«Ο Χριστός στον ΟΗΕ»

Σπρωγμένος από ένα πλήθος κουρασμένο και καταπονημένο, έφτασε ο Χριστός στο μέγαρο του ΟΗΕ.

Είχε το πολύ χλωμό πρόσωπο του ανέργου, 

το αβέβαιο βήμα του πρόσφυγα, 

τους κυρτωμένους ώμους του ανθρακωρύχου, 

τη ματωμένη καρδιά του νέου.

 Δεν ήταν συστημένος από κανένα.

 Μονάχα τα δάκρυα των ταπεινών Τον έκαναν να προχωρεί. 

Χτυπά την πόρτα. 

Αλλά γι’ αυτόν υπήρχε το «βέτο». 

Οι άνθρωποι δεν ήταν ελεύθεροι. 

Τον άφησαν μόνο Του.

 Στο κατώφλι του πολιτισμένου κόσμου βρήκε τη βαρβαρότητα. 

Διάβασε σε μια πινακίδα: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου». 

Και κυριεύτηκε από συμπόνια. 

Από κάτω ήταν γραμμένα: «Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ειρήνη», αλλά μια χήρα πολέμου Του λέει πως κανείς δεν την σκέφτεται.
«Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ελευθερία», αλλά ένας Κύπριος άρχισε να κλαίει.

«Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα στη δικαιοσύνη», αλλά τότε ακούστηκαν οι φωνές των εξορίστων, των αδικουμένων .

Και ο Χριστός ξανακατέβηκε τα σκαλοπάτια του γυάλινου μεγάρου.

 Όταν το πλήθος Του ζήτησε το αποτέλεσμα της επίσκεψής Του ο Χριστός άπλωσε τα χέρια:


΄Ηταν ακόμα σταυρωμένος, σαν τη Μεγάλη Παρασκευή. 

Τότε το πλήθος διαλύθηκε, 

΄Εβρεχε.

 Και ο Χριστός έμεινε κάτω απ’ τη βροχή, όπως τόσοι άλλοι.

Μόνος και πικραμένος...

«Ο Χριστός στον ΟΗΕ» Πιέρ Λουιτζι Τορρεζίν

Αναδημοσίευση:nzals.blogspot.gr