10. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ...

α) Η εβδομάδα πριν το Πάσχα ονομάζεται Μεγάλη. Από την Κυριακή των Βαίων και κάθε βράδυ ψέλλεται στις εκκλησίες ο Όρθρος της επόμενης ημέρας.Ας δούμε τις ημέρες με τη σειρά:

• Μ. Δευτέρα: η ζωή του πάγκαλου Ιωσήφ και το περιστατικό με την άκαρπη συκιά. Ο Ιωσήφ προεικονίζει το Χριστό και η συκιά τη συναγωγή των Εβραίων που ήταν άκαρπη από καλά έργα. (Δείτε εδώ για τη Μ. Δευτέρα)
• Μ. Τρίτη : η ανάμνηση δυο παραβολών: των δέκα παρθένων και των ταλάντων.Η πρώτη ζητά από τους πιστούς να είναι συνεχώς έτοιμοι έχοντας αναμμένες τις λαμπάδες της πίστης και της φιλανθρωπίας. Η δεύτερη τους θέλει εργατικούς , για να αυξήσουν τα πνευματικά τους χαρίσματα.(Δείτε εδώ για τη Μ. Τρίτη)
• Μ. Τετάρτη:αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα , που κατάλαβε πως ο Ιησούς ήταν ο Θεός και μετανοιωμένη για τα λάθη της άλειψε με πολύτομο μύρο τα πόδια του, ενώ τα έβρεχε με τα δάκρυά της.(Δείτε εδώ για τη Μ. Τετάρτη)
• Μ. Πέμπτη:ο ιερός Νιπτήρας, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από το Διδάσκαλό τους,(Δείτε εδω για τον ιερό Νιπτήρα) το Μυστικό Δείπνο (την παράδοση της Θείας Ευχαριστίας), την προσευχή του Χριστού στον Πατέρα του και την προδοσία του Ιούδα.(Δείτε εδω για τη Μ. Πέμπτη)

Οι τέσσερις αυτές ημέρες προετοιμάζουν πνευματικά τους πιστούς για το θείο δράμα, ενώ τη

• Μ. Παρασκευή : κορύφωση του Θείου Δράματος με τα άγια και σωτήρια και φρικτά Πάθη του Ιησού Χριστού (Δείτε εδω για τη Μ. Παρασκευή) (Επίσης: Οι πόνοι της Παναγίας, Κάρφωμα-Ξεκάρφωμα, Οι τρείς Σταυροί, )
• Μ. Σαββάτο: η ταφή του Κυρίου και η κάθοδός του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Σώθηκαν όσοι πίστεψαν σ' αυτόν. Ανάμεσά τους ο Αδάμ και η Εύα.( Δείτε εδώ για το Μ. Σάββατο.)

β) Το βαθύτερο νόημα της Σταύρωσης του Κυρίου:

• Η Θυσία του Χριστού ως αντάλλαγμα της απαλλαγής των ανθρώπων από τον πόνο.
• Η συντριβή του θανάτου
• Η προσφορά της αθανασίας στον άνθρωπο

γ) Συμμετοχή στα Πάθη

Για να "συσταυρωθεί" ο πιστός με τον Χριστό θα πρέπει:

• να καθαρίσει το πνεύμα από κακές σκέψεις
• να νεκρώσει τις αμαρτωλές ηδονές
• να υποτάξει τον εγωισμό και να υπηρετεί τους συνανθρώπους του