την ψυχή μου…καταρράκτες οι στιγμές, βαρκούλα η ζωή μου και συ πάντα να με
περιμένεις στην όχθη..καιρό τώρα…
να ηρεμείς τα νερά για να μη φοβάμαι κάθε φορά που φυσάει…
να μου πετάς σκοινί για να με τραβήξεις στη στεριά
κάθε φορά που χάνω τα κουπιά μου..
να μου δείχνεις το βορρά κάθε φορά που χαλάει η πυξίδα μου…
λιμάνι απάνεμο.καρτερικό, πλημμυρισμένο από αγάπη για τη βαρκούλα μου…
οδηγέ μου εσύ και σύντροφέ μου…
ποτάμια οι μέρες, σταγόνες τα χρόνια κυλούν και σημαδεύουν το σώμα μου,
την ψυχή μου,αλλά είμαι μαζί σου και ταξιδεύω και ζηλεύουν οι Αργοναύτες..
κατερίνα τσιλιλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.