Τυπολατρία - Υποκρισία

Ο Χριστιανισμός δεν είναι έτοιμες συνταγές, δεν είναι η ατομική τακτοποίησή μας, ούτε ένας εφησυχασμός που γεννιέται από την τήρηση εξωτερικών τύπων. 

Είναι αγώνας, για να γίνει κανείς γνήσιος, να μπορέσει να σπάσει τον ατομικισμό του και να ανοιχτεί πραγματικά στον άλλον.
 Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Χριστός εμφανίζεται στα Ευαγγέλια ως καταπατητής του θρησκευτικού νόμου, προκειμένου να αναδείξει και να φωτίσει την ουσία του: αντίθετα, π.χ., προς τους "ευσεβείς" τηρητές του θρησκευτικού νόμου που πίστευαν ότι οι ίδιοι είναι αναμάρτητοι κι ότι μπορούν να εντοπίσουν την αμαρτία στους άλλους, αρνείται να λιθοβολήσει τη μοιχαλίδα, όσο κι αν δε συμφωνεί με τον τρόπο ζωής της (Ιω. 8: 3-11)• καταδέχεται να φάει και να συνομιλήσει με πόρνες και τελώνες (Ματθ. 9: 11,21: 31)• καταπατάει την αργία του Σαββάτου προκειμένου να ευεργετήσει τον άνθρωπο (Ματθ. 12: 1-15)• καυτηριάζει τους υποκριτές για την επιδεικτική νηστεία τους (Ματθ. 6: 16-18) κ.ο.κ.. Το κήρυγμα και οι επιλογές του ήταν ορισμένες φορές τόσο ανατρεπτικές, ώστε οι ίδιοι του οι συγγενείς τον κατηγόρησαν κάποια στιγμή για τρελό (Μάρκ. 3:21). 
Πάντα, λοιπόν, καραδοκεί ο κίνδυνος να νοθευτεί το πνεύμα του Χριστιανισμού και να αντικατασταθεί από μια σκυθρωπή τυπολατρία. Διαρκώς οι Πατέρες και Άγιοι της Εκκλησίας επισημαίνουν αυτόν τον κίνδυνο της νόθευσης από υποκρισία, θρησκοληψία κτλ.
Ψηφιακό σχολείο: Θρησκευτικά Γ' Λυκείου,
 ΔΕ 6 Οι εξτρεμιστές της ελευθερίας. 
Η περίπτωση των¨Δια Χριστόν Σαλών¨.

Πηγή/Αναδημοσίευση: http://samakos9.blogspot.gr/2013/05/blog-post_573.html