Οι δυο προφήτες

Ώρα που ο ήλιος τόξευε με πύρινες σαΐτες
 σταύρωμα του μεσημεριού
 τη μέση της ερήμου χειρονομώντας έντονα βάδιζαν δυό προφήτες
 και λογοφέρνανε γιά το πως είναι ο Θεός
. Έλεγε ο ένας πως φωτιά είναι κι αστροπελέκι
και σπίθιζε το βλέμμα του στων αματιών τις κόχες
κι ο άλλος αποκρίνονταν που βάδιζε παρέκει
κερύθρα
μέλι είν' ο Θεός και μυγδαλιάς ανθός.
 "Αν είν' αλήθεια ο λόγος μου
με του βοριά το χάδι θέλω τα όρη να σκιστούν"
εφώναξε ο πρώτος
κι "αν έχω δίκιο να γενεί τώρα πηχτό σκοτάδι"
απάντησε ο δεύτερος.
Κι έγιναν και τα δυό.
"Σήμερα,
έιπε ο Θεός,
 γέλασα απ' την καρδιά μου"
 κι εφώναξε τσ' αγγέλους Του να δουν τους ερημίτες.
"Πως κάνω χάζι αυτά τα δυό αληθινά παιδιά μου μελένια και ανήμερα όπως τα θέλω Eγώ".

Ένα τραγούδι που αξιοποιήθηκε διδακτικά από την Σουλτάνα Γκαργκάνα στη διδακτική ενότητα της Β Λυκείου : "Ποιος είναι ο Θεός"
Περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ