Πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή

Θέμα 5: Πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή

Στοχοθεσία: Α. Να κατανοήσουν τα παιδιά ότι το νόημα του Πάσχα δεν περιορίζεται στα εξωτερικά στοιχεία της γιορτής, αλλά έγκειται κυρίως στο λυτρωτικό μήνυμα της θυσίας του Χριστού

Β. Για να έρθει η Ανάσταση, προγείται η Σταύρωση και στη ζωή μας. Το μυστήριο απαντιέται μόνο με την πίστη

Μεγάλη Παρασκευή

(Μουσική και Τραγούδι: Χρήστος Τσιαμούλης, Στίχοι μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης, από τον δίσκο Μονάχα για να ταξιδεύω)

Πάντα την Μεγάλη Παρασκευή

Να ‘σαι μόνος σαν το Χριστό προσμένοντας

Το τελευταίο καρφί, το ξύδι, τη λόγχη.

Τις ζαριές να ακούς ατάραχα στο μοίρασμα των υπαρχόντων σου

Τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία.

Πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή

Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων

Της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας.

Μην ξαφνιαστείς μη φοβηθείς

Στ’  απρόσμενο σουρούπωμα

Οι μπόρες του ουρανού δεν στερεύουν.

Η ξαστεριά θαρθεί το Σαββατόβραδο

Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων

Της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας.

Ερμηνευτικά σχόλια

Πάντα την Μεγάλη Παρασκευή: Μιλούμε για την πιο πένθιμη ημέρα του χρόνου. Το τραγούδι αυτό ξεκινά από το μήνυμα της ημέρας και των παθών του Κυρίου και περνά στη δική μας ζωή, η οποία έχει πολλές μεγάλες Παρασκευές. Δοκιμασίες, θλίψεις, δυσκολίες και εμπόδια, αποτυχίες, προβλήματα είναι γεγονότα που μας βρίσκουν πολύ συχνά, πολλές φορές και μόνιμα. Αυτά όχι μόνο στην καθημερινή μας ζωή, αλλά κυρίως στην πνευματική ζωή. Ο άνθρωπος που θέλει να νηστέψει, να αγωνιστεί, να αγαπήσει, να συγχωρήσει, βρίσκει ένα σωρό εμπόδια που τον δυσκολεύουν αφάνταστα, πειρασμούς.

Μόνος σαν το Χριστό: Συγκλονιστική σκηνή. Ο Κύριός μας μόνος, εγκαταλελειμμένος από όλους, από τους αγαπημένους του μαθητές, από τους ανθρώπους που τον ακολουθούσαν, να ακούει τα «άρον, άρον σταύρωσον» και τα «ουκ οίδα τον άνθρωπο» και την ώρα της σταυρώσεως κανένας να μην του συμπαραστέκεται, μονάχα ο ληστής και δυο τρεις γυναίκες, η μητέρα του και ο Ιωάννης. Έτσι είναι και η ζωή μας. Στις επιτυχίες και τους θριάμβους μας έχουμε πολλούς κοντά μας, στον πόνο μας βιώνουμε την μοναξιά (παράδειγμα οι ηλικιωμένοι, οι ξένοι, οι διαφορετικοί)

Το τελευταίο καρφί, το ξύδι τη λόγχη: τα σημάδια του πάθους. Οι δοκιμασίες προέρχονται από τους δικούς μας ανθρώπους, από το περιβάλλον μας, την ίδια τη ζωή, επιτρέπει ο Θεός (το παράδειγμα του Ιώβ)

Τις ζαριές…στο μοίρασμα των υπαρχόντων σου: το μαρτύριο του Χριστού ήταν η πλήρης ισοπέδωση της αξιοπρέπειάς Του, του προσώπου Του. Όλα τα μοιράστηκαν, τον κατεξευτέλισαν, και όλα τα ανέχτηκε γιατί αγάπησε τον καθέναν από μας. Διανομείς γινόμαστε όλοι εμείς κάθε φορά που αμαρτάνουμε, μοιάζουμε με τους σταυρωτές του Χριστού, τον σταυρώνουμε με τον πόνο που προκαλούμε σ’  Αυτόν με την αμαρτία. ¨όμως όλα τα ανέχεται, ίνα ημάς κερδήση!

Βλαστήμιες, προκλήσεις, αδιαφορία: Τρεις εχθρικές στάσεις απέναντι στο Χριστό. Η βλαστήμια- η απροκάλυπτη εχθρότητα, η πρόκληση-η απιστία, η αδιαφορία, η κατεξοχήν ανθρώπινη κατάσταση απέναντι στο Πάθος του Χριστού (μπορούμε να θυμηθούμε τα λόγια του Αγγέλου στον Επίσκοπο της Αποκάλυψης, ότι «όφειλες να  ήσουν θερμός ή ψυχρός και όχι χλιαρός»)

Ατάραχα: Η στάση του Χριστού ατάραχη, ακριβώς διότι η καρδιά Του ήταν γεμάτη εμπιστοσύνη στο Θεό – Πατέρα, αγάπη για τον πλανημένο και πεπτωκότα άνθρωπο. Όταν αγαπάς, παλεύεις στις δοκιμασίες σου (Ιώβ)

Πριν τη Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή: Χωρίς τα Πάθη, τη Σταύρωση, δεν έρχεται η Ανάσταση, αλλά πάντοτε θα έρθει. Όσους μας ενδιαφέρει να ζήσουμε πνευματικά, η Ανάσταση του Κυρίου μας είναι η ελπίδα μας!

Λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων:  Μετά την Ανάσταση έρχεται η χαρά της λύτρωσης και της ελπίδας, ξεχνάμε τα βάσανα, τις θλίψεις και τις δοκιμασίες. Ο θάνατος δεν είναι σωματικός μόνο. «Ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής», λέει η Γραφή. Κάθε δοκιμασία, κάθε θλίψη, είναι πρόγευση του θανάτου!

Μην ξαφνιασθείς μη φοβηθείς στ’  απρόσμενο σουρούπωμα: Πολλές φορές η έκλειψη ηλίου που έγινε στα Πάθη του Χριστού, συμβαίνει και στη ζωή μας, την περίοδο ιδίως της μεγάλης έντασης. Όταν τα πράγματα πλέον φαίνονται ότι δεν έχουν διέξοδο, δεν πρέπει να απογοητευόμαστε και απελπιζόμαστε, αλλά να προσμένουμε την Ανάσταση.

Οι μπόρες του ουρανού δεν στερεύουν: οι μπόρες της αγάπης του Θεού δεν στερεύουν ποτέ!

Η ξαστεριά θα ‘ρθει το Σαββατόβραδο: Το Σάββατο, το τέλος της δημιουργίας και η κατάπαυση των έργων και του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη, η κατάπαυση  των έργων του Χριστού στην Καινή Διαθήκη (μπορούμε να δούμε το ωραιότατο Δοξαστικό των Αίνων του Όρθρου: «Την σήμερον μυστικώς…»). Με την Κυριακή ξεκινά η νέα ημέρα, ο όγδοος αιώνας, η καινή κτίση, η εποχή της Ανάστασης! 

Συμπεράσματα- Ερωτήσεις:

1.     Η Μεγάλη Εβδοομάδα αποτελεί τη συγκλονιστικότερη πνευματική εμπειρία του χρόνου, γιατί μας δηλώνει τον λόγο για τον οποίο ο Χριστός ήρθε στον κόσμο. Ο λόγος αυτός είναι ο Σταυρός. Δεν ήρθε για να διακονηθεί, αλλά για να διακονήσει. Ήρθε να πεθάνει για τις αμαρτίες των ανθρώπων, αποκαθιστώντας τη σχέση ανθρώπου-Θεού και δίνοντας στον άνθρωπο το νόημα της ζωής που δεν είναι άλλο από την αγάπη.

2.    Η Εκκλησία δεν απευθύνεται στο συναίσθημα μόνο του ανθρώπου, αλλά στην όλη του ζωή. Γι’ αυτό και η Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί την σπουδαιότερη πνευματική ευκαιρία για εσωτερική ανακαίνιση του ανθρώπου, για προβληματισμό στη ζωή, για τη γέννηση της ελπίδας ότι ο θάντος δεν είναι το τέρμα

3.    Χωρίς το Πάθος, δεν έρχεται η Ανάσταση. Αυτό είναι ένα σπουδαίο μήνυμα για τον άνθρωπο που θεωρεί ότι ακατανόητη κάθε δοκιμασία και ότι εύκολα θα κερδίσει τη χαρά και την ευτυχία

4.    Γιατί μένουμε στα εξωτερικά στοιχεία των ημερών της Μ. Εβδομάδας (συγκίνηση, λουλούδια, επιτάφιος, εκκλησιασμός, τυπική Θεία Κοινωνία); Πώς μπορούμε να βιώσουμε τον Χριστό του Πάθους και της Ανάστασης; (Μέσα από την καθαρή ψυχή, τη μετανοημένη, την ψυχή και το σώμα της Ευχαριστίας)

5.    Ποια στοιχεία της ζωή μας μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε στοιχεία της Μ. Παρασκευής; Βιώνουμε στιγμές απογοήτευσης και απελπισίας ιδίως κατά τις αποτυχίες μας;

6.    Έχουμε σκεφτεί ποτέ το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως; Ποιο είναι αυτό; (Η σωτηρία εξ αγάπης, η συμφιλίωση Θεού και Ανθρώπου, η Χαρά της Αιωνιότητας που ξεκινά απ’   αυτή τη ζωή)

Βοηθητικά Κείμενα:

Α. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ χαιρετούσε όποιον έβλεπε με τη φράση: «Χριστός Ανέστη, χαρά μου»

Β. «Την σήμερον μυστικώς ο μέγας Μωϋσής προδιετυπούτο λέγων^. και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην^. τούτο γαρ εστι το ευλογημένον Σάββατον, αύτη εστίν η της καταπαύσεως ημέρα^. εν η κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού ο μονογενής Υιός του Θεού, δια της κατά τον θάνατον οικονομίας, τη σαρκί σαββατίσας ^. και εις ό ην, πάλιν επανελθών, δια της Αναστάσεως, εδωρησατο ημίν ζωήν την αιώνιον, ως μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος» (το Δοξαστικό των Αίνων του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου, το οποίο ψάλλεται και στον Εσπερινό το Μέγα Σάββατο το πρωί).

Πηγή