Τα δυο φύλα

Ο άνθρωπος είναι ένα ον με δύο διαφορετικά φύλα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, σωματικά και ψυχικά. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου γένους δε βρίσκονται στον άντρα από μόνο του, ούτε στη γυναίκα από μόνη της.

 Από μόνοι τους, είναι "μισά" όντα, που αποζητούν την ολοκλήρωση και την αλληλοσυμπλήρωση. 
Η συμπλήρωση του καθενός επιτυγχάνεται με τη συνάντηση με το αντίθετο φύλο, δηλαδή με το άνοιγμα σε έναν άλλον κόσμο, διαφορετικό, που έχει να προσφέρει διαστάσεις άγνωστες στην ατομικότητα του δικού του φύλου. 
Υπ' αυτή την έννοια, πλήρης άνθρωπος δεν είναι ο άντρας από μόνος του ούτε η γυναίκα από μόνη της, αλλά το ζευγάρι.  (θα γίνουν οι δυο τους ένας άνθρωπος), λέει η Αγία Γραφή.

 

Κάποια Που Ήξερα Παλιά

Καμιά φορά σκέφτομαι για τότε που ήμασταν μαζί
Όπως όταν είπες πως ένιωθες τόσο χαρούμενη που θα μπορούσες να πεθάνεις
Είπα στον εαυτό μου ότι είσαι σωστή για μένα
Αλλά ένιωθα τόσο μόνος στην παρουσία σου
Αλλά αυτό ήταν αγάπη και είναι ένας πόνος που θυμάμαι ακόμα

Μπορείς να εθιστείς σ' ένα συγκεκριμένο είδος θλίψης
Όπως η παραίτηση μέχρι το τέλος, πάντα το τέλος.

Έτσι όταν ανακαλύψαμε ότι δε βγάζουμε νόημα
Είπες ότι θα ήμασταν ακόμα φίλοι
Αλλά θα παραδεχτώ πως ήμουν χαρούμενος που είχε τελειώσει

Αλλά δε χρειαζόταν να με ξεκόψεις
Να κάνεις σα να μη συνέβη ποτέ
Και ότι ήμασταν ένα τίποτα
Και ούτε καν χρειάζομαι την αγάπη σου
Αλλά μου συμπεριφέρεσαι σα ξένο
Και αυτό είναι σκληρό
Δε χρειαζόταν να πέσεις τόσο χαμηλά
Να στείλεις τους φίλους σου να πάρουν τους δίσκους σου
Και μετά να αλλάξεις το νούμερό σου
Νομίζω όμως ότι δεν το χρειάζομαι αυτό
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά

Πότε, πότε  σκέφτομαι όλες τις φορές που με πούλησες

Αλλά μ’ έκανες να πιστεύω ότι ήταν πάντα δικό μου φταίξιμο

Αλλά δεν θέλω να ζήσω με αυτό τον τρόπο

Αναλύοντας την κάθε κουβέντα που λες

Είπες ότι μπορούσες να το αγνοήσεις

Κι εγώ δεν θα ήθελα να σε πιάσω να κλείνεις το τηλέφωνο σε κάποια που γνώριζες

Αλλά δε χρειαζόταν να με ξεκόψεις
Να κάνεις σα να μη συνέβη ποτέ
Και ότι ήμασταν ένα τίποτα
Και ούτε καν χρειάζομαι την αγάπη σου
Αλλά μου συμπεριφέρεσαι σα ξένο
Και αυτό είναι σκληρό
Δε χρειαζόταν να πέσεις τόσο χαμηλά
Να στείλεις τους φίλους σου να πάρουν τους δίσκους σου
Και μετά να αλλάξεις το νούμερό σου
Νομίζω όμως ότι δεν το χρειάζομαι αυτό
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά

Σήμερα η λέξη έρωτας χρησιμοποιείται συγκεχυμένα. Άλλοτε υποβαθμίζεται για να δηλώσει μόνο τη σεξουαλική, σαρκική πράξη, κι άλλοτε ευρύνεται για να σημάνει τον ψυχικό πόθο για κάποιον. 

Στην εκκλησιαστική παράδοση ο έρωτας κατέχει κεντρική θέση και σηματοδοτεί όχι μια επιμέρους δραστηριότητα, αλλά έναν τρόπο ζωής. 

Έχει την έννοια της πύρινης αγάπης, του ολόψυχου δοσίματος στον άλλον και του γεμίσματος από τον άλλον. Ο άνθρωπος όχι μόνο δεν καλείται να καταστείλει τον έρωτα, αλλά, αντίθετα, καλείται να διαποτίσει ολόκληρη τη ζωή του μ' αυτόν. 

Η εγωιστική ύπαρξη είναι ανέραστη ύπαρξη. Πηγή και του θείου έρωτα (του ανοίγματος προς τον Θεό) και του ανθρώπινου έρωτα (του ανοίγματος προς τον άνθρωπο) είναι ο ίδιος ο τρόπος ύπαρξης του Θεού, που είναι αγαπητική κοινωνία προσώπων και που σαρκώθηκε από τον πόθο ένωσής του με τον άνθρωπο².

Κομμάτια από το ψηφιακό σχολείο: Γ΄Λυκείου, Θέματα Χριστιανικής Ηθικής.

Πηγή/Αναδημοσίευση: http://samakos9.blogspot.gr/2013/05/blog-post_20.html