"Μπελάδες στην Πολυχρωμία" της Ελένης Νεοκλέους

               

«Μπελάδες στην Πολυχρωμία»

Συγγραφέας: Ελένη Νεοκλέους

1^ο Βραβείο

στo Διαγωνισμό Συγγραφής Παιδικού Θεατρικού Έργου

με θέμα «Τα Δικαιώματα του Παιδιού»

που προκήρυξε η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού

στα πλαίσια της 21^ης επετείου από την υιοθέτηση

της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Περίληψη

Η Πολυχρωμία είναι μια μακρινή χώρα η οποία είναι διάσημη για το μαγικό της Ουράνιο Τόξο. Ένα Ουράνιο Τόξο το οποίο βρίσκεται μόνιμα στον ουρανό της χώρας. Οι κάτοικοι της Πολυχρωμίας ζουν μονιασμένοι και αγαπημένοι. Στην Πολυχρωμία όλα έχουν χρώμα. Πολύ χρώμα! Όλοι οι κάτοικοι έχουν ονόματα που σχετίζονται με τα χρώματα.

Πιο ευτυχισμένα απ’ όλους στη χώρα αυτή είναι τα παιδιά. Κάθε μεσημέρι μετά το σχολείο πηγαίνουν για παιχνίδι στο λιβάδι που βρίσκεται στην άκρη του Ουράνιου Τόξου. Εκεί τους περιμένει γεμάτος χαρά ο φύλακας του Ουράνιου Τόξου, ο δράκος Πολυχρώμ. Τα παιδιά, ο Πολυχρώμ και το Ουράνιο Τόξο παίζουν ευτυχισμένοι. Μέχρι που μια μέρα τα πράγματα στην Πολυχρωμία αλλάζουν . Ο νέος πρόεδρος της χώρας, ο Γκριζώφ, αποφασίζει να χτίσει ένα πανύψηλο πύργο στο λιβάδι που βρίσκεται στην άκρη του Ουράνιου Τόξου, εκεί όπου καθημερινά παίζουν τα παιδιά. Ο Γκριζώφ ονειρεύεται να χτίσει τον πιο ψήλο πύργο στη γη, έτσι ώστε οι τουρίστες που έρχονται στην Πολυχρωμία για να δουν το περίφημο Ουράνιο Τόξο, να μπορούν να ανέβουν ψηλά και να το αγγίξουν.

Όταν μια παρέα παιδιών ακούει τα σχέδια του προέδρου Γκριζώφ αποφασίζει να τον συναντήσει και να συζητήσει μαζί του. Τα παιδιά διαφωνούν με τα σχέδια του προέδρου και θέλουν να του πουν την άποψή τους, να τον πείσουν να αλλάξει την απόφασή του, καθώς πιστεύουν ότι η οικοδόμηση του Πύργου θα καταστρέψει τον παιχνιδότοπο των παιδιών στο λιβάδι πλάι στο Ουράνιο Τόξο. Ο πρόεδρος Γκριζώφ δε δίνει καμμιά σημασία στις εκκλήσεις των παιδιών για συνάντηση μαζί του, δεν δέχεται ούτε καν να ακούσει την άποψή τους. Και όχι μόνο, αλλά αποφασίζει να τιμωρήσει τα παιδιά για το πείσμα και την επιμονή τους. Τους επιβάλλει κατοίκον περιορισμό και τους στερεί το δικαίωμα να πηγαίνουν σχολείο και να παίζουν. Όταν τα παιδιά συνεχίζουν να επιμένουν να τους ακούσει, αυτός θυμώνει ακόμη περισσότερο και αποφασίζει να τους στερήσει το όνομα τους και αντί αυτών τους δίνει από ένα αριθμό.

Εν τω μεταξύ κάτι παράξενο αρχίζει να συμβαίνει στην Πολυχρωμία. Το Ουράνιο Τόξο αρχίζει να χάνει τα χρώματά του. Ένα-ένα εξαφανίζονται. Ο πρόεδρος Γκριζώφ πανικοβλημένος θα προσπαθήσει να βρει τη λύση στο πρόβλημα. Αυτός που τελικά θα δώσει την απάντηση στο μυστήριο των χαμένων χρωμάτων του Ουράνιου Τόξου είναι ο σοφός δράκος Πολυχρώμ, ο οποίος θα εξηγήσει στον πρόεδρο πως είναι η δική του συμπεριφορά προς τα παιδιά που δημιούργησε τη δυσάρεστη κατάσταση. Ο Πολυχρώμ θα δείξει στον πρόεδρο το δρόμο προς την επίλυση του προβλήματος, ο οποίος περνά μέσα από το σεβασμό προς τα παιδιά και τα δικαιώματά τους. Η ιστορία τελειώνει με τη μεταμέλεια του προέδρου Γκριζώφ και την υπόσχεση που δίνει…να μελετήσει, να γνωρίσει και να αρχίσει να σέβεται τα δικαιώματα των παιδιών. Έτσι τα χρώματα στο Ουράνιο Τόξο επιστρέφουν στη θέση τους και όλοι χαίρονται για την ευτυχή κατάληξη της ιστορίας.

Σημαντικό ρόλο στην ιστορία διαδραματίζουν και οι δυο κωμικοί δίδυμοι φύλακες της Πολυχρωμίας, οι Τρικολόρ Ένα και Τρικολόρ Δύο οι οποίοι θα βοηθήσουν στη λύση του προβλήματος με το δικό τους τρόπο. Από την άλλη στο πλευρό του προέδρου Γκριζώφ συναντούμε τους πιστούς του ακόλουθους, Γαλατώψ και Κοκκινώψ.

Περιγραφή των χαρακτήρων

1. Πολυχρώμ

Ο Πολυχρώμ είναι ο δράκος που φυλάει το μαγικό Ουράνιο Τόξο στην Πολυχρωμία. Κάνει την ίδια δουλειά εδώ και πολλά χρόνια. Είναι ένας πολύχρωμος, καλόκαρδος και ευαίσθητος δράκος και αγαπάει πολύ τα παιδιά. Είναι ο μόνος που ξέρει το μυστικό του Ουράνιου Τόξου. Καθημερινά κάνει παρέα στο Ουράνιο Τόξο και επίσης παίζει με τα παιδιά στο λιβάδι που βρίσκεται στην άκρη του Ουράνιου Τόξου. Του αρέσει ακόμα να παίρνει χρώματα από το Ουράνιο Τόξο και να φτιάχνει πολύχρωμες τούρτες, καπέλα, ομπρέλες και ό,τι άλλο βάλει ο νους. Τα βράδια φτιάχνει όμορφα όνειρα και τα στέλνει στα παιδιά που δυσκολεύονται να κοιμηθούν.

2. Οι δίδυμοι Τρικολόρ

Είναι οι δίδυμοι φρουροί της Πολυχρωμίας. Είναι αγαθοί, αστείοι τύποι και πολύ κοινωνικοί. Σέβονται και θαυμάζουν τον Πολυχρώμ και αγαπούν τα παιδιά. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και κυκλοφορούν πάντοτε μαζί.

3. Ο πρόεδρος Γκριζώφ

Είναι ο νέος πρόεδρος της Πολυχρωμίας. Είναι πολύ φιλόδοξος, λίγο εγωιστής και αλαζόνας και του αρέσει η αυτοπροβολή. Δεν κατανοεί την έννοια και τη σημασία των δικαιωμάτων των παιδιών και ούτε τα σέβεται. Δε διστάζει να παρανομήσει για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του.

4. Ο Γαλαζώψ και ο Κοκκινώψ

Είναι οι πιστοί ακόλουθοι του προέδρου Γκριζώφ. Εκτελούν χρέη συμβούλων, ντελάληδων, ειδικών αστυνομικών και ό,τι άλλο τους ζητηθεί. Δεν εκφράζουν ποτέ τη δική τους γνώμη, είναι εκτελεστικά όργανα του προέδρου. Κυκλοφορούν πάντοτε μαζί.

5. Τέσσερα δωδεκάχρονα παιδιά μέλη της ίδιας παρέας

Λευκή: Ένα  δυναμικό, παρορμητικό κορίτσι με μαύρη ζώνη στο καράτε.

Βιολέτα: Το άλλο κορίτσι της παρέας,  ευαίσθητη, ρομαντική, ντροπαλή και συνεσταλμένη.

Μπλου: Ένα αγόρι, σωστό πειραχτήρι. Του αρέσουν οι πλάκες και τα πειράγματα. Του αρέσει να πειράζει ιδιαίτερα τη Βιολέτα.

Μαρρόν: Η φωνή της λογικής και της ωριμότητας στην παρέα. Σκέφτεται πάντα προτού κάνει κάτι και ζυγίζει τα πράγματα προτού πάρει αποφάσεις.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

ΠΡΟΣΩΠΑ (10)

ο Πολυχρώμ  :     Ο καλός δράκος που φυλάει το Ουράνιο Τόξο

οι δίδυμοι Τρικολόρ  :  Οι φρουροί της Πολυχρωμίας

ο πρόεδρος Γκριζώφ :    Ο πρόεδρος της Πολυχρωμίας

ο Γαλαζώψ  και ο Κοκκινώψ  : οι πιστοί ακόλουθοι του προέδρου                                                                                                                                                          Γκριζώφ (στο έργο τους                                                                                                                                                                                           συναντάμε ως ντελάληδες,                                                                                                                                                                                       αστυνομικούς και συμβούλους                                                                                                                                                                      του προέδρου)

Τέσσερα παιδιά :   η Λευκή  

                                                       η Βιολέτα

                                                       ο Μπλου

                                                       ο Μαρρόν

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

(Βγαίνει στη σκηνή με μουσική ο Τρικολόρ 1 και καλωσορίζει το κοινό)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Καλωσορίσατε φίλοι μου καλοί, στην Πολυχρωμία, μια χώρα                            μακρινή. Είμαι ο Τρικολόρ, της χώρας φύλακας, σπουδαίος, σοφός,                                  δυνατός,  άφοβος, μοναδικός…

(ακούγεται από μέσα μια φωνή… και βγαίνει ο Τρικολόρ 2)

TΡΙΚΟΛΟΡ 2:…ανόητος, κουτός, γελοίος…δυστυχώς! Xα!Χα!Χα!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:Τι μας λες καλέ, που θα μας πεις και γελοίους…Δεν κοιτάς τα               χάλια σου! Ούτε που συστήθηκες στον κόσμο και ξεκίνησες τις                                                  χαζομάρες.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Καλά λες! Να συστηθώ κι εγώ…Είμαι ο Τρικολόρ, της χώρας                           φύλακας, σπουδαίος, σοφός, δυνατός,  άφοβος, μοναδικός…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:….ανόητος, κουτός, γελοίος…δυστυχώς! Χι!Χι!Χι!

(Μαζί και οι δυο)

          -        Είμαστε οι Τρικολόρ, δίδυμοι  φύλακες της χώρας μας εμείς,  σπουδαίοι                        και ικανοί!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:Η Πολυχρωμία είναι μια χώρα στα πέρατα της γης! (δείχνουν μακριά)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Μην την ψάξεις στο χάρτη…(δείχνουν σε χάρτη)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:…μήτε και στην υδρόγειο σφαίρα…(δείχνουν σε υδρόγειο σφαίρα)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2:…πουθενά δεν θα τη βρεις!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Η Πολυχρωμία αρχίζει εκεί που τελειώνουν οι χώρες της γης!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Σαν ξεκινήσεις για να ‘ρθεις, να κοιτάζεις ψηλά…(κοιτάζουν ψηλά)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: …μόνο ψηλά!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Αν είσαι τυχερός …

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Αν είσαι ποοοολύ  τυχερός …(δείχνουν στο κοινό)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Θα δεις ψηλά στον ουρανό…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:… ψηλά- ψηλά στον ουρανό…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: ένα πελώριο…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: απίθανο…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: μοναδικό…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: λαμπερό…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: φανταστικό…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:  κα-τα-πλη-κτι-κό…

(και οι δυο μαζί)

- …ουράνιο τόξο!!!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Αυτό το ουράνιο τόξο δεν βγαίνει μετά απ’ τη βροχή…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2:…ούτε και ξεθωριάζει ποτέ!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Αυτό το ουράνιο τόξο…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: …δε φεύγει ποτέ!

          (και οι δυο μαζί)

- Αυτό το ουράνιο τόξο βρίσκεται πάντα στην ίδια ακριβώς θέση στον ουρανό…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:…και κάτω απ’ αυτό…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: ούτε πολύ ανατολικά, μα ούτε και πολύ δυτικά…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: ούτε πολύ βόρεια, μα ούτε και πολύ νότια…

          (και οι δυο μαζί)

- …βρίσκεται…η Πολυχρωμία!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Μια χώρα μα τι χώρα;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Mια χώρα όλο χρώμα!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Στην Πολυχρωμία όλοι οι κάτοικοι παίρνουμε το όνομά μας                                      από ένα ή περισσότερα χρώματα.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Στην Πολυχρωμία όλα τα χρώματα είναι ευπρόσδεκτα και                              αγαπητά…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: …γι’ αυτό έρχονται να μείνουν εδώ άνθρωποι από κάθε γωνιά                         της γης, μαύροι, κίτρινοι, λευκοί…όλοι ζουν μονιασμένοι στην                                                   Πολυχρωμία!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:Στην Πολυχρωμία αγαπάμε πολύ τα ουράνιο τόξα και ιδιαίτερα                        το δικό μας μοναδικό ουράνιο τόξο…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Κανείς δεν ξέρει το μυστικό του μαγικού Ουράνιου Τόξου.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Κανείς δεν ξέρει πως γίνεται να είναι πάντα εδώ, χρόνια τώρα,             πάνω από τη χώρα μας!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Εκατομμύρια τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο την                                                       Πολυχρωμία για να θαυμάσουν το μαγικό Ουράνιο Τόξο.

(Μπαίνει μέσα ο Δράκος Πολυχρώμ, φύλακας του Ουράνιου Τόξου)

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Άκουσα καλά; Ποιος μιλά για μυστικά, Ουράνια Τόξα, μαγικά;                        Αυτά όλα είναι δική μου δουλειά! Είμαι ο Δράκος Πολυχρώμ, άγρυπνος                   φύλακας και φρουρός του Ουράνιου Τόξου...εδώ και χιλιάααααααδες       χρόνια!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Μη θυμώνεις, Πολυχρώμ! Μια κουβέντα κάναμε με τον               Τρικολόρ.

ΤΡΚΟΛΟΡ 2: Δίκιο έχει ο αδελφούλης μου, Πολυχρώμ! Δεν είπαμε τίποτα         κακό! (φοβισμένα και ειρωνικά μαζί)

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Πάλι εσείς οι δυο! Δεν έχετε δουλειά να κάνετε; Πόσες φορές    σας έχω πει να μην ασχολείστε με το Ουράνιο Τόξο!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Έλα, Πολυχρώμ! Πες μας το μυστικό! Σε παρακαλώ! (γονατούν και παρακαλούν) Πώς γίνεται να μην ξεθωριάζει ποτέ το Ουράνιο Τόξο σου; Μπας και το ποτίζεις      τίποτα παράνομες ουσίες και δεν το μαρτυράς;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Μήπως του βάζεις ορμόνες και γι’ αυτό είναι τόσο μεγάλο και      λαμπερό;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Τι ανοησίες κατεβάζουν τα χρωματιστά σας μυαλουδάκια! (θυμωμένα)   Ακούς εκεί παράνομες ουσίες! Ακούς εκεί ορμόνες! Για τι το       περάσατε το Ουράνιο Τόξο μου; Για φρούτο ή λαχανικό;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Τότε πες μας εσύ που όλα τα γνωρίζεις, καλέ μας Πολυχρώμ!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: (κολακευτικά) Πανέξυπνε, σοφέ, πολυχρονεμένε, Πολυχρώμ!      Πες μας, σε παρακαλούμε, ποιο είναι το μυστικό του Ουράνιου Τόξου;

(και οι δυο μαζί)

- Αν δε μάθουμε θα σκάσουμε! Σε παρακαλούμε, Πολυχρώμ!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Τι μου λέτε καλέ Τρικολοράκια που θα αποκαλύψω εγώ το          μυστικό για να μην σκάσετε εσείς! Αιώνες τώρα δεν το έχω αποκαλύψει σε       κανένα και ούτε πρόκειται να με πείσουν να το κάνω λίγα χρωματιστά παρακάλια από δύο τρίχρωμους μπελάδες σαν εσάς!

(Χτυπάει το κουδούνι του σχολείου)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Πώς πέρασε η ώρα, αδελφούλη! Μεσημέριασε κιόλας! Ώρα να      του δίνουμε!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Καλά λες! Αρκετά έμειναν αφύλαχτες οι πόρτες της          Πολυχρωμίας!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Κτύπησε και το κουδούνι του σχολείου. Θα ξεχυθούν στους          δρόμους οι πιτσιρικάδες, θα ξεχυθούν  και οι γονείς τους, χαμός θα γίνει       πάλι…(κουρασμένα)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2:  Όπως κάθε μεσημέρι, Τρικολόρ! Τι παραπονιέσαι! (θυμωμένα)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Δεν παραπονιέμαι αδελφούλη, αλλά με τόση κίνηση στους   δρόμους κάθε μεσημέρι ζαλίζομαι. Και δεν είναι μόνο αυτό!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Τι είναι πάλι, παραπονιάρη;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Να, κουράστηκα να κυκλοφορώ με το ποδήλατο! Κοτζάμ     φύλακας της χώρας και πρέπει να ανέχομαι τις στραβοτιμονιές κάθε   απρόσεχτου οδηγού!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Κι έλεγα δεν θα το πει σήμερα, δεν θα το πει; Όλο με ένα           παράπονο στο στόμα είσαι, βρε αδελφούλη!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Γιατί άδικο έχω αδελφούλη; Πότε θα μας αγοράσει και εμάς η     κυβέρνηση κανένα όχημα πολυτελείας! Στο κάτω- κάτω κυβερνητικοί    αξιωματούχοι είμαστε κι εμείς!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1 : Σ’ αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ:  Άντε, χρωματιστοί μπελάδες! Αφήστε τα παράπονα και άντε      στη δουλειά σας…κι εγώ στη δική μου!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Εσύ καλά την έχεις, Πολυχρώμ! Νομίζεις πως δεν ξέρουμε πως   κάθε μεσημέρι παίζεις με τα παιδιά στην άκρη του ουράνιου τόξου;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δεν είναι δα και μυστικό! Κοπιάστε κι εσείς αν θέλετε!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Να πάμε, Τρικολόρ; (με αγωνία και ενθουσιασμό)

TΡΙΚΟΛΟΡ 2: Tρελάθηκες, Τρικολόρ;  Και ν’ αφήσουμε τις πύλες της      Πολυχρωμίας αφύλαχτες; Αρκετά πολυλογήσαμε! Ξεκίνα αδελφούλη!       Μπρος!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Γεια σου, Πολυχρώμ! Καλή διασκέδαση…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Γεια σου κι από μένα Πολυχρώμ! Θα τα ξαναπούμε σύντομα!

(Μένει στη σκηνή ο Πολυχρώμ o oποίος περιμένει μια παρέα παιδιών να σχολάσει απ’ το σχολείο)

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

(Μπαίνουν στη σκηνή τέσσερα παιδιά, η Λευκή, η Βιολέτα, ο Μπλου και ο Μαρρόν)

(συστήνεται η Λευκή)

ΛEYKH: Λευκή με λεν, λευκά φορώ…το χιόνι λευκό, ο γλάρος λευκός, λευκό       το ποπ-κορν, τ’ αλάτι λευκό, μα απ’ όλα πιο πολύ τη ζάχαρη αγαπώ!

ΜΠΛΟΥ: Τη ζάχαρη ή τη μαύρη ζώνη του καράτε;

ΛΕΥΚΗ: Σωστό κι αυτό Μπλου! Αλλά η μαύρη ζώνη του καράτε που έχω δεν      είναι λευκή και ούτε έκανε ομοιοκαταληξία στο ποιηματάκι μου!

(συστήνεται η Βιολέτα)

ΒΙΟΛΕΤΑ: Η Βιολέτα είμ’ εγώ, βιολετί το φόρεμά μου, βιολετιά και η καρδιά     μου!

ΜΠΛΟΥ: Βιολετιά και τα όνειρά σου, τα παπούτσια, τα μαλλιά σου, το     μπαστούνι της γιαγιάς σου…Χι!Χι!Χι! (πολύ κορϊδευτικά)

(οι υπόλοιποι τρεις μαζί)

-        Μπλου!!!!

ΜΠΛΟΥ:  Τιιι;;;; Ψέματα είναι;

ΒΙΟΛΕΤΑ: Πάλι με πειράζει! Δεν αντέχω άλλο! Θα πάω σπίτι! (κλαψιάρικα)

ΛΕΥΚΗ: Έλα κι εσύ, Βιολέτα! Αφού τον ξέρεις τον Μπλου. Του αρέσει να σε      πειράζει. Κατακρίβειαν όλους τους πειράζει. Μην του δίνεις σημασία.

(συστήνεται ο Μαρρόν)

ΜΑΡΡΟΝ: Μαρρόν λένε στα ισπανικά το χρώμα το καφέ. Σπανιόλα η μαμά,        Ισπανός ο μπαμπάς μου, Μαρρόν με βαφτίσαν στην Πολυχρωμία σαν με    γεννήσαν!

(συστήνεται ο Μπλου)

ΜΠΛΟΥ: Να ‘μαι κι εγώ ο Μπλου ο τρομερός! Στην Αγγλία μέναν κάποτε οι      γονείς μου, μα φύγαν για καλό και βρέθηκαν εδώ. Μπλου η θάλασσα,          μπλου ο ουρανός, μπλου τα ποτάμια…

ΒΙΟΛΕΤΑ: …οι λίμνες και  τα ψάρια…

ΜΠΛΟΥ: (περιπαιχτικά)Καλό, καλό, μικρή Βιολέτα! Μαθαίνεις σιγά –      σιγά…μαθαίνεις!

ΠOΛΥΧΡΩΜ: Εεε παιδιά, τι θα γίνει; Θα περιμένω πολλή ώρα ακόμα;

ΛEYKH: Καλέ μας Πολυχρώμ, πάλι μας περιμένεις!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Αφού σου είπαμε ότι μπορούμε να ερχόμαστε και μόνοι μας!

ΜΠΛΟΥ:  Δεν είμαστε μωρά, Πολυχρώμ! Έχουμε έρθει άπειρες φορές στο        λιβάδι στην άκρη του Ουράνιου Τόξου και δεν υπάρχει περίπτωση να         χάσουμε το δρόμο.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Καλά-καλά! Ξέρετε πόση χαρά παίρνω όταν έρχομαι να σας         πάρω απ’ το σχολείο το μεσημέρι! Κι έπειτα ξέρετε πως δεν έρχομαι κάθε      μέρα. Μόνο τις Τρίτες που είναι η δική σας μέρα να παίξετε στο λιβάδι που           βρίσκεται στην άκρη του Ουράνιου Τόξου.

ΜΑΡΡΟΝ: Όσο πιο πολύ μιλάμε, τόσο λιγότερη ώρα θα μας μείνει για       παιχνίδι! Φύγαμε ;

(όλοι μαζί)

-       Φύγαμε!

(περπατούν και φτάνουν στην άκρη του Ουράνιου Τόξου όπου βρίσκεται το λιβάδι)

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ

 (Τα παιδιά με τον Πολυχρώμ βρίσκονται στην άκρη του Ουράνιου Τόξου και παίζουν.)

ΛΕΥΚΗ: Λατρεύω τις Τρίτες! Αλλά ακόμα πιο πολύ λατρεύω το καράτε και τη   μαύρη ζώνη μου!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Εγώ λατρεύω τα χρώματα! Λατρεύω τα λουλούδια που ανθίζουν,      τα πουλιά που τιτιβίζουν, τα σύννεφα που ταξιδεύουν…

ΜΠΛΟΥ:      …τα έντομα που πετάνε, τα κουνούπια που τσιμπάνε, τις ακρίδες   που πηδάνε…

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Εεε, Μπλου! Πάλι άρχισες τα πειράγματα! Αφού ξέρεις πόσο       ρομαντική είναι η Βιολέτα μας!

ΜΑΡΡΟΝ: Πιο πολύ απ’ όλα τι αγαπάμε όλοι;

 (όλοι μαζί)

- Το Ουράνιο Τόξο φυσικά!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Κάτι τέτοια του λέτε και κοκκινίζει ολόκληρο! Να κοιτάξτε! Το   κόκκινο χρώμα άπλωσε λιγάκι και κάλυψε τα υπόλοιπα έξι!

ΛΕΥΚΗ: Αφού το αγαπάμε!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Κι αυτό σας αγαπάει! Όλα τα παιδιά! Όλο το βράδυ που του        κρατώ συντροφιά και συζητάμε,  όλο για εσάς μιλάει! Σας ξέρει όλους με το          όνομά σας.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Δηλαδή ξέρει πως εμένα με λένε Βιολέτα;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Και το δικό σου όνομα το ξέρει και όλων των παιδιών που του     κρατούν συντροφιά κάθε μεσημέρι μετά το σχολείο. Κι όταν κανένα παιδί          είναι στενοχωρημένο μου το ψιθυρίζει στο αυτί κι εγώ φροντίζω το βράδυ    να του στείλω όμορφα όνειρα να το γλυκάνουν.

ΜΠΛΟΥ: Φτιάχνεις και όνειρα, Πολυχρώμ; Νόμιζα πως ήσουν απλά ο     φύλακας του Ουράνιου Τόξου!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Κι αυτό είμαι, Μπλου! Αλλά όλο και χρειάζεται στις μέρες μας να          ξέρεις και καμιά τέχνη. Γι’ αυτό κάτι λίγα όνειρα όταν χρειάζεται τα φτιάχνω         και τα στέλνω στον ύπνο των παιδιών.

ΛΕΥΚΗ: Φτιάχνεις και τίποτα άλλο, Πολυχρώμ;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Μα φυσικά! Πώς θα περνούσα άλλωστε τα πρωινά μου, τόσες      ώρες ολομόναχος!

ΜΑΡΡΟΝ: Μα δεν είσαι μόνος! Έχεις παρέα το Ουράνιο Τόξο.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δίκιο έχεις, Μαρρόν!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Τι άλλο φτιάχνεις, Πολυχρώμ;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Ό,τι μπορείτε να φανταστείτε φτιάχνω, παιδιά!  Όχι μόνος μου   φυσικά! Μου δίνει χρώματα το Ουράνιο Τόξο κι εγώ φτιάχνω πεταλούδες,       καπέλα, τούρτες, ομπρέλες, όλα πολύχρωμα, όλα με χρώματα ζωηρά,     φανταχτερά. Για δέστε!

( Ο Πολυχρώμ δείχνει στα παιδιά διάφορα πολύχρωμα αντικείμενα που έχει φτιάξει απ’ τα χρώματα του ουράνιου τόξου)

ΛΕΥΚΗ: Τι ωραία που περνάμε εδώ στην Πολυχρωμία!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δίκιο έχεις που το λες αυτό, Λευκή! Ξέρετε δεν είναι παντού τα           παιδιά τόσο ευτυχισμένα και ξέγνοιαστα σαν εσάς!

ΜΠΛΟΥ: Καλά λες, Πολυχρώμ! Κάπου διάβασα ότι υπάρχουν παιδιά που εργάζονται αντί να πηγαίνουν σχολείο.

ΜΑΡΡΟΝ: Κι εμένα μου είπαν οι γονείς μου ότι σε κάποιες χώρες τα παιδιά       πεινάνε και διψάνε…

ΒΙΟΛΕΤΑ: κι εγώ άκουσα ότι αλλού αναγκάζονται να πολεμάνε!

ΛΕΥΚΗ: Και δεν δικαιούνται να λένε την άποψή τους όπως μπορούμε εμείς         εδώ στην Πολυχρωμία!

ΜΠΛΟΥ: Είμαστε τόσο τυχεροί!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Καλά λες Μπλου! Έχουμε τα πάντα εδώ στην Πολυχρωμία!

ΜΑΡΡΟΝ: Γονείς που μας αγαπάνε, φροντίδα, ελευθερία, ατέλειωτες ώρες για παιχνίδι, καλούς φίλους κι ένα σπουδαίο σχολείο όπου μαθαίνουμε του κόσμου τα πράγματα!

ΛΕΥΚΗ: Είμαστε πράγματι τυχεροί!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Χαίρομαι που εκτιμάτε όλα αυτά που έχετε! Τώρα βιαστείτε να   παίξετε γιατί δεν έμεινε και πολλή ώρα προτού επιστρέψετε στο σπίτι σας      για διάβασμα. Λοιπόν εγώ σας αφήνω. Πάω να τσιμπήσω κανένα μεζεδάκι     στης μητέρας μου. Μαγείρεψε κεφτεδάκια. Τα αγαπημένα μου!

(Τα παιδιά αποχαιρετούν τον Πολυχρώμ)

ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

(Ενώ τα παιδιά παίζουν, ακούγονται ξαφνικά φωνές, συνθήματα…και παρουσιάζονται δυο ντελάδηδες Γαλαζώψ και Κοκκινώψ που ανακοινώνουν με στόμφο και επισημότητα εναλλάξ τα πιο κάτω.)

ΓΑΛΑΨΩΨ: Έκτακτη είδηση! Σπουδαία εμπορική συμφωνία!

KOKKINΩΨ: Ο πρόεδρος Γκριζώφ ανακοίνωσε πως στο λιβάδι που βρίσκεται   στην άκρη του Ουράνιου Τόξου θα χτιστεί ο ψηλότερος πύργος στη γη!

ΓΑΛΑΖΩΨ: Ψηλότερος κι απ’ τον Πύργο του Άιφελ!

ΜΠΛΟΥ: Πύργος στο λιβάδι μας; Τι λέει καλέ αυτός;

ΒΙΟΛΕΤΑ: Εμένα ποτέ δεν μου άρεσε αυτός ο νέος πρόεδρος, ο Γκριζώφ.          Τώρα ξέρω γιατί!

(Συνεχίζουν οι ντελάληδες)

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Τουρίστες από κάθε γωνιά της γης θα μπορούν να ανέβουν και     ν’ αγγίξουν το Ουράνιο Τόξο!

ΓΑΛΑΖΩΨ: Λαέ της Πολυχρωμίας! Σε περιμένουν σπουδαίες μέρες!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Μέρες δόξας και μεγαλοπρέπειας!

ΓΑΛΑΖΩΨ: Ο πύργος θα χαρίσει στη χώρα μας φήμη και χρήμα!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Θα την κάνει διάσημη στα πέρατα της γης!

ΛΕΥΚΗ: Τι έκανε λέει; Το ακούσατε παιδιά; Θα ανεβαίνουν λέει οι τουρίστες    και θα αγγίζουν το Ουράνιο Τόξο. Το ρώτησαν το Ουράνιο Τόξο αν θέλει να     το  αγγίζουν.

ΜΑΡΡΟΝ: Φαντάστηκες ο καθένας απ’ αυτούς τους τουρίστες που θα      ανεβαίνει εκεί πάνω να κόβει κι ένα μικρό κομματάκι απ’ το Ουράνιο Τόξο    μας για         σουβενίρ!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Καλά λες, Μαρρόν! Τίποτα δε θα μείνει στο τέλος απ’ αυτό.

(Συνεχίζουν οι ντελάληδες)

ΓΑΛΑΖΩΨ: Ακούσατε! Ακούσατε! Από σήμερα απαγορεύεται κάθε          δραστηριότητα στο λιβάδι στην άκρη του Ουράνιου Τόξου.

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Απαγορεύεται η είσοδος σε όλους, μεγάλους και παιδιά.

ΓΑΛΑΖΩΨ: Το λιβάδι θα περιφραχτεί και σύντομα θα αρχίσουν οι οικοδομικές εργασίες.

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Η παρουσία οποιουδήποτε στο λιβάδι θεωρείται ποινικό αδίκημα   και θα τιμωρείται αυστηρά.

ΛΕΥΚΗ: Τι ακούν τ’ αυτάκια μου! Πώς τολμάνε να μας διώχνουν από το   λιβάδι μας! Θα τους δείξω εγώ! Κι έλεγα πότε θα μου χρειαστούν τα        κόλπα που έμαθα στο καράτε!

ΜΠΛΟΥ: Ήρεμα, Λευκή! Είναι σοβαρά τα πράγματα!

ΛΕΥΚΗ: Μα αυτό λέω κι εγώ! Πώς είναι ποοοολύ σοβαρά τα πράγματα και                           απαιτείται να αναλάβουμε δράση άμεσα!

ΜΠΛΟΥ: Εγώ λέω να φτιάξουμε παγίδες και να τις σκορπίσουμε σε όλο το                  λιβάδι. Θυμάστε τις παγίδες με μπογιά που έφτιαξα για το Διαγωνισμό                             Μεγαλύτερης Σκανταλιάς πέρσι; Καιρός να τις αξιοποιήσουμε! Να                                                  δούμε όταν πιαστούν σ’ αυτές αν θα τους αρέσει. Τόσο χρώμα δεν θα                      έχουν ξαναδεί στη ζωή τους.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Εγώ θέλω να βάλω τα κλάματα! Δεν θα το αντέξω αν μας διώξουν απ’ το λιβάδι μας!

ΜΑΡΡΟΝ: Με τα κλάματα και τις σκανταλιές δεν θα κερδίσουμε τίποτα! Εδώ              χρειάζεται σκέψη,          ποοολλή σκέψη!

ΛΕΥΚΗ: Καααλά! Μέχρι να αρχίσεις εσύ να σκέφτεσαι εγώ θα καθαρίσω μαζί     τους μια και καλή! Πάω να φέρω τη μαύρη ζώνη μου!

ΜΑΡΡΟΝ: Εεε παιδιά! Ψυχραιμία! Στο κάτω-κάτω έχουμε δικαίωμα να                                 ζητήσουμε να ακούσουν την άποψή μας. Μπορεί να είμαστε παιδιά                                      αλλά στην Πολυχρωμία πάντα μετρούσε η άποψη όλων, ακόμα και                                     των παιδιών!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Έχει δίκιο ο Μαρρόν! Στο κάτω-κάτω ο Πολυχρώμ το έχει πει                 ξεκάθαρα! Το λιβάδι αυτό ανήκει στα παιδιά της Πολυχρωμίας!

ΛΕΥΚΗ: Ελπίζω να έχει κανένα έγγραφο για να το αποδείξει γιατί αυτός ο                  νέος   πρόεδρος ο Γκριζώφ δε φαίνεται να παίρνει από λόγια!

ΜΠΛΟΥ: Πού είναι ο Πολυχρώμ τώρα που τον χρειαζόμαστε!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Μάλλον σπίτι και απολαμβάνει τα κεφτεδάκια της μητέρας του!

ΛΕΥΚΗ: Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε εδώ τις Τρίτες κι άσε       τους ντελάληδες του Γκριζώφ να λένε ό,τι θέλουν.

ΜΑΡΡΟΝ: Μα έτσι δεν θα πετύχουμε τίποτα! Το πολύ-πολύ να τους                                     εξαγριώσουμε και να μας σηκώσουν από εδώ με το ζόρι.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Έχει δίκιο ο Μαρρόν. Στο κάτω-κάτω έχουμε δικαίωμα να     πούμε           την άποψή μας. Το θέμα μας αφορά. Το λιβάδι ανήκει στα παιδιά.      Δεν    έχουν μείνει δα και πολλοί άλλοι χώροι για παιχνίδι στην          Πολυχρωμία.          Όλο και κάποια πολυκατοικία ή εμπορικό κέντρο           ξεφυτρώνει κάθε μέρα      στα ελάχιστα οικόπεδα που έχουν απομείνει. Δεν      θα μας           πάρουν και το         λιβάδι μας! Κάπου πρέπει να παίζουμε κι εμείς!

ΜΑΡΡΟΝ: Εγώ προτείνω να ζητήσουμε συνάντηση με τον πρόεδρο, τον κ. Γκριζώφ και να του πούμε την άποψή μας.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Στο κάτω-κάτω πρέπει να ακούσει τα επιχειρήματά μας.

ΜΠΛΟΥ: Και μπορούμε να στείλουμε την άποψή μας σε όλες τις εφημερίδες της Πολυχρωμίας.

ΜΑΡΡΟΝ: …και σε διάφορα blogs στο διαδίκτυο.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Να οργανώσουμε και εκδήλωση διαμαρτυρίας στο σχολείο…

ΜΠΛΟΥ:…και μια πορεία έξω από το προεδρικό μέγαρο!

ΛΕΥΚΗ: Αν όμως όλα αυτά δεν πιάσουν τόπο τότε το μόνο που μας μένει είναι   να επιστρέψουμε στο λιβάδι και να μην το κουνήσουμε απ’ εδώ         μέχρι να τους κάνουμε ν’ αλλάξουν γνώμη. Τότε θα δουν τι μπορώ να κάνω και      με τη μαύρη ζώνη μου!

ΜΑΡΡΟΝ Είμαι σίγουρος ότι θα πείσουμε τον πρόεδρο και δεν θα   χρειαστεί      να φτάσουμε μέχρι εκεί! Ούτε θα χρειαστεί να φορέσεις τη         μαύρη ζώνη σου!

ΛΕΥΚΗ Αυτό θα το δούμε!

ΒΙΟΛΕΤΑ Ας οργανωθούμε λοιπόν! Έχουμε πολλή δουλειά!

ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ

(Τα παιδιά ετοιμάζουν επιστολές, γράφουν στον Η/Υ μηνύματα, ετοιμάζουν αφίσες, κάνουν πορεία διαμαρτυρίας)

ΛΕΥΚΗ: (θυμωμένα και απελπισμένα) Δεν σας τα έλεγα εγώ; Τίποτα! Τίποτα!   Δεν πετύχαμε τίποτα! ΒΙΟΛΕΤΑ: Ούτε απάντηση δεν είχαμε για τη συνάντηση που ζητήσαμε με         τον     Πρόεδρο.

ΜΠΛΟΥ: (απογοητευμένα)Και ούτε μια εφημερίδα δεν δημοσίευσε τις       επιστολές μας.

ΜΑΡΡΟΝ: Μάλλον κανείς δε μας λαμβάνει υπόψη.

ΛΕΥΚΗ: (δυναμικά και αποφασιστικά) Ώρα για τη μαύρη μου ζώνη!

ΜΑΡΡΟΝ: Για ένα λεπτό, Λευκή! Με τις συγκρούσεις και τη βία τίποτα δε         θα      πετύχουμε.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Έχει δίκιο ο Μαρρόν! Μπορούμε όμως να πάμε στο λιβάδι και          να      μείνουμε εκεί μέχρι να δεχτεί να μας δει ο πρόεδρος Γκριζώφ. Μια                     συνάντηση μαζί του τη δικαιούμαστε.

ΛΕΥΚΗ: Τι περιμένουμε λοιπόν; Είναι Τρίτη και σε πέντε λεπτά χτυπά το                   κουδούνι.

ΜΑΡΡΟΝ:  (αυστηρά) Ακριβώς, Λευκή! Σε πέντε λεπτά. Μην είσαι ανυπόμονη. Μόλις   παίξει το κουδούνι φύγαμε για το λιβάδι στην άκρη του Ουράνιου Τόξου.

(Παίζει το κουδούνι και τα παιδιά σχολάνουν και τρέχουν για το λιβάδι στην άκρη του Ουράνιου Τόξου. Φτάνουν εκεί και σταματούν έξω από το λιβάδι το οποίο είναι περιφραγμένο).

ΛΕΥΚΗ: Κοίτα τι έκαναν στο λιβάδι μας!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Το περίφραξαν λες και είναι ένα οποιοδήποτε οικόπεδο!

ΜΠΛΟΥ:      Έχω μια απορία! Πού είναι ο Πολυχρώμ; (θυμωμένα) Τι σόι φύλακας είναι;       Ποτέ δεν είναι εδώ όταν τον χρειάζεσαι!

(Ξαφνικά εμφανίζονται οι δυο αδελφοί Τρικολόρ)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: (κλαψιάρικα) Πάει ο πολυχρονεμένος μας ο Πολυχρώμ! Πάει ο φίλος μας…

ΜΠΛΟΥ: Τι είναι αυτά που λέτε τρίχρωμοι μικροί μπελάδες;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: (με στόμφο) Μόνο ο σοφός μας ο Πολυχρώμ δικαιούται να μας     αποκαλεί      έτσι και           αυτός δεν είναι πια εδώ! Κλαψ! Κλαψ!

ΜΑΡΡΟΝ: Αφήστε τις κλάψες και πέστε μας τι συμβαίνει! Πού είναι ο     Πολυχρώμ;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:Δεν τα μάθατε τα νέα; Τον συλλάβανε γιατί δεν έλεγε να φύγει    από το λιβάδι και ν’ αφήσει μόνο του το Ουράνιο Τόξο.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Και καλά έκανε. Τι φύλακας θα ήταν αν έφευγε και άφηνε     αφύλαχτο το           Ουράνιο Τόξο!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Εσύ τα λες αυτά, μικρή! Οι αστυνομικοί του προέδρου        Γκριζώφ       δεν καταλαβαίνουνε από τέτοια. Ήρθαν κρυφά ένα βράδυ και τον        συλλάβανε την ώρα που ο Πολυχρώμ έφτιαχνε γλυκά όνειρα για να      στείλει στα παιδιά.

ΛΕΥΚΗ: Είχα δίκιο εγώ όταν έλεγα ότι μόνο μια μαύρη ζώνη θα λύσει το            πρόβλημα. Τρέχω να τη φέρω!

ΜΑΡΡΟΝ: Περίμενε, Λευκή! Δεν είναι αυτή η λύση!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Έχει δίκιο ο Μαρρόν! Ας κάνουμε αυτό που συμφωνήσαμε. Θα          μείνουμε στο λιβάδι μέχρι να έρθουν οι άνθρωποι του προέδρου                                  Γκριζώφ και τότε θα τους ζητήσουμε να μας πάρουν σ’ αυτόν και θα                        του πούμε αυτοπροσώπως τα παράπονά και τις εισηγήσεις μας.

ΜΠΛΟΥ: Εσείς Τρικολοράκια, δεν έχετε δουλειά; Ποιος φυλάει τις πύλες της Πολυχρωμίας;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:Πού όρεξη τώρα για τέτοια; Εδώ δεν έχουμε όρεξη ούτε για          μακαρόνια  τρικολόρ που είναι και τα αγαπημένα μας, θα έχουμε όρεξη      για     δουλειά;
ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2:Πολύ σωστά τα λες, αδελφούλη! Δεν το κουνάμε από εδώ   μέχρι να επιστρέψει ο πολυχρονεμένος μας ο Πολυχρώμ!

ΜΠΛΟΥ: Τελοσπάντων…μείνετε εδώ μαζί μας και βλέπουμε!

ΒΙΟΛΕΤΑ:  (ανήσυχα)Παιδιά για κοιτάξτε λίγο εδώ! Σας φαίνεται κι εσάς λιγάκι χλωμό       το ουράνιο τόξο ή είναι η ιδέα μου;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Καθόλου η ιδέα σου δεν είναι, Βιολέτα!  Πράγματι τα χρώματά του δεν        είναι τόσο ζωηρά όσο άλλες φορές.

ΛΕΥΚΗ: Και γιατί παρακαλώ σας φαίνεται παράξενο αυτό;  Έχασε το φίλο    του, το φύλακά του…φυσικό ήταν να χλωμιάσει το καημενούλι!

ΜΑΡΡΟΝ Ελάτε ας παίξουμε λίγο μαζί του…ίσως νιώσει καλύτερα!

BΙΟΛΕΤΑ: Nα του πούμε ένα απ’ τα χρωματιστά σου αινίγματα Μπλου;

ΜΠΛΟΥ: Καλή ιδέα, Βιολέτα!  Για ακούστε, λοιπόν, ένα απ’ τα διάσημα                       χρωματιστά αινίγματα του Μπλου!

«Ποιο χρώμα λάμπει σαν χρυσάφι

τιτιβίζει σαν καναρίνι

και δίνει λάμψη στο ουράνιο τόξο

όπως το λεμόνι δίνει γεύση στο φαϊ;»

ΛΕΥΚΗ: Το βρήκα! Το βρήκα! Να το πω; Να το πω;

ΜΑΡΡΟΝ: Παιδιά! Απίστευτο! Για κοιτάξτε το ουράνιο τόξο! Βρήκε πάλι το χρώμα του!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Έχει δίκιο ο Μαρρόν! Πάει η χλωμάδα! Και όχι μόνο αυτό….κοιτάξτε καλά…κοιτάξτε φίλοι μου!

ΜΠΛΟΥ: Απίστευτο! Φαίνεται πως το ουράνιο τόξο βιάζεται να δώσει                   απάντηση στο αίνιγμά μου! Βλέπετε κι εσείς ένα χρώμα να ξεχωρίζει                       πιο πολύ απ’ τα υπόλοιπα;

(οι υπόλοιποι τρεις μαζί)

-       Το κίτρινο!

ΜΠΛΟΥ: Συγχαρητήρια! Βρήκατε την απάντηση στο αίνιγμα! Με λίγη βοήθεια απ’ το ουράνιο τόξο φυσικά!

ΛΕΥΚΗ: Τι μας λες καλέ; Εγώ είχα βρει την απάντηση πριν τελειώσεις         καλά-καλά το αίνιγμα!

ΜΑΡΡΟΝ: Καλά! Καλά! Δεν θα τσακωθούμε τώρα γι’ αυτό! Δεν μας λες        ακόμη ένα χρωματιστό αίνιγμα Μπλου;

ΜΠΛΟΥ: Για ακούστε λοιπόν, τον Μπλου τον τρομερό σε ένα ακόμα   αίνιγμα         φανταστικό!

(όλοι μαζί)

-       Μπλου!

ΜΠΛΟΥ: Καλά ντε! Να μη διαφημίσω λιγάκι την ευφυία μου! Δεν λέει          όποιος κι      όποιος τέτοια αινίγματα στις μέρες μας. Πρέπει να χαίρεστε     που μ’ έχετε εδώ και σας ψυχαγωγώ…

-       Μπλου!

ΜΠΛΟΥ: Καλά! Καλά! Ανυπόμονοι! Ακούστε λοιπόν!

«Το καρπούζι και το μήλο

προτιμούν το χρώμα αυτό

η ντροπή και ο θυμός

στο χαρίζουν στο λεπτό!»

ΛΕΥΚΗ: Βιολέτα, μην κρυφοκοιτάς το ουράνιο τόξο!

ΜΑΡΡΟΝ: Νομίζω πως δεν χρειαζόμαστε τη βοήθεια του ουράνιου τόξου      για να βρούμε την απάντηση σε αυτό το δύσκολο αίνιγμα του Μπλου                     (ειρωνικά). Για       φωνάξτε κορίτσια την απάντηση μαζί μου!

(όλοι μαζί)

-       Κόκκινο!

ΜΠΛΟΥ: Μπράβο ρε παιδιά! Τελικά έχετε μυαλό…και όταν θέλετε το                         χρησιμοποιείτε κιόλας!

(όλοι μαζί)

-       Μπλου!

ΜΠΛΟΥ: Καλά! Καλά! Αν είναι ν’ αρχίσετε πάλι τα Μπλου και Μπλου, το               κλείνω το στόμα μου και άλλο άλλο αίνιγμα δεν έχει!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Δεν χρειάζεται να μας χαρίσεις άλλη απ’ την ευφυία σου, Μπλου! Το ουράνιο τόξο ξαναβρήκε το χρώμα του. Ας παίξουμε λοιπόν       για λίγο ακόμα και μετά γραμμή για το σπίτι!

ΜΑΡΡΟΝ: Καλά λέει η Βιολέτα! Μας περιμένουν κάτι προβλήματα      μαθηματικών, σωστές σπαζοκεφαλιές!

ΛΕΥΚΗ: Γιατί ανησυχείτε και αγχώνεστε; Θα αφήσουμε τον Μπλου να τα     λύσει και να μας τα εξηγήσει! Να μην πάει και χαμένη τόση ευφυία! Καλά      τα λέω φίλε; (και γυρίζει στον Μπλουμ)

ΜΠΛΟΥ: Τι είπες, Λευκή; Δεν άκουσα! (κάνοντας ότι ακούει με δυσκολία)   Άρχισε να φυσάει και δεν πολυακούω!

ΛΕΥΚΗ: Τι μας λες, καλέ; Κι εδώ που στέκομαι εδώ γιατί δε φυσάει;   Πρόσεξε να μην στην πάρει την ευφυία ο άνεμος και την σκορπίσει,       Μπλου!

ΜΠΛΟΥ: Θα παίξουμε ή θα φύγουμε, βρε παιδιά;

ΜΑΡΡΟΝ: Προλαβαίνουμε να παίξουμε μια φορά κρυφτό.

ΜΠΛΟΥ: Μετράω εγώ!

ΛΕΥΚΗ: Μια χαρά το άκουσε το κρυφτό ο φιλαράκος μας! Μάλλον       σταμάτησε ξαφνικά να φυσάει (κοιτάζοντας ειρωνικά τον Μπλου ο           οποίος κάνει ότι δε δίνει σημασία)

(Ενώ τα παιδιά ξεκινούν να παίζουν κρυφτό, εμφανίζονται ξαφνικά δύο αστυνομικοί)

ΓΑΛΑΤΩΨ: Τι νομίζετε ότι κάνετε εδώ;

ΜΑΡΡΟΝ: Παίζουμε φυσικά!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Δεν ακούσατε τη διαταγή του προέδρου Γκριζώφ;

ΓΑΛΑΤΩΨ: Και δεν βλέπετε ότι το λιβάδι είναι περιφραγμένο;          Απαγορεύεται πια η είσοδος σ’ αυτό.

ΛΕΥΚΗ: Κι εσείς ποιοι είστε;

ΓΑΛΑΤΩΨ: Γαλαζώψ…

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: …και Κοκκινώψ!

(μαζί και οι δυο)

-       …ειδικοί αστυνομικοί!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Κάτι μου θυμίζετε όμως! Κάπου σας έχω ξαναδεί!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Κοκκινώψ…

ΓΑΛΑΤΩΨ: …και Γαλαζώψ!

ΓΑΛΑΤΩΨ: … ειδικοί ντελάληδες

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: … και ειδικοί σύμβουλοι

ΓΑΛΑΤΩΨ: …ειδικοί κηπουροί

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: …και ειδικοί ιατροί

(και οι δυο μαζί)

 - …του προέδρου Γκριζώφ

ΜΠΛΟΥ: Καλά όλες τις δουλειές του προέδρου εσείς τις κάνετε;

ΓΑΛΑΤΩΨ: Η οικονομική κρίση βλέπετε…

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Δύσκολοι καιροί…

ΛΕΥΚΗ: Ναι το βλέπουμε! Γι’ αυτό και ο πρόεδρος αποφάσισε να χτίσει        εδώ εκείνο τον πύργο. Μάλλον θα του περίσσεψαν χρήματα και είπε «Δε          χτίζω κι ένα πυργάκο;»

ΓΑΛΑΤΩΨ: Πρέπει να φύγετε αμέσως από εδώ…

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: …αλλιώς θα σας συλλάβουμε και θα σας πάρουμε στον    πρόεδρο Γκριζώφ!

ΛΕΥΚΗ: Δε γίνεται να μας πάρετε στον πρόεδρο Γκριζώφ χωρίς να μας        συλλάβετε;

BΙΟΛΕΤΑ: Ναι, θέλουμε να τον δούμε, να του μιλήσουμε!

ΓΑΛΑΤΩΨ: Ο πρόεδρος δεν δέχεται επισκέψεις από μικρά παιδιά!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Ο πρόεδρος δεν ασχολείται με τα μικρά παιδιά!

ΜΠΛΟΥ: Τι μας λέτε καλέ; Παιδιά για καθίστε στη μέση του λιβαδιού και    μην     το κουνήσετε ρούπι. Να δούμε αν θα μας δει ο πρόεδρος ή όχι!

ΛΕΥΚΗ: Να που είπες και κάτι σωστό Μπλου!

(Τα παιδιά κάθονται στη μέση του λιβαδιού, κάνοντας ένα κύκλο και φωνάζουν ρυθμικά)

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ

ΚΙ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ Θ’ ΑΚΟΥΣΤΕΙ»

«ΠΥΡΓΟΣ ΣΑΝ ΕΔΩ ΧΤΙΣΤΕΙ

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΘΑ ΧΑΘΕΙ»

«ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ

ΤΟ ΠΕ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΥΧΡΩΜ

ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΟΛΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝΕ ΕΔΩ»

ΓΑΛΑΤΩΨ: Με τη δικαιοδοσία που μας δίνει ο νόμος…

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: άρθρο 52, παράγραφος 2 του ποινικού κώδικα

ΓΑΛΑΤΩΨ: σας συλλαμβάνουμε…

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: για αντίσταση, απρεπή συνθήματα…

ΓΑΛΑΤΩΨ: και παρεμπόδιση του έργου της κυβέρνησης!

(Πιάνουν και κρατάνε τα παιδιά)

ΜΠΛΟΥ Πού μας παίρνετε; (πονηρά)

ΓΑΛΑΤΩΨ Μα δεν ακούσατε;

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Στον πρόεδρο Γκριζώφ φυσικά!

(όλα τα παιδιά μαζί)

-       Γιούπι! Τα καταφέραμε!

ΓΑΛΑΤΩΨ: Και μετά αμέσως σ’ ένα γιατρό!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Καλά λες! Δε μου φαίνονται και πολύ καλά!

ΓΑΛΑΤΩΨ: Γρήγορα Κοκκινώφ! Πριν επιδεινωθούν τα συμπτώματά τους!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Σωστά! Δεν ξέρουμε από τι ασθένεια πάσχουν!

(Οι δυο αστυνομικοί φεύγουν μαζί με τα παιδιά)

                                          

ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ                     

(Στη σκηνή πηγαινοέρχεται ο πρόεδρος Γκριζώφ μελετώντας τα σχέδια για το νέο πύργο).

(Μονολογεί)

ΓΚΡΙΖΩΦ: Ακούς εκεί να μου αντιμιλήσουν εμένα οι αρχιτέκτονες! Εμένα!    Του πανίσχυρου προέδρου Γκριζώφ! Και τι τους ζήτησα; Κάτι δύσκολο               μήπως; Κάτι ακατόρθωτο μήπως; Ένα  λουναπάρκ στην κορυφή του               πύργου! Αυτό ονειρευόμουν από μικρός! Ένα περιστρεφόμενο λουναπάρκ στην κορυφή ενός πύργου! Απλά πράγματα! Με   φωτορυθμικά! Και πίδακες νερού! Με ανηφορικές και κατηφορικές    διαδρομές…και τσουλήθρες…και μουσική! Εγώ πάντα ζητώ απλά        πράγματα!  (κοιτάζει το ρολόι του) Πάλι άργησα! Αυτά παθαίνω για να      ασχολούμαι με ανίκανους αρχιτέκτονες! Η δημοσιογραφική διάσκεψη για   τον πύργο μου θα αρχίσει από λεπτό σε λεπτό κι εγώ είμαι ακόμα εδώ!

(Ακούγονται φωνές και παρουσιάζονται στη σκηνή οι δυο αστυνομικοί κρατώντας τα τέσσερα παιδιά)

ΓΚΡΙΖΩΦ: Τι φασαρία είναι αυτή; Πώς τολμάτε να με ενοχλείτε αμέσως      πριν τη      δημοσιογραφική μου διάσκεψη; Ποιοι είστε; Και ποια είναι αυτά      τα παιδιά;

ΓΑΛΑΤΩΨ: Γαλαζώψ!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Και Κοκκινώψ!

(και οι δυο μαζί κρατώντας ακόμα τα παιδιά)

- Τα σέβη μας κύριε Γκριζώφ!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Τι να τα κάνω τα σέβη σας τέτοια ώρα! Με καθυστερείτε! Κάντε           γρήγορα! Τι θέλετε;

ΓΑΛΑΤΩΨ: Γαλαζώψ!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Και Κοκκινώψ!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Παρακάτω!

ΓΑΛΑΤΩΨ: Αυτά τα παιδιά έπαιζαν στην απαγορευμένη περιοχή στην          άκρη του Ουράνιου Τόξου.

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Αρνήθηκαν να σταματήσουν το παιχνίδι και έτσι τους    συλλάβαμε!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Πέστε μου ότι δε με καθυστερείτε για τέσσερα παιδάκια!   Ενημερώστε τους γονείς τους και στείλτε τους σπίτι τους! Αυτό έλειψε να         χάνω την      ώρα μου με μικρά παιδιά!   

(και οι δυο αστυνομικοί μαζί)

-       Μάλιστα πρόεδρε Γκριζώφ!

ΜΠΛΟΥ: Για ένα λεπτό, κύριε Γκριζώφ! Εμείς δεν θέλουμε να πάμε σπίτι    μας!

ΛΕΥΚΗ: Θέλουμε να μας ακούσετε!

ΜΑΡΡΟΝ: Έχουμε δικαίωμα να πούμε την άποψή μας!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Το θέμα μας αφορά!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Ακόμα και να είχα χρόνο, που δεν τον έχω, δεν υπήρχε     περίπτωση να καθίσω ν’ ακούω τα παραμύθια μιας παρέας παιδιών.           Αστυνομικοί με ακούσατε! Σπίτια τους! Αμέσως!

(και οι δυο αστυνομικοί μαζι)

-       Μάλιστα, πρόεδρε Γκριζώφ!

ΛΕΥΚΗ: Αφού είστε έτσι δεν μας μένει άλλη λύση…

ΜΑΡΡΟΝ: Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε κάθε μεσημέρι στο λιβάδι στην      άκρη του Ουράνιου Τόξου.

ΛΕΥΚΗ: Δεν είναι ακριβώς αυτό που είχα υπόψη μου. Κάτι πιο δραστικό                 ίσως…Να πάω να φέρω τη μαύρη ζώνη μου;

ΒΙΟΛΕΤΑ: Θα συνεχίσουμε να παίζουμε εκεί!

ΜΠΛΟΥ: Θα οργανώσουμε διαδηλώσεις με παιδιά σε όλη τη χώρα

ΛΕΥΚΗ: Θα πούμε σε όλο τον κόσμο ότι δε σέβεστε τα δικαιώματα των                  παιδιών!

ΜΑΡΡΟΝ: Ότι δεν δεχτήκατε έστω να ακούσετε την άποψή μας!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Θα μιλήσουμε σε όλους τους τουρίστες που έρχονται για να         δουν το Ουράνιο Τόξο…

ΜΠΛΟΥ: και θα συγκεντρώσουμε υπογραφές εναντίον της οικοδόμησης        του πύργου σας!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Δεν πιστεύω τι ακούν τ’ αυτάκια μου από ένα τσούρμο                                        σχολιαρόπαιδα! Ποιος σας έδωσε δικαιώματα; Δεν είστε ακόμα σε                              ηλικία να έχετε άποψη!

ΛΕΥΚΗ: Όλοι οι πολίτες έχουν δικαιώματα! Τα παιδιά είναι κι αυτά πολίτες!          Έχουμε δικαιώματα!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Δε ζητάμε κάτι παράλογο! Μόνο να πούμε την άποψή μας! Να               συζητήσουμε μαζί σας! Να μας ακούσετε!

ΛΕΥΚΗ: Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρθρο 12 και 13: «Κάθε   παιδί δικαιούται να λέει ελεύθερα την άποψή του για θέματα που το                             αφορούν.»

ΜΠΛΟΥ: Σας στείλαμε πολλές επιστολές…

ΜΑΡΡΟΝ: και δεν πήραμε καμιά απάντηση

ΛΕΥΚΗ: Ζητήσαμε συνάντηση μαζί σας…

ΒΙΟΛΕΤΑ: και μας κορόιδεψαν!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Και πολύ καλά έκαναν! Δε φτάνει που εξαιτίας σας θα πάω                       αργοπορημένος στη δημοσιογραφική μου διάσκεψη, έχετε το θράσος                    να επιμένετε;

(όλα τα παιδιά μαζί)

-                 Και θα συνεχίσουμε να επιμένουμε!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Θέλετε πόλεμο! Θα τον έχετε παλιόπαιδα! Θα σας δείξω εγώ      ποιος ελέγχει τα δικαιώματά σας! Από σήμερα θα μείνετε     περιορισμένοι         στα σπίτια σας για μια ολόκληρη βδομάδα! Απαγορεύεται να πάτε                          σχολείο! Απαγορεύεται να βγείτε έξω για παιχνίδι! Φρουροί πάρτε                                      τους από μπροστά μου! Όταν είστε έτοιμοι να ζητήσετε συγνώμη θα                      τα ξαναπούμε!

(Οι δυο φρουροί πιάνουν τα τέσσερα παιδιά για να τον οδηγήσουν στο σπίτι τους ενώ εκείνα φωνάζουν)

ΜΠΛΟΥ: Δεν μπορείς να μας απαγορεύσεις να πηγαίνουμε σχολείο! Είναι     δικαίωμά μας!

ΛΕΥΚΗ: Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρθρο 28: «Κάθε παιδί             δικαιούται και πρέπει να πηγαίνει σχολείο»

ΜΑΡΡΟΝ: Ούτε μπορείς να μας απαγορεύσεις το παιχνίδι! Το   δικαιούμαστε!

ΛΕΥΚΗ: Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρθρο 28: «Κάθε παιδί    έχει δικαίωμα στο παιχνίδι και στη ψυχαγωγία»

ΒΙΟΛΕΤΑ: Μα δεν ακούσατε ποτέ για τα Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών    για τα Δικαιώματα των Παιδιών;

ΜΑΡΡΟΝ: Την έχει υπογράψει και η Πολυχρωμία! Αυτό που κάνετε είναι               παράνομο!

(Ενώ οι αστυνομικοί απομακρύνουν τα παιδιά ο πρόεδρος Γκριζώφ μονολογεί)

ΓΚΡΙΖΩΦ: Συμβάσεις και δικαιώματα και πράσινα άλογα! Εγώ πάντως δεν   υπέγραψα τίποτα! Ακούς εκεί έχουν και τα παιδιά δικαιώματα! Θα τους     δείξω εγώ! (κοιτάζει το ρολόι του) Ας βιαστώ όμως τώρα γιατί όπου          να’ναι τελειώνει η δημοσιογραφική διάσκεψη. Και πού θα βρω άλλη        ευκαιρία να μιλήσω σε τόσους δημοσιογράφους για τον Πύργο μου! Τον     Πύργο Γκριζώφ του Ουράνιου Τόξου! Το βρήκα! Έτσι θα τον ονομάσω!    Πύργο Γκριζώφ του Ουράνιου Τόξου!

ΣΚΗΝΗ ΕΒΔΟΜΗ

(Στη σκηνή βγαίνουν οι δίδυμοι αδελφοί Τρικολόρ, φύλακες της Πολυχρωμίας)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Τ’ άκουσες τα νέα αδελφούλη; Λες να μην άκουσαν καλά τ’      αυτάκια μας;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2:Πού τέτοια τύχη αδελφούλη; Με τέτοιες αυτάρες                                                     κληρονομήσαμε απ’ τον πατέρα Τρικολόρ μάλλον καλά ακούσαμε!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:Πώς του ήρθε του προέδρου να απαγορέψει στα παιδιά να                 πηγαίνουν σχολείο; Πώς είναι δυνατόν να μείνουν κλεισμένα στο σπίτι               μια ολόκληρη βδομάδα χωρίς παιχνίδι;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Καλά, δεν έχει ακούσει για τη Σύμβαση των Ηνωμένων          Εθνών για τα Δικαιώματα των Παιδιών. Δεν δικαιούται να το κάνει αυτό.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Και τι του ζήτησαν τα καημένα τα παιδάκια; Τίποτα      περισσότερο απ’ αυτό που δικαιούνται. Να πουν την άποψή τους.        Να     του μιλήσουν.

TΡΙΚΟΛΟΡ 2: Πρώτα ο πολυχρονεμένος μας ο Πολυχρώμ και τώρα αυτό!     Μεγάλο κακό βρήκε τη χώρα μας! Και για όλα φταίει αυτός ο νέος πρόεδρος, ο Γκριζώφ και αυτή η βλακεία που θέλει να χτίσει στο λιβάδι         στην άκρη του Ουράνιου Τόξου.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Τώρα που είπες Ουράνιο Τόξο, δεν περνάμε να δούμε τι         κάνει κι        αυτό το καημένο. Μόνο του έχει μείνει τώρα. Κανείς δεν   του     κρατά συντροφιά.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Καλά λες! Πάμε να παίξουμε λιγάκι μαζί του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Και τις πύλες της Πολυχρωμίας ποιος θα τις προσέχει;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Κανείς! Έτσι του αξίζει του αγαπητού μας προέδρου!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Σωστός! Αν έρθει και κανένας εκπρόσωπος απ’ τον               Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών να μπορεί να μπει να δει τα χάλια μας!      Ακούς εκεί ο άτιμος να τιμωρήσει τα καημένα τα παιδάκια! Έτσι μου      ‘ρχεται να     κάνω απεργία πείνας! Τέρμα τα μακαρόνια τρικολόρ μέχρι να      βρουν το δίκιο τους τα παιδιά.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Τέρμα και τα κεφτεδάκια της μαμάς μέχρι να αφήσουν ελεύθερο τον πολυχρονεμένο μας τον Πολυχρώμ!

(πλησιάζουν στο Ουράνιο Τόξο)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Τρικολόρ, βλέπεις ότι βλέπω; (δείχνοντας το ουράνιο τόξο)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Και πού να ξέρω τι βλέπεις για να το δω κι εγώ Τρικολόρ;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Άσε τις εξυπνάδες αδελφούλη και κοίταξε το Ουράνιο Τόξο.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Το κοίταξα! Παρακάτω!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Μα καλά! Δεν βλέπεις τι έχει πάθει;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Τι έχει πάθει δηλαδή;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Πρώτη φορά το βλέπω τόσο χλωμό και ξεθωριασμένο.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Τρικολόρ! Τρικολόρ! (πανικοβλημένος) Δεν πιστεύω αυτό       που βλέπω (κρατά το κεφάλι του και πηγαινοέρχεται)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Καλά, μη γίνεσαι δραματικός! Είπαμε είναι λιγάκι χλωμό. Θα   παίξουμε λίγο μαζί του, θα του δώσουμε και λίγη βιταμίνη C  και θα          λάμψει ξανά.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Μα καλά δε βλέπεις; Τι να του κάνει η βιταμίνη C; Άκουσες   εσύ καμιά βιταμίνη να δίνει πίσω σε ουράνιο τόξο ένα ολόκληρο χρώμα;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Τι λες Τρικολόρ; Είσαι με τα καλά σου; Είπαμε.. χλώμιασε       λιγάκι…μην το βγάλουμε και άρρωστο το καημένο τώρα.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Μα αφού είναι! Για μέτρα προσεχτικά τα χρώματα       αδελφούλη και μακάρι να κάνω λάθος. Ποτέ δεν ήμουν άλλωστε πολύ         καλός στα μαθηματικά.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Για να μετρήσω …μπας και ηρεμήσεις! (κοιτάζει το ουράνιο      τόξο και μετράει αργά και προσεχτικά)  Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι…έξι…Τρικολόρ! Τρικολόρ! Εγώ ήμουν άριστος στα μαθηματικά! Δεν   κάνεις λάθος! Τα χρώματα είναι έξι. Μόνο έξι!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Τι σου λεγα αδελφούλη! Λείπει ένα χρώμα! Ποιο όμως; Και     πού πήγε;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Για να δούμε ποιο λείπει πρώτα! Σημείωνε! (και βγάζει και     δίνει στον αδελφό του μολύβι και χαρτί).  Λοιπόν, έχουμε και λέμε! (Παρατηρώντας το ουράνιο τόξο) Το κόκκινο…είναι στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: (σημειώνοντας) …κόκκινο στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Το πράσινο ….είναι στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: (σημειώνοντας)…πράσινο στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Το μπλε…είναι στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: (σημειώνοντας) …μπλε στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1:Το πορτοκαλί….είναι στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: (σημειώνοντας) …πορτοκαλί στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Το βιολετί …είναι στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: (σημειώνοντας) ….βιολετί στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Το γαλάζιο …είναι στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2:  (σημειώνοντας) …γαλάζιο στη θέση του!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Το βρήκα! Λείπει το κίτρινο!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Μα δε γίνεται ουράνιο τόξο χωρίς κίτρινο χρώμα!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Το βλέπεις πουθενά! Εγώ πάντως δε βλέπω ίχνος από           κίτρινο πάνω στο  ουράνιο τόξο!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Πού να πήγε το κίτρινο;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Πού να πήγε, αδελφούλη; Πουθενά δεν πήγε! Λες να    έβγαλε         πόδια και να το έσκασε ή φτερά και να πέταξε; Δε γίνονται τέτοια         πράγματα!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Και πού ξέρεις εσύ τι γίνεται και τι όχι; Με τόσα που έχουν   συμβεί αρχίζω να πιστεύω πως όλα γίνονται.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ :1 Πρέπει να ενημερώσουμε άμεσα τον πρόεδρο Γκριζώφ για       την απώλεια του κίτρινου χρώματος. Το ουράνιο τόξο κινδυνεύει. Τι σόι    Πολυχρωμία θα είμαστε χωρίς ουράνιο τόξο;

TΡΙΚΟΛΟΡ 2: Ας μην το συζητάμε άλλο αδελφούλη! Φεύγουμε για το   Προεδρικό Μέγαρο πριν εξαφανιστεί και κανένα άλλο χρώμα.

ΣΚΗΝΗ ΟΓΔΟΗ

(Στη σκηνή είναι ο πρόεδρος Γκριζώφ ενώ στο πλάι του στέκονται οι δυο αστυνομικοί)

(Πηγαινοέρχεται και μονολογεί θυμωμένος)

ΓΚΡΙΖΩΦ: Ακούς εκεί πρέπει να επιλέξω ανάμεσα σε πισίνα ή ελικοδρόμιο! Ο πύργος μου θέλω να είναι μοναδικός! Να έχει απ’ όλα!     Λουναπάρκ, πισίνα, ελικοδρόμιο, κήπους, καφετέρια, συντριβάνι…απ’ όλα!

ΓΑΛΑΤΩΨ: Με όλο το σεβασμό εξοχότατε, αλλά οι αρχιτέκτονες δεν σας     είπαν πως δεν μπορούν να γίνουν όλ’ αυτά!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Απλά επεσήμαναν πως δεν μπορούν να υπάρχουν όλα μαζί       στην   ταράτσα του πύργου!

ΓΚΡΙΖΩΨ: Μα εγώ εκεί τα θέλω! (και χτυπά το πόδι του χάμω) Ψηλά! Στην          ταράτσα! Θέλω ό,τι κι αν κάνουν οι τουρίστες να μπορούν να                                                        θαυμάζουν κάθε στιγμή το μοναδικό μας ουράνιο τόξο! Είτε παίζουν στο λουναπάρκ, είτε κολυμπούν στην πισινά, είτε περπατούν, είτε           ψωνίζουν, θέλω όλοι να μπορούν να απολαμβάνουν το Ουράνιο Τόξο. Είναι τόσο κακό αυτό;

ΓΑΛΑΤΩΨ: Καθόλου κακό μεγαλειότατε, απλά οι αρχτέκτονες είπαν ότι      δεν     μπορεί ένα κτίριο να χωρέσει όλα αυτά στον τελευταίο όροφο!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Κι εγώ τι τους πληρώνω τόσα χρήματα! Να βρουν τρόπο να τα     χωρέσουν! Εκεί! Ψηλά! Πλάι στο ουράνιο τόξο!

(Ενώ μιλά ο πρόεδρος μπαίνουν μέσα οι δυο Τρικολόρ)

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Δεν θα αγχωνόμουν και τόσο πολύ για το θέμα αν ήμουν         στη θέση σας κύριε πρόεδρε. Έτσι κι αλλιώς μέχρι να τελειώσει ο      πύργος σας μάλλον δεν θα υπάρχει ουράνιο τόξο.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Πώς μπήκατε εδώ μέσα μικρά ασήμαντα τρίχρωμα πλάσματα;                Γιατί δε φυλάτε τις πύλες της χώρας μας; Γι’ αυτό δεν σας πληρώνουμε; Και τι είναι αυτές οι ανοησίες που ακούω για το Ουράνιο Τόξο; Φρουροί συλλάβετέ τους!

(Οι  δυο αστυνομικοί πλησιάζουν για να πιάσουν τους Τρικολόρ )

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Πριν μας συλλάβετε, έχουμε να σας πούμε ένα νέο…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ :1 Φοβερό!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Τρομακτικό!

ΓΑΛΑΤΩΨ: Μιλάτε Τρικολόρ!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Πέστε στον πρόεδρο γιατί ήρθατε!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Ακούστε λοιπόν! Το μαγικό ουράνιο τόξο ασθενεί!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Τι ανοησίες είναι αυτές; Που ξανακούστηκε ουράνιο τόξο να       ασθενεί;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Πώς θα λέγατε εσείς, αγαπητέ πρόεδρε, την κατάσταση         ενός   ουράνιου τόξου που έχει χάσει εντελώς το ένα του χρώμα;

ΓΚΡΙΖΩΦ: Τι εννοείτε έχασε το χρώμα του; Ποιο χρώμα και πώς το έχασε;

TΡΙΚΟΛΟΡ 1: Δεν ξέρουμε πώς αλλά είναι γεγονός πως απ’ το ουράνιο        τόξο λείπει το κίτρινο χρώμα.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Δεν έχω ξανακούσει μεγαλύτερη ανοησία στη ζωή μου.      Γαλαζώψ!     Κοκκινώψ! Πηγαίνετε αμέσως στο λιβάδι στην άκρη του        Ουράνιου Τόξου.     Περιμένω πλήρη αναφορά σε μια ώρα. Θα       ερχόμουν κι εγώ αλλά από λεπτό σε λεπτό περιμένω να φέρουν εδώ         τα      τέσσερα τιμωρημένα παιδιά. Αν έχουν μετανιώσει      και αν ζητήσουν      συγνώμη,      έχω αποφασίσει να μειώσω την ποινή      τους. Έχω και τους          γονείς  τους βλέπετε που εδώ και τρεις       μέρες δεν με αφήνουν σε   ησυχία. Μέχρι με αερόστατο πέταξαν χθες πάνω απ’ το γραφείο μου                             κρατώντας ένα τεράστιο πανώ και μου ζητούσαν να συγχωρέσω                             τα παιδιά τους.

ΓΑΛΑΤΩΨ: Αμέσως, εξοχότατε!

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Σε μια ώρα θα έχετε πλήρη αναφορά!

(Φεύγουν οι δυο Τρικολόρ μαζί με τους δυο αστυνομικούς και μένει στη σκηνή ο πρόεδρος Γκριζώφ)

ΓΚΡΙΖΩΦ: Πού είναι αυτά τα παιδιά; Δεν πρόκειται να περιμένω για πολύ ακόμη. (κοιτώντας το ρολόι του)

(Μπαίνουν μέσα τα τέσσερα παιδιά συζητώντας. Η Λευκή φοράει επιτέλους και τη μαύρη ζώνη τηςJ)

ΛΕΥΚΗ: Μας ζητήσατε, κύριε πρόεδρε; Ήρθαμε!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Πώς ήρθατε; Έδωσα σαφή εντολή να μην σας αφήσουν λεπτό                μόνους σας και μου ξεσηκώσετε τα υπόλοιπα παιδιά με τις ιδέες σας!

ΜΠΛΟΥ: Μην ανησυχείτε! Μας έφεραν οι γονείς μας. Είναι έξω και μας                     περιμένουν.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Στιγμή δεν μας άφησαν σε ησυχία στη διαδρομή. Όλο τι θα σας    πούμε, πώς θα ζητήσουμε συγνώμη και άλλα τέτοια μας έλεγαν.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Και πολύ καλά έκαναν! Λοιπόν ακούω;

ΜΑΡΡΟΝ: Τι πράγμα, κύριε πρόεδρε;

ΓΚΡΙΖΩΦ: Αυτό που ήρθατε να μου πείτε! Απ’ ότι κατάλαβα οι γονείς σας    ήταν ξεκάθαροι!

ΛΕΥΚΗ: Εκείνοι ήταν όντως ξεκάθαροι, εμείς όμως δεν έχουμε τίποτα να               πούμε.

ΜΠΛΟΥ: Για την ακρίβεια περιμένουμε ακόμα να μας δώσετε μια ευκαιρία   να σας μιλήσουμε, να σας πούμε τη γνώμη μας για το θέμα του Πύργου             και του Ουράνιου Τόξου.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Δεν κάναμε κανένα λάθος για το οποίο πρέπει να   απολογηθούμε. Αυτό που δικαιούμαστε ζητήσαμε μόνο. Να πούμε την           άποψή μας για         ένα θέμα που μας αφορά άμεσα.

ΜΑΡΡΟΝ: Σωστά τα λέει η Βιολέτα, κύριε πρόεδρε! Το λιβάδι στην άκρη      του Ουράνιου Τόξου ανήκει στα παιδιά. Το είπε και ο Πολυχρώμ. Το                       λιγότερο που μπορούσατε να κάνετε ήταν να ζητήσετε και τη δική μας               γνώμη πριν αποφασίσετε να χτίσετε εκεί τον Πύργο σας.

ΛΕΥΚΗ: Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρθρο 12: «Κάθε παιδί    έχει    δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του και να συμμετέχει σε    αποφάσεις που το αφορούν άμεσα».

ΓΚΡΙΖΩΦ: Δεν το πιστεύω αυτό που ζω! Να μου κάνουν μάθημα τέσσερα               παιδιά! (θυμωμένα) Εεε, λοιπόν, αυτό ήταν! Λίγο πριν έρθετε είχα                                    αποφασίσει να μειώσω την ποινή σας αν ζητούσατε συγνώμη, αλλά                            φαίνεται πως δεν είστε έτοιμοι να κάνετε κάτι τέτοιο. Κι όχι μόνο αυτό                       αλλά συνεχίζετε να έχετε τις ίδιες παράλογες απαιτήσεις. Βάλτε το                                   καλά στο μυαλό σας λοιπόν μια για πάντα! Ο πρόεδρος Γκριζώφ δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί να συζητήσει τα σχέδιά του με παιδιά.                                             Δεν είμαι υποχρεωμένος να δώσω λόγο σε κανένα, πόσο μάλλον σε                        τέσσερα μικρά παιδιά.

ΜΠΛΟΥ: Μα έχουμε δικαίωμα να πούμε τη γνώμη μας. Δεν το καταλαβαίνετε;

ΓΚΡΙΖΩΦ: Όχι μόνο δεν θ’ ακούσω τη γνώμη σας αλλά από σήμερα η ποινή σας θα μεγαλώσει. Όσο αντιδράτε και δεν συμμορφώνεστε τόσο      χειρότερα θα είναι τα πράγματα για εσάς. Με την ιδιότητά μου λοιπόν ως          πρόεδρος αυτής της χώρας, από σήμερα σας αφαιρώ τα                                                             ονόματά σας. Κανείς δεν θα δικαιούται πια να σας φωνάξει με το                           όνομά σας. Ακόμα από σήμερα δεν θεωρείστε πια πολίτες της                                         Πολυχρωμίας.

ΜΑΡΡΟΝ: Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό.

ΛΕΥΚΗ: Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρθρο 7 και 8: «Κάθε      παιδί έχει δικαίωμα στην ταυτότητα, δηλαδή σε ένα όνομα, επώνυμο και         ιθαγένεια».

ΓΚΡΙΖΩΦ: Ας λέει ό,τι θέλει η Σύμβασή σας.

ΒΙΟΛΕΤΑ: Και πώς θα μας φωνάζουν οι γονείς και οι φίλοι μας;

ΓΚΡΙΖΩΦ: Για να μην σας αδικήσω εντελώς θα αντικαταστήσω τα ονόματά σας με αριθμούς. Ωραίους τριψήφιους αριθμούς! 

(παίρνει από δίπλα χαρτόνια και μαρκαδόρο και γράφει και δίνει σε κάθε παιδί τον αριθμό του)

-       Εσύ μικρέ θα είσαι από τώρα και να πάει το 111 (και φοράει στο λαιμό του Μπλου την καρτέλα με τον αριθμό)

-       Εσύ, ατίθαση μικρή, θα είσαι το 222 (και φοράει στο λαιμό της Λευκής την καρτέλα με τον αριθμό)

-       Εσύ θα είσαι  το 333 (και φοράει στο λαιμό του Μαρρόν την καρτέλα με τον αριθμό)

-       Κι εσύ το 444 (και φοράει στο λαιμό της Βιολέτας την καρτέλα με τον αριθμό) . Δεν πρέπει να έχετε παράπονο. Διάλεξα εύκολους αριθμούς. Θα τους μάθουν γρήγορα και οι γονείς και οι φίλοι και οι δάσκαλοί σας!

ΛΕΥΚΗ: Αυτό που κάνετε είναι παράνομο και θα τιμωρηθείτε! Τα      δικαιώματα των παιδιών δεν είναι αστείο πράγμα. Οφείλετε να τα          σέβεστε!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Και ποιος το λέει αυτό;

(όλα τα παιδιά μαζί)

ΒΙΟΛΕΤΑ: Μα η Σύμβαση φυσικά!

ΜΑΡΡΟΝ: Αυτή η συμφωνία δηλαδή που υπέγραψαν οι περισσότερες    χώρες και προστατεύει όλα τα δικαιώματα των παιδιών.

ΛΕΥΚΗ: Η Σύμβαση λέει πως δεν μπορείτε να μας συμπεριφέρεστε με βία,    ούτε να μας προσβάλλετε, ούτε και να μας αγνοείτε.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Η Σύμβαση και η Σύμβαση...εγώ δεν υπέγραψα καμιά τέτοια                  συμφωνία και δεν ξέρω τι λέτε!

ΜΠΛΟΥ: Μα η κυβέρνηση της Πολυχρωμίας υπέγραψε αυτή τη Σύμφωνία     πριν πάρα πολλά χρόνια και όλοι οι πρόεδροι από τότε, και όλοι οι                      πολίτες είναι υποχρεωμένοι να τη σέβονται και να την τηρούν.

ΓΡΙΖΩΦ: Φτάνει! Αρκετά είπατε! Περισσότερα κι από όσα δικαιούστε! Οι              αποφάσεις μου δεν αλλάζουν!

(Εκείνη την ώρα μπαίνουν τρέχοντας στη σκηνή οι δυο Τρικολόρ μαζί με τους δυο αστυνομικούς)

ΓΑΛΑΤΩΨ: Περίμενε εξοχότατε! (φωνάζοντας)

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: Μια στιγμή μεγαλειότατε! (φωνάζοντας)

ΓΚΡΙΖΩΦ: Γιατί ουρλιάζετε Γαλαζώψ και Κοκκινώψ; Φέρατε την αναφορά    που σας ζήτησα;

(και οι δυο μαζί)

- Μάλιστα εξοχότατε!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Ακούω λοιπόν!

(και οι δυο μαζί)

- Ουράνιο τόξο εξετάσθη! Ουράνιο τόξο ασθενεί βαρύτατα! Κίτρινο,    κόκκινο και μπλε χρώμα απουσιάζουν!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Τι πάει να πει απουσιάζουν;

ΓΑΛΑΤΩΨ: Πάει να πει, μεγαλειότατε, ότι δε βρίσκονται πια στο Ουράνιο   Τόξο.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Θέλετε να πείτε πως στο Ουράνιο Τόξο έχουν μείνει μόνο          τέσσερα χρώματα όλα κι όλα;

(και οι δυο μαζί)

-       Μάλιστα, εξοχότατε!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Και αν δεν κάνετε κάτι σύντομα δεν θα μείνει κανένα!

ΓΚΡΙΖΩΦ Ησυχία! Ποια είναι η διάγνωση Γαλατώψ και Κοκκινώψ; Ποια       είναι η αιτία αυτής της ασθένειας;

(και οι δυο μαζί)

-                 Άγνωστη αιτία, μεγαλειότατε!

ΓΑΛΑΤΩΨ: Μια ίωση ίσως…

ΚΟΚΚΙΝΩΨ: ή μια μόλυνση…

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Τι ιώσεις και μολύνσεις και κουρουφέξαλα! Ποτέ στο   παρελθόν δεν παρουσίασε τέτοια συμπτώματα το Ουράνιο Τόξο της    Πολυχρωμίας!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Ησυχία είπα! Γαλατώψ και Κοκκινώψ, ως ειδικοί ιατροί  τι                                  προτείνετε;

 (και οι δυο μαζί)

-       Ξεκούραση και αντιβίωση, μεγαλειότατε!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Τι ακούν οι αυτάρες μου, αδελφούλη; Ακούς εκεί ξεκούραση    και αντιβίωση! Και πώς θα του τη δίνετε την αντιβίωση αν επιτρέπετε; Με         το κουταλάκι;

ΓΚΡΙΖΩΦ: Να λείπουν τα σχόλια! Γαλατώψ και Κοκκινώψ, αν δεν έχετε να   προτείνετε κάτι άλλο προχωρήστε με τη θεραπεία. Σας καθιστώ όμως            πλήρως υπεύθυνους για το θέμα!

ΛΕΥΚΗ: Γιατί δε ζητάτε τη γνώμη του Πολυχρώμ;

ΜΑΡΡΟΝ: Καλά λέει η Λευκή! Κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα το Ουράνιο Τόξο απ’   τον Πολυχρώμ. Το φροντίζει εδώ και χρόνια.

ΜΠΛΟΥ: Όλο και κάποια καλύτερη ιδέα θα έχει!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Δεν πρόκειται να δεχθώ συμβουλές από κανένα 12χρονο! Λοιπόν, Γαλατώψ και Κοκκινώψ, τι έχετε να πείτε;

ΓΑΛΑΤΩΨ: Γιατί δε ζητάτε τη γνώμη του Πολυχρώμ, μεγαλειότατε; Κανείς           δε γνωρίζει το Ουράνιο Τόξο καλύτερα απ’ αυτόν. Το φροντίζει εδώ και                    χρόνια!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Να και μια έξυπνη ιδέα! Επιτέλους!

ΛΕΥΚΗ: (γυρίζοντας προς τον κόσμο) Τώρα τι του λες!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Φέρτε μου αμέσως τον Πολυχρώμ, το φύλακα του Ουράνιου         Τόξου! Και για να μη χάνουμε χρόνο, Γαλατώψ και Κοκκινώψ, εγώ        φεύγω για το λιβάδι στην άκρη του Ουράνιου Τόξου. Φέρτε τον εκεί!

(Οι δυο αστυνομικοί φεύγουν)

ΜΠΛΟΥ: Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε; Οι γονείς μας θα έχουν αρχίσει να                       ανησυχούν!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Εσείς θα έρθετε μαζί μου! Για να δείτε πως επιλύει τα      προβλήματα της χώρας του ένας σπουδαίος πρόεδρος σαν εμένα. Τότε ίσως και να ζητήσετε συγνώμη για τη συμπεριφορά σας. Τρικολόρ πέστε στους γονείς τους να μην περιμένουν. Κι ύστερα ελάτε κι εσείς μαζί μας   στο λιβάδι στην άκρη του Ουράνιου Τόξου. Σήμερα είναι μεγάλη μέρα! Ο    σπουδαίος σας πρόεδρος Γκριζώφ θα λύσει το μυστήριο των           

     χαμένων χρωμάτων του Ουράνιου Τόξου.

( Φεύγουν όλοι για το λιβάδι στην άκρη του Ουράνιου Τόξου)

ΣΚΗΝΗ ΕΝΑΤΗ

( Στο λιβάδι έχουν φτάσει ο πρόεδρος Γκριζώφ, τα τέσσερα παιδιά και οι δυο Τρικολόρ)

(Ο πρόεδρος πηγαινοέρχεται ανήσυχος, κοιτάζοντας μια το ρολόι του και μια το ουράνιο τόξο)

ΓΚΡΙΖΩΦ: Δεν το πιστεύω αυτό που συμβαίνει! Κακό που με βρήκε! Το                  πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι νόμιζα. Στο ουράνιο τόξο                             δεν έχει μείνει παρά μόνο ένα χρώμα. Πάει και το πράσινο, πάει και το              βιολετί,        πάει και το γαλάζιο!  Πάνε και τα σχέδιά μου για το λιβάδι1                          Και ο Γαλατώψ με τον Κοκκινώψ δε λένε να φανούν!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ: 1 Κι αυτό το καημένο το πορτοκαλί πόσο ακόμα ν’ αντέξει          μόνο του εκεί πάνω!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Μην κακομελετάς αδελφούλη!

ΛΕΥΚΗ: Τι κρίμα να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα!

ΜΠΛΟΥ: Πάει το υπέροχο ουράνιο τόξο της Πολυχρωμίας!

ΒΙΟΛΕΤΑ: Πάει και το λιβάδι μας!

ΜΑΡΡΟΝ: Πάνε και τα παιχνίδια που κάναμε εδώ!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Πάει και ο πύργος μου, οι τουρίστες μου, τα χρήματα, η     δόξα…όλα θα χαθούν αν δεν σωθεί το ουράνιο τόξο! Δεν τα βάζω όμως κάτω τόσο εύκολα. Ο πρόεδρος Γκριζώφ δεν θα ηττηθεί από μια    αναποδιά! Θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να λάμψει ξανά το ουράνιο τόξο      στον ουρανό!

(Εκείνη την ώρα φτάνουν στο λιβάδι οι δυο αστυνομικοί με τον Πολυχρώμ)

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Άκουσα καλά πρόεδρε Γκριζώφ; Είπατε πως θα κάνετε ό,τι   χρειαστεί για να σωθεί το Ουράνιο Τόξο;

ΓΚΡΙΖΩΦ: Καλά άκουσες, κύριε Πολυχρώμ! Και πολύ αργήσατε να έρθετε.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δε φταίω εγώ αν οι αστυνομικοί σου με έφεραν εδώ με το      ποδήλατο.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Κι εσείς με ποδήλατα; Να μην παραπονιέμαι δηλαδή!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Πώς το καταντήσατε έτσι το Ουράνιο μου τόξο! Πάει η         λάμψη του, τα χρώματά του!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Κύριε Πολυχρώμ, δεν ήρθαμε εδώ για να θρηνήσουμε, ούτε για     να περάσουμε την ώρα μας. Μπορείτε να βοηθήσετε την κατάσταση;                           Μήπως γνωρίζετε τι φταίει για το ξεθώριασμα του Ουράνιου Τόξου;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Ποιο ξεθώριασμα; Πες καλύτερα εξαφάνιση!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Ησυχία παρακαλώ! Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο!

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δε φαντάζεστε τι μπορεί να φταίει αγαπητέ κύριε πρόεδρε;   Δεν έχετε έστω μια υποψία; Για σκεφτείτε λίγο πότε άρχισαν όλ’ αυτά.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Η αλήθεια είναι πως κάτι έχω σκεφτεί! Το πρόβλημα άρχισε       λίγες μέρες μετά που ανακοίνωσα στα μέσα ενημέρωσης την απόφασή    μου     να οικοδομήσω σ’ αυτό το λιβάδι το ψηλότερο πύργο που έχει        χτιστεί ποτέ.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Πολύ καλά αρχίσατε. Για συνεχίστε τη σκέψη σας!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Σκέφτηκα λοιπόν πως είναι πιθανόν η κυβέρνηση της       γειτονικής Μονοχρωμίας να ζήλεψε την καταπληκτική μου ιδέα…

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Αρχίσατε να απομακρύνεστε, κύριε πρόεδρε…

ΓΚΡΙΖΩΦ: …λέω λοιπόν ότι πιθανότατα ζήλεψαν τα σχέδιά μου και    αποφάσισαν να σαμποτάρουν το έργο μου. Μάλλον πρέπει να έχουν         ρίξει κάποια ουσία στη ρίζα του ουράνιου τόξου και αυτό αρρώστησε με    τα συμπτώματα που βλέπουμε σήμερα.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Που δεν βλέπουμε, δε λέτε καλύτερα!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Γι’ αυτό όμως ζήτησα να φέρουν εσάς εδώ, κύριε Πολυχρώμ!                 Γνωρίζετε καλύτερα απ’ τον καθένα τις ιδιοτροπίες και τις ευαισθησίες             του Ουράνιου Τόξου. Σίγουρα θα γνωρίζετε τι πρέπει να κάνουμε για                         να το βοηθήσουμε να θεραπευτεί γρήγορα. Οι οικοδομικές εργασίες                            για τον Πύργο μου αρχίζουν αύριο κιόλας και δεν υπάρχει περίπτωση               να αναβληθούν.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δεν σας επιτρέπω να αποκαλείτε το Ουράνιο Τόξο      ιδιότροπο και ευαίσθητο. Δυστυχώς δεν έχετε ιδέα τι του συμβαίνει!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Και γι’αυτό ακριβώς το λόγο κάλεσα εσάς εδώ! Είμαι όλος αυτιά, κύριε Πολυχρώμ! Πέστε μου ποιο φάρμακο ή θεραπεία χρειάζεται   το Ουράνιο τόξο και θα πληρώσω όσο χρειαστεί για να τα έχετε αμέσως         στη διάθεσή σας!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Δεν ζητάμε κι εμείς κάτι τώρα που νιώθει γενναιόδωρος;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δυστυχώς κανένα φάρμακο και καμιά θεραπεία δεν     μπορούν να σώσουν το Ουράνιο Τόξο, κύριε πρόεδρε!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Είναι ανίατη η ασθένειά του, κύριε Πολυχρώμ; Ελπίζω όχι          μεταδοτική! (τραβάει πίσω φοβισμένα)

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δεν είναι άρρωστο το Ουράνιο Τόξο, κύριε πρόεδρε! Είναι      απλά πολύ, μα πάρα πολύ δυστυχισμένο! Η μελαγχολία και η θλίψη       είναι η αιτία που έχει χάσει τα χρώματά του.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Θλίψη γιατί; Koτζάμ πύργο θα του κτίσουμε να του κρατά παρέα.

ΠΟΛΥΧΡΩΜl Μόνο ένα πράγμα κάνει το Ουράνιο Τόξο ευτυχισμένο. Μόνο ένα πράγμα κρατά το Ουράνιο Τόξο λαμπερό και φωτεινό.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Βιταμίνες μήπως;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: ή κάποιο ρόφημα δυναμωτικό;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Λες να ‘ναι τα γλυκά;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: μήπως τα παγωτά;

ΓΚΡΙΖΩΦ: Πάψτε! Άστε τον κύριο Πολυχρώμ να συνεχίσει την ανάλυσή       του.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Τίποτα απ’ αυτά που αναφέρατε καλοί μου Τρικολόρ. Αν του   έλειπε κάτι απ’ αυτά θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα.

(παιδιά και Τρικολόρ όλοι μαζί)

- Και δεν είναι;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Εξαρτάται!

(παιδιά και Τρικολόρ όλοι μαζί)

-       Μα απ’ τον πρόεδρο Γκριζώφ φυσικά!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Το ήξερα πως τελικά εγώ θα λύσω το πρόβλημα. Ακούω,   αγαπητέ Πολυχρώμ. Τι ακριβώς χρειάζεται για να ευθυμήσει το Ουράνιο Τόξο.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Φαίνεται πως ήρθε η ώρα να πω το μυστικό που κρατά το      Ουράνιο Τόξο στον ουρανό τόσο καιρό, λαμπερό, κεφάτο, φωτεινό. Ένα        μυστικό που μέχρι σήμερα δεν το είπα σε κανένα. Δεν χρειάστηκε να το         πω. Όταν ο πατέρας μου ο Σπουδαίος Δίχρωμος Δράκος της      Πολυχρωμίας πήρε σύνταξη και ανέθεσε σε μένα τη φύλαξη του     Ουράνιου Τόξου με είχε προειδοποιήσει πως αυτό το μυστικό θα το αποκαλύψω μόνο αν κινδυνεύσει ποτέ το Ουράνιο Τόξο. Να λοιπόν που   ήρθε η ώρα.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Έχει αρχίσει να εξαντλείται η υπομονή μου, κύριε Πολυχρώμ!      Για πέστε επιτέλους το μυστικό σας να ησυχάσουμε όλοι εδώ.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Πολύ καλά, κύριε πρόεδρε. Ακούστε όλοι λοιπόν          προσεχτικά. (σκύβουν όλοι ν’ ακούσουν) Ένα μόνο πράγμα κάνει το         Ουράνιο Τόξο ευτυχισμένο, ένα μόνο πράγμα του δίνει δύναμη πολλή,    χαρά και κέφι στη ζωή!......... Τα παιδιά!!!

(όλοι μαζί)

-Τιιιιιιιιιιι;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Αυτό που ακούσατε! Αυτή είναι και η δική μας δουλειά,          εννοώ εμάς των δράκων που για αιώνες τώρα φυλάμε το μαγικό    Ουράνιο Τόξο. Να φέρνουμε καθημερινά κοντά του χαρούμενα παιδιά.

ΛΕΥΚΗ: Γι’ αυτό κάθε μεσημέρι μετά το σχολείο φέρνεις τα παιδιά εδώ στο   λιβάδι;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Ακριβώς γι’ αυτό καλή μου Λευκή.

ΜΠΛΟΥΜ: Κι όταν εμείς τα παιδιά σταματήσαμε να ερχόμαστε το Ουράνιο   Τόξο έχασε τη δύναμή του;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Ακριβώς Μπλουμ!

ΓΚΡΙΖΩΦ: (απελπισμένος) Και δεν θα τη βρει αν του κτίσω εδώ στο λιβάδι έναν πανύψηλο, υπέροχο, μοναδικό πύργο με πισίνες, κήπους,        καφετέριες και ό,τι άλλο θελήσει.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Όχι δεν θα τη βρει, κύριε πρόεδρε.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Ούτε αν αφήσω τα παιδιά να παίζουν στο χώρο στάθμευσης         του πύργου μου;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Λοιπόν, ακούστε, για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτή     την κατάσταση γιατί έχω αρχίσει να πεινώ και να βλέπω μπροστά μου τα       κεφτεδάκια της μαμάς μου…Αυτό το λιβάδι στο οποίο βρισκόμαστε τώρα   ανήκει στα παιδιά της Πολυχρωμίας και μόνο σ’ αυτά! Αυτό το ήξεραν      όλοι οι δράκοι που φύλαγαν στο παρελθόν το Ουράνιο Τόξο. Καιρός να     το μάθετε κι εσείς, κύριε πρόεδρε! Αν πάρετε αυτό το λιβάδι από τα παιδιά, τότε το Ουράνιο Τόξο δε θα συνέλθει με τίποτα.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Με τίποτα; (ρωτά φοβισμένα και διστακτικά)

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Με τίποτα όμως! (θυμωμένα)

ΓΚΡΙΖΩΦ: (δείχνει για λίγο σκεφτικός και μετά απαντά) Ωραία λοιπόν!       Αφού αυτή είναι η λύση, ας γίνει έτσι! Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ο        πύργος μου μάλλον θα ταιριάζει καλύτερα στην είσοδο της         Πολυχρωμίας.

(και οι δυο Τρικολόρ μαζί)

-       Μα εκεί είναι το σπίτι μας! Εκεί καθόμαστε όλη μέρα και φυλάμε τις πύλες της Πολυχρωμίας!

ΓΚΡΙΖΩΦ: Μην ανησυχείτε! Τα καθήκοντά σας θα αναβαθμιστούν! Θα σας   δώσω ένα πολυτελές διαμέρισμα στον πύργο και θα πάρετε και   προαγωγή. Δεν θα είστε απλά φύλακες της Πολυχρωμίας αλλά και          φύλακες του υπέροχου πύργου μου. Τι λέτε;
ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2:  (γυρίζοντας στον αδελφό του) Τι λέμε Τρικολόρ;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Θα μας πάρετε και αυτοκίνητο:

ΓΚΡΙΖΩΦ: Φυσικά! Φύλακες του πύργου με ποδήλατα δε γίνεται!

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 1: Τότε φυσικά και λέμε ναι! Έτσι αδελφούλη;

ΤΡΙΚΟΛΟΡ 2: Eεε τι να σου πω τώρα; (χτυπώντας με το χέρι στο μέτωπό    του)

ΓΚΡΙΖΩΦ: Είδατε λοιπόν τι ωραία που έλυσα το πρόβλημα του Ουράνιου      Τόξου; Όλα μπήκαν στη θέση τους. Να χαίρεστε που έχετε πρόεδρο με      τόση κατανόηση, πρόεδρο με τέτοιο κοφτερό μυαλό…

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Με συγχωρείτε που σας διακόπτω, κύριε πρόεδρε, αλλά δεν    είναι τόσο απλά τα πράγματα. Το Ουράνιο Τόξο δεν είναι απλά          στενοχωρημένο. Εξαιτίας της άσχημης συμπεριφοράς σας προς τα     παιδιά το Ουράνιο Τόξο έπεσε σε κατάθλιψη. Δεν αντέχει με τίποτα να βλέπει να αδικούνται παιδιά. Δεν αντέχει με τίποτα την καταπάτηση των          δικαιωμάτων τους.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Άντε πάλι με τα δικαιώματα των παιδιών! Μα αφού τους   επέστρεψα το λιβάδι τους. Τι άλλο θέλουν;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Θέλουν να καταλάβετε το λάθος σας, κύριε πρόεδρε. Τα        παιδιά έχουν δικαιώματα κι εσείς δεν τα σεβαστήκατε! Τα παιδιά έχουν        δικαίωμα να λένε την άποψή τους και να έχουν λόγο σε αποφάσεις που      τα αφορούν. Εσείς δεν δεχτήκατε ούτε να τα συναντήσετε ούτε να ακούσετε τι είχαν να σας πουν! Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού,          άρθρα…

ΓΚΡΙΖΩΦ:  (ηττημένα και βαριεστημένα) Ξέρω…ξέρω…άρθρα 12 και 13:       «Κάθε παιδί δικαιούται να λέει ελεύθερα την άποψή του για θέματα που   το αφορούν.»

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Κι όχι μόνο αυτό αλλά τους στερήσατε το σχολείο, το    παιχνίδι ακόμα και το όνομά τους! Σύμβαση για τα τα Δικαιώματα του   Παιδιού, …

ΓΚΡΙΖΩΦ: (ακόμα πιο ηττημένα και βαριεστημένα)…άρθρα΄7, 8, 28 και 31   που αφορούν την εκπαίδευση, το παιχνίδι και την ταυτότητα.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Το ουράνιο τόξο λοιπόν (κλείνοντας το μάτι στα παιδιά)         πρόκειται να συνέλθει πλήρως από την κατάθλιψη στην οποία έχει          πέσει,  μόνο αν εσείς, κύριε πρόεδρε, ζητήσετε συγνώμη από τα παιδιά          και μετανοήσετε για την προηγούμενή σας συμπεριφορά…

ΓΚΡΙΖΩΦ: (κοιτάζει γύρω αν τον βλέπει κανείς) Τελοσπάντων, αφού           είμαστε μόνοι μας εδώ και δεν μας βλέπει και κανείς για να γίνω ρεζίλι, τι       να κάνω…ζητώ συγνώμη για όλα! (ανυπόμονα) Εντάξει τώρα, τελειώσαμε;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Σχεδόν!  Για κοιτάξτε όλοι εκεί ψηλά! (και δείχνει το Ουράνιο         Τόξο).

ΛΕΥΚΗ: Τα χρώματα έχουν αρχίσει να επιστρέφουν! Ζήτω!

(τα παιδιά και οι Τρικολόρ ζητωκραυγάζουν και χαίρονται)

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Δεν τελειώσαμε ακριβώς! Για να επιστρέψουν όλα τα   χρώματα στη θέση τους πρέπει κύριε πρόεδρε να δώσετε στα παιδιά την   υπόσχεση ότι από τώρα και να πάει θα γνωρίζετε και θα σέβεστε τα       δικαιώματά τους.

ΓΚΡΙΖΩΦ: (θυμωμένα) Κύριε Πολυχρώμ, είστε σίγουρος ότι όλα αυτά είναι   απαραίτητα; Μήπως το κάνετε για να με εξευτελίσετε;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Απολύτως απαραίτητα, κύριε πρόεδρε! Υποσχεθείτε λοιπόν    ότι από τώρα και να πάει θα μελετήσετε, θα γνωρίσετε και θα σέβεστε         πλήρως τα δικαιώματα των παιδιών όπως αυτά αναφέρονται στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού η οποία ετοιμάστηκε το 1989    από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και έχει μέχρι σήμερα υπογραφτεί από πάρα πολλές χώρες.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Yπόσχομαι ότι θα μελετήσω, θα γνωρίσω και θα σέβομαι   πλήρως τα δικαιώματα των παιδιών όπως αυτά αναφέρονται στη          Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού η οποία ετοιμάστηκε το 1989    από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και έχει μέχρι σήμερα      υπογραφτεί από πάρα πολλές χώρες.

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: Τέλεια, κύριε πρόεδρε! Και να θυμάστε. Αν δεν εννοείτε αυτά          που λέτε ή αν δεν τηρήσετε την υπόσχεσή σας το Ουράνιο Τόξο θα       ξαναπέσει σε κατάθλιψη και αυτή τη φορά είναι πιθανόν να μην    μπορέσουμε να το σώσουμε.

ΓΚΡΙΖΩΦ: Καλά! Καλά! Κατάλαβα! Δεν μου λες όμως, κύριε Πολυχρώμ!        Εγώ την υπόσχεσή μου την έδωσα. Το κίτρινο χρώμα γιατί αργεί να         επιστρέψει στο Ουράνιο Τόξο;

ΠΟΛΥΧΡΩΜ: ( με ύφος περισπούδαστο και σκεφτικό) Μάλλον,κύριε   πρόεδρε περιμένει να τηρήσετε την υπόσχεσή σας. Ίσως μια πρώτη        μελέτη της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού να το βοηθούσε να    επιστρέψει πιο γρήγορα. Τρικολόρ, φέρτε στον κύριο πρόεδρο και στους      συμβούλους του  τη Σύμβαση.

ΤΡΙΚΟΛΟΡ: Αμέσως πολυχρονεμένε μας Πολυχρώμ!

ΓΚΡΙΖΩΦ: (συγχυσμένος) Δεν είναι δυνατόν να εξευτελίζεται έτσι ένας       πρόεδρος! Ακούς εκεί να μελετήσω τώρα τη Σύμβαση! (παίρνει τη          Σύμβαση που του δίνει ένας Τρικολόρ και αρχίζει να τη μετροφυλλά και   να διαβάζει δυνατά ενώ πηγαινοέρχεται νευρικά πάνω-κάτω)

 (Ο Πολυχρώμ, οι Τρικολόρ και τα παιδιά πιάνουν χέρια, φωνάζουν δυνατά, παίζουν και χορεύουν)

- ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

- ΖΗΤΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

(Ο πρόεδρος και οι σύμβουλοί του συνεχίζουν να διαβάζουν τη Σύμβαση ενώ μπαίνει μουσική για το τέλος)

ΤΕΛΟΣ 

 

Βιογραφικό συγγραφέα:

Η Ελένη Νεοκλέους γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκωσία. Σπούδασε Επιστήμες της Αγωγής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ανάπτυξη Προγραμμάτων και Διοίκηση της Εκπαίδευσης. Από το 1998 εργάζεται ως δασκάλα στη Δημοτική  Εκπαίδευση. Διαβάζει και γράφει λογοτεχνία στον ελεύθερο της χρόνο. Ασχολείται επίσης ενεργά με τον εθελοντισμό εδώ και δεκαπέντε χρόνια, μέσα από τη συμμετοχή της σε μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Πηγή/Αναδημοσίευση