Υπάρχει μια φαντασίωση ότι όλες οι μητέρες είναι καλές …..δεν είναι όμως !!!

Η μητέρα είναι το πρώτο και το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή ενός ανθρώπου . Είναι  ο πρώτος κόσμος που γνωρίζει και από αυτή περιμένει να μάθει τη σημαίνει άνθρωπος και ζωή .

Το κάθε μωρό που έρχεται στον κόσμο έχει ένα τρομερό φόβο από την πρώτη κιόλας  στιγμή που θα πάρει την πρώτη του ανάσα.

ΤΟ ΦΟΒΟ

ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ .

Αυτός είναι ο κυριότερος φόβος του ανθρώπου και ξεκινάει με το ξεκίνημα της ζωής του .

Αυτό τον φόβο καλείται η μητέρα να διώξει …. και να κάνει το παιδί της να αισθανθεί ζωντανό και ασφαλές.

Το μωρό δε ξέρει καν ότι είναι ξεχωριστό κομμάτι από τη μητέρα του. Δε ξέρει από που αρχίζει και που τελειώνει το σώμα του. Μαθαίνει να ζει μέσα από τη μητέρα του.

Όλες θέλουμε και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας όλες λέμε ότι αγαπάμε τα παιδιά μας

….αλλά ο τρόπος μας διαφέρει ….

μια μητέρα που κοιμάται με το παιδί της ανάμεσα στο συζυγικό κρεβάτι ακόμα και αν το παιδί της έχει κλείσει χρόνο , το κάνει γιατί αγαπάει το παιδί της και θέλει να το έχει δίπλα της , είναι όμως σωστό?

Ποιός είναι ο  ρόλος  του παιδιού ανάμεσα στο ζευγάρι  ?

μια μητέρα που πάντα κάνει παρατηρήσεις πάνω στο πως παίζει το παιδί της ,το κάνει γιατί θέλει να του δείξει το σωστό και καλό τρόπο αλλά  τελικά αυτό πρέπει να μάθει το παιδί …..?

μια μητέρα που λέει στο παιδί της ότι αν δε φάει όλο του το φαγητό δε θα το αγαπάει ,το λέει γιατί θέλει το παιδί της να τραφεί σωστά αλλά αυτό είναι η αγάπη ? έρχεται και φεύγει όποτε το θέλει η μαμά ……?

Δεν υπάρχει καλή μητέρα υπάρχει αρκετά καλή μητέρα  , υπάρχει επαρκής και ανεπαρκής  μητέρα….

Και τι σημαίνει αυτό ???

Σημαίνει μια μητέρα που δεν μπόρεσε να καλύψει με σταθερότητα και ασφάλεια όλες τις ανάγκες του παιδιού της τους πρώτους μήνες της ζωής του .(0-6 μηνών,6-12 μηνών).

Γιατί μιλάω για αυτήν την ηλικία ?

Έρευνες που βασίζονται στην παρατήρηση βρεφών τους πρώτους μήνες,έχουν δείξει ότι αυτά τα ηλικιακά στάδια είναι τα βασικότερα στάδια ανάπτυξης τόσο των νευρολογικών αλλά και ψυχοσωματικών  δομών ενός ανθρώπου .

Να σας το πω και πιο απλά ….

Το ευχάριστο και το δυσάρεστο μαθαίνεται μέσα από τη μητέρα .

Αν δεν ξέρεις τι σημαίνει αγάπη ,ασφάλεια τότε που είσαι ανήμπορος να υπερασπιιστείς και να προστατέψεις τον εαυτό σου ,τότε που όλη σου η ύπαρξη εξαρτάται από τη μια και μοναδική μητέρα σου , πότε θα το νιώσεις και θα ο μάθεις αυτό …..?

Πως θα σου γίνει “βίωμα” ?

Αν το μωρό έχει μια φοβισμένη μητέρα , φόβο θα μάθει σαν πρώτο στοιχείο του κόσμου του . Αν έχει  μια καταθλιπτική μητέρα ,θα το εισπράξει και αυτό .Αν το παιδί έχει μια μητέρα που δυστυχώς δεν έλαβε ποτέ αγάπη από τη δική της μητέρα ,δυστυχώς αυτό το κενό θα αντιμετωπίσει και το ίδιο.

Το ξέρετε ότι οι καταθλίψεις , τα ψυχοσωματικά συμπτώματα,  ακόμα και οι δυσκολίες στο γάμο έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη βάση τους στον πρώτο χρόνος και ζωής του καθενός μας….

Όλοι έχουμε τα προβλήματα και τα τράυματά μας από τη δική μας παιδική ηλικία , από τη δική μας μητέρα. Το θέμα είναι …..το έχουμε αντιληφθεί αυτό? Πως τα διαχειριζόμαστε ? Τι κάνουμε για να προστατέψουμε τα δικά μας παιδιά ?

Βλέπουμε τα προβλήματα μας , ή δεν έχουμε τη δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε και τους αλλάζουμε όνομα …..παραβλέποντας τα …

Η παιδική ηλικία και τα πρώτα αυτά χρόνια με τη μαμά μας,είναι σαν κασέτα , καταγράφονται και με το πλήρωμα του χρόνου ,όταν γινόμαστε και εμείς γονείς ,ξεκινάει αυτή η κασέτα να παίζει υποσυνείδητα .

Σκεφτείτε το….

Το ξέρετε ότι ακόμα και οι επιλογές συντρόφων μας ,έχουν να κάνουν με αυτή την αρχέγονη πρώτη μας σχέση με τη μητέρα?

Το παιδί είναι ο πατέρας του ενηλίκου .Οι πρώτοι μήνες ενός μωρού ,οι πρώτοι τέσσερις , είναι οι μήνες ανακάλυψης του κόσμου,του σώματος της γλώσσας, της ευχαρίστησης,των συναισθημάτων  .Αν τότε τα πάει καλά το μωρό και έχει όλη τη φροντίδα την κατανόηση  και την  αγάπη από τη μητέρα του ,τότε θα είναι και στην ενήλικη ζωή του ευτυχισμένος ότι και αν του τύχει .Αν δεν τα πάει καλά το μωρό σε αυτή τη φάση και οι ανάγκες του δεν γίνουν αποδεκτές και κατανοητές από τη μητέρα του ,τότε και ως ενήλικος θα είναι γκρινιάρης ,με τάση για άγχος ,κατάθλιψη διαμαρτυρία και με δυσκολία στις κοινωνικές σχέσεις .

Υπάρχει μια φαντασίωση ότι όλες οι μητέρες είναι καλές …..δεν είναι όμως !!!

Και αυτό  μπορούμε να το δούμε κάθε μέρα ….  σε όλες τις ηλικίες ….

το βλέπουμε όταν διαβάζουμε την είδηση ότι μάνα  πέταξε το παιδί της σε υπόνομο στην Κίνα

το βλέπουμε όταν ακούμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης  ότι έφηβος σκοτώνει τη μητέρα του για ασήμαντο λόγο ,και πραγματικά μένουμε άναυδοι

το βλέπουμε σε παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς στα σχολεία

το βλέπουμε σε παιδιά που έχουν πέσει σε καχρήσεις και ναρκωτικές  ουσίες αναζητώντας να καλύψουν εκεί το κενό τους ,το βλέπουμε στην επιθετικότητα των νέων της εποχής μας

το βλέπουμε στο άγχος που επικρατεί στις ζωές μας ,το βλέπουμε στις κρίσεις πανικού και στις φοβίες που πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε.

Δείτε και παρατηρήστε τα κοντινά σας πρόσωπα αρχικά  .Μπείτε για λίγο στη διαδικασία να αναρωτηθείτε για τα πρώτα παιδικά χρόνια τους .Δείτε τα παιδιά που κρύβουν μέσα στα μάτια τους ….

Μεγάλα παραδείγματα είναι πολύ καλλιτέχνες .Άνθρωποι που μέσα από το έργο τους μαρτυρούν τα βιώματα τις παιδικής τους ηλικίας . Συγγραφείς ,ζωγράφοι και άλλοι πολλοί καλλιτέχνες μιλάνε για τη ζωή τους μέσα από τα έργα τους….

Βέβαια δε ψάχνουμε μάνες να τις καταστήσουμε υπόλογους, γιατί μια  κακή μητέρα είναι συγχρόνως μια άλλη θλιβερή παιδική ιστορία.

Τι μπορούμε να κάνουμε ….?

 Το ιδανικό είναι  να αναγνωρίσει κανείς την αδυναμία του, να την αποδεχτεί και κατόπιν να κάνει τα πάντα για να ισορροπήσει, για τον ίδιο φυσικά πρωτίστως, αλλά και για το παιδί που θα μεγαλώσει.

Πηγή/Αναδημοσίευση: http://mikroimegaloi.gr