7. Σχέσεις Βυζαντίου - Δύσης . Αγώνες για τη διατήρηση των Ιταλικών κτήσεων

ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ : ΣΧΕΣΕΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ - ΔΥΣΗΣ. ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ ΚΤΗΣΕΩΝ

α. Ο  Ελληνισμός  της  Ιταλίας

«Μεγάλη Ελλάδα» : περιοχές της Ν. Ιταλίας και Σικελίας, που από την αρχαιότητα κατοικούσαν ελληνικοί πληθυσμοί.

7^ος - 8^ος αι. : οι πληθυσμοί αυτοί ενισχύθηκαν, λόγω των σλαβικών επιδρομών στην κυρίως Ελλάδα.

Άραβες : τον 10^ο αι. κατέκτησαν τη Σικελία → στο Βυζάντιο έμεινε μόνο η Ν. Ιταλία (εδώ κατέφυγαν και οι ελληνικοί πληθυσμοί από τη Σικελία)

Η Βυζαντινή νότια Ιταλία περιελάμβανε  3 Θέματα : - Λογγοβαρδίας

                                                                          - Καλαβρίας

                                                                          - Λουκανίας

Συνόρευε βόρεια με κρατίδια που προσπαθούσαν να μείνουν αυτόνομα απέναντι και στο Βυζάντιο και στο Γερμανικό κράτος.

β. Η ιταλική πολιτική των Μακεδόνων  - σχέσεις  με  το  Γερμανικό  κράτος

Η δυτική ή ιταλική πολιτική της Μακεδονικής δυναστείας  είχε ως στόχο τη :

α) διατήρηση και επέκταση των κτήσεων στην Ιταλία

β) απόκρουση των αραβικών επιθέσεων και της γερμανικής απειλής

Κωνσταντίνος Ζ'

1.      Κωνσταντίνος Ζ’ :

  

Αντάλλαξε πρεσβείες με δυτικούς ηγεμόνες για εξασφάλιση συμμάχων, όμως ηττήθηκε από τους Άραβες

2.      Νικηφόρος Φωκάς

Απέναντι στους Άραβες : αμυντική πολιτική, στηριζόμενος σε συμμαχίες με ιταλούς ηγεμόνες και βοήθεια από τους ντόπιους.

Είσοδος του Νικηφόρου Φωκά στην Κων/πολη (963)

Απέναντι στους Γερμανούς : σκληρή πολιτική στις διαπραγματεύσεις → απέρριψε τις προτάσεις του Λιουτπράνδου, πρεσβευτή του Όθωνα Α’.

Όθωνας  Α’ : Γερμανός ηγεμόνας που αρχικά ανακηρύχθηκε «βασιλεύς Ιταλίας» και το 962 στέφθηκε από τον Πάπα στη Ρώμη «Αυτοκράτωρ Ρωμαίων» → αυτό θεωρήθηκε σκάνδαλο από τους Βυζαντινούς.

968 : ο Όθωνας στέλνει στην Κων/λη τον πρεσβευτή του, επίσκοπο Λιουτπράνδο προτείνοντας : α) γάμο του γερμανού διαδόχου με βυζαντινή πριγκίπισσα

                        β) ως προίκα να πάρουν οι Γερμανοί τις βυζαντινές κτήσεις της Ν. Ιταλίας

Νικηφόρος Φωκάς : απέρριψε τις προτάσεις του Λιουτπράνδου, που ταπεινωμένος επέστρεψε στη Δύση

3.      Ιωάννης Τζιμισκής

•  Συνένωσε τα 3 ιταλικά θέματα και ίδρυσε το «Κατεπανάτο Ιταλίας» (έδρα το Μπάρι).

• Ακολούθησε μετριοπαθή πολιτική απέναντι στους Γερμανούς.

• Πάντρεψε την ανιψιά του, Θεοφανώ, με τον Όθωνα Β’, διάδοχο του γερμανικού θρόνου, χωρίς να δώσει τις βυζαντινές περιοχές της Ιταλίας.

Άγαλμα της Θεοφανούς στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου,
Eschwege Γερμανία.

Θεοφανώ -  Όθωνας Β’ : ο γάμος τους είχε μεγάλη πολιτική και πολιτιστική σημασία, καθώς η Θεοφανώ μετέφερε το βυζαντινό πολιτισμό στη Γερμανία.

 Δείτε  εδώ τους θησαυρούς που έφερε μαζί της στη Γερμανία η Θεοφανώ

4.      Βασίλειος Β’

• Αντιμετώπισε τις εξωτερικές απειλές με τη βοήθεια των Βενετών και των Πισατών

• Παραχώρησε τα πρώτα εμπορικά προνόμια (διευκολύνσεις) στους Βενετούς.

Νορμανδοί : εμφανίζονται στα μέσα του 11^ου αι :

κατέκτησαν πολλές περιοχές της Ν. Ιταλίας και απειλούσαν τις εκεί βυζαντινές  κτήσεις.

7.Σχέσεις Βυζαντίου - Δύσης. Αγώνες για τη διατήρηση των ιταλικών κτήσεων. from Χρήστος Τσατσούρης

Πηγή/Αναδημοσίευση: http://istografia.blogspot.gr/2016/01/blog-post_7.html