"Ότι ήτανε να χάσεις..."

Δεν χωράς πια να περάσεις απο τη χαραματιά
ό,τι ήτανε να χάσεις, το'χεις χάσει τώρα πια
δεν μπορείς να μπαινοβγαίνεις μες στη μήτρα της ζωής
ούτε να κρατάς κουβάρι μπερδεμένης μωβ κλωστής

Δέντρο ποιός να σε κλαδέψει,για να δώσεις τον καρπό
αφού σε ταϊζουν μύθους και ληγμένο πανικό
βάρος άχρηστο η σκέψη,πάψε να την κουβαλάς
στου μυαλού σου το ξωκλήσι,πλύσου όταν ξαναπάς

μες στου νου την κολυμπήθρα, βάφτισα πολλά μωρά
μεγαλώσανε και βγάλαν,κέρινα λευκά φτερά
άλλα λιώσαν κουβαλώντας,ξύλινο βαρύ σταυρό
κι άλλα μες στο χιόνι ψάχνουν,ήλιο θαυματοποιό

Στη μαγγούρα της καρδιάς σου,πιάσου για να πορευτείς
αν δε σπάσει θα'χεις γίνει,του ανέμου γητευτής
μα αν θα σπάσει μην κολλήσεις,τα κομμάτια της ξανά
άστα να γινούνε σπόρος και νερό για τα πουλιά...

ΣΤΙΧΟΙ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ (JOBAK)

Πηγή: http://samakos9.blogspot.gr