'Έξω μπουμπουνίζει

Έξω σκοτεινός ο ουρανός. Μπουμπουνίζει και βρέχει. Τ'ακούω ξαφνικά τα βουητά και θυμάται παγωμένη η καρδιά μου τις οβίδες που σκάνε, ξεσκίζοντας τις ελπίδες και τα όνειρα στην Παλαιστίνη. Βλέπω τη βροχή και η καρδιά μου κλαίει κι αυτή.

Ζωές που ξετυλίγονται και κόβονται απότομα απ'το πάτημα ενός κουμπιού μονάχα. Χαμόγελα που μένουν άχρωμα, ακίνητα. Μαλλιά σκονισμένα και μάτια που στράφηκαν απότομα στον ουρανό. Σαν κάτι να'κλεψε, θαρρείς, τη προσοχή τους...

"Χέρια που δε χωρούν τα δάκρυα, έγιναν αίμα, έγιναν σύνορα κλειστά"...

Και έτσι η ζωή θα συνεχίζεται...
Το δάκρυ τους στα μάτια μου. Προσευχή ας γίνεται πύρινη.

Φωτιά αόρατη να εκτοξευτεί απ'τα τείχη της καρδιάς μου τα κλειστά.