Περί Προσευχής

Κάποτε στο Μεξικό είχε πέσει μεγάλη ανομβρία. Δεν είχε βρέξει για πολύ καιρό και η γη είχε αρχίσει να σκίζεται. Ο πάστορας ενός χωριού, αποφάσισε να κάνει λειτουργία με το ποίμνιό του, για να κάνει δέηση για βροχή. Όντως, όπως είχαν κανονίσει, όλο το εκκλησίασμα μαζεύτηκε το πρωί για τη δέηση. Ο πάστορας τούς κοίταξε όλους και αφού τούς ευχαρίστησε που μαζεύτηκαν, τούς είπε να πάνε σπίτια τους. Οι χωρικοί αναστατώθηκαν και ρώταγαν να μάθουν γιατί.

Ο πάστορας, αφού τούς κοίταξε με αγάπη τούς είπε:

«Καλοί μου συμπολίτες. Δεν αμφιβάλω για την πίστη σας σήμερα, αλλά η πίστη αποτελείται από τρεις συνιστώσες. Την επιθυμία για το αποτέλεσμα, την οποία σίγουρα την έχετε αφού δεχτήκατε να γίνει το σημερινό. Την πεποίθηση για το αποτέλεσμα, και είμαι σίγουρος ότι όλοι προσμένετε να αποδώσει η προσευχή. Και την προσδοκία για το αποτέλεσμα, την οποία όμως δεν την έχει κανένας σας, αφού ούτε ένας από εσάς δεν έχει φέρει μαζί του ομπρέλα!»

Με κοίταξε και είπε: ΟΧΙ! Αν προσευχηθούμε ΓΙΑ βροχή, η βροχή δεν θα έρθει ποτέ. Γιατί όταν προσεύχεσαι ΓΙΑ να συμβεί κάτι, απλά αναγνωρίζεις πως δεν υπάρχει αυτήν την στιγμή.

Οπότε ρώτησα τον φίλο μου! Αν δεν προσευχήθηκες για βροχή, τι έκανες όταν έκλεισες τα μάτια σου;

-Όταν έκλεισα τα μάτια μου, άρχισα να ΝΙΩΘΩ πως είναι να βρέχει στο χωριό μου. Μύρισα τις μυρωδιές που βγαίνουν όταν η βροχή πέφτει στο χώμα και τους τοίχους… και ένιωσα πως είναι να πατάω με τα γυμνά μου πόδια μέσα στην λάσπη, την πολλή λάσπη από την πολλή βροχή. Έτσι άνοιξα την πιθανότητα να έρθει βροχή στον κόσμο μας….
Πηγή

Αναδημοσίευση:http://albanaki.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8872.html