Η κούκλα, εργαλείο στα χέρια του δασκάλου

Σημαντικό εργαλείο στα χέρια του δασκάλου μπορούν να είναι οι κούκλες. Κούκλες που ή τις έχουν κατασκευάσει τα ίδια τα παιδιά ή τις έχει φέρει ο δάσκαλος και τις συστήνει σ’ αυτά σαν καλούς του φίλους.
Οι κούκλες του κουκλοθέατρου, που σύμφωνα με την Περσεφόνη Σέξτου, μετατρέπονται σε ζωντανά μέσα, αναπτύσσουν πολύ εύκολα κώδικες επικοινωνίας με τα παιδιά. Μπορούν και συζητούν και παίζουν μαζί τους, τους διηγούνται παραμύθια, αλλά και καθημερινά βιώματά τους. Τα παιδιά ταυτίζονται μαζί τους, μιλούν ελεύθερα εκφράζοντας τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους, επεξεργάζονται το γλωσσικό τους κώδικα και ταυτόχρονα ψυχαγωγούνται.
 Στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, οι κούκλες αντικαθιστούν το δάσκαλο και γίνονται συντονίστριες, παροτρύνουν τα παιδιά να μιλήσουν, τις περισσότερες φορές είναι αυτές που με τη μεταφορά δικών τους καθημερινών βιωμάτων, γίνονται η αιτία προβληματισμών από μέρους των παιδιών και θα σταθούν ως αφορμή για την εκπόνηση ενός project. Τα παιδιά ξεχνούν τον δάσκαλο και αρχίζουν να συζητούν, να τραγουδούν, να παίζουν με τις κούκλες. Είναι τόσο μεγάλη η μαγεία της κούκλας, που ακόμη και να μην υπάρχει κουκλοθέατρο, τα παιδιά δεν βλέπουν το δάσκαλο που κινεί τις κούκλες, αλλά μόνο της κούκλες. Κάποιες στιγμές τα παιδιά μιλούν «μέσα» από τις κούκλες, εκφράζουν τα συναισθήματά τους, περνούν από το πραγματικό στο φανταστικό, απελευθερώνονται. Τη γωνιά του κουκλοθέατρου τη χρησιμοποιούν και στην παρουσίαση εργασιών τους. Αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και αναπτύσσουν έτσι την ικανότητα να επιλύουν τα προβλήματά τους ποικιλοτρόπως.Ντύνονται με τα πανιά και παίζουν τους ρόλους τους στη διάρκεια δραματοποίησης ενός λογοτεχνικού κειμένου, ενός ποιήματος, ενός τραγουδιού, μιας σκηνής βγαλμένης μέσα από το μάθημα της ιστορίας. Γίνονται και αυτά ένα με τις κούκλες. Κούκλες και παιδιά παίζουν. Με τα παιχνίδια ρόλων τα παιδιά, αυξάνουν την ικανότητά τους να βλέπουν τα πράγματα μέσα από τη σκοπιά των άλλων. Παίζουν το έργο που έχουν γράψει οι ίδιοι, εκφράζουν τις σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους, με τις κούκλες ή φορώντας οι ίδιοι μάσκες, αναπτύσσοντας την αφηρημένη σκέψη, το συμβολισμό και την εξέλιξη της δημιουργικής τους σκέψης.
Με αυτό το εργαλείο ο δάσκαλος θα μπορέσει να κάνει να «ανθίσουν» ακόμη και εκείνα τα «λουλουδάκια» παιδιά, που διαφορετικά δε θα μπορούσαν, καθώς  και να το χρησιμοποιήσει σαν άριστο αναπτυξιακό μέσο, ενθαρρύνοντας τη συνεργασία και αποθαρρύνοντας την εγωκεντρική συμπεριφορά των παιδιών.
Άννα Δ. Παππά

Πηγή