«Δέν έχω άνθρωπον....» Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη

«Δέν έχω άνθρωπον....»

Κυριακή του Παραλύτου 26-5-2013

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη (stmark@mweb.co.za)

Στην  Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής η εκκλησία μας αναφέρεται σε ένα από τα σημαντικά θαύματα του Χριστού, στη θεραπεία του Παραλυτικού των Ιεροσολύμων. Τα σημαντικά στοιχεία που σχετίζονται με το θαύμα αυτό είναι τα ακόλουθα:
Πρώτον, ο Παραλυτικός δεν είχε κάποιον άνθρωπο να τον σπρώξει μέσα στην κολυμβήθρα για να θεραπευθεί. Είναι πράγματι οδυνηρόν να μην έχει, κάποιος που υποφέρει, έναν άνθρωπο να τον φροντίζει. Γι’ αυτό ο Χριστός μας είπε ότι όταν φροντίζουμε και βοηθούμε κάποιον άνθρωπον που είναι αβοήθητος κι έχει την ανάγκη μας, είναι ως να διακονούμε Αυτόν κι έτσι γινόμαστε άξιοι της Βασιλείας των Ουρανών.
Πρέπει, φαίνεται, καμιά φορά να στερηθούμε κάτι για να το εκτιμήσουμε. ΄Ετσι αντί να ευχαριστούμε τον Θεό για τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας μέσα στην οικογένεια, στον χώρον της εργασίας και στις κοινωνικές μας συναναστροφές ή ακόμη στον χώρον της Εκκλησίας, τους δυσαρεστούμε, τους στενοχωρούμε, τους αρρωσταίνουμε, κι όταν ξαφνικά συμβεί να φύγει κανείς πρόωρα από κοντά μας, τότε αρχίζουμε μάλιστα να τον κλαίμε και να τον τιμάμε με ένα εντυπωσιακό μαρμάρινο Σταυρόν στον τάφο του. Αυτή είναι υποκρισία. Πρέπει να δείχνουμε το σεβασμό μας και την αγάπη μας στα πρόσωπα που αγαπάμε με την προσπάθεια μας να μη τα στενοχωρούμε, ούτε να τα δυσαρεστούμε.
Πρέπει κάθε φορά που θέλουμε να κάνουμε κάτι ως άτομα, να σκεφτόμαστε τι είναι καλό για την οικογένεια μας. Κι η κάθε οικογένεια να προβληματίζεται για το τι είναι καλό για την ευρύτερη κοινωνία. Ο,τιδήποτε  είναι καλό για την οικογένεια είναι καλό και για τα άτομα που την αποτελούν. Κι ό,τιδήποτε είναι καλό για την κοινωνία μας είναι καλό και για τις οικογένειες που την αποτελούν.
Δίνοντας προτεραιότητα στο κοινό καλόν προστατεύουμε τόσο τους εαυτούς μας, όσο και τις οικογένειες μας, και την ευρύτερη κοινωνία που ζούμε. ΄Οταν δεν συμβαίνει αυτό, τότε ενθαρρύνονται κοινωνικές αδικίες, τότε υπάρχει η φτώχεια, η ανεργία, η εγκληματικότητα, οι επικίνδυνες ασθένειες και γενικά η έλλειψη ασφάλειας και απουσίας του σεβασμού της ίδιας της ζωής, ως δώρον Θεού, που κανείς δεν έχει δικαίωμα να τη βλάψει. Τελικά κυριαρχεί παντού το φαινόμενο της αδικίας,να υπάρχουν λίγοι άπληστοι αχόρταγοι πλεονέκτες που μας κλέβουν συνέχεια και οι πολλοί που στερούνται τα αυτονόητα, εκπαίδευση, ιατρική φροντίδα, φαγητό, νερό, ρεύμα και στέγη.
΄Ενα δεύτερο σημαντικό στοιχείο που σχετίζεται με το θαύμα του Παραλυτικού της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής είναι ότι, η διάπραξη της αμαρτίας, ως αποτέλεσμα της λανθασμένης επιλογής του ανθρώπου, επιφέρει στον εαυτό του προβλήματα, ασθένειες, πόνον και δυστυχία και τελικά τον θάνατον. Το χειρότερον όμως είναι ότι με τη διάπραξη της αμαρτίας κάποιος δεν βλάπτει μόνον τον εαυτό του, βλάπτει και την οικογένεια του και την ευρύτερη κοινωνία. ΄Ετσι οι πράξεις μας ως ατόμων έχουν χαρακτήρα κοινωνικόν. Αν οι πράξεις μας κι η ζωή μας είναι δίκαιες και σωστές προστατεύουμε και τον εαυτό μας και την οικογένεια μας και την ευρύτερη κοινωνία.  Αν οι πράξεις μας είναι άδικες τότε βλάπτουμε και τις οικογένειες μας και την ευρύτερη κοινωνία.
Οι πράξεις μας επομένως κι η ποιότητα της ζωής μας επηρεάζουν τον κόσμο που ζούμε. Η αδιαφορία μας στα κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, η ανεργία, η εγκληματικότητα και το aids είναι ως να συμμετάσχουμε εις την χειροτέρεψή τους.
Η στάση μας πρέπει να είναι δυναμική. Πρώτα με τις προσευχές μας να μας φωτίσει ο Θεός πως να βοηθήσουμε, και στη συνέχεια, με τη βοήθεια του Θεού και την Πνευματική καθοδήγηση των κληρικών μας να προσπαθήσουμε να συμβάλουμε στη λύση τους. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα ας μη το αφήσουμε για αύριον.
Πριν να γίνουμε κι οι ίδιοι θύματα των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ευρύτερη κοινωνία που ζούμε, πρέπει να αντιδράσουμε με εμπιστοσύνη στις ποιμαντικές οδηγίες της Εκκλησίας μας στηρίζοντας το ποιμαντικό, το κατηχητικό, το διδακτικό, το φιλανθρωπικό και το Ιεραποστολικό της έργον. Ταυτόχρονα μεγάλες είναι οι ευθύνες μας για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της αντιμετώπισης των προβλημάτων της «Κλιματικής Κρίσης» (όχι όπως λένε κλιματικής αλλαγής γιατί μια αλλαγή μπορεί να σημαίνει και κάτι καλύτερο). Η προστασία της Δημιουργίας του Θεού είναι η κοινή προσπάθεια μας να προστατέψουμε τη ζωή μας και τις μελλούμενες γεννιές.
Η προτροπή του Χριστού προς τον Παραλυτικόν του Ευαγγελίου «ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε, ίνα μή χείρον σοι τι γίνεται» (Ιωάννου Ε΄, 14), ισχύει για όλους μας.
Είναι μια ανοιχτή πρόσκληση προς τον καθένα μας για να ζήσουμε σ’ ένα καλύτερο κόσμο με ασφάλεια και αγάπη και δικαιοσύνη που θα μας οδηγήσει στη Βασιλεία των Ουρανών.
΄Ενα τρίτον σημαντικό στοιχείον που σχετίζεται με το θαύμα του Παραλυτικού της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής είναι η ζωντανή μαρτυρία που δίνει ο θεραπευθείς πλέον παραλυτικός διά της Θεότητας του Ιησού Χριστού, έτσι ώστε να συμβάλει ο ίδιος αποφασιστικά και στην σωτηρία άλλων ανθρώπων. Σε ότι δηλαδή απέτυχαν οι συνάνθρωποι του να κάνουν γι’ αυτόν, για 38 ολόκληρα χρόνια, να τον σπρώξουν στην κολυμβήθρα της Ιερουσαλήμ για να θεραπευθεί, αυτός χωρίς να κρατά κακία για κανένα προσπαθεί να βοηθήσει τους συνανθρώπους του να σωθούν.
΄Ετσι η σκέψη ότι κανείς δεν έκανε για μένα τίποτε, γιατί εγώ να ενδιαφερθώ για τα προβλήματα των άλλων, είναι μια λανθασμένη σκέψη που μας παγώνει την αγάπη μας και την ευθύνη μας να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας, που τελικά τα προβλήματα τους έρχονται ως πλημμυρίζων χείμαρρος ποταμός που μας πνίγει.
΄Ετσι τα κοινωνικά προβλήματα της φτώχειας της ανεργίας, της εγκληματικότητας και του aids απειλούν πλέον και τη δική μας ήσυχη ζωή.
Τέλος, το θαύμα του Παραλυτικού σχετίζεται και με την σημερινή αποστολική περικοπή. Παρόμοια θαύματα που επιτελεί ο Χριστός μπορούν να επιτελούν κι όσοι τον ακολουθούν με συνέπεια στη ζωή τους, όπως συμβαίνει με τους αγίους μαθητές Του. Στη προκειμένη περίπτωση, όπως συμβαίνει μέσα από τη σημερινή Αποστολική Περικοπή με τον Απόστολον Πέτρον που θεραπεύει τον Αινέα και την Ταβιθά.
Παρόμοια θαύματα έκαναν κι οι ΄Αγιοι της Εκκλησίας μας. Παρόμοια θαύματα μπορούμε να ζήσουμε κι εμείς με τις προσευχές μας στον Χριστό όταν ζούμε σύμφωνα με τις θείες εντολές. ΄Οταν η ζωή μας είναι άγια, όπως η ζωή των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων της Εκκλησίας μας.

Πηγή/Αναδημοσίευση: http://www.amen.gr/article13994