Σπουδή στη σύγχυση της εποχής μας

Ανακάλυψα στο ίντερνετ ένα κατηχητικό βοήθημα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών το οποίο έχει επιμεληθεί ο Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός με θέμα : 

Σύγχρονα τραγούδια: αφορμή συζήτησης με τους νέους μας
(συνέχεια)

 

Θέμα 9: Σπουδή στη σύγχυση της εποχής μας

Στοχοθεσία: Α. Να καταλάβουν τα παιδιά ότι η εποχή μας λειτουργεί τελείως αντιφατικά. Από την μια αμφισβητεί κι από την άλλη δεν προτείνει ουσιαστικά τίποτα, μόνο μια αλλοπρόσαλλη σχέση με τον κόσμο και τον άνθρωπο, με βάση τα δικαιώματά μας

Β. Η Εκκλησία προτείνει ως βάση της ζωής μας το «εμείς», το ν’ αφήσουμε πίσω τον εαυτό μας και να σκεφτούμε ότι μόνο με τους άλλους μπορούμε να ζήσουμε

Μοιάζουμε

(Μουσική και Τραγούδι Μιχάλης Χατζηγιάννης, στίχοι Ελεάνα Βραχάλη, από τον δίσκο «Μιχάλης Χατζηγιάννης LIVE»)

Πες μου τι θες δεν κυνηγάω πια σκιές και με τρομάζουν οι αλλαγές

δεν είναι η αγάπη ένα παιχνίδι ασφαλές

Τέτοιες βραδιές μπαίνουμε μέσα σε φωτιές σ’ ένοχες σκέψεις μυστικές

λόγια κουβάρια που τυλίγουν τις καρδιές

Άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ

μια τολμάω να πεθάνω μια σκοτώνω εγώ

Άλλα λες κι εσύ καρδιά μου κι άλλα εννοείς

αν κοιτάξεις  πιο βαθιά μου, μοιάζουμε, θα δεις...

Δύσκολα αφήνεσαι, δίνεις, δε δίνεσαι, ας πλησιάσουμε κι ας μην τρομάζουμε

γίναμε καρδιά μου ίδιοι μες στο ίδιο μας παιχνίδι

μοιάζουμε, πόσο μοιάζουμε...

Τέτοιες βραδιές τι λεν τα βλέφαρά μας πες που ‘ναι γεμάτα αστραπές

δεν έχει η αγάπη μόνο όψεις τρυφερές

Εγωισμοί, δειλές κι αμήχανες σκηνές, δικές μας άμυνες σκληρές

δεν είναι η αγάπη ένα παιχνίδι ασφαλές 

Άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ

μια τολμάω να πεθάνω μια σκοτώνω εγώ

Άλλα λες κι εσύ καρδιά μου κι άλλα εννοείς

αν κοιτάξεις  πιο βαθιά μου, μοιάζουμε, θα δεις...

Ερμηνευτικά Σχόλια

Δεν κυνηγάω πια σκιές: το τραγούδι μιλά για τη σύγχυση που ζούμε οι νέοι άνθρωποι σήμερα, αλλά και ο κόσμος μας, καθώς δεν μας είναι εύκολο να διακρίνουμε ποιες είναι οι βασικές αξίες που ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας προβάλλει. Αυτή η σύγχυση έχει περάσει έντονα και στις σχέσεις μας με τους άλλους, με αποτέλεσμα ούτε εμείς να ξέρουμε τι θέλουμε από αυτούς ούτε οι άλλοι από μας. Βασικό στοιχείο η αναζήτηση της σταθερότητας στη ζωή μας. Ακόμα κι αν δεν περνάμε καλά είτε στη σχολική τάξη είτε στην κατεύθυνση που διαλέγουμε είτε στην σχολή που περάσαμε είτε στη σχέση, την παρέα, τη φιλία, οι αλλαγές μας τρομάζουν. Και ξέρουμε ότι ούτε η αγάπη είναι ένα ασφαλές παιχνίδι, γιατί έχουμε να πάρουμε και να δώσουμε, και το δόσιμο μας φοβίζει, είτε γιατί πρέπει να δούμε κατά πρόσωπο τον χαρακτήρα μας είτε γιατί αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε να δώσουμε και πολλά. Επομένως, αγκιστρωνόμαστε στους άλλου και περιμένουμε να πάρουμε τα ψίχουλα  που μας δίνουν ή μένουμε προσωρινά ευχαριστημένοι που μας δίνουν την εξωτερική εμφάνιση, την προσοχή, την απόλαυση

Άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ: ένας στίχος που αποτυπώνει κατά τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση των περισσότερων από μας. Άλλα λέμε, άλλες είναι οι πράξεις μας και άλλα θα θέλαμε να δείξουμε στους άλλους. Η σύγχυση είναι πρωτίστως εσωτερική, στον εαυτό μας, στον μέσα κόσμο μας κι αυτό γιατί δεν διαθέτουμε ταυτότητα ούτε μας λένε ότι χρειάζεται να αποκτήσουμε

Μια τολμάω να πεθάνω μια σκοτώνω εγώ: η σύγχυσή μας  έχει ως αποτέλεσμα να πεθαίνουμε ή να σκοτώνουμε, να εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας στη σχέση, στην αγάπη, στους δρόμους της ζωής ή και να είμαστε σκληροί, να σκοτώνουμε τα αισθήματα των άλλων, προκειμένου να επιβιώσουμε ή να περάσουμε καλά εμείς

Άλλα λες κι εσύ καρδιά μου...μοιάζουμε: το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας, είναι όλων. Γι’ αυτό μοιάζουμε ως παιδιά του σύγχρονου πολιτισμού

Εγωισμοί, δειλές κι αμήχανες σκιές, δικές μας άμυνες σκληρές: η μόνη αντίδραση στην σύγχυσή μας οι εγωισμοί μας, οι σκιές που υπάρχουν στην ύπαρξή μας, αυτό που θα θέλαμε κι αυτό που δεν έχουμε, η άμυνά μας όταν ο άλλος μας αγαπάει και θέλει να μας δώσει μηνύματα, ελπίδα, τον εαυτό του. Φοβόμαστε να μας αγαπήσουν για να μην πληγωθούμε ή για να μην αναγκαστούμε να αποκαλύψουμε τον εαυτό μας, δηλαδή να δούμε ότι δεν είμαστε τέλειοι

Συμπεράσματα-Ερωτήσεις

1. Ο πολιτισμός μας στηρίζεται στη σύγχυση. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε μας περνάει αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες αξίες. Παράδειγμα, η ανάγκη για αγάπη, μοίρασμα, κοινή ζωή που την εντοπίζει όμως μόνο στην απόλαυση, στην προσωρινότητα, στην αποφυγή ανάληψης πολλών ευθυνών με την αίσθηση ότι δεν είμαστε έτοιμοι, άρα, φόβος απέναντι στη ζωή και όχι ρίσκο αγάπης.  Αξία έχει να μπορείς να καταναλώνεις, από προϊόντα, διακοπές, διασκέδαση, μέχρι ανθρώπους. Τα πάντα είναι αναλώσιμα. Όταν όμως δεν βρίσκεις χαρά κι ευτυχία σ’ αυτά η λύση δεν είναι να δεις τα δικά σου λάθη, αλλά για όλα φταίνε οι άλλοι. Τα πάντα, ακόμη, στη ζωή μετριούνται με το χρήμα, το συμφέρον και την ιδιοτέλεια. Ακόμη και η πίστη στο Θεό και τις θρησκείες. Πιστεύω, γιατί με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα και μόνο όταν αισθάνομαι καλύτερα

2. Κέντρο του κόσμου είναι το εγώ μας. Λύση όμως δεν υπάρχει στο πρόβλημα, γιατί συνήθως η μοναξιά μας περιμένει, όταν κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Το πρόβλημα είναι ότι μας φαίνεται δύσκολο να ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας, τις σκιές μας, τις σκληρές μας άμυνες. Μοιάζουμε όλοι

3. Η Εκκλησία προτείνει ως λύση το «εμείς». Το να βρούμε τον εαυτό μας στη σχέση μας με το Χριστό, αλλά και με τους άλλους. Μέσα από τις σχέσεις ανακαλύπτουμε κατ’ αρχάς ποιοι είμαστε. Και τότε, αντί να μελαγχολήσουμε ή να τα φορτώσουμε στους άλλους για να επιβιώσουμε, καλούμαστε με γενναιότητα να  κάνουμε μερικά βήματα. Να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, τις ελλείψεις του χαρακτήρα μας και να προχωρήσουμε σε μετάνοια κι αγώνα για περισσότερη αγάπη

4. Την ταυτότητά μας θα τη βρούμε όταν σκεφτούμε όχι μόνο τι θα μας κάνει ευτυχισμένους σε σχέση με τον εαυτό μας, αλλά, κυρίως, όταν καταλάβουμε τι είναι οι άλλοι για μας

5. Πώς σχολιάζετε την άποψη ότι το «ποιοι είμαστε φαίνεται μέσα από τις σχέσεις μας»;

6. Προσπαθούμε να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη για την κριτική μας έναντι του κόσμου, της κοινωνίας, της Εκκλησίας ή βολευόμαστε απορρίπτοντας και χωρίς να έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις που να μας κάνουν να παλεύουμε μέσα και όχι απ’ έξω;

7. Πόσο θα άξιζε να είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για όσους σχετίζονται μαζί μας; 

Πηγή