Η παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη

Με την παραβολή του σπλαχνικού Πατέρα ξεκαθαρίστηκε για ποιον Θεό μιλάμε και γιατί αξίζει να τον αγαπάμε. Με τον συνάνθρωπο όμως τι γίνεται; Και μάλιστα με τους συνανθρώπους μας εκείνους που μας είναι ξένοι, μας εχθρεύονται, μας βλάπτουν ή μας είναι αδιάφοροι; Δικαιούνται κι αυτοί την αγάπη και το ενφιαφέρον μας; αγάπη αδιακρίτως προς κάθε άνθρωπο; Κι αυτό γιατί; Είναι λογικό; Ο Ιησούς με μια συναρπαστική παραβολή ξεκαθάρισε για πάντα το ζήτημα αυτό (σχολικό βιβλίο,Καινή Διαθήκη, Ο Ιησούς Χριστός και το έργο του)



Ο άνθρωπος που στηρίζει την ύπαρξή του στον σπλαχνικό πατέρα της αγάπης καλείται να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο : να είναι έμπρακτα σπλαχνικός συνάνθρωπος προς κάθε συνάνθρωπο,( υπερβαίνοντας όλες τις διακρίσεις ) και ειδικά προς όποιον χρήζει βοήθειας και φροντίδας.

Αυτή η παραβολή για την εποχή που ακούστηκε ήταν άκρως ανατρεπτική!!!Για άλλη μια φορά ήρθαν τα πάνω κάτω!!!
Ένας Ιουδαίος πεσμένος , χτυπημένος, ημιθανής στη μέση του πουθενά....
Ένας ιερέας, "πρότυπο" ανθρωπιάς (άνθρωπος του Θεού θα λέγαμε σήμερα)....πέρασε....κοίταξε ... προσπέρασε....
Ένας λευϊτης... βοηθός ιερέα....πρότυπο κι αυτός ανθρωπιάς....πέρασε...είδε και προσπέρασε χωρίς να δώσει καμία σημασία....
Κι όμως....για τα δεδομένα της εποχής τους τρεις ανθρώπους τους ενώνει η πίστη και η πατρίδα.Είναι ομοεθνείς και ομόπιστοι,συμπατριώτες, επομένως : πλησίον.
Και η ανατροπή; Ο Σαμαρείτης!!!Είναι ξένος, εχθρός , αποστάτης και μισητός από τους Ισραηλίτες. Το "λογικό" θα ήταν αυτός να προσπεράσει χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στον πληγωμένο Ιουδαίο!!!Γιατί;Μα γιατί ήταν εχθρός του. Στα χρόνια του Χριστού το χάσμα ανάμεσα σ΄αυτούς και τους Ισραηλίτες ήταν αγεφύρωτο και το μίσος μεταξύ τους μεγάλο και άσβεστο.
Κι όμως!!!Δεν βοηθάει ο πλήσίον, ο φίλος , ο γείτονας, ο ιερέας, ο ομόπιστος, ο ομοεθνής.
Βοηθάει ο ξένος, ο εχθρός, ο Σαμαρείτης.Αυτός, ο "μη πλησίον" για τους Ισραηλίτες, σπλαχνίζεται, περιθάλπτει, περιποείται, μεταφέρει σε κατάλυμα, πληρώνει, ασφαλίζει, υπόσχεται συνέχιση της συμπαράστασης.
Γίνεται πραγματικό πρότυπο αληθινής έμπρακτης συμπεριφοράς, ανατρέποντας φυλετικές, εθνικές, θρησκευτικές, κοινωνικές διακρίσεις.
Ποιό είναι το νόημα της παραβολής; Να βλέπουμε με αγάπη και ευαισθησία τον κάθε άνθρωπο , ιδαιτερα όταν βρίσκεται σε ανάγκη και να προσφέρουμε έμπρακτα την αγάπη μας.


"Αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αλλά η αδιαφορία" θα πεί ο αμερικανός θεολόγος Τζότζεφ Φλέτσερ και ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου θα γράψει:
"...Εν τέλει, είμαι παιδί μιας πολύτεκνης (μάλλον υπερπολύτεκνης οικογένειας). Δεν είναι άραγε ανόητο ένα από τα αδέρφια μου να πιστεύει οτι ο πατέρας μας είναι μονάχα δικός του;....Ο Θεόςείναι δικός μου πατέρας, ακριβώς επειδή είναι πατέρας κάθε ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο, κι όχι επειδή δήθεν είναι κατα-δικός μου. Αν είναι κατα-δικός μου, είναι κατάδικός μου.......Αν ο Χριστός δε σαρκώθηκε για τον τελευταίο "γύφτο" (όπως δυστυχώς οι νεοέλληνες αρέσκονται να αποκαλούν όποιον δεν τους αρέσει) τότε δε σαρκώθηκε για κανέναν μας ( Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Ο Θεός μου ο αλλοδαπός, Κείμενα για μια αλήθεια που είναι "του δρόμου")

Και σκέφτομαι... οι Ιουδαίοι άκουσαν "Σαμαρείτης" και άρχισαν να διαμαρτύρονται.....
....αλλά σε μας σήμερα δεν κάνει και τόσο μεγάλη εντύπωση........γιατί οι περισσότεροι δεν ξέρουμε τι θα πει "Σαμαρείτης" για τους Ιουδαίους της εποχής.
Να αντικαταστήσουμε τους όρους......να έρθουν πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα για να αντιληφθούμε πραγματικά........τι θα πει πλησίον, τι θα πει έμπρακτη αγάπη, τι θα πει συνάνθρωπος ως αδελφός....;

Επιμέλεια: Αθανασίου Ελένη