Σε παρακαλώ.....εξημέρωσέ με....!!!!

Ο Μικρός Πρίγκηπας
(αποσπάσμα)

…
Αυτή τη στιγμή φάνηκε η αλεπού.
-«Καλημέρα», είπε η αλεπού.
-«Καλημέρα», απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας που γύρισε μα δεν είδε τίποτα.
-«Εδώ είμαι», είπε η φωνή, «κάτω από την μηλιά…»
-«Ποιός είσαι;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Είσαι πολύ χαριτωμένος…»
-«Είμαι αλεπού», είπε η αλεπού.
-«Έλα να παίξεις μαζί μου», της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. «Είμαι τόσο λυπημένος…»
-«Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου» είπε η αλεπού. «Δεν έχω ακόμη εξημερωθεί»!
-«Α συγνώμη» είπε ο μικρός πρίγκιπας. Αλλά μετά από μια μικρή σκέψη πρόσθεσε: «Τι θα πει εξημερώνω»;
-«Δεν είσαι από δω»; είπε η αλεπού, «Τι ζητάς»;
-«Ζητώ ανθρώπους» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Τι θα πει, εξημερώνω»;
-«Οι άνθρωποι» είπε η αλεπού, «έχουν όπλα και πυροβολούν. Είναι πολύ ενοχλητικό. Τρέφουν ακόμη και κότες. Αυτό είναι το μοναδικό ενδιαφέρον. Ψάχνεις κότες»;
-«Όχι», είπε ο μικρός πρίγκιπας, «ψάχνω φίλους. Τι θα πει εξημερώνω»;
-«Είναι ένα πράγμα που έχει λησμονηθεί», είπε η αλεπού. «Θα πει, εξοικειώνομαι».
-”…”
-«Ναι» είπε η αλεπού. «Για μένα δεν είσαι όπως ένα μικρό παιδί, που μοιάζει εντελώς με εκατό χιλιάδες μικρά παιδιά. Εγώ δεν σε χρειάζομαι και συ με χρειάζεσαι ακόμη λιγότερο. Για σένα είμαι μια αλεπού μόνο που μοιάζει με εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αλλά αν με εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Για μένα θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα θα είμαι εγώ μοναδική στον κόσμο...»
-«Αρχίζω να καταλαβαίνω», είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Υπάρχει ένα λουλούδι. Νομίζω ότι μ’ έχει εξημερώσει...»
-«Μπορεί» είπε η αλεπού. «Στη γη όλα μπορούν να συμβούν…»
-«Ω!, δεν έγινε στη γη», είπε ο μικρός πρίγκιπας.
Η αλεπού φάνηκε πολύ ερεθισμένη:
-«Σ’ έναν άλλο πλανήτη»;
-«Ναι».
-«Υπάρχουν κυνηγοί σ’ αυτόν τον πλανήτη»;
-«Όχι».
-«Είναι σπουδαίο! Και κότες»;
-«Όχι».
-«Τίποτα δεν είναι τέλειο», αναστέναξε η αλεπού.
Μα η αλεπού ξαναγύρισε στις σκέψεις της: «Η ζωή μου είναι μονότονη. Εγώ κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους και όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Βαριέμαι λοιπόν λιγάκι. Μα αν με εξημερώσεις, η ζωή μου θα φωτιστεί. Θα γνωρίζω τον ήχο των βημάτων σου, που θα ξεχωρίζει απ’ όλων των άλλων. Τα άλλα βήματα με διώχνουν κάτω από τη γη. Τα δικά σου θα με δελεάζουν σαν μουσική από την φωλιά. Και κοίτα! Βλέπεις εκεί κάτω τα σιταροχώραφα; Εγώ δε τρώω ψωμί. Για μένα το σιτάρι είναι άχρηστο. Τα σιταροχώραφα δε μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι λυπηρό. Αλλά εσύ έχεις μαλλιά ξανθά σαν το σιτάρι. Ω! θα ήταν θαυμάσιο, αν με δάμαζες. Το χρυσάφι των σιταροχώραφων θα μου θύμιζε σένα. Και εγώ θ’ αγαπώ το μεθύσι του ανέμου στα σιτηρά...»
Η αλεπού σώπασε και κοίταξε πολύ ώρα τον πρίγκιπα:
-«Παρακαλώ… εξημέρωσέ με!» είπε.