Δαβίδ, ο δοξασμένος βασιλιάς του Ισραήλ

               Ο Δαβίδ ήταν τριάντα ετών όταν έγινε βασιλιάς και βασίλεψε σαράντα χρόνια. Νίκησε τους Φιλισταίους και ένωσε όλες τις φυλές του Ισραήλ. Κατάφερε πολλές νίκες ενάντια σε όλους τους εχθρούς του λαού και επεξέτεινε τα σύνορα του κράτους. Έτσι, ο Δαβίδ γινόταν συνεχώς ισχυρότερος...
Στα ποιήματα του ωστόσο διαβάζουμε ότι ο ίδιος αναγνώριζε τη βοήθεια του Θεού πίσω από όλα τα κατορθώματα του:" Εσύ είσαι, Κύριε, το καταφύγιό μου, το φρούριό μου... Μου 'δωσες την ασπίδα που μ' έσωσε. Η απάντηση σου στην προσευχή μου, με κάνει δυνατό. Εσύ ανοίγεις δρόμο μπρος στα βήματά μου και σταθερά τα πόδια μου πατούν..".

Όμως ο Δαβίδ έπεσε σε ένα μεγάλο λάθος. Ερωτεύθηκε μια παντρεμένη γυναίκα, τη Βηρσαβεέ. Για να την αποκτήσει, έστειλε το σύζυγό της στην πρώτη γραμμή της μάχης, ώστε να σκοτωθεί. Όταν το φριχτό σχέδιο πραγματοποιήθηκε, ο Δαβίδ έστειλε και την πήρε στο σπίτι του κι έγινε γυναίκα του και του γέννησε γιο. Τότε ... ο Κύριος έστειλε στο Δαβίδ τον προφήτη Νάθαν ... που τον έλεγξε σκληρά για το λάθος του. Ο Δαβίδ συναισθάνθηκε το βαρύ του αμάρτημα και συντετριμμένος ομολόγησε στο Νάθαν: «Αμάρτησα μπροστά στον Κύριο!».
Εξαιτίας αυτού του παραπτώματος έγραψε τον υπέροχο ψαλμό μετανοίας (οι Ψαλμοί έχουν συνδεθεί με το όνομα του βασιλιά Δαβίδ, επειδή εκτός από μουσικός είχε και τη φήμη σπουδαίου ποιητή)

Σπλαχνίσου με, Θεέ, μες στην αγάπη σου
μες στην αμέτρητη ευσπλαχνία σου
συγχώρησε τα ανομήματά μου.
Πλύνε με ολόκληρον απ' την παράβαση μου.
Από την αμαρτία μου καθάρισε με.
Το ξέρω εγώ καλά το κρίμα μου,
το σφάλμα μου αδιάκοπα είναι
στα μάτια μου μπροστά.
Σ' εσένα, σ' εσένα προπαντός αμάρτησα,
κι ό,τι κακό, ενώπιον σου το έκανα...
Καθάρισέ με με ύσσωπο*
κι οι αμαρτίες μου θα εξαλειφθούν.
Πλύνε με, κι απ' το χιόνι λευκότερος θα γίνω.
Τις αμαρτίες μου παράβλεψε
κι εξάλειψε όλες τις παραβάσεις μου.
Φτιάξε μου, Θεέ, μια καθαρή καρδιά. 

Με βασιλιά το Δαβίδ η Ιερουσαλήμ έγινε πρωτεύουσα του ενωμένου έθνους...