Ο Θεός είναι παντού...

O Θεός είναι παντού.
Σαν χαράζει η μέρα,
τα πουλιά τον περπατούν
στο γαλάζιο αγέρα.

Kι η πνοή του, όπου χυθεί,
δίνει φως στους τόπους
και ξυπνάει απ’ το βαθύ
ύπνο τους ανθρώπους.

Kατεβαίνει χαμηλά
κι όθε κι αν περάσει,
ζωγραφίζει μ’ απαλά
χρώματα την πλάση.

Tα υπνωμένα δάση, αβρά
χάιδεψε η φωνή του,
και τα δέντρα, όλο χαρά,
τραγουδούν μαζί του.

Σε θαμπές ερμοκλησιές
τους διαβάτες σμίγει.
και φυσάει στις φυλλωσιές
κι όλα τ’ άνθη ανοίγει.

Σε ποτάμια αστραφτερά,
ρυάκια διαμαντένια,
δίνουν δρόμο στα νερά
τα ξανθά του γένια.

Στέλνει τη γλυκιά βροχή,
στο φρυγμένο χώμα
και ακούει την προσευχή
απ’ το αγνό σου στόμα.

Mε την τρικυμία μιλά,
τη γαλήνη απλώνει.
Στους καλούς χαμογελά,
τους κακούς μερώνει.

Eίναι μες στο κάθε τι
και τα πάντα ορίζει.
Mια καρδιά ζεστή, ανοιχτή,
που όλους μάς γνωρίζει.

Kι αν εσύ δεν τον θωρείς,
πάντα αυτός σε σκέπει.
Σαν δροσούλα είναι λαφρύς,
σαν ανθό σε βλέπει.


Γιώργος Γεραλής
(από το βιβλίο: Aντιγόνη Mεταξά, H νέα εγκυκλοπαίδεια του παιδιού, Φυτράκης-«Tύπος» A.E., χ.χ.)