Η σύγκρουση μεταξύ πίστης και επιστήμης δεν είναι γενικευμένη, συνήθως εστιάζεται σε ανθρώπους, είναι μια σύγκρουση περισσότερο προσωπικοτήτων και όχι επιστητών. Πολλοί επιστήμονες, όπως ο νομπελίστας Χιγκς, παραδέχονται πως δεν πιστεύουν επειδή έτσι μεγάλωσαν όχι χάρη στην επιστήμη τους. Οι στατιστικές στην επιστήμη περί Θεού διίστανται. Πολλές φορές βγαίνουν στατιστικές που οι ερωτήσεις είναι αν πιστεύει κάποιος στο χριστιανικό Θεό ή του Ισλάμ και εκεί τα ποσοστά μπορεί όντως να είναι χαμηλά, όμως υπάρχουν και ερωτήσεις όπως αν πιστεύουν στην ύπαρξη μιας ανωτέρας δύναμης, μιας δημιουργού αιτίας του σύμπαντος, ενός κινούν ακινήτου που τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα υψηλά. Πολλοί διαβάζουν την Αγία Γραφή και ειδικά τη Γένεση με κυριολεκτικές ερμηνείες, καταλήγοντας σε λάθος συμπεράσματα και αναιρώντας ή υποτιμώντας επιστημονικές θέσεις. Αυτού του είδους η αντιπαράθεση φαίνεται να είναι αχρείαστη. Η κυριολεκτική ερμηνεία των γραφών και των κειμένων των πατέρων, ειδικά με μια οπτική αλάθητου μας εκτροχιάζει από τον πραγματικό σκοπό τους. Στη πρόσφατη μεγάλη σύνοδο της Κρήτης βγήκε πόρισμα πως η Ορθόδοξη Εκκλησία παρατηρεί με σεβασμό την επιστήμη να ερευνά τον κόσμο μας και χωρίς να αποδέχεται κάθε εξέλιξη, με ενδιαφέρον παρακολουθεί τις εξελίξεις και αποφεύγει την κηδεμονία της επιστήμης. Η πίστη δεν είναι παράλογη, αλλά υπέρλογη. Η επιστήμη μπορεί να έχει πολλές απαντήσεις, αλλά δεν απαντά σε όλα τα ερωτήματα. Η περιγραφή και εξήγηση του κόσμου δεν είναι μόνο επιστημονικής φύσης. Στο σημείο που σταματά η λογική δεν ξεκινά το παράλογο πάντα, αλλά και το υπέρλογο και εκεί είναι το πεδίο της πίστης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας