Μεσάνυχτα Κική Δημουλά

ΜΠΡΟΣΤΆ Σ'  ΕΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

μεσάνυχτα

Πέθανες από ένα σήμερα ακαριαίο

αγαπημένη μου ημέρα.

Κόσμιο θάνατο επέδειξες

δεν καταδέχτηκες να τον καθυστερήσεις

με καλοπιάσματα

αφιερώνοντάς του ποιήματα

ούτε με παρακάλια πως έχεις μια ανήλικη 

αγάπη ν'  αναθρέψεις και πού θα την αφήσεις.

Σε κοιτάζω τώρα ξαπλωμένη

σε ύπτια στάση, ανάσκελα

πάνω στο άγραφο ατσαλάκωτο

φύλλο του ημερολογίου

στο μαξιλάρι ακουμπάς το κεντημένο

με το μονόγραμμά σου: δεκαοχτώ

Ιανουάριος δύο χιλιάδες δέκα

πόσο γαλήνια δείχνεις, νεανική

άσβηστο ακόμα ως και το ροδαλό

εκείνο ξάναμμα στην όψη

που σου προκαλούσε η μεγάλη ανηφόρα

προς την ανατολή σου.

Από τα τρομερά που έζησες διασχίζοντας

αιώνες ώσπου στο σήμερα να φτάσεις

τίποτα δε φαίνεται

σαν αγάπη ανήλικη απείραχτη φαντάζεις.

Ας είναι ελαφρύ το φύλλο

της αυριανής ημέρας που το γυρίζω τώρα

να σε σκεπάσει

μπρούμυτα πια πεσμένη.