Του Σεβάχ Θαλασσινού από την Αόρατη γωνιά.
Απλά...υπέροχο και τόσο αληθινό!!!
Ξέρεις τι μ'αρέσει πιο πολύ στην εκκλησία; Το ότι γκρεμίζονται τα όρια. Δεν υπάρχει "όχι". Μονάχα μια απέραντη αγκαλιά. Μονάχα μια απέραντη Αγάπη. Σαν αυτή του πατέρα του ασώτου. Στην εκκλησία, η πόρνη γίνεται αγία και ο ληστής μπαίνει πρώτος στον Παράδεισο!!!! Δηλαδή τρελά πράγματα!!! Απίστευτα!
Και πώς να μη χαρείς με τέτοια Αγάπη; Και πώς να μη χαμογελάσεις; Ακόμα και όταν όλα πάνε χάλια;
Για πες μου...
Υπάρχει αλλού τόσο μεγάλη ελπίδα;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας