Όταν αδειάζει η μνήμη πρέπει να είμαστε εκεί για να μην αδειάσει η καρδιά...

Νικόλας Βουκκαλής / Εκδότης

21η Σεπτεμβρίου. Παγκόσμια ημέρα για την νόσο Αλτσχάιμερ. Υπό το σύνθημα «Νόσος Αλτσχάιμερ:την αντιμετωπίζουμε βήμα-βήμα» συγκεντρωθήκαμε σε πέντε μεγάλες πόλεις της χώρας, που λειτουργούν οργανωμένες δομές της ΜΚΟ «Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών» και βαδίσαμε σταθερά κατά της αποσάθρωσης του Συστήματος Υγείας που δέχεται επίθεση από την διαρκή λιτότητα που επιβάλλουν εσωτερικές και εξωτερικές δυνάμεις.

Θα μπορούσε απλώς να είναι ένας ακόμη περίπατος... στα σοκάκια της μνήμης. Δεν είναι όμως τόσο λογοτεχνικά και καλολογικά τα στοιχεία που μπορούν να τον συντάξουν και να τον υποστηρίξουν αυτόν τον περίπατο. Γιατί αυτή η βόλτα, αυτή η διαδρομή, είναι ξεχωριστή. Ξεκινά βαθιά από την ψυχή και επεκτείνεται με παρέες και με ανθρώπινες αγκαλιές, μέχρι το σημείο έναρξης της σκυταλοδρομίας στον αγώνα της υπενθύμισης για εκείνους που ξεχνάνε αλλά δεν ξεχνιούνται.

Ποιος από μας, δεν έχει ακούσει για την Νόσο Αλτσχάιμερ, για τις συνέπειές της, για την ολοένα εξελισσόμενη ιατρική που καταπολεμά την ίδια την απαρχή της... λήθης; Ποιος δεν έχει στην οικογένειά του ένα πρόσωπο που κάποτε ξεχνά, κάποτε μπερδεύει, ή λησμονεί ακόμη και το ίδιο του το χαμόγελο; Γιατί οι επιπτώσεις στον άνθρωπο από αυτή την Νόσο, δεν είναι μόνο γεγονότα όπως το να ξεχάσεις ένα αντικείμενο σε μια λάθος θέση, ή να μην θυμάσαι το όνομα ενός προσφιλούς προσώπου σου. Αυτή η Νόσος, δυστυχώς, πλήττει την ίδια τη μνήμη του ανθρώπου που ξεχνά πως υπάρχει, ξεχνά πως διεκδικεί, ξεχνά πως οραματίζεται.


Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, φίλοι και συγγενείς ασθενών της Νόσου Αλτσχάιμερ, άνθρωποι κοινοί και απλοί, με τα προβλήματά τους και τις έγνοιές τους, με τα όνειρά τους, τις σκέψεις τους, το χαμόγελο και οπλισμένοι με όραμα για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και αντιμετώπισης των συνανθρώπων μας που επλήγησαν από Αλτσχάιμερ, εμείς κι εσείς, συναντηθήκαμε σε μια κοινή γιορτή. Να θυμηθούμε και πάλι εκείνους που ξεχνούν και μέσα από την δική μας μνήμη, να ξαναθυμηθούν πως υπάρχουν και θα γαληνέψει η ψυχή τους, αφού τουλάχιστον η ίδια η κοινωνία τους θυμάται κι ας τους ξεχνά διαρκώς η πολιτεία. Κάποτε, για να μην ξεχνούμε, δέναμε ένα σκοινάκι στον δείκτη μας, για να μας υπενθυμίζει πως κάτι πρέπει να θυμηθούμε. Πλέον όμως, τα χρόνια κύλησαν, οι ζωές μας άλλαξαν, η επιστήμη αναπτύσσει μεθόδους αντιμετώπισης της πιο σκληρής ίσως νόσου που θα μπορούσε να πλήξει τον άνθρωπο.

Όταν απλώς ξεχνάς, δεν είναι τόσο αθώο πλέον. Μπορεί να είναι το προμήνυμα, ένα μικρό καμπανάκι που χτυπά στο μυαλό μας, για να μας ενημερώσει πως μπορεί να πλησιάζει το ξεκίνημα της λήθης. Τα βήματα της επιστήμης, είναι αλματώδη. Στα εργαστήρια διαμορφώνεται ένας νέος «στρατιώτης» που θα παλέψει για την μνήμη του ανθρώπου. Η νοητική φθορά, θα αντιπαλεύεται πλέον ακόμη και με ένα εμβόλιο. Ένα εμβόλιο το οποίο... βάζει στον «πάγο» τη νόσο Αλτσχάιμερ, αναπτύσσουν αμερικανοί επιστήμονες. Οι πρώτες δοκιμές μάλιστα, έδειξαν ότι το εν λόγω εμβόλιο καθυστερεί αποτελεσματικά την εκδήλωση των συμπτωμάτων της νόσου, που... περιφέρονται στις γειτονιές του μυαλού και προκαλούν απώλεια μνήμης, σύγχυση, ανικανότητα εκτέλεσης ακόμη και καθημερινών δραστηριοτήτων.

Τι ωραίο να μην ξεχνάς. Ειδικά εκείνα που δεν πρέπει. Τα πρόσωπα, τις στιγμές, τις καταστάσεις, τις λέξεις, τα χνάρια που αφήνει ο χρόνος στην επιδερμίδα της ψυχής. Και ακόμη πιο όμορφο πόσο, όταν η ζωή σε θυμάται αλλά και εσύ θυμάσαι την κάθε στιγμή της ζωής. Και πάντα να θυμάστε πως... ότι δεν ξεχνάτε, πάντα θα σας θυμάται. Κι ότι θα θυμάστε, ποτέ δεν θα σας ξεχάσει.

Αναδημοσίευση:http://www.e-charity.gr/article.php?cat=Editorial&subcat=Editorial&tef=August&y=2012&num=4