Η δημιουργία του ανθρώπου

 Η διήγηση της Γενέσεως                                                      

Η βαβυλωνιακή διήγηση για τη δημιουργία του ανθρώπου:

Οι θεοί όμως είχαν παράπονα. «Τώρα» έλεγαν στον Μαρδούκ «είμαστε τσακισμένοι από τη δουλειά, μα από κύριοι γίναμε δούλοι και κανείς δε μας υπηρετεί». Ο Μαρδούκ συμφώνησε πως τα παράπονα τους ήταν δίκαια και είπε: «Θα πλάσω ένα πλάσμα μικρό που δε θα είναι επικίνδυνο, γιατί θα είναι υπερβολικά αδύναμο. Θα το βαφτίσω άνθρωπο και θα του αναθέσω να σας δουλεύει. Θα το εγκαταστήσω στη γη και θα είναι ανίκανο να ανεβεί στον ουρανό, ανίκανο να βυθιστεί στα νερά. Για μεγαλύτερη ασφάλεια θα του δώσω το θάνατο. Για λίγο καιρό θα μπορεί να δουλεύει για σας και ύστερα, όταν με την ηλικία θα αποκτήσει ίσως αρκετή σοφία, θα χάνεται... Ο Μαρδούκ έκοψε το κεφάλι του Έα και από το πτώμα του σκάρωσε ένα πλάσμα μικρό, που όλοι οι θεοί το βρήκαν γελοίο μα πολύ κατάλληλο για τη δουλειά που επρόκειτο να του αναθέσουν. Έτσι γεννήθηκε η ράτσα των Ανθρώπων.

Ενούμα Ελίς (βαβυλωνιακό έπος της δημιουργίας)

Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα Του και με προορισμό να μοιάσει στον δημιουργό του. Τον πλάθει από χώμα και του δίνει πνοή ζωής. Φυτεύει έναν κήπο στην Εδέμ προς την Ανατολή και βάζει τον άνθρωπο να κατοικεί σε αυτόν και να τον φροντίζει.

Του προσφέρει όλη την πλάση. Του ζητά να δώσει όνομα σε όλα τα ζώα (άγρια και ήμερα) και σε όλα τα φυτά που υπάρχουν στον κόσμο, είτε στην ξηρά είτε στη θάλασσα..

Πρόκειται όμως για μια κυριαρχία που έχει πολλές ευθύνες για την πορεία του κόσμου.

Σε απόλυτη αντίθεση με τους μύθους της Μεσοποταμίας και της  Αιγύπτου, όπου ο άνθρωπος δημιουργείται για να υπηρετεί τους Θεούς, εδώ η περιγραφή της σχέσης του με το Θεό γίνεται με όρους που θυμίζουν τη σχέση πατέρα-γιού.

Ο Θεός, για να μην είναι ο Αδάμ μόνος, αποφάσισε να του χαρίσει σύντροφο. Έτσι παίρνει ένα κομμάτι από τα πλευρά του και δημιουργεί τη γυναίκα.Ο Θεός τους ευλογεί και τους λέει να κάνουν απογόνους.

Ο Αδάμ , μόλις βλέπει την Εύα, αναγνωρίζει σε αυτην τον ίδιο του τον εαυτό λέγοντας πως είναι: "οστό από τα οστά του και σάρκα από τη σάρκα του". Τα λόγια αυτά του Αδάμ υποδηλώνουν πως αισθάνεσαι πως ολοκληρώνεται μέσω της Εύας και πως οι δυο τους γίνονται ένα σώμα.

Για το λόγο αυτό , οι άνθρωποι θα εγκαταλείψουν ακόμη και τους γονείς τους, όταν έρθει η ώρα, ώστε να ενωθούν με τις ευλογίες του Κυρίου.

Από τη δίγηση της δημιουργίας της γυναίκας πρέπει να κατανοήσουμε πως άντρας και γυναίκα αποτελούν ένα σώμα και έχουν κοινή προέλευση.

Άρα είναι ισότιμοι. Δεν είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλο γιατί απλά δυο όμοια πράγματα δε συγκρίνονται.

Ο Θεός δημιούργησε το ανδρόγυνο ώστε οι άνθρωποι να συμβιώνουν αρμονικά, να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο, να δημιουργούν τη ζωή ( όπως οι ίδιοι δέχτηκαν πνοή ζωής) και να αγαπάν ο ένας τον άλλον όπως ο Θεός αγαπάει αυτούς αλλά και ολόκληρη την πλάση.

Διαβάζοντας τα κείμενα της Γενέσεως, καταλαβαίνουμε πως ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που πλάστηκε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού. Με τη λέξη "εικόνα" εννοούμε όχι την εξωτερική εμφάνιση αλλά τα θεϊκά χαρίσματα που κρύβονται μέσα σε κάθε άνθρωπο.Τα χαρίσματα αυτά ο καθένας μπορεί να τα αναπτύξει για να ομοιάσει στο δημιουργό του.

Τη δυνατότητα της ομοίωσης με το Θεό, μπορεί να την κερδίσει ο άνθρωπος αν αναγνωρίσει τα χαρίσματά του, αν συναισθανθεί τις ευθύνες του για τον κόσμο, αν καταφέρει να ζήσει μια δημιουργική ζωή βασισμένη στην αγάπη του προς τον συνάνθρωπό του , όσο και προς το Θεό του.

Επιμέλεια: Αθανασίου Ελένη