Του Σταυρου Ζουμπουλακη
Στις 3 Οκτωβρίου 2013 το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε ότι η περιτομή για θρησκευτικούς λόγους αποτελεί «παραβίαση της σωματικής ακεραιότητας των παιδιών, σύμφωνα με τους κανόνες των δικαιωμάτων του ανθρώπου». Προτείνει λοιπόν –οι αποφάσεις του δεν έχουν δεσμευτική νομική ισχύ για τα κράτη-μέλη, είναι περισσότερο προτροπές– την απαγόρευση της περιτομής των αγοριών και του γενετήσιου ακρωτηριασμού των κοριτσιών, εκτός αν το παιδί είναι πάνω από δεκαπέντε χρόνων και συναινεί. Ελπίζω εκείνοι που πήραν τούτη την απόφαση να μη συγχέουν την περιτομή με την κλειτοριδεκτομή, η κοινή αναφορά τους πάντως δημιουργεί σύγχυση και είναι ούτως ή άλλως προσβλητική για όσους έχουν επιλέξει να περιτμηθούν τα αρσενικά παιδιά τους για θρησκευτικούς λόγους.
Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Γερμανικό δικαστήριο (Landgericht Κολωνίας, 7.5.2012), δικάζοντας γιατρό παθολόγο που έκανε περιτομή σε ένα μικρό παιδί τεσσάρων ετών, κατ’ αίτηση των γονέων του, Τούρκων μουσουλμάνων, και το οποίο αργότερα παρουσίασε κάποιες μικρές επιπλοκές, απάλλαξε μεν τον γιατρό, έκρινε όμως ότι η περιτομή συνιστά διαρκή και ανεπανόρθωτη αλλαγή στο σώμα ενός παιδιού και ότι αυτή η αλλαγή «είναι αντίθετη προς το συμφέρον του παιδιού, που πρέπει να αποφασίσει αργότερα το ίδιο για τη θρησκευτική του ένταξη». Αλλωστε, κατά την ίδια πάντα απόφαση, «το δικαίωμα του παιδιού στη σωματική του ακεραιότητα προηγείται του δικαιώματος των γονέων». Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με μια τέτοια διατύπωση; Στη Σουηδία, ο συνήγορος του παιδιού κάλεσε το κράτος, τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, να απαγορέψει την περιτομή για μη ιατρικούς λόγους. Η σχετική αρθρογραφία υπέρ της απαγόρευσης της περιτομής πολλαπλασιάζεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Τα όργανα λοιπόν βαράνε. Η περιτομή μπορεί σε λίγο να απαγορεύεται στην Ευρώπη διά νόμου.
Από τα εκατομμύρια όσων περιτέμνονται για θρησκευτικούς λόγους, Εβραίων, μουσουλμάνων και ορισμένων χριστιανών (της Κοπτικής και Αιθιοπικής Εκκλησίας), μολονότι αριθμητικά υπερτερούν συντριπτικά οι μουσουλμάνοι, η περιτομή είναι σημαντικότερη ασφαλώς για τους Εβραίους. Στο Κοράνι δεν γίνεται λόγος για αυτήν ούτε ανήκει στους πέντε στύλους του Ισλάμ (ομολογία πίστεως, προσευχή, ελεημοσύνη, νηστεία, ιεραποδημία). Για τους Εβραίους, η περιτομή ορίζει ανεξίτηλα, πάνω στο ίδιο τους το σώμα, την αιώνια συμφωνία τους με τον Θεό. «Περιτμηθήσεται υμών παν αρσενικόν, και περιτμηθήσεσθε την σάρκα της ακροβυστίας υμών, και έσται εν σημείω διαθήκης ανά μέσον εμού και υμών. [...] και έσται η διαθήκη μου επί της σαρκός υμών εις διαθήκην αιώνιον», ορίζει ο Θεός στον Αβραάμ (Γένεσις 17,10-13). Για χιλιετίες και μέχρι σήμερα, η περιτομή αποτελεί τη σφραγίδα, για πιστούς και μη πιστούς, ότι ανήκουν στον εβραϊκό λαό.
Στην ιστορία του εβραϊσμού η περιτομή έχει απαγορευτεί και άλλοτε. Εχει απαγορευτεί από τους κατακτητές και τυράννους του. Την απαγόρεψε, την εποχή των Μακκαβαίων, ο Αντίοχος ο Επιφανής και, στα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας, ο Αδριανός. Και οι δύο απαγορεύσεις προκάλεσαν την εξέγερση των Εβραίων. Σήμερα έρχεται να την απαγορεύσει η φιλελεύθερη Ευρώπη! Πολλά έχει να σχολιάσει κανείς για αυτήν την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και τη διαφαινόμενη τάση για νομοθετική απαγόρευση της περιτομής. Το κυριότερο είναι ότι η θρησκεία ως τρόπος ζωής είναι πια εντελώς ακατανόητη στην Ευρώπη, ένα ασήμαντο απομεινάρι. Ο,τι όριζε τη ζωή των ανθρώπων επί αιώνες, τώρα θεωρείται χωρίς κανένα νόημα και ούτως ή άλλως πρέπει να υποχωρεί μπροστά στα δικαιώματα του παιδιού και τον ελεύθερο αυτοπροσδιορισμό του. (Αλήθεια, ποιο παιδί αποφάσισε μόνο του να έρθει στον κόσμο, ποιο επέλεξε τους γονείς του, τον τόπο, τον πολιτισμό, τη γλώσσα μέσα στα οποία γεννήθηκε;) Μέσα σε αυτό το κλίμα, γιατί να μη δούμε αύριο να απαγορεύεται και η νηστεία σε παιδιά κάτω των δεκαπέντε ή των δεκαοχτώ, αφού κι αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι βλάπτει την υγεία; Και γιατί να μην απαγορευτεί και η μετάληψη των ανηλίκων (ή και των ενηλίκων ακόμη) από το κοινό ποτήριο, αφού μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν είναι και τόσο υγιεινό πράγμα;
Ας είμαστε σαφείς: η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και η γενικότερη τάση για νομοθετική απαγόρευση της περιτομής (που ήρθε η σειρά της να μπει στο στόχαστρο μετά την τελετουργική σφαγή των ζώων), όσο και αν προκάλεσε τη δικαιολογημένη οργή πολλών οργανώσεων, φορέων και προσωπικοτήτων του εβραϊσμού και του Ισλάμ, δεν πηγάζει ούτε από τον αντισημιτισμό ούτε από τον αντιμουσουλμανισμό, πηγάζει αντίθετα από τις αγαθότερες ιδέες και τα ευγενέστερα των αισθημάτων: να προστατέψουμε τα παιδιά. Η βαθιά αντιθρησκευτικότητα της απόφασης δεν προέρχεται επίσης από έναν μαχητικό αθεϊσμό, αλλά από τον φωτεινό εκσυγχρονιστικό φιλελευθερισμό, που τα θεωρεί όλα αυτά παλιατζούρες, περιττά βάρη, βλακείες.
Πολλοί Εβραίοι της Ευρώπης λένε και γράφουν αυτές τις μέρες, με έναν τόνο υπερβολής ασφαλώς, μήπως πρέπει να ετοιμάζουν σιγά σιγά τα μπαγκάζια τους για το Ισραήλ ή την Αμερική. Λέτε αυτό που δεν πέτυχαν πλήρως οι δαιμονικοί ναζήδες –μια Ευρώπη χωρίς Εβραίους– να το πετύχουν τελικά οι αγγελικοί υπερασπιστές των δικαιωμάτων του παιδιού;
Πηγή: kathimerini.gr
Στις 3 Οκτωβρίου 2013 το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε ότι η περιτομή για θρησκευτικούς λόγους αποτελεί «παραβίαση της σωματικής ακεραιότητας των παιδιών, σύμφωνα με τους κανόνες των δικαιωμάτων του ανθρώπου». Προτείνει λοιπόν –οι αποφάσεις του δεν έχουν δεσμευτική νομική ισχύ για τα κράτη-μέλη, είναι περισσότερο προτροπές– την απαγόρευση της περιτομής των αγοριών και του γενετήσιου ακρωτηριασμού των κοριτσιών, εκτός αν το παιδί είναι πάνω από δεκαπέντε χρόνων και συναινεί. Ελπίζω εκείνοι που πήραν τούτη την απόφαση να μη συγχέουν την περιτομή με την κλειτοριδεκτομή, η κοινή αναφορά τους πάντως δημιουργεί σύγχυση και είναι ούτως ή άλλως προσβλητική για όσους έχουν επιλέξει να περιτμηθούν τα αρσενικά παιδιά τους για θρησκευτικούς λόγους.
Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Γερμανικό δικαστήριο (Landgericht Κολωνίας, 7.5.2012), δικάζοντας γιατρό παθολόγο που έκανε περιτομή σε ένα μικρό παιδί τεσσάρων ετών, κατ’ αίτηση των γονέων του, Τούρκων μουσουλμάνων, και το οποίο αργότερα παρουσίασε κάποιες μικρές επιπλοκές, απάλλαξε μεν τον γιατρό, έκρινε όμως ότι η περιτομή συνιστά διαρκή και ανεπανόρθωτη αλλαγή στο σώμα ενός παιδιού και ότι αυτή η αλλαγή «είναι αντίθετη προς το συμφέρον του παιδιού, που πρέπει να αποφασίσει αργότερα το ίδιο για τη θρησκευτική του ένταξη». Αλλωστε, κατά την ίδια πάντα απόφαση, «το δικαίωμα του παιδιού στη σωματική του ακεραιότητα προηγείται του δικαιώματος των γονέων». Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με μια τέτοια διατύπωση; Στη Σουηδία, ο συνήγορος του παιδιού κάλεσε το κράτος, τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, να απαγορέψει την περιτομή για μη ιατρικούς λόγους. Η σχετική αρθρογραφία υπέρ της απαγόρευσης της περιτομής πολλαπλασιάζεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Τα όργανα λοιπόν βαράνε. Η περιτομή μπορεί σε λίγο να απαγορεύεται στην Ευρώπη διά νόμου.
Από τα εκατομμύρια όσων περιτέμνονται για θρησκευτικούς λόγους, Εβραίων, μουσουλμάνων και ορισμένων χριστιανών (της Κοπτικής και Αιθιοπικής Εκκλησίας), μολονότι αριθμητικά υπερτερούν συντριπτικά οι μουσουλμάνοι, η περιτομή είναι σημαντικότερη ασφαλώς για τους Εβραίους. Στο Κοράνι δεν γίνεται λόγος για αυτήν ούτε ανήκει στους πέντε στύλους του Ισλάμ (ομολογία πίστεως, προσευχή, ελεημοσύνη, νηστεία, ιεραποδημία). Για τους Εβραίους, η περιτομή ορίζει ανεξίτηλα, πάνω στο ίδιο τους το σώμα, την αιώνια συμφωνία τους με τον Θεό. «Περιτμηθήσεται υμών παν αρσενικόν, και περιτμηθήσεσθε την σάρκα της ακροβυστίας υμών, και έσται εν σημείω διαθήκης ανά μέσον εμού και υμών. [...] και έσται η διαθήκη μου επί της σαρκός υμών εις διαθήκην αιώνιον», ορίζει ο Θεός στον Αβραάμ (Γένεσις 17,10-13). Για χιλιετίες και μέχρι σήμερα, η περιτομή αποτελεί τη σφραγίδα, για πιστούς και μη πιστούς, ότι ανήκουν στον εβραϊκό λαό.
Στην ιστορία του εβραϊσμού η περιτομή έχει απαγορευτεί και άλλοτε. Εχει απαγορευτεί από τους κατακτητές και τυράννους του. Την απαγόρεψε, την εποχή των Μακκαβαίων, ο Αντίοχος ο Επιφανής και, στα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας, ο Αδριανός. Και οι δύο απαγορεύσεις προκάλεσαν την εξέγερση των Εβραίων. Σήμερα έρχεται να την απαγορεύσει η φιλελεύθερη Ευρώπη! Πολλά έχει να σχολιάσει κανείς για αυτήν την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και τη διαφαινόμενη τάση για νομοθετική απαγόρευση της περιτομής. Το κυριότερο είναι ότι η θρησκεία ως τρόπος ζωής είναι πια εντελώς ακατανόητη στην Ευρώπη, ένα ασήμαντο απομεινάρι. Ο,τι όριζε τη ζωή των ανθρώπων επί αιώνες, τώρα θεωρείται χωρίς κανένα νόημα και ούτως ή άλλως πρέπει να υποχωρεί μπροστά στα δικαιώματα του παιδιού και τον ελεύθερο αυτοπροσδιορισμό του. (Αλήθεια, ποιο παιδί αποφάσισε μόνο του να έρθει στον κόσμο, ποιο επέλεξε τους γονείς του, τον τόπο, τον πολιτισμό, τη γλώσσα μέσα στα οποία γεννήθηκε;) Μέσα σε αυτό το κλίμα, γιατί να μη δούμε αύριο να απαγορεύεται και η νηστεία σε παιδιά κάτω των δεκαπέντε ή των δεκαοχτώ, αφού κι αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι βλάπτει την υγεία; Και γιατί να μην απαγορευτεί και η μετάληψη των ανηλίκων (ή και των ενηλίκων ακόμη) από το κοινό ποτήριο, αφού μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν είναι και τόσο υγιεινό πράγμα;
Ας είμαστε σαφείς: η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και η γενικότερη τάση για νομοθετική απαγόρευση της περιτομής (που ήρθε η σειρά της να μπει στο στόχαστρο μετά την τελετουργική σφαγή των ζώων), όσο και αν προκάλεσε τη δικαιολογημένη οργή πολλών οργανώσεων, φορέων και προσωπικοτήτων του εβραϊσμού και του Ισλάμ, δεν πηγάζει ούτε από τον αντισημιτισμό ούτε από τον αντιμουσουλμανισμό, πηγάζει αντίθετα από τις αγαθότερες ιδέες και τα ευγενέστερα των αισθημάτων: να προστατέψουμε τα παιδιά. Η βαθιά αντιθρησκευτικότητα της απόφασης δεν προέρχεται επίσης από έναν μαχητικό αθεϊσμό, αλλά από τον φωτεινό εκσυγχρονιστικό φιλελευθερισμό, που τα θεωρεί όλα αυτά παλιατζούρες, περιττά βάρη, βλακείες.
Πολλοί Εβραίοι της Ευρώπης λένε και γράφουν αυτές τις μέρες, με έναν τόνο υπερβολής ασφαλώς, μήπως πρέπει να ετοιμάζουν σιγά σιγά τα μπαγκάζια τους για το Ισραήλ ή την Αμερική. Λέτε αυτό που δεν πέτυχαν πλήρως οι δαιμονικοί ναζήδες –μια Ευρώπη χωρίς Εβραίους– να το πετύχουν τελικά οι αγγελικοί υπερασπιστές των δικαιωμάτων του παιδιού;
Πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.