Ον ανήμερο (το παράπονο της Παναγιάς)

  Τ΄ αβάσταχτο παράπονο πούχε η Παναγία
σαν έβλεπε να κρέμεται στο ξύλο ο Χριστός,
ήταν τ΄ανθρώπου η απονιά, τ΄ανθρώπου η αδικία,
του γένους του ανθρώπινου ο εξευτελισμός.

  Άνθρωπε σκληρέ, δόλιε, πονηρέ,
άνθρωπε ανήθικε, οικτρέ,
ον ανήμερο... και το πιό στυγερό.

  Κι´ έκλαψε τότε η Παναγιά γιά το Μονάκριβό Της,
το Θείο Πλάσμα π΄ έσβηνε απ΄ τ΄ανθρώπου την πυγμή,
μα πιό πολύ έκλαψε γιά κά- γιά κάθε αμετανόητο
που δε ξεφεύγει, ενώ έχει νου, απ΄ την καταστροφή.

Πηγή:  http://www.stixoi.info