 |
| Τρισδιάστατη απεικόνιση της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης |
Της Θεοδώρας Βασιλοπούλου
«Αθικτες» αίθουσες διδασκαλίας, παλιά ξύλινα θρανία –κάποια σχεδιασμένα για αριστερόχειρες–, η ιστορική βιβλιοθήκη, η τραπεζαρία, το ηγουμενείο, οι κοιτώνες. Χώροι ανέπαφοι στο πέρασμα του χρόνου, πίσω από τις βαριές πόρτες, σαν να περιμένουν να ανοίξουν για να υποδεχτούν και πάλι φοιτητές και καθηγητές. Στο εσωτερικό της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης επικρατεί γαλήνη.
Στον περιβάλλοντα χώρο, εθελοντές κηπουροί και μοναχοί με αξίνες και σκαλιστήρια στα χέρια, περιποιούνται τις τριανταφυλλιές που ευωδιάζουν, σχεδιάζουν λαχανόκηπους, ποτίζουν τις ροδακινιές, μαζεύουν φασκόμηλο και απομακρύνουν από το έδαφος τις πευκοβελόνες. Στόχος τους η δημιουργία του πρώτου παγκοσμίως θεματικού κήπου, με φυτά που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, σε ορθόδοξο μοναστήρι. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο εγχείρημα έχει το Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου.
«Η συμμετοχή μας είναι ιστορικής σημασίας, γιατί από όλα τα πανεπιστήμια του μείζονος Ελληνισμού το συγκεκριμένο θα αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο μοναδικό αυτό έργο. Καθοριστική είναι και η βοήθεια του προέδρου του πανεπιστημίου κ. Μιχαλάκη Λεπτού. Ελπίζουμε να συμβάλουμε στην περαιτέρω ανάδειξη του φάρου της Ορθοδοξίας»,δηλώνει στην «Κ» η επικεφαλής του έργου διαμόρφωσης του κήπου και αναπληρώτρια καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Τοπίου του Ιδρύματος, Τζούλια Τζώρτζη.
 |
Η κ. Τζούλια Τζώρτζη μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον πρόεδρο της διοικούσας
επιτροπής του Πανεπιστημίου Νεάπολις, κ. Μιχαλάκη Λεπτό |
Τα 350 διαφορετικά είδη φυτών, ορισμένα εκ των οποίων αναφέρονται σε κείμενα της Αγίας Γραφής, «ζωντανεύουν» κάθε γωνιά του κήπου, ο οποίος απλώνεται σε μία έκταση 14 στρεμμάτων. Σήμα κατατεθέν αποτελούν τα φυτά από τους βυζαντινούς κήπους, που παραπέμπουν σε συγκεκριμένες αρετές. Ο φοίνικας συμβολίζει τη δικαιοσύνη, η άμπελος την ηρεμία, η ροδιά το θάρρος και ο βάτος την υπακοή. Ακόμα συκιές, ελιές, κέδροι, πεύκα.
«Οι εργασίες άρχισαν στα τέλη Οκτωβρίου 2013. Ο κήπος θα είναι χωρισμένος σε τρεις ενότητες (διαδρομή των αρετών, εδώδιμος κήπος και βιβλικός κήπος) και θα πλαισιώσει τη Σχολή, σε ένα καταπράσινο περιβάλλον στον Λόφο της Ελπίδας, με την εκπληκτική θέα σε όλα τα Πριγκηπόννησα και στην Κωνσταντινούπολη», εξηγεί στην «Κ» ο γεωπόνος και σύμβουλος πρασίνου, Νίκος Θυμάκης, ο οποίος έχει αναλάβει την επιμέλεια, επίβλεψη και συντήρηση του κήπου.
«Το προσωπικό και η αδελφότητα περπατούν στον περιβάλλοντα χώρο της Σχολής, μαζεύουν φασκόμηλο, λεβάντα, ντομάτες, μαρούλια και σταφύλια και κόβουν κρίνα, ηλίανθους και τριαντάφυλλα για τα βάζα των εικόνων και τον στολισμό τους», προσθέτει.
«Στην εφαρμογή του σχεδίου φύτευσης και συντήρησης είμαι μόνος μου με τους κατά καιρούς εθελοντές, ενώ συμμετέχει και ομάδα κηπουρών της Σχολής και πολλές φορές και οι δόκιμοι μοναχοί», υπογραμμίζει ο κ. Θυμάκης, ο οποίος διαθέτει βιογραφικό με πλούσια εμπειρία σε αντίστοιχα προγράμματα του εξωτερικού (Κατάρ, Τουρκία, Ταϊβάν, Ολλανδία και Ιταλία). Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συνεισφορά του Μητροπολίτη Προύσης κ. Ελπιδοφόρου, ο οποίος με τις ενέργειές του έχει ενισχύσει την επισκεψιμότητα στη Σχολή.
«Ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα βρεθούν και οι χορηγοί, ώστε και στον τομέα αυτό η Θεολογική μας Σχολή να αποτελεί σημείο αναφοράς, με σεβασμό στο περιβάλλον, τον οποίο μας εμπνέει ο γνωστός για τις οικολογικές ευαισθησίες του Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος», σημειώνει ο
Μητροπολίτης Προύσης και ηγούμενος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ο κ. Θυμάκης έγινε σύντομα δημοφιλής και «καρντάς» (αδελφός) με τους Τούρκους συνεργάτες και κατοίκους της Χάλκης, χάρη στους οικογενειακούς δεσμούς που είχαν οι δύο γιαγιάδες του (Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη).
«Είχα δουλέψει και στην Αττάλεια κάποια διαστήματα», επισημαίνει.
«Ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα βρεθούν και οι χορηγοί, ώστε και στον τομέα αυτό η Θεολογική μας Σχολή να αποτελεί σημείο αναφοράς, με σεβασμό στο περιβάλλον, τον οποίο μας εμπνέει ο γνωστός για τις οικολογικές ευαισθησίες του Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος», σημειώνει ο Μητροπολίτης Προύσης και ηγούμενος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ο κ. Θυμάκης έγινε σύντομα δημοφιλής και «καρντάς» (αδελφός) με τους Τούρκους συνεργάτες και κατοίκους της Χάλκης, χάρη στους οικογενειακούς δεσμούς που είχαν οι δύο γιαγιάδες του (Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη). «Είχα δουλέψει και στην Αττάλεια κάποια διαστήματα», επισημαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.