Νέοι Θεολόγοι - π. Ανδρέας Κονάνος

Πάντως, στο facebook
παίζει
μεγάλη θεολογική παραγωγή!

Το διαπιστώνω
απλά περιδιαβαίνοντας
τα προφίλ διαφόρων φίλων
και συγκινούμαι
κι απογειώνομαι εκστατικά
καθήμενος στον καναπέ μου.

Η θεολογία ίσως του μέλλοντος
να μη γράφεται μόνο
σε συνέδρια, γραφεία
κι ομιλίες.
Μα κι από φράσεις
και ατάκες ταπεινές,
γραμμένες σε άπταιστα ελληνικά
ή greeklish
ή όπως θες.
Χωρίς ωραιολογίες.

Αλήθειες θεϊκές,
σα ¨θρόμβοι αίματος¨
από ψυχές γνήσιες.
Νεανικές.

Που νιώθουν να αγγίζουν το Θεό
όχι ως ασφάλεια
- τύπου ¨αραλίκι¨ -
μα ως αγώνισμα και πάλαισμα
με αβέβαιη τη νίκη.

Ρίσκο.
Γοητεία.

Αυτό θα πει Θεός:
Ζωή, δίψα,
κυνηγητό, ερώτημα,
πάλη, αμφιβολία.

Κι ιδρώτας
που μυρίζει ¨άνθος ερήμου¨.

Τ' άλλα,
θυμίζουν κάπως νεκροταφείο.
Τάξη πολλή
και ησυχία.
Νεκρολίβανο
και νεκρολούλουδα.

Μα απουσία
από Ουσία,
Μετουσία,
Συνουσία.

Και πώς θα γεννηθούν
οι νέοι καρποί
του αγίου Πνεύματος έτσι;

Με τόση στείρωση,
συντήρηση κι αποστείρωση,
κάνουμε
το Γονιμοποιούν Πνεύμα,
Εραστή
που δεν βρίσκει Νύμφη.

Μεγάλο κρίμα
κι άδικο.

Ευτυχώς υπάρχουν
οι νέοι,
και το άγιο Πνεύμα μέσα τους
κοχλάζει.

υ.γ. Οι του νεκροταφείου, βέβαια, βλέπουν αλλιώς τα πράγματα, έχοντας θέα τα.. ραδίκια.
(από τον "τοίχο" του π.Ανδρέα στο Facebook)