Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Αργός χορός....

Αυτό το ποίημα γράφτηκε από ένα κοριτσάκι που πεθαίνει πάσχοντας από καρκίνο σε κάποιο νοσοκομείο της Νέας Υόρκης.

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα παρκ;
Ή άκουσες τη βροχή να πέφτει στο χώμα;
Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας;
Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα;
 
Καλύτερα να χαλαρώσεις.Γ Λ
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.
 
Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα;
Όταν ρωτάς κάποιον “Πώς είσαι;”
ακούς την απάντηση;
Όταν τελειώνει η μέρα, πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις
για εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου;
 
Καλύτερα να χαλαρώσεις.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.
 
Είπες ποτέ στο παιδί σου “θα το κάνουμε αυτό αύριο”
και μέσα στη βιασύνη σου δεν είδες τη λύπη του;
Έχασες επαφή; Άφησες μια καλή φιλία να πεθάνει,
επειδή ποτέ δεν είχες το χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις “γεια”;
 
Καλύτερα να χαλαρώσεις.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.
 
Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου,
χάνεις τη μισή χαρά της διαδρομής.
Είναι σαν να πετάς ένα δώρο που ποτέ δεν άνοιξες…
 
Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.
Γι’ αυτό χαλάρωσε!
Άκου τη μουσική, πριν τελειώσει το τραγούδι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...