Τα Ναρκωτικά

 

Ανακάλυψα στο ίντερνετ ένα κατηχητικό βοήθημα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών το οποίο έχει επιμεληθεί ο Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός με θέμα : 

Σύγχρονα τραγούδια: αφορμή συζήτησης με τους νέους μας
(συνέχεια)

Θέμα 14: Τα Ναρκωτικά

Στοχοθεσία: Α. Τα ναρκωτικά δεν αποτελούν εκδίκηση στην διάλυση της οικογένειας και την αδικία της κοινωνίας, ούτε καινούρια εμπειρία- αντίδοτο στην έλλειψη νοήματος στη ζωή, αλλά ήττα του νέου ανθρώπου, που παραιτείται από τη ζωή του

Β. Η Εκκλησία δεν είναι ειδική στο να απεξαρτήσει τους νέους από τα ναρκωτικά. Τους προτείνει όμως τη σχέση με το Χριστό που αναμορφώνει τη ζωή τους και τους βοηθά να έχουν μια στέρεη βάση ώστε να παλέψουν εναντίον των δαιμόνων που τους ποτίζουν καινούριες ζάλες

Καινούρια Ζάλη

(Μουσική, στίχοι, τραγούδι Τρύπες, από το δίσκο Ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι )

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός, σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει,

Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ, κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη!

Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει,

Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός Θεός,  μες στις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι!

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό, ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι,

Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω, πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι;

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν, βρεμένο λειψό, ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη,

Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω, πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι;

Το όνειρο που σε ‘φερε μια μέρα ως εδώ σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει

Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό, το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει!

Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει,

Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός Θεός,  μες στις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι!

Ποια νήματα σ’ ενώνουν με μιαν άλλη θηλιά, ποια κύματα σε διώχνουν απ’ αυτό το λιμάνι,

Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά, πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι;

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά, ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούρια σου ζάλη

Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά, πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι;

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν, ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη

Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού, πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι;

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό, ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι,

Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω, πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι;

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο λειψό, ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη,

Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω, πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι;

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν, ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη,

Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού, πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι;

Ερμηνευτικά σχόλια

Καινούρια Ζάλη: πρόκειται για ένα συγκλονιστικό τραγούδι, ίσως από τα ακλύτερα που έχουν γραφτεί για τις εξαρτήσεις από τις ουσίες. Βλέπει τον εξαρτημένο ως νέο με όνειρα και διάθεση για πάλη κι αντίσταση, απογοητευμένο από την πραγματικότητα. Δεν είναι βέβαια πάντοτε αυτή η βάση της χρήσης ναρκωτικών, ωστόσο αρκετοί ψάχνουν μια ζωή με άλλη ποιότητα

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός: Τον νέο που είναι μπλεγμένος στα παιχνίδια των ουσιών δεν τον βοηθά ο χρόνος, γιατί αντί να καλυτερεύει, χειροτερεύει…

Κάτω απ’ τα ρούχα σου: Η μοίρα του χρήστη είναι ο θάνατος. Οι ουσίες κάνουν να ξυπνά μέσα του ό,τι πιο ωραίο σκεπτόταν στο παρελθόν, τα όνειρά του, όλοι οι δρόμοι που ακολούθησε….

Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω: Οι ουσίες είναι ένα ταξίδι, όλα στριφογυρίζουν μέσα στον εγκέφαλο του ανθρώπου, η απεραντοσύνη της θάλασσας στεγνώνει μπροστά στο χάος του νου του χρήστη, τίποτε δεν μπορεί να τον κάνει να ζει φυσιολογικά και να εκτιμά την πραγματικότητα, όπως αυτή είναι

Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι: εδώ είναι το κλειδί της χρήσης της ουσίας. Φόβος για το αύριο, φόβος για την αποτυχία, φόβος για την έλλειψη επικοινωνίας με τους γονείς, με το περιβάλλον, με τις ιδέες, με το όνειρο. Δεν υπάρχει πλέον εχθρός για τους νέους, αλλά κάτι το απροσδιόριστο. Οι νέοι δεν έχουν κάτι για να παλέψουν εναντίον του, αλλά ζουν μέσα στη ρουτίνα. Αυτή η ρουτίνα δημιουργεί ανασφάλεια και ασυνείδητους προβληματισμούς, δημιουργεί τελικά τον φόβο. Παλιότερα υπήρχαν εχθροί, υπήρχε ο πυρηνικός πόλεμος, υπήρχε ο συντηρητισμός της κοινωνίας, υπήρχε η ιδεολογική αντίθεση, υπήρχε ακόμη και η θρησκεία ως όποιο του λαού (Μαρξ). Σήμερα;

Το όνειρο που σε ’φερε μια μέρα ως εδώ: Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την απώλεια του ονείρου, το όνειρο της δικαιοσύνης, το όνειρο της ανθρωπιάς, το όνειρο της αλλαγής του κόσμου. Οι νέοι είχαν μέσα τους επαναστατικότητα και εκδήλωναν την αντίθεσή τους στην κοινωνία. Σήμερα υπάρχει μια αβάσταχτη προσγείωση στην πραγματικότητα, με αποτέλεσμα οι χρήστες, άτομα ευαίσθητα στην πλειοψηφία τους, να ονειρεύονται με τις ουσίες…

Σε ξερνάει στον ουρανό: Ο χρήστης νιώθει ότι βρίσκει τον Παράδεισο μέσα από την ουσία, το ίδιο το όνειρο τον τρώει (σώμα) και τον γλιτώνει (ψυχή)…

Καινούρια ζάλη:  η στροφή που κάνει ο νους του ανθρώπου, η ζάλη που του φέρνουν οι ουσίες, το διαρκές παιχνίδι με το θάνατο, η ταχύτητα που κάνει τον νου να τρέχει, οδηγούν στη ζάλη των ουσιών, στη ζάλη της απαλλαγής από το ψέμα του κόσμου

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν: ό,τι πνίγει τον άνθρωπο, που ο καθωσπρεπισμός και η υποκρισία της κοινωνίας δεν τον αφήνει να βγάλει και να ξεσπάσει…

Ποια ελπίδα σ’  οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη: το ερώτημα αφάνταστο σκληρό. Η ελπίδα της ουσίας που οδηγεί στην γλυκιά αυταπάτη. Η αμαρτία δεν είναι έτσι, που ενώ στην αρχή φαίνεται γλυκιά, στην ουσία είναι πικρή και στυφή, σαν τα ξυλοκέρατα της παραβολής του ασώτου υιού…

πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι; το τέρμα του ανθρώπου που έμπλεξε με τις ουσίες είναι η απόλυτη ήττα από το φόβο. Του αξίζει η συμπάθεια, η προσευχή και η αγάπη μας, αλλά το μόνο φάρμακο είναι η μετάνοια…

Συμπεράσματα – Ερωτήσεις

1. Τα ναρκωτικά είναι ουσίες οι οποίες επηρεάζουν τον ανθρώπινο οργανισμό και καθιστούν τον άνθρωπο εξαρτημένο. Το περιεχόμενό τους είναι τοξικό. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούν εθισμό, καθώς επηρεάζουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο και ιατρικά ο άνθρωπος τις ζητά. Είναι μύθος η διάκριση ανάμεσα σε μαλακά και σκληρά ναρκωτικά, καθώς κάθε ναρκωτικό είναι εξαρτησιογόνα ουσία.

2. Οι αιτίες διάδοσης των ναρκωτικών βρίσκονται στο οικογενειακό περιβάλλον και στον τρόπο που μεγαλώνει ο άνθρωπος. Χαμηλή αυτοεκτίμηση και αποφυγή ανάληψης ευθυνών από την μία, έλλειψη αξιών και πνευματικών στηριγμάτων από την άλλη οδηγούν στην αναζήτηση Παραδείσων ή τρόπων αυτο-επιβεβαίωσης. Οι παρέες και η ανάγκη της μαγκιάς συμβάλλουν σ’ αυτό, όπως και το ότι οι γονείς δεν έχουν μάθει να λένε όχι στα παιδιά. Παράλληλα, η απογοήτευση πολλών νέων ανθρώπων, όπως φαίνεται και από το τραγούδι, από την κατάσταση της κοινωνίας. Τέλος, το κύκλωμα  διοχέτευσης ναρκωτικών είναι τεράστιας δύναμης, καθώς είναι ένα παγκόσμιο εμπόριο (μετά τα όπλα έρχονται τα ναρκωτικά)

3. Σε περίπτωση που κάποιος φίλος μας μπλέξει με τα ναρκωτικά δεν πρέπει να του δίνουμε χρήματα, να τον σπρώχνουμε ώστε να να τον δει κάποιος ειδικός, να προσευχόμαστε γι’ αυτόν και να προσέξουμε να μην μπλέξουμε κι εμείς μαζί του. Ας μην ξεχνούμε ότι δεν θέλει μόνο αυτός απεξάρτηση, αλλά και οι γονείς του

4. Η στάση της Εκκλησίας απέναντι στους εξαρτημένους είναι φιλάνθρωπη, προσευχητική, αγαπητική (σκληρή αγάπη, όχι χάιδεμα). Η επαφή και κοινωνία με το Χριστό, δίνει την δυνατότητα στο νέο που θέλει να ξεμπλέξει, να αποκτήσει δύναμη και να προσπαθήσει. Η Εκκλησία λειτουργεί στον τομέα της πρόληψης με τις αξίες που προτείνει

5. Το τραγούδι είναι καταπληκτικό, με στίχους αξεπέραστα δυνατούς. Μπορούμε να το ζήσουμε στην τραγικότητά του; Ποια είναι τα δικά μας όνειρα τελικά;

6.  Μπορούμε να έχουμε χρήστες ναρκωτικών ως φίλους; Μας ενδιαφέρει η κοινωνική τους επανένταξη;

7. Ποιοι λόγοι οδηγούν τους νέους στα ναρκωτικά; (οικογένεια, μπούχτισμα από τα  πάντα, περιέργεια, μαγκιά)

8. Ποια είναι η σημασία της μετάνοιας για να βγει ο άνθρωπος από την αυταπάτη της αμαρτίας;

Βοηθητικό κείμενο

«Έλεγε ο αββάς Παμβώ: Εάν έχεις καρδιά, μπορείς να σωθείς»!

(Ησυχαστήριον «Το Γενέσιον της Θεοτόκου», Μέγα Γεροντικό, τόμος Α’, σελ. 110)

Πηγή