Οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο πλήθυναν πολύ. Μετά τον θάνατο του Ιωσήφ και όσο περνούσε ο καιρός οι Αιγύπτιοι τους ξεχώριζαν και τους μισούσαν, γιατί είχαν διαφορετική θρησκεία. Οι Φαραώ τους ανάγκαζαν να κάνουν πολύ βαριές δουλειές κι επειδή φοβόντουσαν μήπως γίνουν πολύ δυνατοί και πάρουν την εξουσία, έβγαλαν διαταγή να θανατώνονται τα αγόρια που γεννούσαν οι Ισραηλίτισσες.
Μια Ισραηλίτισσα γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι. Για να το γλιτώσει, το έβαλε μέσα σε καλαθάκι που το είχε αλείψει με πίσσα και το άφησε στην όχθη του ποταμού Νείλου, εκεί που συνήθιζε να πηγαίνει για να λουστεί η κόρη του Φαραώ με την ακολουθία της. Ανέθεσε μάλιστα στο μεγαλύτερο κοριτσάκι της, τη Μαριάμ, να βρίσκεται κοντά και να δει τι θα γίνει. Πράγματι, ήρθε στο ποτάμι η κόρη του Φαραώ με τις υπηρέτριές της. Άκουσε το κλάμα του μωρού και διέταξε να της το φέρουν. Κατάλαβε ότι ήταν Εβραιόπουλο, αλλά ήταν τόσο συμπαθητικό το μωρό, που αποφάσισε να το κρατήσει και να το αναθρέψει η ίδια. Πετάχτηκε τότε η Μαριάμ που παραφύλαγε εκεί κοντά και της πρότεινε με θάρρος να της βρει μια καλή τροφό για το μωρό. Η βασιλοπούλα δέχτηκε και παρέδωσε το μωρό στη μητέρα του, που της πρότεινε η Μαριάμ για τροφό. Έτσι ο Μωυσής (η λέξη σημαίνει αυτός που σώθηκε από το νερό) μέχρι τα επτά του χρόνια μεγάλωσε με την πραγματική του μητέρα η οποία του έμαθε την εβραϊκή καταγωγή και τη θρησκεία τους κι ύστερα τον παρέδωσε στη βασιλοπούλα, για να μεγαλώσει στα ανάκτορα. Ο Μωυσής μεγάλωσε ως βασιλόπουλο κι είχε τους καλύτερους Αιγυπτίους δασκάλους, αλλά ποτέ δεν ξέχασε την καταγωγή του.
Κάνε κλικ παρακάτω, για ν΄ ακούσεις την αφήγηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.