Κασιανή

Μόνη αξιομνημόνευτη
Με δύναμη μεγάλη,
Πνευματικό συναίσθημα
Που δεν το είχε άλλη.

Στα ανάκτορα ο Θεόφιλος
Νεάνιδες της πόλης,
Σαν μάζεψε ξεχώρισε
Την ομορφιά της κόρης.

Κρατόντας ο Αυτοκράτορας
Το μήλο εις το χέρι,
Μπροστά της στάθηκε αυτά
Τα λόγια να προφέρει.

Ως άρα διά γυναικός Ερρύη τα φαύλα

Βαθειά θρησκευτικότητα
Σοφία είχε και γνώση,
Η Κασιανή ειλικρινείς
Απάντηση θα δώσει.

Αλλά και διά γυναικός πηγάζει τα κρίττονα

Το γόητρο του πληγώνεται
Γυρνά στη Θεοδώρα,
Δίνει το μήλο το χρυσό
Μα και το στέμμα δώρα.

Έκτοτε η Κασιανή
Μπήκε σε μοναστήρι,
Και ύμνους γράφεις στο Θεό
Μέσα στο ησυχαστήρι.

Ύμνους πολλούς κατέγραψε
Και τη μεγάλη Τρίτη,
Να ψέλνονται στις εκλησιές
Και οι δικοί της στίχοι .

Κασιανή η υμνωδός
Μένει στην ιστορία,
Περιπεσούσα η γυνή
Η εν πολλαί αμαρτίας.

Ναταλία Μίτσιου

Πηγή: http://www.stixoi.info