Από που πάνε για την Εκκλησία; (π. Βασίλειος Θερμός) (Απαντήσεις μαθητών Β Λυκείου)

Συζητούσαμε  σήμερα με ένα τμήμα της Β Λυκείου και αναφέρθηκα στο βιβλίο του π. Βασίλειου Θερμού : "Απο πού πάνε για την Εκκλησία"
Μέσα στο βιβλίο αυτό κληρικοί, λαϊκοί, μοναχοί και μαθητές γυμνασίου και λυκείου απαντούν σε ερωτήματα όπως :"Πώς αισθάνεστε μέσα στη σημερινή κατάσταση της Εκκλησίας"; ή "Ποιές αλλαγές στη ζωή της Εκκλησίας θεωρείτε απαραίτητες";
Σήμερα λοιπόν, γυρνώντας σπίτι, ξανέριξα μια ματιά στο βιβλίο. Ενδεικτικά, αντιγράφω απαντήσεις μαθητών Β Λυκείου στο ερώτημα "Πώς αισθάνεσθε μέσα στην Εκκλησία" και "Τι σημαίνει η Εκκλησία για σας"; Να σημειωθεί πώς τα ερωτήματα τέθηκαν από τον θεολόγο καθηγητή και φυσικά οι μαθητές απάντησαν ανώνυμα.
Δείτε παρακάτω κάποιες απαντήσεις:

•  Έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι κατά τη γνώμη μου πηγαίνουν στην Εκκλησία επειδή φοβούνται το θάνατο.
• Άν και δεν πηγαίνω συχνά στην Εκκλησία , νιώθω όμορφα , ότι βρίσκομαι πιο κοντά στην Αγία Τριάδα και στη Βασιλεία του Θεού. Όμως με λύπη μου διαπιστώνω πώς συνάνθρωποί μουπου πάνε πιο συχνά δεν έχουν σκοπό την ένωση ανθρώπου και Θεού, παρά θέλουν να περάσουν τις δύσκολες στιγμές τους δίπλα στον Θεό θέλοντας να ζητήσουν συγχώρεση και να εξασφαλίσουν μια θέση στον παράδεισο, σαν να είναι θέατρο με συγκεκριμένες θέσεις που λίγοι μπορούν να μπουν έχοντας εισητήριο. Το εισητήριο είναι να πηγαίνω στην Εκκλησία, χάνοντας το πραγματικό νόημα της θεϊκής κυριαρχίας. Έτσι δεν πηγαίνω συχνά επειδή με διακατέχει  ένα συναίσθημα αδύνατο να το περιγράψω βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους γύρω μου να προσπαθούν να "κλέψουν" λίγη από τη Βασιλεία του Θεού.
• Προσωπικά δεν ταυτίζω την πίστη με την Εκκλησία. Ειδικά στην Ελλάδα, πιστεύω ότι η Εκκλησία εμμένει στους τύπους και στη δήθεν τυπική τελετουργία των εκδηλώσεων της λατρείας. Σαφώς υπάρχουν και εξαιρέσεις , άνθρωποι δηλαδή που πραγματικά βιώνουν την πίστη τους. Όμως πλέον η Εκκλησία έχει μεταβληθεί σε εξουσία και συμφέροντα των όσων κατέχουν υψηλόβαθμα αξιώματα στον κλήρο. Επομένως θεωρώ ότι έχει χαθεί η ουσία, ή τουλάχιστον μέρος από την ουσία της πίστης μας.
• Όταν μπαίνω σε μια εεκλησία, εκείνο που αισθάνομαι αρχικά είναι μια ενδόμυχη υποχρέωση ότι πρέπει να παρακολουθήσω αυτό που μου επιβάλλουν. Γνωρίζω ότι θ' ακούσω κάτι, αλλά δεν θα μπορέσω να το νιώσω. Είναι κάτι απόμακρο αλλά κι επιβλητικό, ο οποίο όμως δεν θα μπορέσει να περάσει στην ψυχή μου και να με κάνει να βρω κάποια αλήθεια που ίσως υπάρχει μέσα μου. Νιώθω ότι είναι μια τυπική διαδικασία, που δεν καταφέρνει να προσεγγίσει ιδαίτερα τον κόσμο νεαρής ηλικίας.
• Στην Εκκλησία βαριέμαι γιατί ο ψάλτης και ο ιερέας ψάλλουν διάφορα σε γλώσσες που εγώ δεν καταλαβαίνω και επειδή πρέπει σε κάποια σημεία της λειτουργίας να σηκώνομαι όρθιος χωρίς να γνωρίζω το λόγο.
• Για μένα αυτοί που αποτρέπουν τους ανθρώος να επισκεφτούν την Εκκλησία είναι οι ιερείς. Όχι βέβαια με τα λόγια τους αλλά με τις πράξεις τους. Όταν πηγαίνω και βλέπω παπάδες με χρυσοκέντητα ράσα ή θρησκόληπτους που αν σε δούν με παντελόνι στην εκκλησία ή στο δρόμο με το αγόρι σου σε κοιτούν με υποτιμητικό βλέμμα, μου κάτι κάτι...Είναι όλοι τυπολάτρες , στέκονται σε μικρά κι επιφανειακά.

Αυτά τα λίγα , αποσπασματικά από το βιβλίο: "Από που πάνε για την Εκκλησία" Ένας ζωντανός διάλογος ,π. Βασίλειος Θερμός (σσ 33- 35)
Τα σχόλια και τα συμπεράσματα δικά σας....