Έρχεται "εν τω μέσω της νυκτός". Έρχεται μέσα στην νύχτα των παθών μου και της αθλιότητος και ζητά την αγάπη της καρδιάς μου. Έρχεται μέσα στην νύχτα της αθεΐας, στην τρέλα της μοναξιάς μου και της απελπισίας, στην καρδιά και του πιο απερριμένου ανθρώπου και αμαρτωλού και επαιτεί την αγάπη της. Θέλει να κάμει γάμο μαζί της. "Ιδού έστηκα εις θύρα και κρούω, εάν τις ανοίξει μου...". Γάμος εν αίματι πάνω στον Σταυρό.
Παράξενος Νυμφιός ντυμένος με μια χλαμύδα, με ακάνθινο στεφάνι, με την μορφή του γεμάτη αίματα, ταλαιπωρημένος, μαστιγωμένος βρίσκεται στο κέντρο του Ναού. Διεκδικεί την αγάπη μας, "τον Νυμφίον αδελφοί αγαπήσομεν...". Τις μέρες αυτές κατέχει το κέντρο του Ναού με την εικόνα Του, είναι κέντρο της καρδιάς μου και της καρδιάς σου ο Νυμφίος Χριστός. Μας ζητά όλες τις ημέρες του γάμου Του να είμαστε κοντά Του συμπορευόμενοι, να μη σβήσουν οι λαμπάδες των καρδιών μας, της αγάπης μας, να μείνουμε προσευχόμενοι και σιωπώντας, κλαίγοντας και οδυρόμενοι μπροστά στο μεγάλο μυστήριο που διενεργείται. Ένας Θεός ανεβαίνει στο Σταυρό και πεθαίνει για να σώσει τον άνθρωπο. Σαν τις μωρές παρθένες να μη μείνουμε έξω του νυμφώνος.
"Τον Νυμφίον αδελφοί αγαπήσωμεν, τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπίσωμεν, εν αρεταίς εκλάμποντες και πίστει ορθή, ίνα ως αι φρόνιμοι, του Κυρίου παρθένοι, έτοιμοι εισέλθωμεν, συν αυτώ εις τους γάμους ο γαρ Νυμφίος δώρον ως Θεός, πάσι παρέσι τον άφθαρτον στέφανον."
Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα
Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη
Αναδημοσίευση: http://enakathemera.blogspot.gr/2014/04/blog-post_15.html
Παράξενος Νυμφιός ντυμένος με μια χλαμύδα, με ακάνθινο στεφάνι, με την μορφή του γεμάτη αίματα, ταλαιπωρημένος, μαστιγωμένος βρίσκεται στο κέντρο του Ναού. Διεκδικεί την αγάπη μας, "τον Νυμφίον αδελφοί αγαπήσομεν...". Τις μέρες αυτές κατέχει το κέντρο του Ναού με την εικόνα Του, είναι κέντρο της καρδιάς μου και της καρδιάς σου ο Νυμφίος Χριστός. Μας ζητά όλες τις ημέρες του γάμου Του να είμαστε κοντά Του συμπορευόμενοι, να μη σβήσουν οι λαμπάδες των καρδιών μας, της αγάπης μας, να μείνουμε προσευχόμενοι και σιωπώντας, κλαίγοντας και οδυρόμενοι μπροστά στο μεγάλο μυστήριο που διενεργείται. Ένας Θεός ανεβαίνει στο Σταυρό και πεθαίνει για να σώσει τον άνθρωπο. Σαν τις μωρές παρθένες να μη μείνουμε έξω του νυμφώνος.
"Τον Νυμφίον αδελφοί αγαπήσωμεν, τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπίσωμεν, εν αρεταίς εκλάμποντες και πίστει ορθή, ίνα ως αι φρόνιμοι, του Κυρίου παρθένοι, έτοιμοι εισέλθωμεν, συν αυτώ εις τους γάμους ο γαρ Νυμφίος δώρον ως Θεός, πάσι παρέσι τον άφθαρτον στέφανον."
Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα
Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη
Αναδημοσίευση: http://enakathemera.blogspot.gr/2014/04/blog-post_15.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.