Βρισκόμαστε στο 2011 σε μια καλύτερη θεωρητικά κοινωνία, σε ένα πιο οργανωμένο σύστημα! Ποια κοινωνία και ποιο σύστημα;
Ένα σύστημα που βάζει ανήλικους στη φυλακή; Που είναι η οργάνωση και η μέριμνα, όταν ένας ανήλικος φυλακίζεται χωρίς να του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία;
Από ένα στιγμιαίο λάθος στη ζωή του , αν και ανήλικος, προφυλακίζεται ή καταδικάζεται χωρίς περαιτέρω ενημέρωση, χωρίς βοήθεια, χωρίς κανένα σωφρονιστικό χαρακτήρα.
Η ίδια η κοινωνία σε πετάει πίσω από τα κάγκελα κι από εκείνη τη στιγμή στη ζωή σου γίνεσαι ένας αριθμός. Ο αριθμός που είναι ο κάθε κρατούμενος σε κάθε καταμέτρηση κρατουμένων.
Ένα κελί, μια ακτίνα γεμάτη σιδερένιες πόρτες και κάγκελα κι ένα μικρό προαύλιο.
Δεν υπάρχουν δραστηριότητες έτσι ώστε να μορφωθεί ο ανήλικος κρατούμενος.
Που είναι λοιπόν ο σωφρονισμός;
Πολλοί ανήλικοι βρίσκονται σε τέτοια ηλικία που ξεκινάνε την προσωπική τους οικογένεια ή ζουν με τους γονείς τους πριν τη φυλακή. Κι από τη στιγμή που μπαίνουν φυλακή, καταστρέφονται όλα γύρω τους και πεθαίνει κάθε ελπίδα. Το μόνο που απομένει είναι να περιμένεις την αποφυλάκισή σου. Περνάει ο καιρός κι από ανήλικος γίνεσαι ενήλικος κι έχεις πολλά ερωτηματικά για τη ζωή σου. Απελπισμένος, σκέφτεσαι για κάτι καλύτερο.
Έρχεται η πολυπόθητη ώρα της αποφυλάκισης και τότε αντιμετωπίζεις έναν άλλο κόσμο εκεί έξω. Ο κόσμος έχει άσχημη αντίδραση απέναντί σου, επειδή ήσουν εκτός κοινωνίας για κάποιο χρονικό διάστημα.
Ζητάς βοήθεια, για να ξεκινήσεις όλα από την αρχή και η ίδια η κοινωνία σου γυρίζει την πλάτη και σε απορρίπτει, ενώ θα έπρεπε να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή και διπλάσια βοήθεια στα παιδιά που αποφυλακίζονται, για να μπορέσουν να αφήσουν το παρελθόν πίσω.
ΑΝ μπείτε, λοιπόν, στον κόπο να διαβάσετε αυτές τις γραμμές εσείς εκεί έξω, ελπίζω να κάνετε κάτι καλύτερο για τους ανήλικους κρατούμενους.
Ένα σύστημα που βάζει ανήλικους στη φυλακή; Που είναι η οργάνωση και η μέριμνα, όταν ένας ανήλικος φυλακίζεται χωρίς να του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία;
Από ένα στιγμιαίο λάθος στη ζωή του , αν και ανήλικος, προφυλακίζεται ή καταδικάζεται χωρίς περαιτέρω ενημέρωση, χωρίς βοήθεια, χωρίς κανένα σωφρονιστικό χαρακτήρα.
Η ίδια η κοινωνία σε πετάει πίσω από τα κάγκελα κι από εκείνη τη στιγμή στη ζωή σου γίνεσαι ένας αριθμός. Ο αριθμός που είναι ο κάθε κρατούμενος σε κάθε καταμέτρηση κρατουμένων.
Ένα κελί, μια ακτίνα γεμάτη σιδερένιες πόρτες και κάγκελα κι ένα μικρό προαύλιο.
Δεν υπάρχουν δραστηριότητες έτσι ώστε να μορφωθεί ο ανήλικος κρατούμενος.
Που είναι λοιπόν ο σωφρονισμός;
Πολλοί ανήλικοι βρίσκονται σε τέτοια ηλικία που ξεκινάνε την προσωπική τους οικογένεια ή ζουν με τους γονείς τους πριν τη φυλακή. Κι από τη στιγμή που μπαίνουν φυλακή, καταστρέφονται όλα γύρω τους και πεθαίνει κάθε ελπίδα. Το μόνο που απομένει είναι να περιμένεις την αποφυλάκισή σου. Περνάει ο καιρός κι από ανήλικος γίνεσαι ενήλικος κι έχεις πολλά ερωτηματικά για τη ζωή σου. Απελπισμένος, σκέφτεσαι για κάτι καλύτερο.
Έρχεται η πολυπόθητη ώρα της αποφυλάκισης και τότε αντιμετωπίζεις έναν άλλο κόσμο εκεί έξω. Ο κόσμος έχει άσχημη αντίδραση απέναντί σου, επειδή ήσουν εκτός κοινωνίας για κάποιο χρονικό διάστημα.
Ζητάς βοήθεια, για να ξεκινήσεις όλα από την αρχή και η ίδια η κοινωνία σου γυρίζει την πλάτη και σε απορρίπτει, ενώ θα έπρεπε να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή και διπλάσια βοήθεια στα παιδιά που αποφυλακίζονται, για να μπορέσουν να αφήσουν το παρελθόν πίσω.
ΑΝ μπείτε, λοιπόν, στον κόπο να διαβάσετε αυτές τις γραμμές εσείς εκεί έξω, ελπίζω να κάνετε κάτι καλύτερο για τους ανήλικους κρατούμενους.
Α. Κ. ετών 17
Από την εφημερίδα Προσπαθώντας
για το αύριο του Γυμνασίου - Λυκείου
Φυλακών Ανηλίκων Αυλώνα
Πόσο δίκιο έχει το παλικάρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη μου, ευχαριστώ για το άρθρο αυτό.
Καλή δύναμη.
Κι εγώ όταν το διάβασα Σεβάχ, σκεφτόμουν ακριβώς το ίδιο: Πόσο δίκιο έχει το παλικάρι....
ΔιαγραφήΤο δυσάρεστο είναι πώς όλα όσα περιγράφει....πολύ δύσκολα θα αλλάξουν....δυστυχώς.....!!!
Καλή δύναμη και σε σένα!!!
Να είσαι καλά!!