολεύεται ο καθένας μας. Κάθε χρόνο που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, έρχεται έντονα στο μυαλό μου αυτή η φράση.
Δυστυχώς, αυτή τη γιορτή η «χριστιανική» Ευρώπη και Αμερική και η «ορθόδοξη» Ελλάδα την έχουμε καταντήσει αγνώριστη. Ειδικά στην Ελλάδα, μια ματιά να ρίξει κανείς γύρω του, σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την παράδοσή μας και την ορθόδοξη θεολογία περί της γέννησης του Χριστού. Εύκολα όμως θα συναντήσεις πολύχρωμα λαμπάκια, πλαστικά χαμόγελα, εορταστικές προσφορές και γλυκανάλατες αβροφροσύνες.
Δεν θέλω να γράψω τίποτε άλλο για τη «γιορτινή ατμόσφαιρα» (μην την χαλάσουμε κιόλας….). Εξάλλου, στον εκκλησιαστικό χώρο έχουμε μάθει στην κριτική και ξεχνάμε την αυτοκριτική. Αν στρέψουμε το μεγεθυντικό φακό της κρισάρας μας προς τα μέσα θα δούμε σημεία και τέρατα.
Να διευκρινίσω για να μην παρεξηγηθώ ότι δεν διαφωνώ με τους στολισμούς, την κίνηση στους δρόμους και τα καταστήματα και την ευκαιρία για ξέσκασμα. Βέβαια, μου είναι αδύνατον να τα δεχθώ κι όλα. Εκείνον τον χοντρούλη, ροδοκόκκινο «Σάντα» δεν τον αντέχω.
Κατά τα άλλα, προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με το κοσμικό περιτύλιγμα των Χριστουγέννων (που δεν είναι απαραίτητα κακό), εάν ήταν έντονη και η εκκλησιαστική και ορθόδοξη διάσταση της γιορτής. Η φράση «προς τα μέσα» φωτογραφίζει όλους όσοι θεωρούμε τον εαυτό μας παιδιά της Εκκλησίας - κληρικούς και λαϊκούς – και δυστυχώς είμαστε υπεύθυνοι για το μύθο που λέγαμε πριν. Και θίγω κάποιες διαστάσεις του ζητήματος:
α) Η προσμονή της γέννησης ενός παιδιού, πόσω μάλλον του δικού μας παιδιού, φέρνει συζητήσεις, ανησυχίες, προετοιμασίες, αγωνίες, ελπίδες και προπαντός χαρά ανέκφραστη. Ειδικά τη μέρα της γέννησής του, ούτε να φάμε ούτε να ξεκουραστούμε σκεφτόμαστε. Τα Χριστούγεννα τι θυμίζει προσμονή γέννησης, ανυπομονησία να έρθει στον κόσμο το αγαπημένο μας πρόσωπο; Τελικά, είναι να απορεί κανείς: Ο Χριστός είναι η πλαστική κούκλα στις φάτνες των δρόμων και των σπιτιών μας ή ο αληθινός Θεός μας που γίνεται άνθρωπος για να διώξει το σκοτάδι της αμαρτίας και να μας οδηγήσει πάλι στη ζωή του Παραδείσου; Λέει κάτι στην προσωπική μας ζωή η γέννησή Του ή την αντιμετωπίζουμε σαν μία ωραία ιστορία δίπλα στο τζάκι; Στη γέννησή του συγκλονίζεται κανένας ή οι προετοιμασίες μας περιορίζονται στην ετοιμασία των μελομακάρονων, στην προμήθεια του άφθονου κρέατος και στην αγορά των ρούχων που θα κάνουν εντύπωση; Από την επόμενη στιγμή αλλάζει κάτι ή πάλι μία από τα ίδια και όλο το περίφημο χριστουγεννιάτικο πνεύμα είναι ένα επιδερμικό φτιασίδωμα; Μακάρι οι περισσότεροι να ήμασταν στη θετική πλευρά των ή…
β) Τι έχουμε κάνει και ως διοικούσα Εκκλησία και ως χριστιανικό πλήρωμα ώστε να προβάλουμε την προσωπικότητα, το έργο και τη διδασκαλία του ασκητή επισκόπου Μεγάλου Βασιλείου απέναντι στο χαζοχαρούμενο κατασκεύασμα των πολυεθνικών κερδοσκοπικών εταιριών;
Ενοχλείται κανείς από την πλαστογράφηση του ονόματος του σπουδαίου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας, του μεγάλου θεολόγου και σπουδαίου κοινωνικού αγωνιστή, στον οποίο αποδίδονται ιδιότητες προσβλητικές και αντιχριστιανικές;
γ) Τα τροπάρια του Δωδεκαημέρου υμνούν την πτωχεία και ταπείνωση του Χριστού (γι’ αυτό γεννήθηκε σε φάτνη), δοξολογούν το μεγαλείο Του και προβάλλουν το μεγάλο γεγονός του φωτισμού του κόσμου μέσω των αγιασθέντων υδάτων. Μήπως, σεβαστοί μου Πατέρες, φέτος να αγιάσετε και να φωτίσετε τα σπίτια, καταστήματα και χωράφια των ενοριτών σας χωρίς τη συνοδεία του θεολογικά απαράδεκτου κουτιού για την «προαιρετική» εισφορά των Χριστιανών; Άλλωστε, η κατάργηση αυτής της απαράδεκτης συνήθειας είναι σύμφωνη με τη θεολογία της Εκκλησίας, αφού δεν επιτρέπεται από τους ιερούς κανόνες η σύνδεση της θείας χάρης με τα χρήματα. Επίσης, θα βοηθήσει τους πιστούς να συγκεντρωθούν στη μεγάλη ευλογία του αγιασμού που έρχεται στη ζωή τους και όχι σε υπολογισμούς για το πόσα έχει τελικά μέσα το κουτί στο τέλος της περιοδείας.
δ) Ρώτησαν κάποιον τι σημαίνει γι’ αυτόν τα Χριστούγεννα. Και είπε: «Στα παιδικά μου χρόνια ένα ωραίο παραμύθι για να κοιμάμαι γλυκά, αργότερα άγχος και τρέξιμο για να προλάβω να αγοράσω, να στολίσω, να φάω και να διασκεδάσω και τώρα… τίποτα». Τελικά, μήπως να ξανακοιταχτούμε όλοι στον καθρέπτη της πίστης και να ρωτήσουμε την καρδιά μας αν βλέπει πουθενά το Χριστό; Φανταστείτε στο σπίτι μας να πηγαίναμε στο παιδικό δωμάτιο, να κοιτάζαμε την κούνια και… το μωρό μας να έλειπε. Να μην βρίσκαμε τίποτα. Άραγε, τι θα κάναμε; Έχει το Χριστό μέσα η φάτνη της καρδιάς μας ή είναι άδεια;
Καλά Χριστούγεννα μαζί με το Χριστό. Ας μην είναι τα Χρόνια μας Πολλά, αρκεί να είμαστε μαζί Του…
Αναδημοσίευση: http://theologosnaf.blogspot.gr

Το νόημα και η σημασία των καλάντων. Μια αλήθεια που είναι «του δρόμου»

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Όταν ο σύγχρονος άνθρωπος μιλάει για τον θάνατο, εννοεί, λίγο πολύ, κάτι που βρίσκεται στο τέρμα της ζωής, ή, με άλλα λόγια, κάτι πριν από το οποίο υπάρχει ζωή. Αυτό φαίνεται αυτονόητο, θα μπορούσε, ωστόσο, να δεχτεί μια ένσταση: Συμφωνούμε ότι αυτό που συμβαίνει στο τέλος είναι θάνατος. Όμως αυτό που υπάρχει πριν από τον θάνατο είναι ζωή;

Πόσο ζωή είναι, άραγε, μια μίζερη ύπαρξη βυθισμένη στον ατομισμό; Πόσο ζωή είναι μια φαρμακωμένη επιβίωση μέσα στις απρόσωπες πόλεις; Πόσο ζωή είναι να σε πιάνει ταχυκαρδία από την παρουσία του άλλου γιατί τον βιώνεις σαν ανταγωνιστή; Πόσο ζωή είναι οι ανθρωποθυσίες στο βωμό της ατομικής καριέρας; Πόσο ζωή είναι όσα κάνεις, αν ο άνθρωπος είναι ένα ον με ημερομηνία λήξης;

Αυτό, κοντολογίς, που ονομάζουμε ζωή, πολύ συχνά δεν είναι παρά η δεσποτεία της θανατίλας. Αντί ο θάνατος να βρίσκεται στο τέρμα, διαποτίζει, δηλητηριάζει και μεταλλάσσει τη ζωή. Δεν καταργεί μεν τον άνθρωπο, τον κάνει όμως ζόμπι. Όλα αυτά σημαίνουν επιβίωση δίχως νόημα, ανόητη. Δεν καρτερά κάτι εκρηκτικό, δεν περιμένει κάποιον που να αλλάζει τα πράγματα, δεν έχει ελπίδα. Κι όλο το καθημερινό τρέξιμο δεν είναι παρά στημονιές στην ύφανση του σάβανου της.

Μέσα σ αυτή τη μαυρίλα, το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφουγκραστούμε τις φωνές της αντίστασης. Μια τέτοια φωνή πρόκειται αυτές τις μέρες να σεργιανίσει τους δρόμους. Αν την αντιμετωπίσουμε σαν ένα άψυχο έθιμο, θα την χάσουμε. Αν τη συλλογιστούμε με φιλότιμο, θα βρούμε κάτω από την κρούστα έναν μπαξέ.

Μιλάω για τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.

Κάλαντα είναι να 'χεις κάτι να πεις και -πολύ περισσότερο- να 'χεις να βρεις κάτι πολύτιμο για τη ζωή σου, μα να μην αντέχεις να το κρατήσεις για τον εαυτούλη σου, αλλά να καίγεσαι να το μοιραστείς. Κάλαντα είναι μια διάθεση συνάντησης σε μιαν ακοινώνητη κοινωνία. Κάλαντα είναι να ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου για να ξεχυθείς στο δρόμο, να αναζητήσεις τον άλλον, να του χτυπήσεις την πόρτα. να αποζητήσεις το πρόσωπο του. Κάλαντα είναι να μετατρέπεις τις πόρτες από ταφόπλακες σε ανοίγματα ζωής.


Το 'χετε σκεφτεί; Κάλαντα είναι το κουβάλημα μιας είδησης. Ότι η ελπίδα έρχεται από το αύριο και έρχεται από μια συνάντηση. Αύριο. 25 Δεκεμβρίου, ο άνθρωπος παύει να προορίζεται για τη χωματερή, αλλά συναντιέται με τον Θεό, γίνεται σάρκα του Θεού, γίνεται γλεντοκοπάς σ' ένα τραπέζι μαζί Του. Γίνεται, με λίγα λόγια, κοινωνός ενός άλλου τρόπου ύπαρξης, τον οποίον τον προσφέρει ένας Θεός ξετρελαμένος με τον άνθρωπο, τόσο ξετρελαμένος, που να αφήνει τα μεγαλεία για να σαρκωθεί μέσα σε μια φάτνη! Όσο πιο κοντά, δηλαδή, στον άνθρωπο, στην καθημερινότητα, στο χώμα, στα ζώα, στ' αστέρια, στον πόνο.

«Να τα πούμε;»

Τα κάλαντα είναι η αποζήτηση μιας επικοινωνίας με τον άλλον. Έχουμε να του πούμε κάτι, μα δεν βιάζουμε τα αυτιά του, ούτε παραβιάζουμε την ελευθερία του. Είναι σαν να του λέμε: «Αδερφέ, εμείς πιστεύουμε κάτι που το θεωρούμε σπουδαίο και που νιώθουμε πως δίνει νόημα σε κάθε στιγμή μας. Σκεφτόμαστε να σου το πούμε, κι εσύ κατόπιν διαλέγεις και παίρνεις. Να τα πούμε, λοιπόν;».

«Καλήν ημέραν άρχοντες»

Το 'χετε προσέξει; Δεν υπάρχουν ξεχωριστά κάλαντα για άρχοντες και ξεχωριστά για το λαό. Όλοι αποκαλούνται άρχοντες και το σπίτι τους αποκαλείται «αρχοντικό». Τα κάλαντα κομίζουν ένα όραμα. μια κοινότητα αρχοντάδων δίχως υποτελείς, δούλους και εξαθλιωμένους. Είναι ένα όραμα εμπνευσμένο από το μεδούλι της Εκκλησίας, από έναν Θεό που προσφέρει τον ίδιο του τον εαυτό σε όλους δίχως να νομιμοποιεί την ταξική αδικία. Αυτή την προσφορά του εμείς τη λέμε θεία ευχαριστία. Κι όταν τραγουδάμε:


«Χρστός γεννάται, σήμερον», κυριολεκτούμε. Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς η αναπόληση ενός μακρινού παρελθόντος. Είναι η δυνατότητα του σημερινού ανθρώπου να γίνει μέτοχος της Βηθλεέμ σήμερα. Είναι η δυνατότητα να μεταμορφωθούν οι πρώτες ύλες της ζωής μας, το ψωμί και το κρασί, σε σώμα και αίμα αυτού που γεννήθηκε «εν Βηθλεέμ τη πόλει» πριν τόσα χρόνια για να νικήσει το θάνατο και να αναστηθεί.

«Χαίρει η κτίσις όλη»

Τα κάλαντα αποτυπώνουν την πίστη της Εκκλησίας ότι η σάρκωση του Χριστού μπολιάζει με ζωή το σύμπαν κι όχι μονάχα την «ψυχούλα» καθενός ατομικά. Κυττάξτε τις βυζαντινές εικόνες της Γέννησης: τα βράχια είναι ζωγραφισμένα έτσι που να στρέφονται προς τον Χριστό, τα δέντρα χαμηλώνουν κ.λπ. Τα πάντα συμμετέχουν. Τα κάλαντα κουβαλούν μέσα τους τη μαρτυρία πως το περιβάλλον είναι κάτι αφάνταστα περισσότερο από αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης ή σκουπιδότοπος μας.

Όταν θα χτυπήσουν την πόρτα μας τα παιδιά των καλάντων, ας μην τα αποπάρουμε. Το να τους στρέψουμε την πλάτη, έτσι κι αλλιώς, δεν αρκεί για να ξορκίσουμε τις ενοχές μας για τον τρόπο ζωής μας. Τα κάλαντα βασίζονται σε κάτι ολότελα διαφορετικό από την αποξένωση, που πλαστικοποιεί τα πάντα γύρω μας- και κάτι ολότελα διαφορετικό από τις φαρισαϊκές ψευδοεπικοινωνίες, που στοιχειώνουν την καθημερινότητα μας: από τη φασιστική επέλαση, δηλαδή, του ξύλινου κομματικού λόγου και των τηλεοπτικών εκπομπών, που γδέρνουν τον άνθρωπο και ασελγούν πάνω στην αξιοπρέπεια του.

Τα παιδιά των καλάντων είναι - θελητά ή άθελα τους- αληθινοί αντάρτες των πόλεων σήμερα. Μπορεί κίνητρο τους να είναι η παραξενιά κι η χαρά του εθίμου, μπορεί και το χαρτζηλίκι που αποκομίζουν. Το θέμα είναι ότι στα χέρια τους (ή, μάλλον, στα πόδια και στα στόματα τους) κρατιέται μια υπόθεση που μακάρι να βιωθεί κάποτε σε όλες της τις διαστάσεις. Διότι όσο ακόμα παίρνει τους δρόμους η αλήθεια των καλάντων κι όσο αντηχεί το κάλεσμα τους σε έναν αλλιώτικο, ερωτικό τρόπο ζωής, οι άχαρες πόλεις μας δεν έχουν πάρει ακόμα διαζύγιο από την ελπίδα. Δεν έχουν θαφτεί ακόμα (όχι ολοκληρωτικά τουλάχιστον) στο ανέραστο αμπαλάζ του καταναλωτισμού, των βιτρινών, των ρεβεγιόν δίχως προσδοκία του αύριο, των «Χριστουγέννων» χωρίς Χριστό.


Φωτιά στα τόπια, παιδιά. Και ντροπή σ΄ όποιον σας μιλήσει για ντροπή.



Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Αναδημοσίευση: http://synodoiporia.blogspot.gr

Τα Χριστούγεννα του μπάρμπα - Πανώφ

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Αναζητώ - Τσιλιλή Α.

Υπάρχεις Θεέ μου; και αν υπάρχεις που είσαι;
χάνονται οι άνθρωποι εδώ
άλλοι σε αναζητούν και άλλοι σε απαρνιούνται
άλλοι νομίζουν ότι Σε βρήκαν μέσα από αυταπάτες...
ένα Σου βλέμμα και όλα παίρνουν ζωή
ένας Σου ψίθυρος και όλα κινούνται...
Χριστούγεννα και όλοι Σε έχουν ξεχάσει
τους θάμπωσαν τα φώτα και τα στολίδια..
το αστέρι Σου το κάνανε φωτεινή επιγραφή και τη φάτνη Σου εμπορικό κέντρο..
υπάρχεις Θεέ μου... και είσαι στις καρδιές των παιδιών γιατί μόνο εκείνα μπορούν
να νιώσουν Χριστούγεννα
υπάρχεις Θεέ μου και είσαι στις καρδιές των φτωχών γιατί μόνο εκείνοι
εκτιμούν τα δώρα Σου
υπάρχεις Θεέ μου και είσαι στις καρδιές των αδύναμων γιατί για κείνους είσαι μεγαλοδύναμος ...
και τέλος υπάρχεις Θεέ μου γιατί δεν ξεχνάς κανέναν ακόμα και αυτούς που σε έχουν ξεχάσει.

Κυκλοφορεί σύντομα....  
Αικατερίνη Τσιλιλή," Μέρες διττές", εκδόσεις: Μανιφέστο

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Α, Έλληνας είσαι;

Τρίτη πρωί στο μετρό. Τα δρομολόγια έχουν αραιώσει απότομα, τώρα που το ημερολόγιο γράφει Αύγουστος, αλλά και πάλι δεν γεμίζουν. Μπροστά μου, όρθιο, με την πλάτη στην πόρτα που δεν ανοίγει, στέκεται ένα παλληκάρι. Είναι πιο νέος από μένα, πιο γυμνασμένος και διαβάζει ένα από αυτά τα περιοδικά τύπου Man’s Health με συμβουλές για το πώς να κάνεις μπράτσα και πώς να κρατάς περισσότερο στο σεξ. Στα ελληνικά. Επίσης είναι μαύρος, κατράμι. Σάμιουελ Τζάκσον λέμε.
Καθώς πλησιάζουμε Μοναστηράκι εμφανίζεται άλλος τύπος, κάπως μυστήριος. Έχει ένα κόψιμο κάτω από το μάτι που φέρνει στο μυαλό το Fight Club. Στέκεται, κοιτάει το μαύρο με λίγο ειρωνικό, τσαμπουκαλεμένο ύφος. Πριν ανοίξουν οι πόρτες του μιλάει δείχνοντας προς την πόρτα «Μουβ, ντορς όπεν νάου.» Το παλληκάρι του απαντάει, χωρίς ίχνος προφοράς.
- Θα κατέβω κι εγώ φιλαράκι.
- Α, Έλληνας είσαι;
- Ναι.
- Έχετε γίνει πολλοί, πού να σε καταλάβω.
Παύση. Ο μαύρος ήδη αναρωτιέται αν θα βγάλει άκρη. Ο μυστήριος επιδεικνύει την διακριτικότητα που ταιριάζει σε όλα τα κλισέ για τους ρατσιστές.
- Έλληνας, ε; Δηλαδή, έχει βγάλει υπηκοότητα, διαβατήριο όλα
- Ναι, Έλληνας, κανονικά. (πιθανότατα να γεννήθηκε και να μεγάλωσε εδώ, αν κρίνω από την προφορά, αλλά δεν μπαίνει στη διαδικασία να εξηγήσει).
- Μπράβο, μπράβο. Ωραίος. Εσύ είσαι ωραίος. Τους άλλους δεν τους γουστάρω, δεν τους θέλω καθόλου.
Οι πόρτες ανοίγουν, κατεβαίνουμε. Για ώρες τριγυρνάει στο κεφάλι μου το σκηνικό, το θράσος με το οποίο ο μυστήριος είπε ευθέως σε έναν άνθρωπο ότι δεν σε γουστάρω εκτός κι αν έχεις βγάλει υπηκοότητα. Θυμάμαι και τον Ισοκράτη και τον Πανηγυρικό του. Άλλη μια ημέρα που το θράσος του ρατσιστή μοιάζει φυσιολογική καθημερινότητα.
Την επομένη στο Σύνταγμα, Χρυσαυγίτες μοιράζουν την freepress φυλλάδα τους και τρόφιμα (αφού αποδείξεις ότι είσαι Έλληνας). Τους κοιτάω ανακατωμένος κι έχω γεμίσει απορίες. Αυτοί οι μαυροφορεμένοι τύποι τι δουλειά κάνουν και γιατί δεν είναι στη δουλειά τους τέτοια ώρα; (εκτός κι αν η δουλειά τους είναι η παράταξή τους). Σε τέτοιες εποχές, από ποιους βρίσκουν λεφτά για να τυπώνουν εφημερίδες και να αγοράζουν τρόφιμα για μοίρασμα; Με άλλα λόγια, τι σόϊ δραστηριότητες χρηματοδοτούν τους Χρυσαυγίτες; Και σε μικρά πρακτικά θέματα: αν εγώ με καμιά πενηνταριά φίλους πήγαινα να πιάσω την πιο κεντρική πλατεία της χώρας, πιστεύετε ότι ο Δήμος θα με άφηνε; Η Αστυνομία ίσως; Το ΣΔΟΕ θα παρακολουθούσε χαλαρό την δωρεάν διανομή αγαθών, χωρίς κανένα παραστατικό; Δεν ξέρω από πού πήραν την άδεια να περιφέρουν μες τη μούρη μας τη μαζικότητά τους, ξέρω όμως ότι κάθε μέρα που τους βλέπουμε και απλά τραβάμε προς την δουλειά μας είναι μια ακόμα μέρα που συνηθίζουμε την φάτσα του κτήνους. Τους κτήνους που αλλάζει γνώμη για σένα μόνο αν «Α, Έλληνας είσαι».
Όχι ρε, δεν πάει έτσι. Έλληνας είμαι, ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ίδιοι. Δεν έχω καμία σχέση μαζί σου, με την απαίδευτη, πρόχειρη, μισαλλόδοξη εικόνα σου για τον κόσμο, την λανθασμένη ιδέα του τι συνιστά μαγκιά (π.χ. μάγκας είναι ένας 30άρης, γυμνασμένος, με εκπαίδευση ειδικών δυνάμεων, να κοπανάει μπουκέτα σε μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η μάνα του). Δεν έχεις καταλάβει τίποτα από το τι συμβαίνει, δεν έχεις καταλάβει τίποτα από το πόσο υποτιμητικό είναι να διαλέγεις τον ρόλο του μέλους της αγέλης αντί για τον ρόλο του πολίτη, δεν έχεις πάρει χαμπάρι ότι ο πεινασμένος άνθρωπος είναι πεινασμένος, είτε έχει ελληνική υπηκοότητα είτε όχι. Σου φταίει για την δυστυχία σου ο διπλανός σου και όχι όλα όσα έχεις κάνει σε όλη σου την ζωή. Και στην τελική, διαιωνίζεις μια ηλιθιότητα που όταν την εφαρμόζουν Γερμανοί, Ολλανδοί, Άγγλοι και δεν συμμαζεύεται εις βάρος μας (ναι, μας), ενοχλείσαι. Γιατί; Δεν βλέπεις ότι κάνεις ακριβώς το ίδιο;
«One of the worst things about racism is what it does to young people.»
Alvin Ailey
Παύση για στεναγμό απογοήτευσης. Πριν λίγες δεκαετίες οι αμόρφωτοι είχαν επίγνωση της αμορφωσιάς τους και ντρεπόντουσαν. Προσπαθούσαν ή να την κρύψουν ή να την αναιρέσουν, μέσω της μόρφωσης. Τώρα, σε αυτούς τους άσχημους καιρούς, η αμορφωσιά φοριέται σαν παράσημο

Πηγή: http://mpampakis.wordpress.com/2012/08/02/a-ellinas-eisai/

Πώς καταντήσαμε έτσι....;

Έβλεπα μια διαφήμιση για ασφάλεια στα παράθυρα και τις πόρτες των σπιτιών μας....
Κι αμέσως μια εικόνα ήρθε στο μυαλό μου: σπίτια φυλακές!!!
Εντελώς φυλακισμένοι , μέσα στο σπίτι μας για να κερδίσουμε την αίσθηση της ασφάλειας....
Και θυμήθηκα.....χρόνια πριν....παιδάκι ακόμη....στο σπίτι στο χωριό
Ανοιχτά παράθυρα το βράδυ -τα καλοκαίρια που είχε αφόρητη ζέστη- και η πόρτα πάντα ορθάνοιχτη!!!!
Και κανείς μας δεν αισθανόταν φόβο.
Και το κλειδί μας ήταν πάντα πάνω στην πόρτα...
Και κανείς μας δεν αισθανόταν φόβο.
Κι αυτό ....κάποια στιγμή...άλλαξε!!!
Αρχίσαμε να κλειδώνουμε το σπίτι. Η πόρτα πάντα κλείδωνε τα βράδια!!Και τα παράθυρα κλείνανε οπωσδήποτε τη νύχτα (ακόμη και τα καλοκαίρια κι ας σκάγαμε από τη ζέστη!!!)
Και κανείς μας δεν αισθανόταν ασφάλεια....
Και σιγά σιγά......αρχίσαμε να σκεφτόμαστε για πόρτες και παράθυρα ασφαλείας!!!
Και βάλαμε πόρτες ασφαλείες που κλειδώνουν και πάνω και κάτω και μποστά και πίσω...
Και κανείς μας δεν αισθανόταν ασφάλεια...
Και τώρα?
Τώρα προχωρήσαμε ακόμη περισσότερο:
Πόρτες και παράθυρα ώστε το σπίτι να μοιάζει με οχυρό.......
Και σύρτες όπως αυτοί στα κάστρα που βλέπουμε στις ταινίες...
Και διπλά και τριπλά κλειδιά...
Και σίδερα.....και κάγκελα!!!!
Και αναρωτιέμαι:
Όσοι έχουν φτιάξει σπίτια οχυρά.......αισθάνονται τελικά.....ασφάλεια????
Γιατί? Τι χάσαμε και φοβόμαστε τα πάντα?
Πότε φτάσαμε να φτιάχνουμε σπίτια φυλακές...????
Τι δεν κάναμε σωστά....?
Μήπως χάσαμε την ανθρωπιά μας? Και φοβόμαστε πως έχει χαθεί η ανθρωπιά όλων....?
Και νομίζουμε πως όσο πιο κλειδωμένοι.....τόσο πιο ασφαλείς...???

Αθανασίου Ελένη

Όταν οι μαθητές ... διδάσκουν!!!!

"Είμαστε μαθητές της  Γ΄ Γυμνασίου του 3ου Γυμνασίου Αμπελοκήπων  Θεσσαλονίκης. Χθες μόλις ακούσαμε στο δελτίο ειδήσεων για το τραγικό γεγονός του χαμού των 3 παιδιών στην Καβάλα. Με την επιστολή μας αυτή απευθυνόμενοι στο 15χρονο παιδί που χάθηκε θέλουμε να περάσουμε σε όλους το μήνυμα που προκύπτει από τη θυσία του. 


  Όλοι γνωρίζουμε λοιπόν πως καθώς το σπίτι φλεγόταν τα δύο μικρότερα παιδιά εγκλωβίστηκαν και δεν κατάφεραν να βγουν έξω. Όταν εσύ το αντιλήφθηκες αυτό μάθαμε πως έτρεξες στο κτίριο για να βοηθήσεις τα αδελφάκια σου, μια πράξη που οδήγησε στο θάνατό σου.

   Ξέρουμε πως οι περισσότεροι θα δώσουν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής τους εκεί, στο θάνατο που προκλήθηκε, στις ζωές που χάθηκαν. Εμείς όμως δεν σκοπεύουμε σ’ αυτό. Θέλουμε να περάσουμε ένα δίδαγμα μέσα από την πράξη σου. 

  Πως όμως αυτή η πράξη μπορεί να αποτυπωθεί στο μυαλό μας και να αποτελέσει πρότυπο για όλα τα παιδιά της ηλικίας μας; Και κυρίως γιατί πρέπει να τη μιμηθούμε και να αποτελέσει σταθμό στη ζωή μας; Η απάντηση ίσως να μη μπορεί να αποτυπωθεί με λίγες λέξεις γραμμένες σε ένα κομμάτι χαρτί, όταν πρόκειται για πράξεις όπως η δική σου. 
    Πιστεύουμε λοιπόν πως όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα, όσο θρήνο και να προκάλεσε η κίνησή σου αυτή, ήταν μια κίνηση άξια θαυμασμού, μια κίνηση που κρύβει τεράστιο θάρρος , τεράστια αγάπη, τεράστια ανθρωπιά. Κι εμείς δίνουμε τεράστια σημασία γιατί η ανθρωπιά, η αυτοθυσία και φυσικά οι αξίες ζωής που κρύβονται από πίσω είναι «πράγματα» που στη σημερινή κοινωνία εκλείπουν και εμείς ονειρευόμαστε να τα ξαναφέρουμε πίσω.
    Δεν θέλουμε να ξεγελάσουμε κανένα. Γνωρίζουμε πως το γράμμα μας δε θα μπορέσει να φτάσει στα χέρια σου ποτέ. Ίσως όμως να πέσει στα χέρια κάποιου άλλου ανθρώπου που μπορεί να μη γνωρίζει για το γεγονός ή ακόμα να γνωρίζει απλά ότι έγινε «κάτι». Αν το διαβάσει όμως ίσως να καταφέρουμε να του περάσουμε το μήνυμά μας, ίσως καταφέρουμε να τον ευαισθητοποιήσουμε και να πραγματοποιήσουμε έτσι ένα μέρος από τα όνειρά μας.
  Κλείνοντας, πρέπει να πούμε ένα ευχαριστώ σε σένα, ένα ευχαριστώ στους ανθρώπους σαν κι εσένα, που μας κάνουν να έχουμε ακόμα ελπίδες, να πιστεύουμε πως τα όνειρά μας είναι πραγματοποιήσιμα και κυρίως πως αξίζει να προσπαθήσουμε να τα πραγματοποιήσουμε.

Οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του 3ου Γυμνασίου Αμπελοκήπων.
    Αναδημοσίευση:http://nzals.blogspot.gr                                   

Πηγή: Alfavita.gr

Ο μικρός Χριστούλης



Σε μια φάτνη ταπεινή
στα πολύ παλιά τα χρόνια
κάποια νύχτα σκοτεινή
μες στους πάγους και τα χιόνια.

Εγεννήθηκε μικρός
ο Χριστούλης μας παιδάκι
κι είχε απ’ τ’ άστρα πιο λαμπρό
το γλυκό του προσωπάκι.

Η μανούλα η καλή
η γλυκιά μας Παναγίτσα
τον κρατούσε σαν πουλί
στη ζεστή της αγκαλίτσα.

Ήρθαν μάγοι και βοσκοί
να τον δουν, να προσκυνήσουν
κι άγγελοι με μουσική
για να τον δοξολογήσουν.

Κι ο Χριστούλης με χαρά
τα χεράκια του κουνούσε
κι έναν - έναν στη σειρά
όλους γύρω του ευλογούσε.

Η λήθη του Υπουργείου Παιδείας και η ξαφνική....μνήμη των κενών

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. Θ.ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Η λήθη του Υπουργείου Παιδείας και η ξαφνική μνήμη των κενών!!!

Με αφορμή την απάντηση (Αρ. Πρωτ. 158467) του Υφυπουργού Παιδείας Θ. Παπαθεοδώρου σε σχετική ερώτηση έξι βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (αρ.4321/23-11-2012) η Συντονιστική Ομάδα Αδιόριστων Θεολόγων θέλει να εκφράσει για ακόμη μία φορά την έντονη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση της προς το Υπουργείο Παιδείας αφού έπρεπε να φτάσουν τα Χριστούγεννα για να παραδεχτεί επιτέλους πως τα κενά μας είναι 123 (μετά τον διορισμό των 10 Θεολόγων στις 12/11/12) κάτι το οποίο εμείς γνωρίζουμε από την έναρξη της σχολικής χρονιάς!!!

Θα θέλαμε να θυμίσουμε στον κ. Υφυπουργό την απάντηση του στις 6/11/2012 (Αρ. Πρωτ. 138386/ΙΗ) σε ερώτηση (με αριθμό 2993/16-10-2012) της κ. Τζάκρη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τα κενά μας. Σύμφωνα με την τότε απάντηση του κ.Υφυπουργού τα κενά μας ανέρχονταν στα 49(!), ενώ στην τελευταία απάντησή του αναφέρει πως κατά την τελευταία επικαιροποίηση των λειτουργικών κενών στις 2/11/2012 καταχωρίστηκαν από τις Δ/νσεις Δ/θμιας Εκπαίδευσης και εγκρίθηκαν από τους Περιφερειακούς Διευθυντές Εκπ/σης 133 κενά Θεολόγων!!!

Άρα η απάντηση του κ. Υφυπουργού προς την κ. Τζάκρη μόνο ως ανυπόστατη και αναληθής μπορεί να χαρακτηρισθεί εφόσον γνώριζε τα πραγματικά κενά μας τα οποία ανέρχονταν στα 133!!
Επιλεκτική η μνήμη του Υπουργείου Παιδείας αφού έχει ξεχάσει παντελώς τους συναδέλφους μας, οι οποίοι είναι επιτυχόντες και διοριστέοι με το διαγωνισμό του 2008!! Διαπιστώνουμε πως ο κ. Υφυπουργός στην απάντησή του (Αρ.Πρωτ.158467) αναφέρει διορισμούς διαφόρων ειδικοτήτων, μάλιστα σημειώνει πως εκκρεμεί ο συμπληρωματικός διορισμός 3 εκπαιδευτικών, καμία όμως αναφορά στους Θεολόγους που περιμένουν τόσα χρόνια τον διορισμό τους.

Να αναφέρουμε επίσης πως δεν ήταν λίγες οι φορές που μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχαμε με το Υπουργείο οι υπεύθυνοι στα αρμόδια τμήματα διορισμών υποστήριζαν ή πως δεν υπάρχουν κενά Θεολόγων ή ότι είναι ελάχιστα. Η Συντονιστική Ομάδα Αδιόριστων Θεολόγων ζητάει να σταματήσει επιτέλους ο εμπαιγμός εις βάρος του κλάδου μας και διαμαρτύρεται εντονότατα για την κατάφωρη αδικία που υφίσταται ο κλάδος των Θεολόγων. Θέλουμε να τονίσουμε πως η όλη στάση του Υπουργείου Παιδείας απέναντι μας μόνο ως υποτίμηση της νοημοσύνης μας μπορεί να χαρακτηρισθεί. Εδώ και μήνες εισπράττουμε μια τεράστια κοροϊδία αναφορικά με την κάλυψη των κενών μας!!

Το Υπουργείο Παιδείας έχοντας εξαντλήσει όλες του τις δικαιολογίες για τον αριθμό των κενών μας έφτασε επιτέλους η στιγμή να παραδεχτεί ,έχοντας φτάσει τα Χριστούγεννα πια, τον πραγματικό αριθμό των κενών μας. Παρόλα αυτά λύση στο πρόβλημα δεν έχει δοθεί ακόμη, αφού τα κενά συνεχίζουν να παραμένουν ακάλυπτα. Απαιτούμε από το Υπουργείο να αναλάβει τις ευθύνες του και να προχωρήσει στην κάλυψη των κενών μας.

Τα μέλη της Συντονιστικής Ομάδας των Αδιόριστων Θεολόγων :
Ευτυχία Μπούζμπα, Πηνελόπη Κασιδόκωστα, Αικατερίνη Τσιλιλή, Βασιλική Μπίζου, Δέσποινα Ράπτη, Νικόλαος Κάσδαγλης,

Email: theologoi01@gmail.com

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Ψυχοφελείς Ιστορίες και Παραβολές

 Λευκορωσική ταινία "Ψυχοφελείς Ιστορίες και Παραβολές". Μετάφραση: Ευγενία Τελιζένκο. Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης



Το θαύμα

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν στη Σαμάρα το 1956. Στη διάρκεια των διακοπών, μια κοπέλα παίρνει από τον τοίχο την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου και αρχίζει να χορεύει μαζί της, αλλά ξαφνικά παγώνει στη θέση της. Η κατάστασή της θα κρατήσει πολλούς μήνες. Οι κάτοικοι της μικρής πόλης είναι τρομοκρατημένοι από αυτό το εξαιρετικό γεγονός, το οποίο εξελίσσεται σε ένα θαύμα...

Τα παιδιά της χορωδίας

Βρισκόμαστε πάνω από μισό αιώνα πίσω στο χρόνο, σε ένα γαλλικό αναμορφωτήριο του 1948. Ο πρωταγωνιστής, ένας παιδονόμος, αναλαμβάνει καθήκοντα στο ίδρυμα και έρχεται σε επαφή με τις αναχρονιστικές μεθόδους καταστολής του διευθυντή.
Ασημος μουσικός ο ίδιος, επιχειρεί με όπλο την τέχνη του να κερδίσει την πειθαρχία των ανήλικων τροφίμων, αλλά και να αποδείξει στον στενόμυαλο προϊστάμενό του, πως κάτι σπουδαίο μπορεί να προκύψει από εκείνα τα ''προβληματικά'' παιδιά.
 Οι επιδόσεις των μαθητών ξεπερνούν κάθε προσδοκία και μία μέρα το μαγικό τραγούδι της χορωδίας πλημμυρίζει κάθε γωνιά του παγωμένου κτιρίου...
Μην ξεχάσετε να ενεργοποιήσετε τους ελληνικούς υπότιτλους!!!!!!

Ο προφήτης Ωσηέ



Ο εκχριστιανισμός των Σλαβικών λαών



Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;



Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Εκκλησιαστική τέχνη



Είμαι δασκάλα και είναι όμορφο

Είμαι δασκάλα και ειναι όμορφο
...να έρχονται οι παλιοί σου μαθητές να σε αγκαλιάζουν ,να σε φιλάνε, να σου λένε πως σε αγαπάνε και θέλουν να τους κάνεις μάθημα πάλι..
 
...Να έρχονται σε σενα να τους ανοιγεις το μπουκαλάκι το νερό γιατί η κυρία όλα τα μπορεί....

Να τους μαθαίνεις να δένουν τα κορδόνια τους

Να ακους καθε πρωί "κυρία είσαι πολύ όμορφη" ενώ εσυ νιώθεις χάλια.

Να καταλαβαίνουν το καινουριο άρωμα σου και το καινουριο lip gloss.

Nα κόβεις απλά τις άκρες απο τα μαλλιά σου και όλα να ναι "μεγιές κυρία" ενω κανεις αλλος δεν το είχε παρατηρήσει.

Να θέλουν να παντρευτείς πιο πολύ και απο οσο θελει η μαμα σου.

Να θέλουν να κάτσουν όλα κοντά στην έδρα.
Οταν παίζετε μαζί να θέλουν να σου κρατούν το χέρι στον κύκλο.

Να σε κοιτάνε με ορθάνοιχτα μάτια να δείχνεις που είναι η Ικαρία που πήρε το όνομα της απο τον Ικαρο.


Να σου δίνουν  μια αγκαλιά ενώ τους διορθώνεις το γραπτό.

Να κλαίνε και να βρισκουν καταφύγιο στην αγκαλιά σου.

Να χτυπάνε το διάλειμμα και να θέλουν μόνο εσένα να τους καθαρίζεις την πληγή.

Να έχετε σχολάσει στις 1.15 και στις 1.20 να σε βλεπουν στο δρόμο και να σε χαιρετάνε...Και στις 1.22 και στις 1.25.


Να ζωγραφίζουν και στο τέλος ολες οι ζωγραφιές να ναι για σενα και με αφιέρωση.

Να μαθαίνουν όλα τη διαίρεση και να ξερεις πως τα βοήθησες εσύ.

Οταν κάτι σε απασχολεί να το καταλαβαινουν και να σου λένε "τι έχεις κυρία;"

Να σε καλούν στα πάρτυ τους.

Να ετοιμάζουν πάρτυ εκπληξη για τα γενέθλια σου
Να θέλει ένας μαθητής σου να σε παντρευτεί και να το ανακοινώνει παντού


Να παίρνεις πολλές  ευχές απο μια γιαγιά για ό,τι κανεις για το εγγόνι της.


Να χαίρονται που πλησιάζει η γιορτή σου.

Να τα μαλώνεις και να σε αγαπάνε

Να τα μαλώνεις και πάλι να εισαι η καλυτερότερη δασκάλα.

Να θυμουνται να πετάνε τα άχρηστα-χρησιμα στην ανακύκλωση.

Να παίζουν το διάλειμμα όλα μαζί αγαπημένα.

Να είσαι στην αυλή να κρυωνεις και να σου φερνει ενα μικρο το μπουφαν του "παρτο κυρία εγω δεν κρυώνω γιατι τρέχω"

Να σου λένε οι γονεις "ευχαριστω"
Nα σε λένε καταλάθος μαμά

Να σου λένε τα μυστικά τους.


Να θέλουν να σου πάνε την τσάντα στο γραφείο για να μην κουράζεσαι.

Να σου φτιάχνουν πάνω στην έδρα τα βιβλια της ημέρας.

Να σου προσφέρουν κάτι απο το φαγητό τους.

Να "σκοτώνονται" για το ποιος θα σου δανείσει το ψαλιδάκι του


Να σου λένε πως σ αγαπουν πολυυυυυυυ...

Να σου λένε πως σε αγαπούν οπως τη μαμα τους.

Να γράφουν πως απο ολο τον κοσμο εχουν εμπιστοσύνη στους γονεις τους και στην δασκάλα τους...

Να σου λένε πως όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες

Να σε αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά που δεν μπορείς να αναπνεύσεις....


Να λάμπουν απο χαρά όταν παίζεις μαζί τους στην αυλή....

Να τρώτε μαζί υγεινό πρωινό στην τάξη

Να φτιαχνετε μαζί κουλουράκια ....

Να σου λενε τι ονειρο είδαν χθες....

Να ρωτάνε τι γνώμη σου για το τι δωρο θα παρουν στο συμμαθητη τους που εχει γενεθλια

Να σταματά ενα παιδι να βλεπει την Παττυ επειδή του είπες πως εσυ δε το βλεπεις και δεν ειναι καταλληλο για την ηλικα τους

Να το πειθεις να παει οφθαλμιατρο και η μαμα να ρωτά "μα τι της ειπεςςς;;;"



Πηγή:http://amprakatampra.blogspot.gr/2011/10/blog-post.html

Η πορεία εκπόνησης και πιλοτικής εφαρμογής του νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου

Tου Σταύρου Γιαγκάζογλου*
Συμβούλου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων,
Πολιτισμού και Αθλητισμού
 
Κατά το σχολικό έτος 2010-2011, στο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας για το Νέο Σχολείο, εκπονήθηκαν νέα Προγράμματα Σπουδών (ΠΣ) σε όλα τα μαθήματα της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης, Δημοτικό και Γυμνάσιο. Βασικό χαρακτηριστικό της νέας αυτής παρέμβασης είναι
ο παιδαγωγικός αναπροσανατολισμός της διδακτικής πράξης στην κατεύθυνση της διερευνητικής, βιωματικής και συνεργατικής μάθησης. Η αλλαγή αυτή κρίθηκε αναγκαία, με βάση τις σύγχρονες θεωρίες μάθησης και διδακτικής αλλά και το αίτημα υπέρβασης χρόνιων αγκυλώσεων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Στο πλαίσιο της ευρύτερης αλλαγής του σχολείου, εκπονήθηκε νέο Πρόγραμμα Σπουδών και στο μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ). Η επιτροπή που συγκροτήθηκε για το σκοπό αυτό εργάστηκε συνεργατικά και συνθετικά, με πλήρη συνείδηση - επιστημονική, παιδαγωγική και θεολογική - του υψηλού χρέους, χωρίς «άνωθεν» οδηγίες και δεσμεύσεις. Κατεβλήθησαν φιλότιμα όλες οι ανθρωπίνως δυνατές προσπάθειες για όσο γίνεται καλύτερο αποτέλεσμα. Κατά την ολοκλήρωση του έργου της, η Επιτροπή υπέβαλε δύο παραδοτέα: α) «Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου», και β) «Οδηγό του Εκπαιδευτικού για τα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου». Τα συγκεκριμένα κείμενα, ήδη, έχουν δημοσιευθεί στον διαδικτυακό κόμβο του «Ψηφιακού Σχολείου» του Υπουργείου Παιδείας. Τα δύο αυτά κείμενα είναι παιδαγωγικά και διδακτικά εργαλεία αποκλειστικά για τον εκπαιδευτικό και, επομένως, το νέο ΠΣ δεν είναι διδακτικό εγχειρίδιο για τους μαθητές, όπως εσφαλμένα θεωρήθηκε από διάφορους σχολιαστές του, που μάλλον βιαστικά έκριναν το όλο έργο. Τα περιεχόμενα του ΠΣ καθώς και τα κύρια κεφάλαια του Οδηγού του Εκπαιδευτικού αναφέρονται στις βασικές ανάγκες του εκπαιδευτικού, προκειμένου να σχεδιάσει και να επιτελέσει το έργο του. Η χρησιμοποιούμενη παιδαγωγική και διδακτική ορολογία είναι η καθιερωμένη στον ευρύτερο χώρο της Εκπαίδευσης, που υπερβαίνει τα ειδικά όρια του ΜτΘ, ενώ λαμβάνεται υπόψη ότι το ΠΣ θα διαβαστεί όχι μόνο από θεολόγους. Οπωσδήποτε, για την κατανόηση της φιλοσοφίας του ΠΣ και πολύ περισσότερο για την εφαρμογή του δεν είναι αρκετή μια απλή ανάγνωσή του, αλλά απαιτείται αναλυτική ενημέρωση και συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Τελικά, το ΠΣ δεν είναι κατάλογος διδακτικών ενοτήτων ή λίστα περιεχομένων της διδακτέας ύλης. Είναι ένα πλήρες, μεθοδικό και άρτια οργανωμένο πλαίσιο εκπαιδευτικών αρχών, προσανατολισμών και διδακτικών προτάσεων που αποβλέπει στην εξυπηρέτηση του σχεδιασμού της διδασκαλίας από τον εκπαιδευτικό. Αυτή είναι και η κύρια μορφολογική διαφορά ως προς τα λεγόμενα Αναλυτικά Προγράμματα του παρελθόντος. Το νέο ΠΣ για πρώτη φορά στα εκπαιδευτικά μας πράγματα εφαρμόζεται πιλοτικά και πειραματικά, ώστε να διαπιστωθούν στην πράξη πιθανά προβλήματα, ατέλειες, ελλείψεις και να επιχειρηθούν οι απαραίτητες βελτιώσεις, τροποποιήσεις και αλλαγές, προκειμένου να εφαρμοστεί κατόπιν σε όλα τα σχολεία. Προς την κατεύθυνση αυτή, είναι ευπρόσδεκτη οποιαδήποτε εποικοδομητική κριτική με συγκεκριμένες παρατηρήσεις και προτάσεις. Η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την εκπόνηση του ΠΣ ήδη συλλέγει και επεξεργάζεται τα στοιχεία αυτά και θα συνεχίσει να το πράττει μέχρι να ολοκληρωθεί ένας πρώτος κύκλος αξιολόγησής του. Ακολούθως, θα καταθέσει εκ νέου το ΠΣ με αλλαγές και βελτιώσεις, όπου αυτές κριθούν απαραίτητες.
Στο πλαίσιο τη ευρύτερης συζήτησης μεταξύ των υπευθύνων φορέων για το περιεχόμενο και τους στόχους του νέου ΠΣ Θρησκευτικών Δημοτικού-Γυμνασίου και με στόχο την διευκόλυνση όλων για την ορθή ανάγνωσή του, θεωρούμε απαραίτητη την υπεύθυνη ενημέρωση αλλά και την κατάθεση της γνώμης μας για την μέχρι τώρα πορεία και εξέλιξη του νέου ΠΣ καθώς και για την ασκηθείσα κριτική. Στην κρίσιμη αυτή καμπή της ελληνικής κοινωνίας, ο διάλογος για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα προϋποθέτει νηφάλια αλλά και με επιστημονικά κριτήρια αντιμετώπιση όλων των παραμέτρων του, καθώς μόνο με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε σε ασφαλέστερα συμπεράσματα, πλησιέστερα στην πραγματικότητα και μακριά από πολώσεις και ιδεοληψίες.
1. Προκαταρτική φάση
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
Κατάθεση υποψηφιοτήτων στο ηλεκτρονικό Μητρώο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (ΠΙ) και επιλογή εμπειρογνωμόνων για την εκπόνηση Προγραμμάτων Σπουδών (ΠΣ) σε όλα τα μαθήματα του Δημοτικού και Γυμνασίου. Επιλογή με επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια της ομάδας των εμπειρογνωμόνων στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου. Την ομάδα αποτελούν μέλη ΔΕΠ, Σχολικοί Σύμβουλοι και Θεολόγοι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010
Στο γενικότερο πλαίσιο ενημερωτικών συναντήσεων και ανταλλαγής απόψεων του ΠΙ με τις ενώσεις και τους συλλόγους πανελλήνιας εμβέλειας των εκπαιδευτικών, εν όψει της εκπόνησης νέων ΠΣ, το ΠΙ κάλεσε για το μάθημα των Θρησκευτικών την «Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων» (ΠΕΘ) και τον «Πανελλήνιο Θεολογικό Σύνδεσμο «ΚΑΙΡΟΣ» για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης».
Η ΠΕΘ κατά τη συνάντηση αυτή αλλά και με επιστολές προς την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας υποστήριξε ότι ο χαρακτήρας της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών πρέπει να είναι ορθόδοξος χριστιανικός θεολογικός, δηλαδή απόλυτα ομολογιακός. Μολονότι είχε λήξει η προθεσμία υποβολής αιτήσεων στο ηλεκτρονικό Μητρώο των υποψηφίων εμπειρογνωμόνων για το νέο Πρόγραμμα Σπουδών και είχε συσταθεί από τα θεσμικά όργανα του ΠΙ η επιτροπή εκπόνησης του ΠΣ στα Θρησκευτικά, η ΠΕΘ απαίτησε την ανασυγκρότηση της επιτροπής και με δικά της μέλη, εκλαμβάνοντας την όλη διαδικασία με συντεχνιακά και όχι με παιδαγωγικά και επιστημονικά κριτήρια.
Οι εκπρόσωποι του «ΚΑΙΡΟΥ», από την πλευρά τους, ενημέρωσαν την ηγεσία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για το από μηνών συντελούμενο στους κόλπους του Συνδέσμου έργο για την ανάδειξη τόσο των προβλημάτων στη διδασκαλία του μαθήματος όσο και των προτεραιοτήτων και προϋποθέσεων για τη σύνταξη νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων με στόχο την ουσιαστική αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης στο ελληνικό σχολείο. Στη συνέχεια, ανέπτυξαν τις θέσεις του «ΚΑΙΡΟΥ» σχετικά με την υποχρεωτικότητα του μαθήματος για όλους τους μαθητές και στις δυο σχολικές βαθμίδες εκπαίδευσης, την αποδέσμευσή του από κατηχητικές πρακτικές και τη μετάβασή του από ένα στενά ομολογιακό-μονοφωνικό σε ένα πιο ανοικτό-πολυφωνικό μάθημα. Τονίστηκε ότι η θέση αυτή δεν μπορεί αλλά και δεν πρέπει να έχει απλώς συντεχνιακό χαρακτήρα αλλά χρειάζεται να συνδέεται με ένα σύγχρονο και δημιουργικό/αποτελεσματικό σχολείο. Η διεξαχθείσα συζήτηση ανέδειξε τη βούληση και τη διάθεση όλων να προχωρήσουν στην οικοδόμηση μιας τακτικότερης συνεργασίας σε ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, προς όφελος της σχεδιαζόμενης αλλαγής στη φιλοσοφία και στο περιεχόμενο της διδακτικής πράξης και για το μάθημα των Θρησκευτικών, όπως τίθεται από τα υπό διαμόρφωση νέα Προγράμματα Σπουδών για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Ωστόσο, ο «ΚΑΙΡΟΣ» δια των εκπροσώπων του διατύπωσε τις επιφυλάξεις του για την υπό διαμόρφωση νέα κατάσταση στο επίπεδο των Προγραμμάτων Σπουδών, καθώς επισημάνθηκε τόσο η περιορισμένη χρονική προθεσμία για την περάτωση του έργου όσο και οι εγγενείς δυσκολίες στο χώρο της εκπαίδευσης για την αποτελεσματική εφαρμογή του (έλλειψη επαρκούς επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, χρήση νέων τεχνολογιών).
2. Η εκπόνηση του Προγράμματος Σπουδών και η πιλοτική εφαρμογή του
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
Έναρξη εργασιών της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την εκπόνηση «Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου». Η επιτροπή θα περατώσει το έργο της τον Σεπτέμβριο του 2011, παραδίδοντας τον Ιούνιο του 2011 το «Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου», αποτελούμενο από 104 σελίδες και τον Αύγουστο του 2011 τον «Οδηγό για τον Εκπαιδευτικό στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου», αποτελούμενο από 277 σελίδες.
Το νέο ΠΣ για πρώτη φορά στα εκπαιδευτικά μας πράγματα εφαρμόζεται πιλοτικά και πειραματικά, για δύο σχολικά έτη (2011-2012 και 2012-2013), ώστε να διαπιστωθούν στην πράξη πιθανά προβλήματα, ατέλειες, ελλείψεις και να επιχειρηθούν οι απαραίτητες βελτιώσεις, τροποποιήσεις και αλλαγές, προκειμένου να εφαρμοστεί κατόπιν σε όλα τα σχολεία. Προς την κατεύθυνση αυτή, είναι ευπρόσδεκτη οποιαδήποτε εποικοδομητική κριτική με συγκεκριμένες παρατηρήσεις και προτάσεις. Η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την εκπόνηση του ΠΣ συλλέγει και επεξεργάζεται τα στοιχεία αυτά. Ακολούθως, θα καταθέσει εκ νέου το ΠΣ με αλλαγές και βελτιώσεις, όπου αυτές κριθούν απαραίτητες.
3. Η επικριτική αρθρογραφία
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011
Με την ολοκλήρωση και δημοσίευση του ΠΣ και του Οδηγού για τον Εκπαιδευτικό στην ιστοσελίδα του «ψηφιακού σχολείου», άρχισαν σταδιακά να αναρτώνται στο διαδίκτυο ορισμένες αρνητικές κριτικές, οι οποίες προέρχονταν κυρίως από μέλη ή παραρτήματα της ΠΕΘ. Οι κριτικές αυτές, αρκετές από τις οποίες δεν είχαν επιστημονικό υπόβαθρο, ήταν προκατειλημμένες ή χαρακτηρίζονταν από ελλιπή κατανόηση του ΠΣ, εστίαζαν την αρνητική τους τοποθέτηση κυρίως στο γεγονός ότι το νέο ΠΣ περιείχε θρησκειολογικά στοιχεία στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, ενώ μέχρι τώρα τα θρησκειολογικά θέματα περιορίζονταν αποκλειστικά στη Β΄ Λυκείου. Ως εκ τούτου, χαρακτήριζαν το νέο ΠΣ θρησκειολογικό. Αρκετοί μάλιστα είτε απομόνωσαν επιμέρους θρησκειολογικές αναφορές είτε συνέλεξαν όλα τα θρησκειολογικά στοιχεία του νέου ΠΣ και τα ενοποίησαν σκόπιμα για να φανεί ότι δήθεν το νέο Πρόγραμμα είναι σαφέστατα ή αμιγώς θρησκειολογικό. Μάλιστα, ορισμένες κριτικές έφθασαν στο σημείο να χαρακτηρίσουν το προτεινόμενο ΠΣ ως πανθρησκεία, προϊόν της νέας τάξης και της παγκοσμιοποίησης και γενικά ως ένα πρόγραμμα από το οποίο απουσιάζει ή αποδομείται η Ορθοδοξία και η θεολογία της Εκκλησίας.
4. Η ενημερωτική συνάντηση και διαβούλευση στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012
Μετά το πέρας ειδικού επιμορφωτικού σεμιναρίου για τους Σχολικούς Συμβούλους με αντικείμενο το νέο ΠΣ, ο Σύμβουλος του ΠΙ, μέλη της επιτροπής εκπόνησης του ΠΣ και οι Θεολόγοι Σχολικοί Σύμβουλοι επισκέφθηκαν εθιμοτυπικά τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος και είχαν μια πρώτη ενημερωτική συνάντηση με θέμα το νέο ΠΣ και άλλα ζητήματα που αφορούν το μάθημα των Θρησκευτικών. Στη συνάντηση αυτή ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε από τον υπεύθυνο της επιτροπής εκπόνησης του νέου ΠΣ ένα ειδικό ενημερωτικό υπόμνημα.
ΜΑΡΤΙΟΣ 2012
Η επιτροπή εκπόνησης του νέου ΠΣ παραδίδει το σχετικό υπόμνημά της για το πλαίσιο αρχών, τις παιδαγωγικές προϋποθέσεις, τους στόχους και τα περιεχόμενα του νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου προς τον Αρχιεπίσκοπο και τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος (ΔΙΣ). Ταυτόχρονα, αποστέλλει το υπόμνημα αυτό και προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τις Ιερές Μητροπόλεις ανά την Ελλάδα, τις Θεολογικές Σχολές, τις Εκκλησιαστικές Ακαδημίες, τους Θεολόγους Σχολικούς Συμβούλους και τις επιστημονικές ενώσεις των Θεολόγων.
ΜΑΙΟΣ 2012
Στις αρχές Μαΐου πραγματοποιείται ενημερωτική κοινή διαβούλευση με τη ΔΙΣ στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου γίνεται ανταλλαγή απόψεων με τη συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου και των Συνοδικών Μητροπολιτών, αντιπροσωπείας της επιτροπής εκπόνησης του νέου ΠΣ, σχεδόν όλων των Θεολόγων Σχολικών Συμβούλων και ορισμένων μελών του ΔΣ της ΠΕΘ. Προηγουμένως, κατά την κύρια εισήγησή του στη ΔΙΣ ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος πραγματοποίησε θετική εισήγηση για το νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά, τονίζοντας ότι «το Πρόγραμμα Σπουδών, όπως το περιγράφουν οι συντάκτες του και τα περιεχόμενά του, επιδιώκει να αναδείξει την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση σε όλες τις πτυχές της. Σε όλα τα μαθήματα υπάρχει αφθονία θεμάτων και διδακτικών δραστηριοτήτων που αφορούν στην Αγία Γραφή, στα πατερικά κείμενα, στη λατρεία και στην τέχνη της Εκκλησίας. Σε κάποιες αυτόνομες ενότητες παραθέτει συμπληρωματικά, με τη μορφή διάσπαρτων στοιχείων και θρησκειολογικά θέματα. Σε όλες τις ενότητες, ειδικά στο Γυμνάσιο, είναι εμφανής ο διάλογος με τις ανησυχίες και τις εμπειρίες των μικρών παιδιών και των εφήβων αλλά και με τα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα. Επειδή είναι εκπαιδευτικό εργαλείο, σ' αυτά τα ζητήματα χρησιμοποιεί γλώσσα και ορολογία επίκαιρη, που κάποτε υπερβαίνει τη γνώριμη σε μας και οικεία θεολογική ορολογία. Βεβαίως, αποκλίσεις από τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, δεν υπάρχουν».
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012
Η επιτροπή εκπόνησης του νέου ΠΣ δημοσιοποιεί το δεύτερο υπόμνημά της με τίτλο «Απόκριση στις Επικρίσεις Σχετικά με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών», απαντώντας στις συντονισμένες προσπάθειες διάφορων επώνυμων αλλά και ανώνυμων που χωρίς την αίσθηση της δέουσας ευθύνης αγωνίζονται με κάθε μέσο -και κυρίως με επικοινωνιακούς όρους και όχι με πραγματικά θεολογικά και παιδαγωγικά κριτήρια- να δημιουργήσουν κλίμα καχυποψίας ή ακόμη και χαοτικού διχασμού. Πράγματι, «η επιτροπή δέχθηκε ανάρμοστες λεκτικές επιθέσεις και απρεπείς χαρακτηρισμούς, που αποκαλύπτουν προκατάληψη, φανατισμό και παντελή έλλειψη πνεύματος διαλόγου. Η προφανής αδυναμία παρουσίασης πειστικών αντεπιχειρημάτων και η απροθυμία για έναν ουσιαστικό διάλογο γύρω από το θεολογικό περιεχόμενο του νέου ΠΣ και τις παιδαγωγικές αρχές που το διέπουν, οδήγησε αρκετούς επικριτές να επιδοθούν σε μια συστηματική, άκομψη και ανοίκεια προς το χριστιανικό ήθος προσωπική επίθεση εναντίον των μελών της συντακτικής Επιτροπής. Η επίθεση αυτή επεδίωκε τη συκοφάντηση των κινήτρων τους, τη σπίλωση της ακαδημαϊκής και επιστημονικής τους υπόληψης και την αμφισβήτηση της ίδιας της εκκλησιαστικής ταυτότητας και του Ορθόδοξου φρονήματός τους».
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012
Στις 5 Νοεμβρίου η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ασχολήθηκε και πάλι με το μάθημα των Θρησκευτικών και το νέο ΠΣ. Σχετική εισήγηση παρουσίασε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας αναφέροντας συμπερασματικά ότι: «Το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να διατηρεί τον γνωστικόν και παιδαγωγικόν του χαρακτήρα. Θα εκφράζεται μέσα από μίαν ενιαίαν δομήν, με τρόπον επαγωγικόν, συμφώνως και με τα σύγχρονα παιδαγωγικά χαρακτηριστικά της ηλικίας και των μορφωτικών αναγκών. Δεν είναι δυνατόν να αποτελεί απλήν συσσώρευσιν γνώσεων, ούτε να επιδιώκει προβολή μεταφυσικών και ιδεολογικών προεκτάσεων, ερμηνευτικών προσεγγίσεων η ακροβατισμών αλλά δια της διδασκαλίας θα επιδιώκεται η προβολή και αι συνέπειαι διαμορφώσεως ενός προτύπου ζωής, δηλαδή του πολιτισμού και της κοινωνίας. Επί τη βάσει των συντεταγμένων αυτών θα πρέπει να διαμορφωθεί εν πρόγραμμα, το οποίον θα ξεκινά και θα έχει ως επίκεντρον την ελληνορθόδοξον παράδοσιν του τόπου, επί τη βάσει του οποίου εξεφράσθη ως ήθος, και διεμορφώθη ως ζωή, και ως αύτη η παράδοσις απετυπώθη εις τα μνημεία του πολιτισμού μας. Έκαστος μαθητής η μαθήτρια, ανεξαρτήτως της θρησκευτικής του ιδιοπροσωπείας, είναι απαραίτητον και πολύτιμον να γνωρίζει την θρησκευτικήν παράδοσιν του τόπου, ως πίστιν, λατρείαν, ζωήν, τέχνην και πολιτισμόν. Τούτος θα πρέπει να είναι ο πρώτος και βασικός κύκλος του μαθήματος. Ο δεύτερος κύκλος θα αφορά τας μεγάλας χριστιανικάς παραδόσεις εκτός της Ορθοδοξίας, αι οποίαι συναντώνται εις τον ελλαδικόν χώρον και γενικώτερον εις τον κόσμον, όπως στοιχεία του Ρωμαιοκαθολικισμού και του Προτεσταντισμού. Ο τρίτος κύκλος θα πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένα στοιχεία από τα μεγάλα Θρησκεύματα και ιδίως όσα ενδιαφέρουν την ελληνικήν κοινωνίαν περισσότερον, δηλαδή, τας μονοθεϊστικάς παραδόσεις του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ, τον Ινδουϊσμόν και τον Βουδισμόν, προκειμένου εις επίπεδον γνωσιακόν οι διδασκόμενοι να αποκτήσουν "πείραν"».
Ακολούθως η ΔΙΣ αποφάσισε:
«1. Να ζητήσει να της αποσταλεί το υπό διαμόρφωση νέο Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών.
2. Να ζητήσει το μάθημα να εξακολουθήσει να ονομάζεται «Μάθημα Θρησκευτικών» και να είναι υποχρεωτικό.
3. Στις τάξεις της Β´ και Γ´ Λυκείου να υπάρχει δίωρη διδασκαλία του μαθήματος.
4. Για τον διορισμό των Καθηγητών του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Εκπαίδευση, να προϋποθέτει και την «Συμμαρτυρία» του Επισκόπου της τοπικής Εκκλησίας».
5. Άλλες επικριτικές προσεγγίσεις
ΜΑΙΟΣ 2012
Η «Εστία Πατερικών Μελετών», ένας θρησκευτικός σύλλογος που πρωτοστατεί σε διαμαρτυρίες κατά των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, του ΑΜΚΑ, της μετάφρασης των λειτουργικών κειμένων κ.λπ., οργάνωσε ημερίδα στο Πολεμικό Μουσείο με κεντρικό θέμα το νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου και τίτλο: «Θρησκευτικά: Ορθόδοξη Παιδεία ή Πανθρησκειακή προπαγάνδα;». Δύο εκ των ομιλητών επικεντρώθηκαν στο νέο ΠΣ. Η κριτική που ασκήθηκε στο ΠΣ αφορούσε κυρίως στον χαρακτήρα του μαθήματος. Κατά τους οργανωτές και ομιλητές της ημερίδας, με το νέο ΠΣ το ορθόδοξο ομολογιακό μάθημα μεταλλάσσεται σε πολυθρησκευτικό, αποδομώντας την ορθόδοξη θρησκευτική παιδεία.
ΙΟΥΝΙΟΣ 2012
Με ορισμένες διαφοροποιήσεις, την κριτική αυτή θα επαναλάβει και η ΠΕΘ επισήμως, ζητώντας την ακύρωση του νέου ΠΣ στα Θρησκευτικά τόσο σε σχετική ανακοίνωσή της όσο και σε ιδιαίτερη συνάντηση που είχε με τον Αρχιεπίσκοπο. Μάλιστα, η ΠΕΘ προκάλεσε συνάντηση εργασίας με ορισμένους θεολόγους εκπαιδευτικούς στα σχολεία όπου το νέο ΠΣ εφαρμοζόταν σε πιλοτικό πρόγραμμα.
Την αρνητική αυτή στάση με ομιλίες, παρεμβάσεις στο διαδίκτυο, επιστολές και υπομνήματα προς την εκκλησιαστική Ιεραρχία και το Υπουργείο Παιδείας κ.ά. αποδέκτες, εξέφρασε συντονισμένα και ο καθηγητής στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ κ. Ηρακλής Ρεράκης, ζητώντας με σχετικό υπόμνημά του την ακύρωση του ΠΣ και τη συγγραφή ενός άλλου. Και εδώ το πρόβλημα είναι κυρίως τα θρησκειολογικά στοιχεία που ενσωματώθηκαν στο νέο ΠΣ.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012
Από το τοπικό Παράρτημα της ΠΕΘ Μυτιλήνης εκδίδεται τόμος με συλλογή 315 επικριτικών άρθρων και αναφορών στο νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου και αποστέλλεται κυρίως προς τους ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο τόμος αυτός δεν περιέχει απλώς επικριτικά άρθρα αλλά και κάθε αρνητική αναφορά που δημοσιεύθηκε απλώς στο διαδίκτυο κατά του νέου ΠΣ.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012
Στις 5 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια των εργασιών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, η ΠΕΘ με τα κατά τόπους Παραρτήματά της και ο Σύνδεσμος Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης επέδωσαν Ψήφισμα προς τα Μέλη της ΔΙΣ, με το οποίο εκφράζουν την ριζική διαφωνία τους προς το νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά, γιατί, όπως υποστηρίζουν στο εν λόγω Ψήφισμα, το νέο ΠΣ απεμπολεί την ταυτότητα του ορθόδοξου χριστιανισμού, γιατί στο νέο ΠΣ δεν καλύπτεται η συνταγματική επιταγή για καλλιέργεια και ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, γιατί καταστρατηγεί βασικές αρχές της παιδοψυχολογίας, γιατί υποτιμά τον Χριστό ως απλό διδάσκαλο μιας θρησκείας μεταξύ των άλλων, γιατί δεν ζητήθηκε η γνώμη της Εκκλησίας, των Θεολογικών Σχολών και των θεολογικών ενώσεων στην εκπόνηση του νέου ΠΣ. Η ΠΕΘ, τέλος, διερωτάται γιατί η Εκκλησία της Ελλάδος δεν εξέφρασε ακόμη την αυτονόητη αντίθεσή της και κλείνει με αναφορά σε ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη προς επίρρωση των θέσεων της ΠΕΘ για τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών, απαιτώντας με το ζήτημα αυτό να ασχοληθεί η επόμενη Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας.
6. Απόψεις των Σχολικών Συμβούλων και των εκπαιδευτικών των πιλοτικών σχολείων
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012
Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής νέων Σχολικών Συμβούλων, πραγματοποιήθηκε σε ειδικό σεμινάριο η επιμόρφωσή τους στα νέα ΠΣ, προκειμένου να λάβουν ενεργό μέρος στην πιλοτική διαδικασία εφαρμογής τους. Πλην των επιφυλάξεων ενός Σχολικού Συμβούλου, η συντριπτική πλειοψηφία των Θεολόγων Σχολικών Συμβούλων τάσσεται υπέρ του νέου ΠΣ και ενεργοποιείται στην πιλοτική εφαρμογή αλλά και στην ενημέρωση των Θεολόγων εκπαιδευτικών για το νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά.
ΙΟΥΝΙΟΣ 2012
Με βάση τις συγκεντρωτικές «Εκθέσεις παρακολούθησης και αξιολόγησης» που συνέταξε ο Σχολικός Σύμβουλος Άγγελος Βαλλιανάτος, υπεύθυνος για την πιλοτική εφαρμογή του νέου ΠΣ στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, η πιλοτική εφαρμογή του νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά με δεδομένες τις δυσχερείς συνθήκες, τις τεχνικές δυσκολίες, τις καθυστερήσεις και τις ασάφειες στο ξεκίνημά της, λειτούργησε θετικά. Στα Δημοτικά, λόγω της ελλιπούς επιμόρφωσης και ενημέρωσης, η εφαρμογή του ΠΣ στα Θρησκευτικά έγινε μεμονωμένα. Αντίθετα, στα Γυμνάσια, ελάχιστος ήταν ο αριθμός των Θεολόγων στα πιλοτικά σχολεία που αξιωματικά αρνήθηκε να προσεγγίσει τα νέα Προγράμματα Σπουδών και τον Οδηγό για τον εκπαιδευτικό.
Με βάση τις ιδιαίτερες εκθέσεις των δεκαοκτώ (18) επιμορφωτών και των δέκα (10) συμβούλων προώθησης, ορισμένοι εκ των οποίων ήσαν και Σχολικοί Σύμβουλοι, οι διδακτικές δραστηριότητες που προτείνει το νέο ΠΣ αλλάζουν δραστικά τον τρόπο που μαθαίνουν οι μαθητές, αφού αλλάζει ο ρόλος του διδάσκοντος και διαφοροποιείται ο ρόλος των μαθητών. Ο εκπαιδευτικός από μεταφορέας πληροφορίας και γνώσης γίνεται συντονιστής και καθοδηγητής στην ανακάλυψή της. Οι μαθητές γίνονται ενεργοί στην ανακάλυψη της γνώσης και στη συσχέτισή της με τις δικές τους εμπειρίες. Όσα μαθαίνουν, γίνονται κτήμα τους. Συγκεκριμένα για το μάθημα των Θρησκευτικών, οι μαθητές ασκούν τη δυνατότητά τους να αποκτήσουν γνώσεις για την Ορθόδοξη Εκκλησία, τον Χριστιανισμό και βασικά θρησκεύματα, με τρόπους που τους ελκύουν να προσεγγίσουν το θρησκευτικό φαινόμενο σε πολλές και πλούσιες εκφράσεις. Με το εργαλείο της κριτικής σκέψης οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τη θρησκευτική πολλαπλότητα, καλλιεργώντας παράλληλα την ηθική και κοινωνική ευαισθησία τους. Οι ενεργητικές τεχνικές εκπαίδευσης καθιστούν τους μαθητές δρώντα υποκείμενα, ώστε ελεύθερα και υπεύθυνα να εκφράζονται και να αυτοπροσδιορίζονται ως προς το «θρησκεύειν» αλλά και να μάθουν να συνυπάρχουν και να ανέχονται τη θρησκευτική ετερότητα.
Κάποιοι εκπαιδευτικοί, που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στις επιμορφωτικές συναντήσεις, δήλωσαν πως δεν είχαν διαβάσει το ΠΣ και τον Οδηγό για τον εκπαιδευτικό, δεν ξέρουν τι περιέχει, πώς είναι διαρθρωμένο και ποιοι είναι οι στόχοι της εκπαίδευσης και του μαθήματος των Θρησκευτικών ειδικότερα. Δεν γνώριζαν τίποτα, παρά μόνο ό,τι άκουσαν από άλλους. Παρέμειναν στις απόψεις τους, με μόνη ενημέρωσή τους από την αρθρογραφία περί του ΠΣ, κυρίως στο διαδίκτυο, διατηρώντας αντιρρήσεις επί της αρχής και του γενικού στόχου του μαθήματος, που θεωρούν πως γίνεται θρησκειολογικό, όπως περιγράφεται ότι είναι στην ως άνω αρθρογραφία. Σε άλλο σχολείο οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν αρκετά εξοικειωμένοι με τους στόχους του νέου ΠΣ, επειδή δεν συμμετείχαν επαρκώς στην Α΄ Φάση επιμόρφωσης. Ωστόσο, το ενδιαφέρον τους για τα νέα ΠΣ και η συνεχής επαφή με τον Σχολικό Σύμβουλο συνέβαλε στη βελτίωσή τους. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί ήρθαν σε επαφή ή μελέτησαν το νέο ΠΣ και δηλώνουν πως αισθάνονται εξοικειωμένοι με τους στόχους του. Δυσκολεύτηκαν να ξεκινήσουν την εφαρμογή του, αλλά το αποφάσισαν κυρίως μετά την πρώτη επιμορφωτική συνάντηση.
Ενώ οι περισσότεροι από τους εκπαιδευτικούς δηλώνουν πως είναι εξοικειωμένοι με τους στόχους του ΠΣ και δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα, αν εξαιρέσουμε εκείνους που αρνήθηκαν να το αγγίξουν, λίγοι είναι εκείνοι που αισθάνονται πως κάποια από τα θέματα που διαπραγματεύεται είναι δύσκολα για την ηλικία που προβλέπεται να διδαχθούν, ο χρόνος που προτείνεται είναι λίγος για τέτοια ζητήματα και κάποιοι από τους στόχους δεν αντιστοιχούν επαρκώς με την ανάπτυξή τους στις αντίστοιχες στήλες. Απορίες και παρανοήσεις σχετικές με την προσέγγιση και την υλοποίηση των στόχων -π.χ. αν θα πρέπει να αναπτυχθούν όλοι οι στόχοι που περιγράφονται στα προσδοκώμενα- λύθηκαν είτε στη διάρκεια των επιμορφωτικών συναντήσεων είτε κατά τις επισκέψεις των Συμβούλων Προώθησης.
Ως προς την αναγκαιότητα αλλαγής των ΠΣ και εδώ οι γνώμες ποικίλλουν. Στις εκθέσεις των Συμβούλων Προώθησης αναφέρεται ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θεωρούν πως δεν χρειαζόταν καμία αλλαγή, οπότε δεν ασχολήθηκαν με το νέο ΠΣ, ή ότι ήταν αναγκαία η αλλαγή του μαθήματος, αλλά στην κατεύθυνση του τονισμού της ελληνικής ταυτότητας και του παρηγορητικού ρόλου του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πέρα όμως από τα άκρα, οι περισσότεροι από τους θεολόγους που συνεργάστηκαν με τους Συμβούλους Προώθησης, κρίνουν πως ήταν αναγκαία η αλλαγή του ΠΣ στα Θρησκευτικά, ώστε να ανταποκριθεί το μάθημα στις σημερινές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, να προσαρμοστεί στις σύγχρονες συνθήκες λειτουργίας του σχολείου, να γίνει επίκαιρο και να αποκτήσει λόγο ύπαρξης στην τάξη, να πάψει να αγνοεί την ετερότητα, να λάβει υπόψη τις προσλαμβάνουσες και τις θρησκευτικές αναζητήσεις των μαθητών. Τέλος, κάποιοι από τους εκπαιδευτικούς εξέφρασαν ενθουσιασμό για το νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά και τον Οδηγό που το συνοδεύει και προτείνουν τον Οδηγό ως εργαλείο και σε άλλα μαθήματα.
7. Κριτική θεώρηση των αντιδράσεων στο νέο ΠΣ
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ίδιοι κύκλοι που σήμερα ασκούν κριτική στο ΠΣ άσκησαν την ίδια περίπου κριτική και κατά το πρόσφατο παρελθόν (2003-2006), όταν εξέφρασαν τις θέσεις τους για τα νεο-εκδοθέντα τότε διδακτικά βιβλία των Θρησκευτικών. Τόσο η ΠΕΘ όσο και ο καθηγητής Η. Ρεράκης, ο οποίος μάλιστα ήταν και κριτής-αξιολογητής του ΠΙ για το βιβλίο της Ε΄ τάξης του Δημοτικού, αποφάνθηκαν σε ανακοινώσεις και σε ημερίδες για τον προβληματικό και κατά τη γνώμη τους μη ακραιφνώς ορθόδοξο χαρακτήρα των βιβλίων αυτών, τα οποία, σημειωτέον, είναι σε ισχύ μέχρι σήμερα. Η στάση αυτή των παραπάνω κύκλων οδήγησε προφανώς την τότε ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος να αποστείλει αρχικά, πριν τη συγγραφή των βιβλίων, επιστολή στο ΠΙ με την οποία ζητούσε τη συμμετοχή της Εκκλησίας στη συγγραφή των βιβλίων των Θρησκευτικών και, κατόπιν, αρνητικό υπόμνημα για τα περατωθέντα διδακτικά βιβλία, επαναλαμβάνοντας τις θέσεις των εν λόγω κύκλων.
Από την κριτική αυτή δεν έλειψαν και λίαν προσβλητικές και υποτιμητικές εκφράσεις και υπονοούμενα για τα μέλη της επιτροπής εκπόνησης του νέου ΠΣ, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως «κατ' επίφασιν και κατ' ευφημισμόν εμπειρογνώμονες» ή ότι συνέπραξαν στο νέο ΠΣ για λόγους οικονομικούς, μιας και τα δήθεν υπέρογκα ποσά του προγράμματος αυτού προέρχονται από το ΕΣΠΑ. Επί της ουσίας, η κριτική που δέχθηκε το νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά χαρακτηρίζεται, σε πολλές περιπτώσεις, από ελλιπείς κατανοήσεις, αποσπασματικές αναγνώσεις, αλλά και πολύ συχνά κατάφωρες διαστρεβλώσεις των περιεχομένων του. Αφοριστικές διατυπώσεις της μορφής «το μάθημα μετατρέπεται σε πανθρησκεία», «από το νέο ΠΣ απουσιάζει το πρόσωπο της Θεοτόκου», «ο Ιησούς Χριστός εξισώνεται με τους ιδρυτές άλλων θρησκειών», «ο μαθητής καλείται να μάθει για όλες τις θρησκείες και να επιλέξει» κ.ά. δεν έχουν καμιά σχέση με τα περιεχόμενα του ΠΣ. Σε αρκετές από αυτές τις μάλλον προκατειλημμένες προσεγγίσεις απάντησε ήδη η Επιτροπή που εκπόνησε το ΠΣ με το πολυσέλιδο Υπόμνημά της, παρά το γεγονός ότι οι σκοποί, τα περιεχόμενα και οι διδακτικές δραστηριότητες του ΠΣ είναι σαφείς και δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιες παρανοήσεις. Ασφαλώς, η δυνατότητα διατύπωσης επαναλαμβανόμενων επικρίσεων, που προέρχονται πάντοτε από τους ίδιους κύκλους, ευνοήθηκε σημαντικά από την παρατεταμένη πιλοτική εφαρμογή, που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στο ελληνικό σχολείο. Από την άλλη πλευρά, είδαν το φως της δημοσιότητας και αρκετές άλλες προσεγγίσεις από ενεργούς εκπαιδευτικούς και θεολογικές ενώσεις, που χαιρέτισαν τον προσανατολισμό του νέου ΠΣ και τις καινοτομίες που αυτό κομίζει, ειδικά στον τομέα της ανακαλυπτικής, διερευνητικής, συνεργατικής και βιωματικής διδασκαλίας και μάθησης.
Η συντονισμένη δράση της ΠΕΘ και του καθ. Ηρ. Ρεράκη προς τα εκκλησιαστικά και μοναστικά περιβάλλοντα, ακόμη και προς ορισμένες θρησκευτικές αδελφότητες (π.χ. «Ο Σωτήρ»), με αιχμή του δόρατος τον κίνδυνο της απώλειας του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, οδήγησε ορισμένους ιεράρχες να υιοθετήσουν αβασάνιστα τις θέσεις τους, όπως πρόσφατα και τον ηγούμενο της Ι. Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Παρόμοια και ο π. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος της Ι. Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους, μολονότι ενημερώθηκε μονοσήμαντα από το ειδικό αφιέρωμα του περιοδικού Κοινωνία της ΠΕΘ για το νέο ΠΣ και κατόπιν από τον ηγούμενο της Ι. Μονής Γρηγορίου και φυσικά από τον καθ. Ηρ. Ρεράκη, χαρακτήρισε «αντιπαιδαγωγικό και απάνθρωπο» το νέο ΠΣ. Οι κύκλοι αυτοί των επικριτών του νέου ΠΣ συστηματικά επιχειρούν να θέσουν θέμα «Θρησκευτικών» και στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, προκειμένου να εντείνουν τις πιέσεις τους για την ακύρωσή του.
Ωστόσο, οι ανωτέρω κύκλοι αποσιωπούν ή απλώς δεν λαμβάνουν σαφώς υπόψη τους μια μεγάλη συζήτηση εδώ και δεκαετίες γύρω από τον «ομολογιακό» χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ελλάδα. Στη συζήτηση αυτή, πέρα από τους υποστηρικτές του ομολογιακού μαθήματος, υπάρχουν και οι επικριτές του, που είναι μέλη της επιστημονικής κοινότητας, συνταγματολόγοι, εκπαιδευτικοί ή απλώς διανοούμενοι που καταθέτουν την άποψή τους. Επιπλέον, ιδιάζουσα σημασία έχουν οι θέσεις θεσμοθετημένων οργάνων και αρχών της Πολιτείας, όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και ο Συνήγορος του Πολίτη. Κατά τον τελευταίο μάλιστα, το πρόβλημα του μαθήματος των Θρησκευτικών και το δικαίωμα απαλλαγής από αυτό κάθε μαθητή που απλώς το επιθυμεί απορρέει από τον «δεδομένο "κατηχητικό" και, συνεπώς, μονόπλευρο χαρακτήρα του μαθήματος αυτού» και μάλιστα ασχέτως προς το ότι ο χαρακτήρας αυτός θεωρείται «σύμφωνος προς το Σύνταγμα».
Το θρησκευτικό μάθημα στη δημόσια εκπαίδευση σε μια σειρά από επιστημονικές μονογραφίες και άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες εγκαλείται ότι είναι μονοφωνικό, κατηχητικό και μονόπλευρο, μονολιθικό και σκοταδιστικό, «ακραία περίπτωση κατηχητισμού και θρησκευτικής ενδογμάτισης στο πλαίσιο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ.ά. Οι θέσεις αυτές, και κυρίως οι πιέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, οδήγησαν το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας το 2008 να εκδώσει εγκυκλίους, βάσει των οποίων οι μαθητές που δεν επιθυμούν την παρακολούθηση των Θρησκευτικών, μπορούν με μια απλή δήλωσή τους, «χωρίς να προβαίνουν σε καμία περαιτέρω διευκρίνιση», δίχως, δηλαδή, να προσδιορίζουν τον λόγο ή το ιδιαίτερο θρήσκευμά τους, να απαλλάσσονται νομίμως. Η έκδοση συμπληρωματικής εγκυκλίου που ορίζει πώς θα απασχολούνται «οι μη Ορθόδοξοι μαθητές δηλ. οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι, οι οποίοι... απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης» δεν έλυσε ικανοποιητικά το ζήτημα. Τόσο η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (Απόφαση 3356/95) όσο και ο Συνήγορος του Πολίτη (Πόρισμα 19905.04.2.1/15-11-2004 & Δελτίου Τύπου 31-7-2008), υπερβαίνουν παλαιότερη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία, προκειμένου να δοθεί η απαλλαγή στα Θρησκευτικά, απαιτούσε οι γονείς ή οι μαθητές να «δηλώσουν καθ' οιονδήποτε τρόπον, ότι για λόγους θρησκευτικής συνείδησης, ήτοι διότι είναι ετερόδοξοι, ετερόθρησκοι ή άθεοι, δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών» (Απόφαση 3356/95).
Οι επικριτές του νέου ΠΣ στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου έχουν μάλλον ξεχάσει πλήρως την πρόσφατη δημόσια συζήτηση, η οποία διεξήχθη στην ελληνική κοινωνία με αφορμή τις εγκυκλίους που εξέδωσε το Υπουργείο Παιδείας το 2008 για την απαλλαγή από τα Θρησκευτικά. Οι τρεις εκείνες εγκύκλιοι, αλλά και η καταστρατήγηση ή η πλημμελής εφαρμογή του μέτρου, μετέτρεψαν άτυπα τα Θρησκευτικά σε προαιρετικό μάθημα, όπως επισημάνθηκε και από πολλές ενώσεις θεολόγων που διαμαρτυρήθηκαν, αφού άνοιξαν τον δρόμο, ώστε κάθε μαθητής να μπορεί να διεκδικήσει απαλλαγή, ακόμη και εάν δεν δικαιούται. Η παρουσίαση του θέματος αυτού από τον Τύπο και τα λοιπά ΜΜΕ, οι θέσεις και οι δηλώσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, των κομμάτων, της ΟΛΜΕ και των εκπαιδευτικών παρατάξεων, οι θέσεις διαφόρων εκπαιδευτικών κύκλων και διανοουμένων, οι επίσημες παρεμβάσεις των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, των θεολογικών ενώσεων και πολλών εκπαιδευτικών έδωσαν το στίγμα ενός δημόσιου διαλόγου γύρω από τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία των Θρησκευτικών. Το προβληματικό σημείο για τους επικριτές του μαθήματος αποτελούσε ο έντονα ομολογιακός και κατηχητικός χαρακτήρας των Θρησκευτικών. Από την άλλη πλευρά, όχι μόνο οι θεολόγοι εκπαιδευτικοί αλλά και οι Θεολογικές Σχολές έκαναν λόγο για το αναγκαίο άνοιγμα προς τη θρησκευτική ετερότητα με την εισαγωγή θρησκειολογικών αναφορών σε ένα νέο και ανοικτό ΠΣ, «ώστε να αναβαθμιστεί ακόμη περισσότερο το μάθημα των Θρησκευτικών, να εμπλουτιστούν τα αναλυτικά σχολικά προγράμματα με μαθήματα κοινωνικής ηθικής ή ιστορίας των θρησκευμάτων, τα οποία θα μπορούν να παρακολουθούν οι μαθητές στο σύνολό τους ανεξαρτήτως θρησκείας ή ομολογίας» (Θεολογική Σχολή ΕΚΠΑ, 9-9-2008). Προς την ίδια κατεύθυνση, το σύγχρονο περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών «ούτε αποκλειστικά ομολογιακό προσανατολισμό μπορεί να έχει ούτε όμως και αποκλειστικά θρησκειολογικό. Και οι δύο προσανατολισμοί πρέπει να υπάρχουν αναλογικά και σε συνδυασμό, ώστε, εκτός των άλλων, από τη μια μεριά να αποφεύγεται ο θρησκευτικός αναλφαβητισμός, ενώ από την άλλη να καλλιεργείται στους μαθητές μια συνείδηση αποδοχής, σεβασμού και ειρηνικής συνύπαρξης με το «διαφορετικό» (Τμήμα Θεολογίας ΑΠΘ, 8-9-2008). Η επιτροπή εκπόνησης δεν έκανε τίποτε άλλο παρά έλαβε σοβαρά υπόψη τον δημόσιο αυτό διάλογο.
Εξάλλου, στο ευρωπαϊκό περιβάλλον υφίστανται πολλά και ποικίλα πρότυπα οργάνωσης της θρησκευτικής αγωγής. Άλλα συγκροτούνται με βάση το ομολογιακό ή το πολυομολογιακό πρότυπο, άλλα με βάση το θρησκειολογικό και άλλα είναι απλώς μικτά και επιλεκτικά, ενσωματώνοντας δημιουργικά τη διαπολιτισμική διάσταση του θρησκευτικού φαινομένου. Πριν από λίγα χρόνια, η Κοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη του Συμβουλίου της Ευρώπης (47 χώρες) με τη Σύσταση 1720 έκανε λόγο για την ανάγκη εισαγωγής στην εκπαίδευση της διδασκαλίας των θρησκειών. Ακολούθως, πρότεινε τον θρησκειολογικό προσανατολισμό της διδασκαλίας είτε έναντι του ουδετερόθρησκου είτε έναντι του ομολογιακού ή πολυομολογιακού περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών στα διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα, για να διασφαλίσει έτσι την αμεροληψία και αντικειμενικότητα στην παρουσίασή τους. Ωστόσο, η ανακάλυψη των διαφόρων θρησκειών και κυρίως των θρησκειών γειτονικών χωρών από τους μαθητές, θα γίνεται παράλληλα με τη γνωριμία της δικής τους θρησκείας. Πέρα από φανατισμούς, «ο σκοπός αυτής της εκπαίδευσης θα πρέπει να κάνει τους μαθητές... να αντιληφθούν ότι καθένας έχει το ίδιο δικαίωμα με όλους να πιστεύει ότι η δική του θρησκεία είναι η "η αληθινή πίστη" και ότι η διαφορετική θρησκεία ή η αθεΐα δεν διαφοροποιεί αξιολογικά τους ανθρώπους».
Η επιτροπή εκπόνησης, λαμβάνοντας υπόψη της όλα τα παραπάνω, ως όφειλε, επεξεργάσθηκε μια εναλλακτική πρόταση ΠΣ στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου. Η πρόταση του νέου ΠΣ στα Θρησκευτικά παρουσιάζει ένα μάθημα ανοικτό και πλουραλιστικό, που διατηρεί μεν τον γνωσιακό και παιδαγωγικό χαρακτήρα που είχε ως τώρα, αλλά επιπλέον λαμβάνει υπόψη τις απαιτήσεις των καιρών, τις μορφωτικές ανάγκες των σύγχρονων μαθητών και εμπλουτίζεται με περισσότερα στοιχεία για τις χριστιανικές παραδόσεις της Ευρώπης και για ορισμένες από τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου. Οι «συντεταγμένες» αυτές διαμορφώνουν ένα πρόγραμμα θρησκευτικού μαθήματος το οποίο ξεκινά από και έχει επίκεντρο την ελληνορθόδοξη παράδοση του τόπου, την παράδοση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, όπως αυτή σαρκώθηκε στη ζωή και αποτυπώθηκε στα μνημεία του πολιτισμού του. Κάθε μαθητής ή μαθήτρια, ανεξαρτήτως της θρησκευτικής του ιδιοπροσωπίας, είναι απαραίτητο και πολύτιμο να γνωρίζει τη θρησκευτική παράδοση του τόπου, ως πίστη, λατρεία, ζωή, τέχνη και πολιτισμό. Αυτός είναι ο πρώτος και βασικός κύκλος του μαθήματος. Ο δεύτερος κύκλος είναι οι μεγάλες χριστιανικές παραδόσεις που συναντώνται στην Ευρώπη και γενικότερα στον κόσμο, εκτός της Ορθοδοξίας, όπως ο Ρωμαιοκαθολικισμός και ο Προτεσταντισμός στις κύριες και βασικές του ομολογίες. Ο τρίτος κύκλος περιλαμβάνει ορισμένα στοιχεία από τα μεγάλα θρησκεύματα και ιδίως όσα ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία περισσότερο, δηλαδή, τις μονοθεϊστικές παραδόσεις του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ και δύο απωανατολικές θρησκείες, τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό. Οπωσδήποτε, τα στοιχεία αυτά δίνονται σύμφωνα με τα παιδαγωγικά χαρακτηριστικά, την ηλικία και τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών. Επιπλέον, δεν αποτελούν διδακτέα ύλη αλλά διαθέσιμα διδακτικά μέσα και υλικά για τον εκπαιδευτικό, ο οποίος καλείται να σχεδιάσει τη διδασκαλία του με βάση τις ιδιαίτερες συνθήκες και το «οικοσύστημα» της τάξης του.
Επισημαίνεται, πάντως, ότι το νέο ΠΣ αφορά τη θρησκευτική αγωγή στη δημόσια εκπαίδευση και όχι την εκκλησιαστική κατήχηση. Το ΜτΘ βεβαίως και έχει ως κέντρο, αφετηρία και πρωταρχικό μέλημα την Ορθόδοξη πίστη και ζωή, αλλά οφείλει και πρέπει να έχει ορίζοντα αναφοράς και διαλόγου και με τις άλλες χριστιανικές κατανοήσεις, τις άλλες θρησκευτικές παραδόσεις και τις σύγχρονες φιλοσοφικές ή άλλες μορφές πνευματικότητας. Ένας ουσιαστικός διάλογος, ανάμεσα στο κέντρο και στον ορίζοντα, που θα αναπτυχθεί στο πλαίσιο του ΜτΘ θεμελιωμένος πάνω στην ορθή προσέγγιση και κριτική κατανόηση των διαφορετικών αφηγήσεων, δεν στοιχειοθετεί απομάκρυνση από την Ορθοδοξία ή μια μορφή θρησκευτικού συγκρητισμού· απεναντίας, συνιστά κυρίως και κατεξοχήν την πεμπτουσία της χριστιανικής μαρτυρίας στον σύγχρονο και ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο μας.
Στην πράξη το νέο ΠΣ ουσιαστικά δεν απομακρύνεται από τους ειδικούς σκοπούς του μαθήματος, όπως αυτοί ορίζονται στα Αναλυτικά Προγράμματα του 2003 (ΔΕΠΠΣ-ΑΠΣ). Τα Προγράμματα εκείνα, πέρα από την ενημέρωση για την υφή του θρησκευτικού φαινομένου, την ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης και την απόκτηση γνώσεων γύρω από τη Χριστιανική πίστη και την Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση, την καλλιέργεια του ήθους και της προσωπικότητας, με την αξιοποίηση των μορφωτικών αγαθών της Αγίας Γραφής, των Πατέρων και της Παράδοσης της Εκκλησίας, εστίαζαν επιπλέον στην κριτική επεξεργασία των θρησκευτικών παραδοχών, αξιών και στάσεων, στην διερεύνηση του ρόλου που έπαιξε και παίζει ο Χριστιανισμός στον πολιτισμό και την ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης, στην επίγνωση της ύπαρξης διαφορετικών εκφράσεων της θρησκευτικότητας, στην ανάπτυξη ανεξάρτητης σκέψης και ελεύθερης έκφρασης, στην αντίληψη ότι το αυθεντικό χριστιανικό μήνυμα είναι υπερφυλετικό, υπερεθνικό και οικουμενικό, στην κατανόηση της πολυπολιτισμικής, πολυφυλετικής και πολυθρησκευτικής δομής των σύγχρονων κοινωνιών και στη συνειδητοποίηση της ανάγκης για διαχριστιανική και διαθρησκειακή επικοινωνία και αλληλογνωριμία. Συνεπώς, το νέο ΠΣ κινείται πάνω στις ίδιες βασικές αρχές τις οποίες εμπλουτίζει και αναπτύσσει περισσότερο.

Η τέχνη του clopy-paste

Το τέλειο σκονάκι θεωρείται κόσμημα. Ο δημιουργός του, καλλιτέχνης. Τι προκύπτει; Μία έκθεση με τα καλύτερα έργα! Τη βρήκαμε στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ.Ένας πάπυρος από ρυζόχαρτο. Ένα μέτρο μήκος, μόλις τέσσερα εκατοστά πλάτος. Δουλεμένος κυριολεκτικά «στο χέρι» με ραπιδογράφο, έχει όλες τις πολύτιμες πληροφορίες για να περάσεις με 10 το μάθημα.

Ένα βιβλιαράκι-Βίβλος: 100 σελίδες με τα SOS σε σμίκρυνση. Ένα ευρετήριο-ευαγγέλιο: με hints, τύπου «σε ποια τσέπη/κάλτσα/μανίκι βρίσκεται η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση». Αυτά είναι 3 μόνο από τα 200 περίπου σκονάκια που συνέλεξε ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών Δημήτρης Μάρδας από το 1984.
Δικά του αποκτήματα, αλλά και συναδέλφων, κατάφεραν να κερδίσουν το respect τους, εκτός από τον αναμενόμενο μηδενισμό βεβαίως, βεβαίως! Τουτέστιν: άπειρη μικροσκοπική χαρτούρα με γραμματούδια, κατασκευές, ακόμη και hands free ξεχώθηκαν από τα πιο απρόσμενα μέρη και τώρα αναρτώνται για την τόσο πρωτότυπη έκθεση. Προς το παρόν φιλοξενείται σε 2 προθήκες, στον τομέαΓενικής Οικονομικής Θεωρίας και Πολιτικής, ενώ στοχεύει να κατοικοεδρεύσει στη Βιβλιοθήκη του τμήματος. Στόχος της, σύμφωνα με τον Δ.Μ. «να αναδείξει την πολυπλοκότητα μιας πρακτικής που είναι διεθνής, αλλά και το κομμάτι που κάλλιστα εκλαμβάνεται ως τέχνη».
Άλλωστε, οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες δαπάνησαν ουκ ολίγες ώρες για τα κομψοτεχνήματά τους. Εξίσου εύλογη η διαπίστωση της ακαδημαϊκής πλευράς: αν στρώνονταν να διαβάσουν, ένα 5 θα το έγραφαν! Αμ δε στρώθηκαν (σ.σ.: τουλάχιστον αναγνωρίστηκε ο κόπος τους)!
Έπεται συνέχεια! Φοιτήτρια ΑΠΘ (έτος ’68) προθυμοποιείται να χαρίσει τα σκονάκια της (ω, ναι, τα κρατάει ακόμη). Φοιτήτρια ΑΠΘ (έτος 2010) ανακοίνωσε ότι θα βάλει τα δυνατά της για μια θέση στην έκθεση (ποιος νοιάζεται για το μάθημα;).
Ενόψει εξεταστικής Σεπτεμβρίου, βρήκες την κατάλληλη δικαιολογία: το κάνεις για την τέχνη! Τέρμα η πλάκα. Ο κ. Μάδρας επισημαίνει ότι το σκονάκι αποτελεί παραβατική συμπεριφορά και είναι αξιόποινη πράξη. Το νου σας, ρεμάλια! Μη σας μπαίνουν ιδέες!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ATHENSVOICE (MΑΡΙΑ-ΑΝΝΑ ΤΑΝΑΓΙΑ)

Πηγή:http://2gym-zefyr.att.sch.gr/Portal/index.php?option=com_content&view=article&id=812:---clopy-paste&catid=1:latest-news&Itemid=63
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...