Α, Έλληνας είσαι;

Τρίτη πρωί στο μετρό. Τα δρομολόγια έχουν αραιώσει απότομα, τώρα που το ημερολόγιο γράφει Αύγουστος, αλλά και πάλι δεν γεμίζουν. Μπροστά μου, όρθιο, με την πλάτη στην πόρτα που δεν ανοίγει, στέκεται ένα παλληκάρι. Είναι πιο νέος από μένα, πιο γυμνασμένος και διαβάζει ένα από αυτά τα περιοδικά τύπου Man’s Health με συμβουλές για το πώς να κάνεις μπράτσα και πώς να κρατάς περισσότερο στο σεξ. Στα ελληνικά. Επίσης είναι μαύρος, κατράμι. Σάμιουελ Τζάκσον λέμε.
Καθώς πλησιάζουμε Μοναστηράκι εμφανίζεται άλλος τύπος, κάπως μυστήριος. Έχει ένα κόψιμο κάτω από το μάτι που φέρνει στο μυαλό το Fight Club. Στέκεται, κοιτάει το μαύρο με λίγο ειρωνικό, τσαμπουκαλεμένο ύφος. Πριν ανοίξουν οι πόρτες του μιλάει δείχνοντας προς την πόρτα «Μουβ, ντορς όπεν νάου.» Το παλληκάρι του απαντάει, χωρίς ίχνος προφοράς.
- Θα κατέβω κι εγώ φιλαράκι.
- Α, Έλληνας είσαι;
- Ναι.
- Έχετε γίνει πολλοί, πού να σε καταλάβω.
Παύση. Ο μαύρος ήδη αναρωτιέται αν θα βγάλει άκρη. Ο μυστήριος επιδεικνύει την διακριτικότητα που ταιριάζει σε όλα τα κλισέ για τους ρατσιστές.
- Έλληνας, ε; Δηλαδή, έχει βγάλει υπηκοότητα, διαβατήριο όλα
- Ναι, Έλληνας, κανονικά. (πιθανότατα να γεννήθηκε και να μεγάλωσε εδώ, αν κρίνω από την προφορά, αλλά δεν μπαίνει στη διαδικασία να εξηγήσει).
- Μπράβο, μπράβο. Ωραίος. Εσύ είσαι ωραίος. Τους άλλους δεν τους γουστάρω, δεν τους θέλω καθόλου.
Οι πόρτες ανοίγουν, κατεβαίνουμε. Για ώρες τριγυρνάει στο κεφάλι μου το σκηνικό, το θράσος με το οποίο ο μυστήριος είπε ευθέως σε έναν άνθρωπο ότι δεν σε γουστάρω εκτός κι αν έχεις βγάλει υπηκοότητα. Θυμάμαι και τον Ισοκράτη και τον Πανηγυρικό του. Άλλη μια ημέρα που το θράσος του ρατσιστή μοιάζει φυσιολογική καθημερινότητα.
Την επομένη στο Σύνταγμα, Χρυσαυγίτες μοιράζουν την freepress φυλλάδα τους και τρόφιμα (αφού αποδείξεις ότι είσαι Έλληνας). Τους κοιτάω ανακατωμένος κι έχω γεμίσει απορίες. Αυτοί οι μαυροφορεμένοι τύποι τι δουλειά κάνουν και γιατί δεν είναι στη δουλειά τους τέτοια ώρα; (εκτός κι αν η δουλειά τους είναι η παράταξή τους). Σε τέτοιες εποχές, από ποιους βρίσκουν λεφτά για να τυπώνουν εφημερίδες και να αγοράζουν τρόφιμα για μοίρασμα; Με άλλα λόγια, τι σόϊ δραστηριότητες χρηματοδοτούν τους Χρυσαυγίτες; Και σε μικρά πρακτικά θέματα: αν εγώ με καμιά πενηνταριά φίλους πήγαινα να πιάσω την πιο κεντρική πλατεία της χώρας, πιστεύετε ότι ο Δήμος θα με άφηνε; Η Αστυνομία ίσως; Το ΣΔΟΕ θα παρακολουθούσε χαλαρό την δωρεάν διανομή αγαθών, χωρίς κανένα παραστατικό; Δεν ξέρω από πού πήραν την άδεια να περιφέρουν μες τη μούρη μας τη μαζικότητά τους, ξέρω όμως ότι κάθε μέρα που τους βλέπουμε και απλά τραβάμε προς την δουλειά μας είναι μια ακόμα μέρα που συνηθίζουμε την φάτσα του κτήνους. Τους κτήνους που αλλάζει γνώμη για σένα μόνο αν «Α, Έλληνας είσαι».
Όχι ρε, δεν πάει έτσι. Έλληνας είμαι, ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ίδιοι. Δεν έχω καμία σχέση μαζί σου, με την απαίδευτη, πρόχειρη, μισαλλόδοξη εικόνα σου για τον κόσμο, την λανθασμένη ιδέα του τι συνιστά μαγκιά (π.χ. μάγκας είναι ένας 30άρης, γυμνασμένος, με εκπαίδευση ειδικών δυνάμεων, να κοπανάει μπουκέτα σε μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η μάνα του). Δεν έχεις καταλάβει τίποτα από το τι συμβαίνει, δεν έχεις καταλάβει τίποτα από το πόσο υποτιμητικό είναι να διαλέγεις τον ρόλο του μέλους της αγέλης αντί για τον ρόλο του πολίτη, δεν έχεις πάρει χαμπάρι ότι ο πεινασμένος άνθρωπος είναι πεινασμένος, είτε έχει ελληνική υπηκοότητα είτε όχι. Σου φταίει για την δυστυχία σου ο διπλανός σου και όχι όλα όσα έχεις κάνει σε όλη σου την ζωή. Και στην τελική, διαιωνίζεις μια ηλιθιότητα που όταν την εφαρμόζουν Γερμανοί, Ολλανδοί, Άγγλοι και δεν συμμαζεύεται εις βάρος μας (ναι, μας), ενοχλείσαι. Γιατί; Δεν βλέπεις ότι κάνεις ακριβώς το ίδιο;

«One of the worst things about racism is what it does to young people.»

Alvin Ailey

Παύση για στεναγμό απογοήτευσης. Πριν λίγες δεκαετίες οι αμόρφωτοι είχαν επίγνωση της αμορφωσιάς τους και ντρεπόντουσαν. Προσπαθούσαν ή να την κρύψουν ή να την αναιρέσουν, μέσω της μόρφωσης. Τώρα, σε αυτούς τους άσχημους καιρούς, η αμορφωσιά φοριέται σαν παράσημο

Πηγή: http://mpampakis.wordpress.com/2012/08/02/a-ellinas-eisai/