Η αναζήτηση νοήματος στη ζωή μας

 

Ανακάλυψα στο ίντερνετ ένα κατηχητικό βοήθημα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών το οποίο έχει επιμεληθεί ο Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός με θέμα : 

Σύγχρονα τραγούδια: αφορμή συζήτησης με τους νέους μας
(συνέχεια)

Θέμα 11: Η αναζήτηση νοήματος στη ζωή μας

Στοχοθεσία: Α. Κριτική του σύγχρονου life-style και ένα μήνυμα ότι ο άνθρωπος έχει δίψα και για κάτι άλλο στη ζωή του

Β. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο δικαιώματα, απολαύσεις, διασκέδαση, χρήμα, αλλά έχει και μέσα εαυτό

Δίψα

(Μουσική, Στίχοι, Τραγούδι Νίκος Πορτοκάλογλου από τον δίσκο του Δίψα)

Δεν είν’ η Κίρκη, η μάγισσα, του σεξ η θεά,

η Καλυψώ, η Ναυσικά με του μπαμπά τα λεφτά

Δεν είν’ η θάλασσα, ο ήλιος, τα χαμένα νησιά

Δεν είναι τίποτα απ’ όλα κι είναι όλα αυτά...

Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα,

είν’ η δίψα που σε κρατά ζωντανό

Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα,

είν’ η δίψα για καθαρό ουρανό

Δεν είν’ οι φίλοι, ξενύχτια, τσιγάρα, ποτά

οι μουσικές, οι μουσικές γύρω απ’ την ίδια φωτιά

Παλιά σου όνειρα, ταξίδια με καινούρια πανιά

Δεν είναι τίποτα απ’ όλα κι είναι όλα αυτά...

Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα...

Παλιές σου νίκες και ήττες και λάθη σωστά

Η ξενιτιά, η ξενιτιά του γυρισμού η χαρά

κι αυτός ο Κάποιος που σου γνέφει απ’ το λιμάνι μακριά

Δεν είναι τίποτα απ’ όλα κι είναι όλα αυτά...

Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα...

Για ουρανό που χρώματα αλλάζει

 και σαν ποτάμι μοιάζει, σα νερό

Σαν το νερό που σκύβεις και το πίνεις

μα τη φωτιά δε σβήνεις,

δεν σβήνεις τον καημό για ουρανό...

 Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα...

Ερμηνευτικά σχόλια

Δίψα: Ένα δυνατό τραγούδι που μιλά για τον κόσμο και την εποχή μας, τα όνειρα που δεν είναι πάντοτε δικά μας, μέσα από την Οδύσσεια του Ομήρου. Νέοι και μεγαλύτεροι κάνουμε το ταξίδι της ζωής ψάχνοντας την Ιθάκη μας. Μόνο που αυτή είναι η σχέση μας με τον ουρανό.

Κίρκη, Καλυψώ, Ναυσικά: Τρία μυθικά πρόσωπα από την Οδύσσεια του Ομήρου. Αποτελούν τρία σύμβολα της εποχής μας. Η Κίρκη θα μπορούσε να συμβολίζει την τηλεόραση και το σύγχρονο life-style που μαγεύουν τα νέα παιδιά, αλλά και όλους, και μας μεταμορφώνει από ανθρώπους (δηλαδή όντα που επικοινωνούν με το συνάνθρωπό τους, τις παρέες τους, τη ζωή, το Θεό) σε γουρούνια (δηλαδή υπάρξεις που ασχολούνται μόνο με τις απολαύσεις, την ευκολία, την προχειρότητα). Η Καλυψώ συμβολίζει τους δρόμους που παίρνουμε στη ζωή μας χωρίς να τους διαλέγουμε (τον συμβιβασμό, το ψεύτικο που νομίζουμε αληθινό, το επάγγελμα που διαλέγουμε μόνο για να βγάλουμε χρήματα ή να καταξιωθούμε κοινωνικά χωρίς να το επιθυμούμε πραγματικά), και μας κρατούν καθηλωμένους, μας κάνουν να ξεχνούμε ποιος είναι ο σκοπός και το όνειρο στη ζωή που δίνει αλήθεια (όπως η Καλυψώ κράτησε τον Οδυσσέα για πολλά χρόνια καθηλωμένο στο μυθικό νησί της Ωγυγίας). Η Ναυσικά συμβολίζει τον τρόπο ζωής ο οποίος στηρίζεται στη γνώμη των άλλων, στα λεφτά του μπαμπά, όταν δεν αναπτύσσουμε την δική μας προσωπικότητα, αλλά καθοδηγούμαστε από το κύμα της εποχής και το περιβάλλον μας.

Η θάλασσα, ο ήλιος, τα χαμένα νησιά:  ό,τι είναι όμορφο για τους πολλούς, αυτός ο τρόπος ζωής που δεν μας αφήνει να διαλέξουμε τι είναι όμορφο για μας.

Δεν είναι τίποτα απ’ όλα κι είναι όλα αυτά: τα πάντα αξίζουν και τίποτα δεν αξίζει. Ένα παραδοξολόγημα. Αξίζουν τα πάντα γιατί είμαστε άνθρωποι που ζούμε μέσα στον κόσμο. Δεν αξίζει τίποτα απ’ αυτά όταν δεν είναι επιλογή μας. Αλλά και πάλι δεν αξίζουν γιατί αλλού είναι το σημαντικό.

Είν’ η κρυφή σου η ατέλειωτη δίψα: η δίψα για τον ουρανό, για το Θεό, το ανώτερο, το ξεχωριστό, για την αληθινή μας πατρίδα, η δίψα για την αγάπη, τις αξίες, την ομορφιά, η δίψα για την γνήσια κοινωνία με το Θεό και τον συνάνθρωπο, όπου ο καθένας μας θα είναι ο εαυτός του, θα παίρνει αλλά και θα δίνει, θα δίνει ακόμη κι αν δεν παίρνει, η αναζήτηση της Ιθάκης που δίνει νόημα στη ζωή μας και κάνει το ταξίδι στον κόσμο ουσιαστικό. Άρα, τώρα που είμαστε έφηβοι, χρειάζεται να ψάξουμε να βρούμε την ταυτότητά μας, τον εαυτό μας, τι θέλουμε από τη ζωή μας, ακούγοντας τους άλλους και την πραγματικότητα, αλλά και κάνοντας τις δικές μας επιλογές.

Φίλοι, ξενύχτια, τσιγάρα, ποτά, μουσικές, φωτιά, παλιά όνειρα, ταξίδια με καινούρια πανιά, παλιές σου νίκες και ήττες και λάθη σωστά: Ό,τι κάνει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστό, τα πάθη του, τα λάθη του, τα μικρά του και μεγάλα ενδιαφέροντα, τα όνειρά του. Ο άνθρωπος που ζει με το πνεύμα του κόσμου στέκεται σ’ αυτά και θεωρεί ότι μέχρις εκεί έχει νόημα η ζωή του. Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό κάνει ένα βήμα παραπέρα. Όλα τα βάζει στην προοπτική της σχέσης με το Θεό. Πιστεύει, αγωνίζεται, αγαπά κι αυτή η σχέση του δίνει νόημα.

Η ξενιτιά: Η Εκκλησία λέει ότι ο χριστιανός ζει στον κόσμο αλλά είναι ξένος από το πνεύμα του κόσμου. Ντύνεται όπως οι άλλοι, εργάζεται, κάνει οικογένεια, χαίρεται και λυπάται με τις χαρές και τις λύπες της ζωής, αλλά ταυτόχρονα ξεχωρίζει, γιατί πιστεύει και η πίστη τον μεταμορφώνει.

Ο Κάποιος που σου γνέφει: Στον Οδυσσέα ήταν η Πηνελόπη. Σε μας είναι ο Χριστός που στέκεται φίλος, αδελφός και αγαπημένος και μας γνέφει στις χαρές και τις λύπες μας να στραφούμε κοντά Του και να είμαστε βέβαιοι ότι μας αγαπά και ότι μας σκέφτεται και μας φροντίζει.

Για ουρανό, σαν το νερό που σκύβεις και το πίνεις μα τη φωτιά δε σβήνεις: μπορείς να ξεγελάσεις τη δίψα σου για τον ουρανό, αλλά δεν θα μπορέσεις να τη σβήσεις ό,τι κι αν πιεις, με τα υποκατάστατα τη Κίρκης, της Καλυψώς, της Ναυσικάς. Την δίψα για τον ουρανό, για το Θεό, για κάτι ανώτερο, γιατί αυτή είναι δώρο του Θεού και καημός στην κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

 

Συμπεράσματα- Ερωτήσεις

1. Μέσα στην εφηβεία θα ήταν σπουδαίο να καταλάβουμε ότι τα πρότυπα ζωής που η τηλεόραση και τα reality, το σταρ-σύστεμ και ό,τι μας προβάλλεται ως σπουδαίο, δεν μπορούνε να σβήσουνε τη δίψα του ανθρώπου για το Θεό, την αγάπη, τη γνήσια κοινωνία.

2. Χρειάζεται να έχουμε στόχους στη ζωή μας, να ψάξουμε κάτι άλλο, να βρούμε τον αληθινό εαυτό μας, να μπορούμε να δίνουμε και να μη θέλουμε μόνο να παίρνουμε και να μην ξεχνούμε αυτό που είναι σημαντικό: ότι είμαστε πλασμένοι για τον ουρανό!

3. Η Εκκλησία δεν μας θέλει εκτός τόπου και χρόνου, να ζούμε σε μιαν άλλη κοινωνία. Μας θέλει να αγωνιζόμαστε, να κρίνουμε, να προσπαθούμε να είμαστε ελεύθεροι στις επιλογές μας, πάνω απ’ όλα να παλεύουμε να γίνουμε πρόσωπα, με όνειρα, ελπίδες, στόχους και όρεξη για ζωή. Να μην ξεχνάμε όμως ότι στην ύπαρξη του ανθρώπου υπάρχει βαθιά ριζωμένη η δίψα για το Θεό, για τον ουρανό, η επιθυμία για σχέση μαζί Του. Κι αυτή η σχέση πετυχαίνεται με την αναζήτηση του Χριστού στη ζωή μας. ΝΑΙ στη γνώση, την παιδεία, την πρόοδο, ΝΑΙ στην προτεραιότητα του Θεού, γιατί Αυτός μας γνέφει, Αυτός είναι η Ζωή και Αυτός μας δίνει ζωή!

4. Όταν η Εκκλησία μας λέει ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα του Θεού και ομοίωση», τι θέλει να μας πει για τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου;

5. Τι είδους «ταξίδια» καλούμαστε να κάνουμε στη ζωή μας; Πόσες «Ιθάκες» φτιάχνουμε και πόσες αληθινά μας περιμένουν;

Πηγή