"...Μια από τις μεγάλες δυσκολίες του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία είναι ακριβώς ο κατηχητικός του χαρακτήρας. Όσο και αν είμαι υπέρ της υποχρεωτικής διδασκαλίας του μαθήματος στο σχολείο, καθόσον διδάσκει κανονικό γνωστικό αντικείμενο (χρήσιμο και αναγκαίο για την κατανόηση του νεοελληνικού πολιτισμού), δεν μπορώ να κωφεύσω στο αίσθημα της καταπίεσης που κυριεύει ορισμένους μαθητές και γονείς , όταν η συναίνεσή τους για την παρακολούθηση του μαθήματος είναι ελλειπτική και επομένως ανεπαρκής. Το μάθημα των Θρησκευτικών οφείλει, κατά τη γνώμη μου, να προσφέρει ενημέρωση, οφείλει να διεγείρει το ενδιαφέρον, αλλά δεν μπορεί να "κατηχήσει" με τη στενή έννοια, διότι τότε βιάζεται η θέληση κάποιων μαθητών , και μάλιστα των μαθητών εκείνων που έχουν από το σπίτι τους τις λιγότερες παραστάσεις σχετικά με τη ζωή της Εκκλησίας. Αυτούς τους μαθητές ένας θεολόγος πρέπει να τους προσέξει περισσότερο από τους γόνους των πιστών οικογενειών, δηλαδή να προσέξει τουλάχιστον να μην τους αποδιώξει, γιατί είναι ακριβώς εκείνοι που στατιστικά θα έχουν τις λιγότερες ευκαιρίες στη ζωή τους εκτός σχολείου να γνωρίσουν το Χριστό. Άλλωστε το μάθημα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κατήχηση που γίνεται μέσα στην Εκκλησία, την αγωγή που δίνει το σπίτι και την ενεργό λατρευτική και πνευματική ζωή.
Συναφές με τα παραπάνω είναι η άρνηση των νέων ν' αποδεχτούν "έτοιμες" διδασκαλίες. Οι νέοι άνθρωποι προσδιορίζουν την ταυτότητά τους σε αντιδιαστολή με την ταυτότητα των άλλων......
.....Κατ' επέκταση οι νέοι αμφισβητούν κάθε κατεστημένο , όλο τον κόσμο που εκπροσωπούν οι γονείς τους, όλες τις έτοιμες διδαχές και λύσεις και την κυρίαρχη ιδεολογία γενικότερα. Σε επόμενη φάση έρχεται η επιλεκτική κατάφαση και η αποδοχή, η απόκτηση ίδιας ταυτότητας , η πραγματική αυτονομία και η ισότιμη ένταξη στην κοινωνία.
Για το λόγο αυτόν οι νέοι είναι ιδιαίτερα απρόθυμοι να αποδεχτούν συστήματα διδασκαλίας , όπως την εκκλησιαστική διδαχή, επειδή απλώς τους το λένε κάποιοι άλλοι. Συνήθως αυτό αρκεί ως λόγος στην εφηβική ηλικία για να πράξουν ακριβώς το αντίθετο, ιδιαίτερα αν η πίστη δεν πηγάζει από τα μέσα, δεν εκφράζει τον εσωτερικό κόσμο ενός παιδιού, αν δεν σχετίζεται με παιδικά βιώματα."
ΕΥΗ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ -ΠΙΣΙΝΑ
Μιλώντας Σήμερα στους Νέους για το Χριστό , σελ. 24-25,
Εκδόσεις Μαΐστρος
Συναφές με τα παραπάνω είναι η άρνηση των νέων ν' αποδεχτούν "έτοιμες" διδασκαλίες. Οι νέοι άνθρωποι προσδιορίζουν την ταυτότητά τους σε αντιδιαστολή με την ταυτότητα των άλλων......
.....Κατ' επέκταση οι νέοι αμφισβητούν κάθε κατεστημένο , όλο τον κόσμο που εκπροσωπούν οι γονείς τους, όλες τις έτοιμες διδαχές και λύσεις και την κυρίαρχη ιδεολογία γενικότερα. Σε επόμενη φάση έρχεται η επιλεκτική κατάφαση και η αποδοχή, η απόκτηση ίδιας ταυτότητας , η πραγματική αυτονομία και η ισότιμη ένταξη στην κοινωνία.
Για το λόγο αυτόν οι νέοι είναι ιδιαίτερα απρόθυμοι να αποδεχτούν συστήματα διδασκαλίας , όπως την εκκλησιαστική διδαχή, επειδή απλώς τους το λένε κάποιοι άλλοι. Συνήθως αυτό αρκεί ως λόγος στην εφηβική ηλικία για να πράξουν ακριβώς το αντίθετο, ιδιαίτερα αν η πίστη δεν πηγάζει από τα μέσα, δεν εκφράζει τον εσωτερικό κόσμο ενός παιδιού, αν δεν σχετίζεται με παιδικά βιώματα."
ΕΥΗ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ -ΠΙΣΙΝΑ
Μιλώντας Σήμερα στους Νέους για το Χριστό , σελ. 24-25,
Εκδόσεις Μαΐστρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.