Κύριε σε αναζήτησα παντού

Κύριε, σε αναζήτησα παντού:
στις δόξες της γης και τ' ουρανού,
στο μεγαλείο των μητροπόλεων,
στων εποχών τα σταυροδρόμια -
κι εσύ περνούσες ταπεινά κι αθόρυβα
στον πιο ακαθόριστο τη νύχτα ρεμβασμό μου.

"Κύριε, είσαι κρυμμένος πίσω από τόσα αινίγματα,
ίσκιους, σκοτεινές παραβολές...πώς να σε βρω;
 Όμως είναι στιγμές που σ'αναγνωρίζω: μια ξαφνική αφθονία στην καρδιά μου Σε προδίνει.
 Κύριε μόνο με την σιωπή σε νοιώθουμε.
Κάθε ομιλία σε πληγώνει. Κι οι λέξεις μας είναι τα τραύματά σου απ΄όπου, μαζί με το αίμα σου στάζει και λίγη απεραντοσύνη.
 Κύριε, είσαι το καθημερινό ψωμί μας, η μεγάλη νοσταλγία μας να ξαναγυρίσουμε - πού; 
Είσαι η μήτρα που θα μας γεννήσει με το θάνατό μας.Αμήν. "
Κύριε, η αμαρτία μου στάθηκε

ότι θέλησα να εξιχνιάσω το αίνιγμα σου,

να εισδύσω στο μυστήριό σου,

κι έτσι παραπλανήθηκα ο τρελός

-αφού εγώ είμαι,

το μεγάλο Μυστικό Σου.


Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988)

απ’τη συλλογή »Συνομιλίες» [ΠΟΙΗΣΗ Γ' ΤΟΜΟΣ]

Αλιευμένο από:  Θρησκειοψυχολογικά Μονοπάτια

Αναδημοσίευση: http://samakos9.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8605.html