Πιστεύω ακόμα πως ο άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη, είναι αυθόρμητος. Το πράγμα που θα 'θελα να δω πιο πολύ από καθετί στον κόσμο είναι να ξαναβρείτε τον αρχικό σας αυθορμητισμό, τον αυθορμητισμό του παιδιού που έλεγε αυτό που σκεφτόταν κι αυτό που αισθανόταν και προσαρμοζόταν εύκολα σ' αυτό που ένιωθαν καισκέφτονταν οι άλλοι. Να σας δω να ξανακοιτάξετε πάλι ο ένας τον άλλο. Μας κυβερνάει τόσο πολύ αυτό που μας λένε οι άλλοι ότι πρέπει να είμαστε, που έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε.
Η Έμιλυ Ποστ μας λέει: «Μια νεαρή κυρία δεν ξεκαρδίζεται ποτέ, γελάει διακριτικά».Αν θες να γελάσεις και να κυλιστείς κάτω και να χτυπάς με τις γροθιές σου το χαλί, κάν'το, είναι καλό. «Δεν πρέπει να θυμώνεις: ο άνθρωπος δε θυμώνει». Κράτησέ τα όλα μέσα σου και θα καταλήξεις στο ψυχιατρείο!
Αν δε νιώθεις καλά είναι πολύ καλύτερο να μπεις μέσα στην τάξη και, αντί να περάσεις ολόκληρη τη μέρα με το λαιμό σφιγμένο και τα μάτια έτοιμα να βγουν λέγοντας «Παιδιά, καθήστε κάτω», να πεις από την αρχή:«Κοιτάχτε, παιδιά, μην το παρακάνετε σήμερα γιατί δεν είμαι στα κέφια μου». Κάν' το και θα δεις ότι τα παιδιά θα το καταλάβουν και θα περπατάνε ήσυχα μέσα στην αίθουσα, γιατί τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν μ' ένα ανθρώπινο πλάσμα. Κι αν κάποιος κάνει ένα θόρυβο, ο διπλανός του θα τον σκουντήσει και θα του πει: «Σταμάτα.Ο δάσκαλος έχει τις μαύρες του».
Πρέπει όμως ο δάσκαλος να αποκαλύψει την ανθρώπινη υπόστασή του. Αν σου 'ρχεται να γελάσεις με το αστείο ενός παιδιού,γέλασε ελεύθερα.
Μ' αφήνει πάντα κατάπληκτο όταν βρίσκομαι σε σχολεία όπου οιδάσκαλοι πεθαίνουν στα γέλια για κάτι που έχει πει ο Τζόνυ, μόνο όμως στην αίθουσατων δασκάλων. Τον Τζόνυ δεν τον άφησαν να τους δει να γελάνε. Θα του έλεγαν:«Σταμάτα τώρα, Τζόνυ!». Γιατί δεν γελάνε μπροστά στο Τζόνυ; Αφού είναι αστείο.«Τζόνυ, μην κάνεις τον καραγκιόζη. Κάτσε κάτω και σώπα».
Γιατί δεν φέρεσαι φυσικά; Αυθόρμητα; Είμαστε υποχρεωμένοι τελικά να ζητάμε άδεια για τα πάντα, γιατί δεν έχουμε πια εμπιστοσύνη στα αισθήματα μας
Λεο Μπουσκάλια, Να Ζεις, Ν' Αγαπάς και Να Μαθαίνεις
Η Έμιλυ Ποστ μας λέει: «Μια νεαρή κυρία δεν ξεκαρδίζεται ποτέ, γελάει διακριτικά».Αν θες να γελάσεις και να κυλιστείς κάτω και να χτυπάς με τις γροθιές σου το χαλί, κάν'το, είναι καλό. «Δεν πρέπει να θυμώνεις: ο άνθρωπος δε θυμώνει». Κράτησέ τα όλα μέσα σου και θα καταλήξεις στο ψυχιατρείο!
Αν δε νιώθεις καλά είναι πολύ καλύτερο να μπεις μέσα στην τάξη και, αντί να περάσεις ολόκληρη τη μέρα με το λαιμό σφιγμένο και τα μάτια έτοιμα να βγουν λέγοντας «Παιδιά, καθήστε κάτω», να πεις από την αρχή:«Κοιτάχτε, παιδιά, μην το παρακάνετε σήμερα γιατί δεν είμαι στα κέφια μου». Κάν' το και θα δεις ότι τα παιδιά θα το καταλάβουν και θα περπατάνε ήσυχα μέσα στην αίθουσα, γιατί τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν μ' ένα ανθρώπινο πλάσμα. Κι αν κάποιος κάνει ένα θόρυβο, ο διπλανός του θα τον σκουντήσει και θα του πει: «Σταμάτα.Ο δάσκαλος έχει τις μαύρες του».
Πρέπει όμως ο δάσκαλος να αποκαλύψει την ανθρώπινη υπόστασή του. Αν σου 'ρχεται να γελάσεις με το αστείο ενός παιδιού,γέλασε ελεύθερα.
Μ' αφήνει πάντα κατάπληκτο όταν βρίσκομαι σε σχολεία όπου οιδάσκαλοι πεθαίνουν στα γέλια για κάτι που έχει πει ο Τζόνυ, μόνο όμως στην αίθουσατων δασκάλων. Τον Τζόνυ δεν τον άφησαν να τους δει να γελάνε. Θα του έλεγαν:«Σταμάτα τώρα, Τζόνυ!». Γιατί δεν γελάνε μπροστά στο Τζόνυ; Αφού είναι αστείο.«Τζόνυ, μην κάνεις τον καραγκιόζη. Κάτσε κάτω και σώπα».
Γιατί δεν φέρεσαι φυσικά; Αυθόρμητα; Είμαστε υποχρεωμένοι τελικά να ζητάμε άδεια για τα πάντα, γιατί δεν έχουμε πια εμπιστοσύνη στα αισθήματα μας
Λεο Μπουσκάλια, Να Ζεις, Ν' Αγαπάς και Να Μαθαίνεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.