"Αγαπάτε αλλήλους"

"....Ίσως είναι καιρός να ξανακοιτάξουμε τους τρόπους και τη δύναμη της αγάπης. Σε πολλούς, η σκέψη και μόνον ότι υπάρχει πραγματικά δυνατότητα για αγάπη, δίνει ελπίδα γι' αυτό, που διαφορετικά θα ήταν μια άδεια ζωή.
Τι κακό θα μπορούσε να προκύψει απότον αμοιβαίο σεβασμό, την ευγένεια, την καλοσύνη, την εμπιστοσύνη και την ειρηνική συνύπαρξη;
Σκεφτείτε το λίγο.
Μόνον η αγάπη έχει τη δύναμη να ενώνει, δίχως ν' αφαιρεί τίποτα από την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα του άλλου.
Μόνον η αγάπη δεν διεκδικεί ζηλότυπη κατοχή πάνω σε ανθρώπους και έθνη.
Μόνον η αγάπη είναι ικανή να βάλει τον ανθρωπισμό πάνω από ιδεολογίες ή φυλές.
Μόνον η αγάπη μπορεί να ενθαρρύνει την αδιάκοπη δραστηριότητα, που απαιτεί η καταπολέμηση της πείνας και της δυστυχίας.

«Αγαπάτε αλλήλους».

Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια πριν. Παρά την έντονη προτροπή τούτης της εντολής, πολλοί από μας κατάφεραν να την αγνοήσουν όλ'αυτά τα χρόνια. Όλοι υποτίθεται ότι τη σεβόμαστε, αλλά ελάχιστοι περιμένουν από κάποιον να την τηρήσει. Αυτό το αφήνουμε στους τρελούς και τους αγίους.

Στην πραγματικότητα, έχουμε γίνει καχύποπτοι απέναντι σ' αυτούς που αγαπούν και είτε τους απορρίπτουμε σαν αφελείς κι άσχετους είτε τους θεωρούμε υποκριτές. Είμαστε σίγουροι, ότι
κανένας δεν μπορεί να νοιάζεται ειλικρινά για οποιονδήποτε, χωρίς ιδιοτέλεια και υστεροβουλία. Τα χαρακτηριστικά τής αγάπης,όπως η τρυφερότητα, η αφοσίωση, το ενδιαφέρον, η γενναιοδωρία κι η εμπιστοσύνη, κατατάσσονται στις αφηρημένες έννοιες κι αγνοούνται.

Σήμερα, η ανάγκη υλοποίησης της φράσης «Αγαπάτε αλλήλους»,γίνεται πάλι επιτακτική.

Νομίζω ότι θα πρέπει ή ν' αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο ή να πεθάνουμε.
Η σύγχρονη κοινωνία αδιαφορείγι' αυτήν τη νέα έκκληση γι' αγάπη. Κοροϊδεύει όσους υποστηρίζουν ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει ασφαλέστερος, όχι με την απειλή ενός ολοκαυτώματος ή με το συναγωνισμό στους εξοπλισμούς, αλλά μέσα από ένα βαθύ σεβασμό για τη ζωή.

 Κανένας δεν μπορεί ν' αρνηθεί ότι έχουμε φτάσει σ' ένα κρίσιμο σημείο της ιστορίας μας. Πραγματικά, υπάρχει ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός μοιρολατρών, που πιστεύει ότι φτάσαμε σε ένα σημείο δίχως επιστροφή. Ένα πράγμα είναι οδυνηρά φανερό: οι συμβατικές μέθοδοι, για την επικράτηση της ειρήνης και της κατανόησης στον κόσμο, έχουν αποτύχει.

Όσο πιο πολύ κοιτάζουμε γύρω μας, τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε μίσος, βία, προκαταλήψεις και περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής. Ακούμε ειδήσεις και διαβάζουμε άρθρα, που παραθέτουν στατιστικές για νεκρούς από πολέμους ή πείνα, για παιδιά κακοποιημένα και εγκαταλειμμένα, για περιφρόνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όλα αυτά μας αφορούν και μας συγκινούν τόσο, όσο και οι ειδήσεις για τα αποτελέσματα των ποδοσφαιρικών αγώνων.
Σιγά σιγά συνηθίζουμε στην ιδέα της σπατάλης του ανθρώπινου δυναμικού. Κι όμως, εξακολουθούμε ν' αποκλείουμε την αγάπη, σαν μια πιθανή εναλλακτική λύση.
....Η παγκόσμια αγάπη, όχι μόνο είναι δυνατή, αλλά είναι και η πιο ολοκληρωμένη αγάπη, που μπορούμε νανιώσουμε σαν ανθρώπινα πλάσματα.
Όμως η αγάπη μπορεί να λειτουργήσει, μόνο αν παραιτηθούμε από τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις, που εξακολουθούν να μας καθηλώνουν.

 Χρειάζεται να προκαλέσουμε τους κυνικούς, οι οποίοι χαρακτηρίζουν αυτήν την άποψη ρομαντική ανοησία, ιδεαλιστικές σαχλαμάρες, αντιεπιστημονική και οπισθοδρομική.

Πρέπει να δεχτούμε την αγάπη στη ζωή μας, σαν τη μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη για την ενοποίηση και το καλό, προσιτή σε όσους πραγματικά την επιθυμούν. Μόνον τότε θ'ανακαλύψουμε ότι η αγάπη, απόλυτα συνειδητοποιημένη, έχει τη δύναμη να παραμερίσει τ' ασήμαντα πράγματα που μας χωρίζουν και ν' αποκαλύψει το γεγονός ότι ο εχθρός
μας έχει ένα πρόσωπο και μια καρδιά. 

Απ' αυτό το σημείο όλα γίνονται πάλι πιθανά..."

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Λεο Μπουσκάλια "Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο"