Γέφυρα η συγνώμη του... | Amen.gr - Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων

Γέφυρα η συγνώμη του... | Amen.gr - Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων


του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου




Το αυριανό Ευαγγέλιο δεν καταγράφει κρίση σε σχέσεις τυχαίων ανθρώπων, αλλά κρίση πατέρα και γιού. Ο δεύτερος ζητεί το μερίδιό του από την πατρική περιουσία, του δίνεται και φεύγει μακριά από το πατρικό σπίτι. Θέλει να ζήσει στο εξής με πλήρη αυτονομία, ανεξάρτητος οικονομικά, αδέσμευτος οικογενειακά.


Απαίτησε και πέτυχε να λάβει την περιουσία που του αναλογούσε. Διαλέγει στην συνέχεια το περιβάλλον που επιθυμούσε με πάθη και αδυναμίες, με γλέντια και πορνεία. Διαδρομή λίγο – πολύ γνωστή και στους καιρούς μας.

Η νέα γενιά απογοητευμένη μ’ όσα βλέπει γύρω της ζητεί να της δοθεί ό,τι επιθυμεί, απαιτεί την κυριαρχία της ζωής της και φεύγει. Επιδιώκει την αυτονομία της μακριά από την οικογένεια, αλλά και μακριά από το Θεό. Ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής θεωρεί τα παντα ως δεσμευτικά και αποπνικτικά. Χωρίς φραγμό και δισταγμό ζητεί να κάνει ό,τι θέλει. Δεν θέλει σχέσεις εξάρτησης και υπακοής ούτε σε Θεό, ούτε σε συγγενείς. Παντού βλέπει απογοήτευση. Έτσι οι νέοι μας εγκαταλείπουν το σπίτι τους, απομακρύνονται από τον Θεό.

Ο Πατέρας, είτε ο σαρκικός είτε ο Ουράνιος, είναι στοργικός. Γι’ αυτό και δίνει ό,τι του ζητήσουν, χαρίζει την ευκαιρία ν’ αποδείξουν τα παιδιά Του την σοβαρότητα των απαιτήσεών τους και την αποτελεσματικότητα των επιλογών τους. Όταν τα καταφέρνουν (πρέπει να) εισπράττουν συγχαρητήρια, επειδή έκαναν καλή χρήση της ελευθερίας τους.

Ο νέος της αυριανής ευαγγελικής περικοπής ζήτησε το μερίδιο της περιουσίας που ήταν για εκείνον και πήρε τον δρόμο του. Όσο υπήρχε το χρήμα καλά ήταν, η σπατάλη του εξασφάλιζε το τώρα, όχι όμως το αύριο. Και εκείνο ήρθε. Τον βρήκε πλούσιο σε εφάμαρτες εμπειρίες, αλλά πάμφτωχο οικονομικά και πλήρως απογοητευμένο.

Απέδειξε ότι δεν διέθετε πνεύμα εγκράτειας κατά την διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων που είχε λάβει ως μερίδιο από την πατρική περιουσία. Δαπάνησε ασυλλόγιστα ακόμη και τα συναισθήματά του. Ωσπου τον βρήκε η φτώχεια και μετά την φτώχεια τον βρήκε και η μοναξιά, διπλή και βασανιστική. Οι άνθρωποι δυστυχώς πολλές φορές είναι συμφεροντολόγοι και μας πλησιάζουν προσδοκώντας από εμάς κάποιο όφελος, όταν είμαστε πλούσιοι και ισχυροί. Το χρήμα δίνει δύναμη, μαγνητίζει. Όταν πάψουμε να διαθέτουμε ένα από τα δυο ή και τα δυο, οι «φίλοι» μάς εγκαταλείπουν και αναζητούν νέα θύματα. Όμοια και ο γιός αποκομμένος από το πατρικό σπίτι έμεινε χωρίς χρήματα. Και είδε να τον εγκαταλείπουν όλοι, όσοι μέχρι χτες γλεντούσαν την ζωή τους με την περιουσία

Την χαρά αρκετές φορές την αναζητούμε σε ψεύτικες και εφήμερες απολαύσεις, μακριά πάντα από το θείο θέλημα. Η στέρηση πλέον έρχεται, πρώτα των υλικών αγαθών και κατόπιν των φίλων, αν ήταν βέβαια φίλοι. Οι επιλογές μας είναι αυτές που μας καταδικάζουν σε φτώχεια, μας κάνουν δούλους των περιστάσεων και των ισχυρών. Η δραπέτευση από την πατρική «φυλακή» μας οδηγεί στην αιχμαλωσία παθών και ανθρώπων. Η ελευθερία είναι πρόσκαιρη, η δουλεία σίγουρη.

Τα γεγονότα επαναλαμβάνονται σε μεγέθυνση. Το τι βιώνει η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, δεν μάς θυμίζει τη ζωή του ασώτου του Ευαγγελίου; Δαπάνησε, μεταξύ σκανδάλων και παροχών, κάθε λογής πλούτο και τώρα πάφτωχη θέλει να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν. Γενναίο το βήμα, δύσκολη και επώδυνη η διαδικασία της επιστροφής, τώρα πια και απαραίτητη. Με τα ίδια συναισθήματα και ο άσωτος της Γραφής αποφασίζει να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι έστω και ως δούλος, αφού κοντά στον πατέρα η ζωή ήταν καλύτερη.

Η ανέχεια τον προσγειώνει στον εαυτό του και τον οδηγεί στον Πατέρα. Την απόσταση μεταξύ «δώσε μου την περιουσία» και «κάνε με έναν μισθωτό» γεφυρώνει η συγνώμη του σπλαχνικού Πατέρα, που την προσφέρει απλόχερα σ’ όσους κάνουν την ίδια διαδρομή.

Στην κοινωνία που ζούμε τα πάντα διέπονται από το αξίωμα ότι υπάρχει εκσυγχρονισμός και πορεία προς τα εμπρός. Σε ό,τι όμως αφορά την ζωή μας, εφόσον αυτή έχει πάρει δρόμο που οδηγεί σε φτώχεια χρημάτων και συναισθημάτων, πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Η επιστροφή μας κάνει καλό, θα μας σώσει. Κάπου σίγουρα υπάρχει μια στοργική αγκαλιά και για μας, μην την ξεχνάμε είναι του Θεού Πατέρα. - See more at: http://www.amen.gr/article12678#sthash.CyuitZf4.dpuf