Ψηφιακό ταξίδι στην Αγια-Σοφιά

  Αναδημοσίευση από:http://albanaki.blogspot.gr/2015/12/blog-post_19.html

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1261 ο Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος εστέφθη αυτοκράτορας στην Αγια-Σοφιά, έναν μήνα μετά την ανάκτηση της βυζαντινής πρωτεύουσας, ιδρύοντας την τελευταία βυζαντινή δυναστεία των Παλαιολόγων.

Στην ταινία αναπαρίστανται, με πλήρη λεπτομέρεια, το εσωτερικό του ναού, ο αρχιτεκτονικός του σχεδιασμός, ο γλυπτός και ψηφιδωτός διάκοσμος

Ποιες ήταν οι τελετές που έλαβαν χώρα κατά τη στέψη του αυτοκράτορα; Πώς ήταν το τυπικό που ακολουθήθηκε, δεδομένου ότι η στέψη στη Μεγάλη Εκκλησία ακολουθούσε συγκεκριμένο τυπικό και είχε χαρακτήρα επικύρωσης του αυτοκρατορικού θεσμού - ηγεμόνες που δεν είχαν στεφθεί εκεί δεν διέθεταν το ίδιο κύρος; Και ποιο το πολιτικό παρασκήνιο κατά τη δυναστική αλλαγή, με την απομάκρυνση του νόμιμου διαδόχου Ιωάννη Δ' Λάσκαρη και την προβολή του Μιχαήλ Παλαιολόγου;
Ο βυζαντινός ιστορικός Παχυμέρης θα μας «πάρει από το χέρι» και θα μας μιλήσει για μυστικά τόσα κι άλλα τόσα που συνέβησαν μέσα σε ένα μνημείο-σύμβολο της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας, την Αγια-Σοφιά.
Μια μαγευτική ξενάγηση για μικρούς και μεγάλους, στην οποία οι επισκέπτες δεν είναι απλοί παρατηρητές, αλλά συμμετέχουν σε διάφορα σενάρια και περιηγήσεις, αποτελεί το «σκηνικό» της νέας διαδραστικής παραγωγής «Αγία Σοφία: 1.500 Χρόνια Ιστορίας».

Η 45 λεπτών ταινία αποτελεί μια πλήρη ψηφιακή αναπαράσταση του ναού της Αγια-Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη και δημιουργήθηκε ειδικά για το θέατρο εικονικής πραγματικότητας «Θόλος» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»

Η 45 λεπτών ταινία αποτελεί μια πλήρη ψηφιακή αναπαράσταση του ναού της Αγια-Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη και δημιουργήθηκε ειδικά για το θέατρο εικονικής πραγματικότητας «Θόλος» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» (προβάλλεται από σήμερα).
Στην περίοδο της ακμής του
Οι θεατές καλούνται σε ένα μοναδικό ταξίδι ανακάλυψης. Αναπαρίστανται, με πλήρη λεπτομέρεια, το εσωτερικό του ναού, ο αρχιτεκτονικός του σχεδιασμός, ο γλυπτός και ψηφιδωτός διάκοσμος και παράλληλα παρουσιάζονται οι διάφορες φάσεις κατασκευής του μνημείου και σημαντικά ιστορικά, κοινωνικά και οικονομικά στοιχεία της ζωής του Βυζαντίου. Επίσης το κοινό επισκέπτεται τον εμβληματικό αυτό χώρο και τον παρατηρεί όπως ήταν στην περίοδο της ακμής του.

Η εικονική περιήγηση ξεκινά με την κατασκευή του ναού όταν ο Ιουστινιανός την αναθέτει στους αρχιτέκτονες και μαθηματικούς Ανθέμιο και Ισίδωρο, οι οποίοι εκπόνησαν ένα πρωτότυπο και μεγαλεπήβολο αρχιτεκτονικό σχέδιο.

Η εικονική περιήγηση ξεκινά με την κατασκευή του μεγάλου ναού μετά την καταστροφή της παλαιότερης βασιλικής της Αγια-Σοφιάς, κατά τη Στάση του Νίκα, το 532 μ.Χ. Ο Ιουστινιανός αναθέτει τη μελέτη και την κατασκευή στους αρχιτέκτονες και μαθηματικούς Ανθέμιο και Ισίδωρο.

Οι δύο αρχιτέκτονες εκπόνησαν ένα πρωτότυπο και μεγαλεπήβολο αρχιτεκτονικό σχέδιο, που οδήγησε στην κατασκευή ενός ναού που έμελλε να μείνει ως το σημαντικότερο επίτευγμα όχι μόνο της ιουστινιάνειας, αλλά της βυζαντινής ναοδομίας εν γένει. Παρακολουθούμε τον σχεδιασμό και τα τεχνικά προβλήματα που προκύπτουν, καθώς και τις κατασκευαστικές λύσεις που δόθηκαν.

 http://www.ethnos.gr/article.asp%3Fcatid%3D22784%26subid%3D2%26pubid%3D64305145

Ο επισκέπτης περιηγείται στο αρχιτεκτονικό μοντέλο...

Ο επισκέπτης περιηγείται στο αρχιτεκτονικό μοντέλο, γνωρίζοντας τα βασικά σημεία της ιουστινιάνειας Αγια-Σοφιάς. Ξεναγοί στην περιήγηση αυτή είναι ένας βυζαντινός λόγιος και ένας σύγχρονος ερευνητής. Ο πρώτος μεταφέρει ιστορίες και παραδόσεις σχετικά με τον ναό αλλά και τους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης σε διάφορες εποχές, μέσα από κείμενα και πηγές. Ο δεύτερος δίνει πληροφορίες για θέματα της σύγχρονης έρευνας σχετικά με τον ναό (π.χ. γεωμετρικός σχεδιασμός, αποκρυπτογράφηση του συμβολικού του περιεχομένου) αλλά και διευκρινίσεις σχετικά με τις συμβάσεις και τις παραδοχές που έγιναν για την κατασκευή του εικονικού μοντέλου.

Τόσο ο ένας όσο και ο άλλος ξεναγός μιλούν με διαφορετικό τρόπο για τη θέση της βυζαντινής Αγια-Σοφιάς στην πολιτική, πνευματική και κοινωνική ζωή της αυτοκρατορίας (Μεγάλη Εκκλησία, πατριαρχική έδρα, κανόνας για τις καλλιτεχνικές εξελίξεις, σε μουσική και μνημειακή τέχνη, κατεξοχήν χώρος στέψης του αυτοκράτορα) αλλά και στοιχεία της επίδρασης και βάρους του μνημείου στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά ως σημείο αναφοράς.

Οταν, λίγα χρόνια αργότερα, ο τρούλος που κατασκεύασαν οι δύο αρχιτέκτονες καταστρέφεται εξαιτίας ενός μεγάλου σεισμού, ο Ιουστινιανός αναθέτει στον Ισίδωρο το νεότερο την κατασκευή ενός ψηλότερου και σταθερότερου τρούλου. Φτάνοντας στο τέλος της περιόδου της εικονομαχίας, με τη βοήθεια του Πατριάρχη Φωτίου βλέπουμε τις πρώτες ψηφιδωτές εικόνες του ναού.

Η περιήγηση συνεχίζεται με την παρουσίαση των περίφημων αυτών ψηφιδωτών, με αποκορύφωμα το ψηφιδωτό της Δέησης, αντιπροσωπευτικό δείγμα της κωνσταντινουπολίτικης μνημειακής τέχνης, που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην καλλιτεχνική ζωή όχι μόνο στην αυτοκρατορία αλλά και ευρύτερα.

Επίσης, ο επισκέπτης λαμβάνει συμπληρωματικές πληροφορίες σχετικά με το μεγάλης σημασίας αναστηλωτικό έργο των αδελφών Φοσάτι, καθώς αποκάλυψαν το σημαντικότερο μέρος των σωζόμενων παραστάσεων των ψηφιδωτών.

«Επεμβάσεις»
Στη νοητή αυτή διαδρομή παρακολουθεί κανείς στη συνέχεια την εξέλιξη του εικονογραφικού προγράμματος του μνημείου. Σταθμοί στην περιήγηση είναι οι «επεμβάσεις» των αυτοκρατόρων μέσα από τις οποίες αποτυπώθηκαν η ιδέα για τη θέση του αυτοκράτορα στην Οικουμένη και διαμορφώθηκε ένα πρότυπο χριστιανικού ηγεμόνα.

Το φθινόπωρο του 879 μ.Χ στην Κωνσταντινούπολη συγκλήθηκε Εκκλησιαστική Σύνοδος που επικύρωσε τη δεύτερη εκλογή του Φωτίου στον πατριαρχικό θρόνο. Οι συνεδριάσεις, στις οποίες εκπροσωπήθηκαν και οι 5 πατριαρχικές έδρες με μεγάλο αριθμό επισκόπων, έλαβαν χώρα στην Αγια-Σοφιά.

Οι αποφάσεις της συνόδου επικυρώθηκαν τον χειμώνα του 880 και είχαν μεγάλη ιστορική σημασία, καθώς διατυπώνουν μια προσπάθεια γεφύρωσης των διαφορών μεταξύ Ρώμης και ανατολικών Εκκλησιών. Διαφαίνονται εδώ αρκετές διαστάσεις που σηματοδότησαν στο εξής τις σχέσεις Ανατολής-Δύσης και οδήγησαν στο σχίσμα του 1054.

Η Αγια-Σοφιά, σύμβολο πνευματικό και πολιτικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ένα θαύμα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, υπέστη πολλά δεινά από τους σταυροφόρους μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, το 1024 μ.Χ. Τα δεινά αυτά λήγουν το 1261 μ.Χ., όταν ο Μιχαήλ Παλαιολόγος ανακαταλαμβάνει την Πόλη. Παρακολουθούμε τη στέψη του Μιχαήλ ως αυτοκράτορα στην Αγια-Σοφιά και την προσπάθειά του για την ανόρθωση της αυτοκρατορίας μετά την εκδίωξη των Λατίνων από την Πόλη. Φτάνοντας στον 21ο αιώνα η Αγια-Σοφιά επιβίωσε έως τις ημέρες μας παρά τις αντιξοότητες και αποτελεί ένα μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Αντιγόνη Καράλη

akarali@pegasus.gr  

Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;

Μια απορία που καλύτερα να μην την είχα..
.
ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

Γιατί υπάρχει κακό στον κόσμο; ... ποιος το επιτρέπει και για ποιο λόγο;
 Έχεις αναρωτηθεί ποτέ; Μα τι λέω: και βέβαια έχεις αναρωτηθεί... ότι κι αν πρεσβεύουμε, όσες αντιθέσεις και διαφωνίες κι αν έχουμε, ότι επιλογές κι αν κάναμε, μπροστά στην είδηση ότι το κακό με κάποιο τρόπο κάνει την εμφάνισή του ολόγυρά μας, έχουμε πάντα την ίδια απορία: "Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;" Ένας τζιχαντιστής αποκεφαλίζει έναν αιχμάλωτο... ένας ανώμαλος βασανίζει ένα παιδί... ένας ισχυρός εξαθλιώνει έναν ανίσχυρο... βία, βία, βία σε όλες τις μορφές, με όλους τους τρόπους, με κάθε λογής μεταμφίεση... τόσες πράξεις μίσους, τόσα λόγια μίσους, τόσες σκέψεις μίσους, σε τόσο διαφορετικές περιστάσεις και στο τέλος πάντα η ίδια απορία: "Γιατί υπάρχει κακό στον κόσμο;"
Δε μου άρεσε να μου μένει η απορία κι άρχιζα να διαβάζω ότι θα φαινόταν ικανό να μου δώσει μια απάντηση, πειστική, μια απάντηση που να βγάζει νόημα...
 Γιατί υπάρχει κακό στον κόσμο;
Ψάχνοντας ανακάλυψα, γιατί μερικές απορίες είναι στ' αλήθεια ενοχλητικές γι' αυτόν που τις έχει: Ψάχνοντας κατάλαβα ότι η απορία μου είναι μια από τις πιο υποκριτικές απορίες που έχουν ποτέ ειπωθεί... υποκριτική γιατί ενώ φαίνεται να αναζητά το καλό, στην ουσία με εξαιρεί από το κακό... ωσάν να είμαι εγώ στην απέξω, ωσάν να μην έχω πράξει, να μην έχω πει, να μην έχω σκεφτεί τίποτε που να προκάλεσε κάποτε πόνο σε ένα συνάνθρωπο: για σκέψου το λίγο (έτσι για να μη βασανίζομαι μονάχη μου): όταν αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχει το κακό, δεν υπονοώ ότι εγώ με το κακό ουδεμία σχέση έχω; 
Δεν υπονοώ ότι θα ήθελα έναν κόσμο απαλλαγμένο από το κακό όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, αλλά με εμένα μέσα σ' αυτόν τον κόσμο, λαμπρή εκπρόσωπο των καλών; 
Μα, άραγε πώς είμαι τόσο σίγουρη ότι ένας κόσμος χωρίς κακό θα έχει χώρο για μένα;
 Η μήπως ερμηνεύω ως κακό μόνο τις πράξεις των άλλων που με σοκάρουν; 
Και τι γίνεται με τις δικές μου πράξεις που σοκάρουν τον διπλανό μου;
 Τι γίνεται με την ειρωνεία μου, την αυστηρότητά του, την απανθρωπιά μου, την υστεροβουλία μου, τη χυδαιότητά μου, την έπαρσή μου; 
Αυτές να φύγουν ή να μείνουν;
 Κι αν εγώ δεν προτίθεμαι να αλλάξω απαλλάσσοντας τον κόσμο από τον ενοχλητικό μου χαρακτήρα, τι θα απογίνω αν ποτέ εισακουστεί η ευχή μου να καθαρίσει ο κόσμος από τους κακούς;
Βασανιστική έγινε ξαφνικά η απορία μου, γιατί όλο και πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι στα χείλη μου απλά δεν ταιριάζει: μια χαρά απορία για αγγέλους, μα για ανθρώπους, υποκρισία... είναι μια απορία που μοιάζει να αρνείται κάθε μορφή αυτοκριτικής και το χειρότερο κάθε μορφή μεταμέλειας... είναι μια απορία που δεν μπορείς να την έχεις αν δεν έχεις το θάρρος να αντέξεις την απάντησή της:
Γιατί υπάρχει κακό στον κόσμο;
Διότι για να μην υπήρχε θα έπρεπε να καταστραφούμε όλοι!' 
(Αρχ. Ιωάννης Κωστώφ)

Υ.Γ. η απάντηση είναι από το βιβλίο του Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Το όργωμα των δοκιμασιών και ο Θερισμός τους, (Αθήνα 2012)

Η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη

1. Ποια ήταν η αιτία για να πει ο Χριστός την παραβολή;

Τα 2 ερωτήματα  κάποιου νομοδιδασκάλου προς το Χριστό:

α. Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;

β. Ποιος είναι ο πλησίον;

2. Ποια είναι η απάντηση του Χριστού;

Ο Χριστός του απαντά με ερώτηση. Συγκεκριμένα τον ρωτά: Τι γράφει ο Νόμος

3. Ποια είναι η απάντηση του Νομοδιδασκάλου;

Ο Νομοδιδάσκαλος του αναφέρει ότι ακριβώς έλεγε ο Νόμος δηλ.,

«Να αγαπάς τον Κύριο το θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλο τον νου σου και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».

4.Τι προτρέπει ο Χριστός τον Νομοδιδάσκαλο να κάνει μετά την απάντηση που έδωσε;

                        Να πάει και να κάνει κι αυτός το ίδιο.

5. Ποια είναι η δεύτερη ερώτηση του Νομοδιδασκάλου;

                        Ποιος είναι ο πλησίον;

6. Ποια είναι τα πρόσωπα της παραβολής;

Ο Ιερέας – ο Λευίτης – ο Σαμαρείτης – ο χτυπημένος Ιουδαίος.

Ιερέας.

7. Ποιος ήταν ο ρόλος του Ιερέα;

                        Οι ιερείς αντιπροσωπεύουν τη θρησκευτική εξουσία. Ήταν αξιωματούχοι.

8. Πώς συμπεριφέρθηκε στο χτυπημένο άνθρωπο σύμφωνα με την παραβολή;

                        Τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία.

9. Πώς θα τον χαρακτηρίζατε εξαιτίας της συμπεριφοράς του;

§  Αδιάφορο, εγωιστή, συμφεροντολόγο, υπερόπτη, δειλό, άκαρδο, άπονο.

10. Ποιον πιθανόν να θεωρούσε «πλησίον» ο ιερέας ώστε να έτρεχε να τον βοηθήσει;

            Κάποιον που να ανήκει την ίδια κοινωνική τάξη ή να είχε το ίδιο αξίωμα με αυτόν.

11. Τι αντίληψη για τον «πλησίον» έχει ο Ιερέας;

Είχε μία στενή αντίληψη που περιοριζόταν όχι στον άνθρωπο που έχει ανάγκη,

αλλά σε αυτόν που συνδεόταν μαζί του με δεσμούς συγγενικούς, φυλετικούς κλπ.

Λευίτης

12. Ποιος ήταν ο Λευίτης;

Ø  Καταγόταν από τη φυλή του Λευί.

Ø  Βοηθούσαν τους Ιερείς, ήταν υπεύθυνοι για την τάξη του Ναού.

Ø  Θεωρούσαν ότι είχαν κάποια μορφή εξουσίας λόγω των καθηκόντων τους.

13. Πώς συμπεριφέρθηκε στον χτυπημένο άνθρωπο σύμφωνα με την παραβολή;

Τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία.

14. Πώς θα τον χαρακτηρίζατε εξαιτίας της συμπεριφοράς του;

Ακριβώς όπως και τον ιερέα :

§  Αδιάφορο, εγωιστή, συμφεροντολόγο, υπερόπτη, δειλό, άκαρδο, άπονο.

15. Ποια είναι η αντίληψη που έχει ο Λευίτης για τον «πλησίον»;

                        Την ίδια με τον Ιερέα (ερώτηση 11)

Σαμαρείτης

16. Ποιος ήταν ο Σαμαρείτης;

Ø  Ήταν μία φυλή ανάμικτη από Ισραηλίτες, Βαβυλώνιους και Σύριους.

Ø  Οι Ισραηλίτες δεν τους    θεωρούσαν γνήσιους πατριώτες.

Ø  Ήταν μία περιθωριοποιημένη ομάδα.

17. Πώς συμπεριφέρθηκε ο Σαμαρείτης στη θέα ενός άγνωστου χτυπημένου ανθρώπου;

            Ήρθε προς το μέρος του, τον είδε ( τον παρατήρησε) και τον σπλαχνίστηκε

18. Με ποια ρήματα μέσα από το κείμενο παρατηρούμε την συμπεριιφορά του Σαμαρείτη;

Πήγε κοντά του, άλειψε, έδεσε, ανέβασε, οδήγησε, φρόντισε, έδωσε, ξαναπεράσει

19. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του Σαμαρείτη στον χτυπημένο άγνωστο;

Αυθόρμητη, σπλαχνική, τολμηρή, συγκεκριμένη – μεθοδευμένη.

20. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της αγάπης προς τον συνάνθρωπο του Σαμαρείτη;

                                    Έμπρακτη, πλήρης, αποτελεσματική, ανιδιοτελής.

21. Πώς χαρακτηρίζετε ο Σαμαρείτης;

            Αξιαγάπητος, θαρραλέος, ανιδιοτελής, συμπονετικός, καλόκαρδος.

22. Ποιο είναι το κίνητρο του Σαμαρείτη να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του;

§  Η ανιδιοτελής προσφορά αγάπης προς τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη, πέρα από κάθε κριτήριο.

§  Πλησίον γι’ αυτόν είναι ο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτου καταγωγής, αξιώματος, μόρφωσης κλπ., που έχει ανάγκη, που είναι σε δύσκολή θέση.

Το τέλος της παραβολής – συμπεράσματα

23. Τι είναι η Αγάπη;

                        Ανιδιοτελής προσφορά δηλαδή προσφορά χωρίς συμφέρον ή αντάλλαγμα.

24. Τι προτρέπει ο Χριστός να κάνει ο Νομοδιδάσκαλος;

Να συμπεριφερθεί όπως ακριβώς και ο σαμαρείτης

25. Ποιες αντιλήψεις τον προτρέπει να ξεπεράσει;

Τις στενές φυλετικές αντιλήψεις, τις διακρίσεις σε ανώτερους και κατώτερους

26. Ποιο είναι το αντίθετο της αγάπης κατά τον αμερικανό  Θεολόγο Φλέτσερ;

            Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αλλά η αδιαφορία.

27. Ποιος είναι ο πλησίον;

Ο κάθε άνθρωπος που έχει ανάγκη, που είναι σε δύσκολη θέση, που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματα που τον βαραίνουν.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

 

 

                            

 



                                     Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

Ρεμπραντ : ο καλός Σαμαρείτης

Wynnants ο καλος Σαμαρείτης περιποιείται τον χτυπημένο

Βαν Γκονγκ Ο καλός Σαμαρείτης 

Ο ύμνος στην Αγάπη

[13.1] ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. [13.2] καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι. [13.3] κἂν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.[13.4] ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, {ἡ ἀγάπη} οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, [13.5] οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, [13.6] οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· [13.7] πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.[13.8] ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτεγλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. [13.9] ἐκ μέρους γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· [13.10] ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. [13.11] ὅτε ἤμην νήπιος, ἐλάλουν ὡς νήπιος, ἐφρόνουν ὡς νήπιος, ἐλογιζόμην ὡς νήπιος· ὅτε γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.[13.12] βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.[13.13] νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

Πρὸς Κορινθίους Α’ κεφάλαιο 13, στίχοι 1-13

Μετάφραση

Εάν τις γλώσσες των ανθρώπων μιλώ και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που αλαλάζει. 

Και αν έχω το χάρισμα της προφητείας και κατέχω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, κι αν έχω όλη την πίστη, ώστε και όρη να μετακινώ, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα. 

Και αν μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, και αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, ποιο το όφελος;

Η αγάπη μακροθυμεί, είναι γεμάτη καλοσύνη· η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, δεν μεγαλαυχεί, ούτε επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν είναι εγωιστική, δεν είναι ευερέθιστη, δεν θυμάται το κακό, δεν χαίρεται με την αδικία, μετέχει όμως στη χαρά για το ορθό·όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

Η αγάπη ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει. 

Τα λόγια των προφητών κάποτε θα στερέψουν, οι γλώσσες θα σιγήσουν· η γνώση θα καταργηθεί. 

Γιατί γνωρίζουμε σπαράγματα μόνο της αλήθειας, και οι προφητείες μας είναι ατελείς. Όταν όμως έλθει το τέλειο, το μερικό θα παύσει να υπάρχει.

Όταν ήμουν μικρό παιδί, μιλούσα σαν μικρό παιδί, σκεπτόμουν σαν μικρό παιδί, συλλογιζόμουν σαν μικρό παιδί. 

Όταν έγινα άντρας, κατάργησα τους τρόπους του νηπίου. Γιατί τώρα βλέπουμε αμυδρά σαν μέσα σε καθρέφτη· τότε όμως θα βλέπουμε πρόσωπο με πρόσωπο. 

Τώρα η γνώση μου είναι μερική, τότε όμως θα έχω πλήρη γνώση, όπως και ο Θεός ήδη στην εντέλεια με γνωρίζει. 

Στο τέλος μένουν αυτά τα τρία: η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη· και από αυτά το μέγιστο η αγάπη.

Πηγή

Η παραβολή του Σπλαχνικού Πατέρα.

1. Με ποιο άλλο τίτλο είναι γνωστή η παραβολή;

Με τον τίτλο: η παραβολή του ασώτου γιου.

2. Για ποιο λόγο είπε ο Χριστός την παραβολή;

Γιατί τον κατηγορούσαν οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς ότι συναναστρέφεται με αμαρτωλούς και Τελώνες.

3. Τι εκπροσωπούσαν οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς;

Εκπροσωπούσαν τη θρησκευτική εξουσία και αυτό που τους ενδιέφερε ήταν η κατά γράμμα τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου με αυστηρότητα και χωρίς επιείκεια.

4. Ποια είναι τα πρόσωπα της παραβολής;

Ο μικρός γιος, ο πατέρας και ο μεγάλος γιος.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ.

5. Ποια είναι η απόφαση του μικρού γιου;

ü  Ο μικρός γιος αποφασίζει να διεκδικήσει το μερίδιο της περιουσίας του από τον πατέρα του και να φύγει για να ζήσει μόνος του.

6. Ήταν λάθος η απόφαση του να ζήσει μόνος;

ü  Όχι, δεν είναι λάθος που θέλει να πραγματοποιήσει την επιθυμία του.

ü  Δεν έσφαλε γιατί απαρνήθηκε τον πατέρα του και την οικογενειακή ζωή

ü  ούτε γιατί αποφάσισε να ζήσει μόνος του.

7. Ποιο ήταν το λάθος του;

ü  Έσφαλε γιατί δεν έκανε σωστή διαχείριση της ελευθερίας του.

ü  Συμπεριφέρθηκε με ανωριμότητα και έτσι σπατάλησε την περιουσία του και οδηγήθηκε στη φτώχεια και τη μοναξιά.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΟΣ ΣΤΗΝ ΞΕΝΗΤΙΑ.

8. Πώς διαχειρίζεται την περιουσία του όταν πραγματοποιεί την επιθυμία του και ζει μόνος του;

ü  Ξοδεύει την περιουσία του απερίσκεπτα.

ü  Σπαταλά τα χρήματα του.

ü  Δεν σκέφτεται το αύριο παρά μόνο το τώρα.

ü  Έτσι πολύ γρήγορα μένει χωρίς χρήματα.

9. Ποια είναι η επίπτωση από τις απερίσκεπτες πράξεις του;

Να ζει στη φτώχεια και στη μοναξιά.

ΟΙ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΞΕΝΗΤΙΑ

ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΥΝ;

10. Τι σκέφτεται τις δύσκολες στιγμές που περνάει;

Αναλογίζεται την κατάσταση ζωής πριν φύγει από το πατρικό του.

11. Πού τον οδηγούν οι σκέψεις αυτές;

ü  Να αναγνωρίσει το λάθος του, να δει ότι συμπεριφέρθηκε ανώριμα και επιπόλαια.

ü  Να αναγνωρίσει το λάθος του.

ü  Να μετανιώσει και να αποφασίσει να επιστρέψει και να ζητήσει συγνώμη και συγχώρεση από τον πατέρα του.

12. Τι αποκτά ο μικρός γιος μέσα από τις δυσκολίες που ζει;

ü  Αποκτά συνείδηση.

ü  Σκέφτεται και συζητά με τον εαυτό του και

ü  καταλαβαίνει ότι η Ελευθερία έχει απαιτήσεις ωριμότητας, που εκείνος μέχρι τώρα δεν είχε.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ

13. Πώς αντιδρά ο πατέρας στην επιθυμία του γιού του να φύγει και μείνεις μόνος του;

ü  Σέβεται την επιθυμία του και τον αφήνει να πραγματοποιήσει το όνειρό του.

ü  Οι μετέπειτα πράξεις του Πατέρα είναι σαν του λένε του μικρού γιου:

ü  Πήγαινε να ζήσεις το όνειρό σου κι εγώ θα είμαι εδώ πάντα δίπλα σου με αγάπη και καλοσύνη ακόμα και στην αποτυχία

ü   

14. Πώς αντιδρά όταν αντικρίζει το γιο του με την επιστροφή του;

Τρέχει με λαχτάρα κοντά του και μην μπορώντας να κρύψει τη χαρά του, τον αγκαλιάζει και τον φιλάει.

15. Τι εντολή δίνει στους υπηρέτες του;

ü  Να τον ντύσουν με τα καλύτερα ρούχα,

ü  να του δώσουν το δαχτυλίδι του και

ü  να διοργανώσουν μία μεγάλη γιορτή για να χαρούν την επιστροφή του μικρού γιου του.

16. Τι σημαίνουν όλες αυτές οι προσφορές από τη μεριά του πατέρα;

ü  Τα καινούρια ρούχα: να τον κάνουν να νιώσει ότι κάνει μία καινούρια αρχή.

ü  Το δαχτυλίδι: ότι εξακολουθεί να εμπιστεύεται το παιδί του, παρά τα λάθη που έκανε.

ü  Η γιορτή: τη χαρά για τη ζωή.

17. Τι έχει σημασία για τον πατέρα;

ü  Για τον πατέρα τα χρήματα, η περιουσία ή τα υλικά αγαθά δεν έχουν καμία σημασία.

ü  Για τον πατέρα σημασία έχει ότι το παιδί του είναι ζωντανό.

ü  Με όλη αυτή την συμπεριφορά ο πατέρας δείχνει έμπρακτα ότι τιμά και δίνει αξία στη Ζωή.

18. Ποιον αντιπροσωπεύει ο πατέρας;

Το Θεό και τη χάρη του που δεν μας ακουμπά την ώρα που θριαμβεύουμε, αλλά την ώρα που αποτυγχάνουμε, όταν χάνουμε την ελπίδα μας και την πίστη μας για τη ζωή.

19. Τι καταλαβαίνουμε από την συμπεριφορά του πατέρα;

ü  Στην αποτυχία ο άνθρωπος χρειάζεται την σιωπηλή παρουσία των άλλων.

ü  Οι ερωτήσεις και οι δηλώσεις όπως:  Γιατί το έκανες αυτό; Δεν με άκουσες! Καλά να πάθεις!

ü  δε βοηθούν να ξεπεράσουμε τη θλίψη και την απογοήτευση της αποτυχίας.

ü  Οι ερωτήσεις δε βοηθούν τον αποτυχημένο να ατενίσει τη ζωή με την ελπίδα ότι την επόμενη φορά θα τα καταφέρει.

ü  Ο αποτυχημένος άνθρωπος χρειάζεται παρηγοριά, στοργή, φροντίδα με πράξεις, όπως κάνει ο πατέρας της παραβολής κι όχι λόγια!

ü  Στη αποτυχία των άλλων πρέπει να στεκόμαστε χωρίς εγωισμό και αλαζονεία ότι εμείς είμαστε καλύτεροι.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΙΟΣ

20. Πώς συμπεριφέρεται ο μεγάλος γιος;

Δε χαίρεται για την υποδοχή που κάνει ο πατέρας στο μικρό γιο.

21. Πώς θεωρεί τη στάση του πατέρα απέναντί του;

Άδικη

22. Ποιους ανθρώπους αντιπροσωπεύει;

ü  Όλους εκείνους που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της δικής τους ζωής, γι αυτό και ζει στη σκιά του Πατέρα και δεν φεύγει ποτέ από κοντά του.

ü  Όλους εκείνους τους ανθρώπους που στον ψυχικό τους κόσμο η δικαιοσύνη ταυτίζεται με την ανελέητη αυστηρότητα απέναντι σε όσους έχουν παραβιάσει το Νόμο και τις αρχές.

ü  Όλους εκείνους που υποκριτικά θέλουν να δείχνουν ότι όλα τα κάνουν σωστά.

ü  Όλους εκείνους που δεν μπορούν να συγχωρούν και να δίνουν μία δεύτερη ευκαιρία σε όποιον βιώνει μία αποτυχία.

ü   

23. Πώς αντιμετωπίζει τον αδελφό του.

ü  Τον αντιμετωπίζει με σκληρότητα και ψυχρότητα.

ü  Δεν τον αποκαλεί «ο αδελφός μου» στον πατέρα του, αλλά «ο μικρός σου γιος».

ü  Η ζήλεια και το μίσος έχουν γεμίσει την ψυχή του.

ü   

24. Πού τον οδηγεί ο εγωισμός;

ü  Να μην συναισθάνεται τον άλλον που έχει ανάγκη,

ü  να μην αγαπάει τον συνάνθρωπο που υποφέρει.

25. Τι δεν μπορεί να καταλάβει ο μεγάλος γιος;

ü  Δεν μπορεί να καταλάβει το σχήμα: Αμαρτία (λάθος) – Μετάνοια – Συγχώρεση

ü  Στο μυαλό του δεν χωράει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα στο λάθος.

ü  Γι’ αυτό και το λάθος που διαπράττει με την συμπεριφορά του είναι μεγαλύτερο από του μικρού αδελφού.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

Ρέμπραντ : Η επιστροφή του ασώτου γιου.

Ρέμπραντ : ο άσωτος γιος σκορπά την περιουσία 

Γκερσίνο : Η επιστροφή του ασώτου (μουσείο Βιέννης) 

 Πηγή