Είμαστε τόσο δυστυχισμένοι
ώστε να γελάμε ευτυχισμένα.
Είμαστε τόσο φυλακισμένοι
ώστε να μιλάμε για ελευθερία.
Νιώθουμε και δείχνουμε καλοσύνη
τόσο όσο να έχουμε κοινωνικές σχέσεις.
Και ο άλλος; Η ανάγκη μας για τον άλλον
έχει χαθεί μέσα σε μια λαίλαπα υποκρισίας και καθωσπρεπισμού.
Φοβόμαστε να απλώσουμε το χέρι για βοήθεια,
θα μας ονομάσουν αδύναμους
-δεν πρέπει-
Δειλιάζουμε να δακρύσουμε από χαρά ή απελπισία
θα μας ονομάσουν αδύναμους
-δεν πρέπει-
Δεν τολμούμε να ζήσουμε
θα μας ονομάσουν αδύναμους
-δεν πρέπει-
Έχουμε ανάγκη να ονειρευόμαστε.
Πρέπει;
Από τη συλλογή "μέρες διττές" που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις manifesto
ώστε να γελάμε ευτυχισμένα.
Είμαστε τόσο φυλακισμένοι
ώστε να μιλάμε για ελευθερία.
Νιώθουμε και δείχνουμε καλοσύνη
τόσο όσο να έχουμε κοινωνικές σχέσεις.
Και ο άλλος; Η ανάγκη μας για τον άλλον
έχει χαθεί μέσα σε μια λαίλαπα υποκρισίας και καθωσπρεπισμού.
Φοβόμαστε να απλώσουμε το χέρι για βοήθεια,
θα μας ονομάσουν αδύναμους
-δεν πρέπει-
Δειλιάζουμε να δακρύσουμε από χαρά ή απελπισία
θα μας ονομάσουν αδύναμους
-δεν πρέπει-
Δεν τολμούμε να ζήσουμε
θα μας ονομάσουν αδύναμους
-δεν πρέπει-
Έχουμε ανάγκη να ονειρευόμαστε.
Πρέπει;
Κατερίνα Τσιλιλή
Από τη συλλογή "μέρες διττές" που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις manifesto
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.