Διδάσκουμε ελευθερία ή καταπίεση;

Με τον Αρχιμ. Θεοδόσιο Μαρτζούχο, κληρικό Ι. Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης

Η ελευθερία δεν είναι προνόμιο του κόσμου· είναι το σφραγισμένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο.
Όταν αυτή χάνεται, χάνεται και η εικόνα του Χριστού μέσα μας.
Στους αιώνες, η Εκκλησία κινήθηκε ανάμεσα στην εξουσία και στην προφητεία·
κάποτε ευλογούσε, άλλοτε αντιστεκόταν — και πάντοτε δοκιμαζόταν στο ίδιο ερώτημα:
μπορείς να αγαπήσεις τον Θεό χωρίς να είσαι ελεύθερος;

Η πίστη δεν αντέχει την επιβολή.
Ό,τι γίνεται υποχρεωτικό παύει να είναι εκκλησιαστικό και μετατρέπεται σε θρησκεία της συνήθειας.
Όταν ο άνθρωπος βαπτίζεται χωρίς να γνωρίζει, πιστεύει χωρίς να κατανοεί,
τότε η Εκκλησία καλείται να διδάξει ξανά, όχι να επιβάλει.
Η διοίκηση δεν σώζει· το Πνεύμα σώζει.

 

Η αλήθεια δεν κατοικεί στους κανόνες αλλά στην ανάσταση,
που δεν είναι επιστροφή του παλαιού, αλλά αναδημιουργία.
Από το μηδέν, ο Θεός ξαναδίνει ζωή — και αυτή είναι η μόνη εξουσία Του:
η αγάπη που ελευθερώνει.

 Ό,τι δεν έχει ελευθερία, δεν έχει σχέση με τον Χριστό.
Η πίστη δεν μπορεί να γίνει νόμος ούτε επιβολή. Όταν η Εκκλησία ξεχνά πως είναι σώμα και γίνεται εξουσία, χάνει το πρόσωπό της. Γιατί άλλο να βαπτίζεσαι και άλλο να πιστεύεις· άλλο να ανήκεις σε παράδοση και άλλο να ζεις το Πνεύμα.


Η αληθινή σχέση με τον Χριστό δεν γεννιέται από φόβο ή συνήθεια, αλλά από ελεύθερη αγάπη και προσωπική ανάσταση. "Κάθε αναγκαστικό καλό είναι ξένο προς τον Θεό". Η ελευθερία του ανθρώπου είναι ο χώρος όπου αποκαλύπτεται η αλήθεια — εκεί όπου το Ευαγγέλιο γίνεται ζωή και το «ὡς θέλει» του Χριστού γίνεται η μόνη μορφή σωτηρίας

Πηγή