Κοιμούνται οι άνθρωποι γύρω μου..κοιμούνται και δε ξυπνάνε
τι και αν βαράν συναγερμοί και καμπάνες,τι και αν ουρλιάζουν φωνές
χιλιάδων αδικημένων;;..κοιμούνται….τίποτα δεν είναι ικανό να
χαλάσει το όνειρο,τίποτα δεν είναι ικανό να τους βγάλει από τη λήθη..
βολεύτηκαν στην εμβρυακή στάση, νιώθουν ασφάλεια κάτω από τα σκεπάσματα.
και τα παιδιά; τι γίνεται με αυτά τα παιδιά; ποιός θα τους μάθει να αγωνίζονται
και να χαλάνε δημιουργώντας τον κόσμο;
τον κόσμο που εμείς ναρκώσαμε,τον κόσμο που εμείς
λεηλατήσαμε, γιατί θεωρήσαμε ότι μας ανήκει ,τόσο εγωιστικά και τόσο άπληστα.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΙΛΙΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.