Χαίρε Μαριάμ, Πανέμορφη

Παναγία μου, πού να ‘ξερες κείνο το πρωινό που ξύπνησες, ότι όλα θ’ άλλαζαν για πάντα πλέον στη ζωή Σου και στη ζωή του κόσμου όλου!
Ήσουν ανοιχτή ψυχή, καρδιά δεκτική, γη διψασμένη.
Γι’ αυτό κι άντεξες το διαφορετικό, το παράδοξο και παράξενο της θείας Βουλής.
Μπόρεσες να σπάσεις καλούπια παλαιοδιαθηκικά, και να μπεις στην ωκεάνια ρευστότητα του Πνεύματος, που ¨όπου θέλει πνει¨.
Σε παρακαλώ, - ο κολλημένος κι άρρωστος εγώ-, Μητέρα του Χριστού μας:
Δος μου τη γνησιότητα του ήθους σου, την ευρυχωρία του νου σου, την άνεση της καρδιάς σου, την ευελιξία του είναι σου, την υγεία του ψυχισμού σου.
Για να δω κι εγώ το Θεό να γεννιέται μέσα μου, στο εδώ και τώρα της κάθε μου μέρας.
Και να χαίρομαι μαζί σου, Μαριάμ ευλογημένη.
Αμήν.

Πηγή: https://www.facebook.com/AndreasKonanosPage?fref=nf

Αναδημοσίευση: http://lllazaros.blogspot.gr/2015/03/blog-post_90.html